© BetterPhoto / stock.adobe.com
Przy zapewnieniu im odpowiednich warunków, żółwie czerwonolice można trzymać w ogrodzie.
Żółw czerwonolicy jest niezwykłej urody gadem, jednak zarówno podczas jego zakupu, trzymania, jak i hodowli wiele rzeczy można zrobić niewłaściwie, a nawet złamać prawo. Najważniejsze informacje na temat przedstawicieli tego gatunku znajdziesz w poniższym artykule.
Żółw czerwonolicy (Trachemys scripta elegans) jest podgatunkiem żółwia żółtobrzuchego (Trachemys scripta) i zaliczany jest do żółwi wodnych.
Jego spłaszczony karapaks (pancerz) jest ciemnozielony i zazwyczaj pokryty żółtopomarańczowymi liniami lub kropkami. Płaska skorupa brzuszna (plastron) jest żółta. Charakterystyczne są dla niego pomarańczowe lub czerwonawe pasy, przebiegające po obu stronach skroni, którym zawdzięcza swoją nazwę.
Samce poznamy po grubszym i dłuższym ogonie. Ponadto, ich kloaka jest bardziej oddalona od pancerza, a plastron zakrzywiony do wewnątrz. U samic natomiast plastron jest płaski.
Wielkość tych zwierząt zależy od płci. Samice dorastają do około 30 centymetrów, a samce są nieco mniejsze – ich pancerz mierzy około 20 centymetrów.
Dorosłe samice ważą średnio 1,5 kilograma. Samce są pół kilograma lżejsze.
Żółwie czerwonolice lubią wygrzewać się w słońcu. I chociaż wolą spędzać czas w samotności, z kąpieli słonecznych chętnie korzystają w towarzystwie.
W kontaktach z przedstawicielami tego gatunku należy zachować ostrożność. Pomimo spokojnego charakteru, potrafią przypuścić niespodziewany atak, który może być bolesny w skutkach.
Żółwie te czują się dobrze pod wodą, gdzie mogą ukryć się przed drapieżnikami i zapewnić sobie bezpieczeństwo. Z tego względu mogą pozostawać tam dość długo – nie stanowi dla nich żadnego problemu spanie w wodzie od czterech do siedmiu godzin dziennie.
© Вера Тихонова / stock.adobe.com
W wielu regionach nie jest możliwe trzymanie ich w stawie ogrodowym przez cały rok. Wynika to z nieodpowiednich temperatur wody, która w przypadku tych gadów powinna wynosić co najmniej 20 stopni Celsjusza.
W przeciwnym razie, żółwie będą potrzebowały, oprócz zabezpieczonego przed ucieczką wybiegu, ogrzewanej cieplarni.
Charakterystyka stawu: Powinien pomieścić co najmniej 300 litrów na osobnika. Nie może w nim zabraknąć filtra, który będzie usuwał zanieczyszczenia, nietoksycznych roślin (np. trzciny, knieci błotnej) oraz pni drzew, które zapewnią im kryjówki i miejsca, w których będą mogły się wygrzewać.
Jako gady, żółwie czerwonolice zapadają w sen zimowy, trwający od czterech do pięciu miesięcy, podczas którego spada temperatura ich ciała, spowalnia oddychanie, tętno i metabolizm.
Odpowiednie do hibernacji będzie miejsce, w którym będzie można temperaturę obniżyć do sześciu, ośmiu stopni Celsjusza, np. lodówki lub piwnice. Do zimowania nie nadają się natomiast stawy. Do kontrolowania wartości temperatury warto zaopatrzyć się w termometr.
Żółwie te są z natury samotnikami. W grupy łączą się jedynie po to, aby opiekować się potomstwem.
Może to wówczas prowadzić do występowania zachowań agresywnych. Dlatego należy zwrócić uwagę na odpowiedni skład grupy – np. samica i samiec lub dwie samice na jednym terenie nie będą najlepszym pomysłem.
Lepiej trzymać jest samca z kilkoma samicami, jednak i w tym przypadku trzeba obserwować sytuację i odizolować ewentualne agresywne osobniki.
Uwaga: Nie należy trzymać żółwi z innymi gatunkami, ponieważ mają one różne wymagania dotyczące warunków utrzymania i żywienia.
Sprawdzaj wagę swoich podopiecznych co cztery tygodnie. Jeśli w tym okresie stracą więcej niż dziesięć procent swojej wagi lub na części brzusznej pancerza pojawi się czerwone zabarwienie, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Dla zachowania zdrowia wszystkich organizmów niezbędna jest zbilansowana dieta. Żółwie czerwonolice są wszystkożerne i żywią się zarówno pokarmem pochodzenia roślinnego, jak i zwierzęcego.
Oprócz dostępnego na rynku pokarmu dla żółwi (np. granulatu), warto podawać im także:
Nie należy karmić żółwi wyłącznie gotowym pokarmem ze sklepów. Może to bowiem szybko doprowadzić do ich nadmiernego przybierania na wadze.
Ponadto, dobrym pomysłem jest podawanie im szkieletów mątw, które są źródłem minerałów, takich jak wapń. Dobrym źródłem witaminy D3 jest natomiast specjalna lampa UV.
Decydując się na zakup żółwia, należy pamiętać, że jest to zwierzę długowieczne – żyje od 20 do nawet 40 lat, oczywiście pod warunkiem zapewnienia mu odpowiednich warunków życia.
Do najczęstszych chorób w przypadku przedstawicieli tego gatunku zaliczamy:
Zdrowie żółwi wodnych w dużej mierze zależy od warunków klimatycznych i diety.
Jeśli więc Twój podopieczny odmawia jedzenia lub coraz częściej szuka miejsc o wyższej temperaturze, są to pierwsze objawy choroby.
Teoretycznie w niewoli żółwie te mogą się rozmnażać, ale w wielu krajach jest to zabronione ze względu na inwazyjność gatunku.
W Polsce hodowla jest zabroniona, dlatego aby uniknąć niechcianego potomstwa, zwierzęta te trzeba trzymać pojedynczo.
Moment wkroczenia w dojrzałość zależy od płci. U samców ma to miejsce w wieku około czterech do pięciu lat, a u samic dopiero po ukończeniu piątego lub szóstego roku życia.
Okres godowy u żółwi rozpoczyna się wraz ze wzrostem temperatury na wiosnę. Po kopulacji, samica zakopuje w ziemi około dziesięciu jaj, z których po około 75–90 dniach wykluwają się młode.
Żółw czerwonolicy pochodzi z środkowych i wschodnich obszarów Stanów Zjednoczonych. Obejmują one również tereny położone wzdłuż Missisipi, od Illinois aż do Zatoki Meksykańskiej, gdzie gady przebywają nie tylko w wodzie, ale również na lądzie i w pobliżu brzegu.
Żółw czerwonolicy jest wymieniowy w Aneksie B do rozporządzenia Rady (WE) w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory. Powodem tego jest silne rozprzestrzenienie się gatunku w Unii Europejskiej, po tym jak ludzie zaczęli wypuszczać jego przedstawicieli na obcych obszarach. W związku z tym import żółwia czerwonolicego do UE jest zabroniony.
© Rolf Müller / stock.adobe.com
W wielu krajach obowiązują ścisłe wytyczne dotyczące wprowadzania do obrotu, utrzymania i hodowli żółwia czerwonolicego.
Od 2016 roku UE zezwala wyłącznie na trzymanie osobników, które już znajdują się w posiadaniu ich właścicieli i to tylko w warunkach, które uniemożliwiają ich ucieczkę.
Uwaga: Zanim podejmiesz decyzję o zakupie przedstawiciela jakiegokolwiek gatunku inwazyjnego, dowiedz się, jakie restrykcje obowiązują w jego przypadku.
Ponieważ import tych gadów jest zabroniony w wielu krajach, można znaleźć je tylko w schroniskach dla zwierząt lub towarzystwach opieki nad zwierzętami. Adoptując zwierzę z takich organizacji zazwyczaj dobrowolnie uiszcza się niewielką opłatę. Do tego należy jednak doliczyć koszty zakupu terrarium i jego wyposażenia oraz bieżące wydatki związane z pokarmem czy wizytami u lekarza weterynarii.
Uwaga: Żółw mułowy (Kinosternon cruentatum), jest czasami również uważany za żółwia czerwonolicego, dlatego podczas zakupu należy zwrócić na to szczególną uwagę.
| Nazwa: | Żółw czerwonolicy (Trachemys scripta elegans) |
| Długość ciała: | ponad 30 cm (samice), do 20 cm (samce) |
| Długość życia: | 20 do 40 lat |
| Utrzymanie: | wolny wybieg lub akwaterrarium; Uwaga: w wielu krajach jego utrzymanie, sprzedaż i hodowla podlegają obowiązkowi zgłoszenia i mogą być zabronione |
| Socjalizacja: | możliwa tylko w obrębie gatunku, w zależności od płci |
| Temperatura wody: | co najmniej 20°C |
| Pokarm: | mieszanka pokarmów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego |
| Poziom trudności: | średni do zaawansowanego |
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
