© Krisda / stock.adobe.com
Boa dusiciel zaliczany jest to węży olbrzymich.
Boa dusiciel nie należy może do klasycznych zwierząt domowych, ale z pewnością jest jednym z najbardziej imponujących. Jak trudne jest trzymanie tego gatunku w terrarium i czy jest on niebezpieczny?
| Długość ciała: | ok. 1,5 do 4,5 metrów |
| Waga: | do 30 kilogramów |
| Długość życia: | 20 lat i więcej |
| Wielkość terrarium dla osobników o długości co najmniej 2,30 m: | 180 x 80 x 80 cm (długość x szerokość x wysokość) |
| Utrzymanie: | pojedynczo |
| Temperatura: | 24 do 30 stopni Celsjusza (w dzień), >20 do 30 stopni Celsjusza (noc) |
| Wyspa ciepła: | 30 stopni Celsjusza i więcej |
| Wilgotność powietrza: | 70 procent |
| Podłoże: | granulat drzewny lub włókno kokosowe |
| Wyposażenie: | kryjówki, baseny, tyczki do wspinaczki, deski do leżenia |
| Pokarm: | zwierzęta, takie jak szczury i myszy |
| Cechy szczególne: | aktywny o zmierzchu i w nocy, wodolubny |
| Pochodzenie/rozmieszczenie | Ameryka Środkowa i Południowa |
| Obszar występowania: | lasy deszczowe, sawanna, półpustynia |
| Trudność w utrzymaniu: | konieczność podawania żywego pokarmu |
Może trudno w to uwierzyć, ale boa dusiciel jest najmniejszym z olbrzymich węży, ale istnieją oczywiście znaczne różnice w wielkości poszczególnych podgatunków.
Na przykład boa długoogonowy mierzy od 1,6 metra do 2 metrów długości, podczas gdy boa królewski osiąga ostateczny rozmiar do czterech metrów. W zależności od wielkości, dany okaz może ważyć nawet do 30 kilogramów.
Charakterystyczną cechą boa dusiciela jest duża, szeroka głowa, która w kierunku pyska zwęża się w kształt klina. Szczęka górna i dolna nie są mocno połączone. Dzięki temu wąż może po prostu odczepić połówki szczęk podczas połykania pokarmu.
Fascynujące są wyraziste oznaczenia i różne podstawowe kolory boa. Mogą to być kolory kremowo-białe, szaro-brązowe aż po odcienie czerni.
Inną charakterystyczną cechą boa są ciemno obrzeżone brązowawe plamy na grzbiecie, które u niektórych gatunków przybierają intensywnie czerwony odcień w kierunku ogona. Stąd pochodzi inna nazwa boa królewskiego – boa czerwonoogonowy.
Ponadto, od czoła do pyska tych węży olbrzymich biegnie wyraźna linia, a za oczami znajduje się ciemny pas skroniowy ciągnący się od czubka pyska do boków szyi.
Samice i samce wyglądają bardzo podobnie. Niemniej, pewne cechy zewnętrzne mogą wskazywać na płeć:
Mimo to odróżnienie płci węży jest stosunkowo trudne. W razie wątpliwości najlepiej zapytać lekarza weterynarii, który zna się na gadach.
© slowmotiongli / stock.adobe.com
Boa dusiciel należy do bogatej w gatunki rodziny węży olbrzymich (Boidae). Zabija on swoją zdobycz, oplatając ją swoim ciałem.
Wskazuje na to już łaciński termin constrictor, który można przetłumaczyć jako „ściskacz”. Węże olbrzymie to jedne z największych gatunków węży na świecie. Należy do nich na przykład anakonda.
Według bazy danych „reptile databank” istnieją cztery podgatunki boa dusiciela, które różnią się od siebie cechami wizualnymi i zachowaniem:
Boa królewski jest szczególnie popularny w terrarystyce, ponieważ uchodzi za nieskomplikowanego pod względem pielęgnacji i karmienia.
Uwaga: Boa cesarski (boa imperator), który był przez długi czas uważany za podgatunek boa constrictor, dziś uznawany jest za odrębny gatunek.
Większość podgatunków boa dusiciela żyje na ziemi. Młode zwierzęta również lubią przebywać na gałęziach drzew. Jednak wraz ze wzrostem rozmiarów i masy ciała węże olbrzymie coraz częściej przenoszą swoje siedliska na ziemię.
Ponadto, boa dusiciel nie przepada za ruchem i przez większość dnia ukrywa się w swojej kryjówce. Od czasu do czasu opuszcza ją jednak, aby się ogrzać w nasłonecznionym miejscu. Z uwagi na to, że jest zwierzęciem zmiennocieplnym, nie może samodzielnie regulować temperatury ciała.
Boa rosną przez całe życie i regularnie zrzucają skórę. U zdrowych młodych zwierząt ma to miejsce co sześć – osiem tygodni, a u starszych tylko co trzy do sześciu miesięcy.
Jeśli zauważysz, że skóra Twojego węża blednie, a oczy są zmętniałe, linienie zbliża się nieuchronnie. Należy wówczas regularnie spryskiwać go letnią wodą, aby ułatwić mu pozbycie się starej skóry.
Boa dusiciele nie są zwierzątkami do przytulania, dlatego należy je obserwować tylko w terrarium. Co prawda ten gatunek węża jest raczej łagodny, ale nigdy nie należy lekceważyć jego siły i szybkości. Szczególnie jego ukąszenie może być bardzo bolesne.
Nie, boa dusiciel nie ma zębów jadowych i nie wytwarza trucizny, lecz dusi swoją ofiarę za pomocą niezwykle silnych mięśni ciała.
Jako wąż prowadzący nocny tryb życia, boa dusiciel wyrusza na łowy o zmierzchu. Po namierzeniu ofiary w ciągu kilku sekund obezwładnia ją, dusi i pożera w całości.
Prawidłowe warunki utrzymania są bardzo ważne dla zdrowia boa dusiciela. Aby uchronić tego gada przed chorobami należy uwzględnić kilka aspektów w zakresie właściwości terrarium oraz socjalizacji z innymi gatunkami zwierząt.
Boa dusiciel to samotnik, więc może być trzymany pojedynczo w terrarium w sposób odpowiedni dla gatunku. Chociaż wiele węży jest pokojowo nastawionych do innych gadów, trzymanie ich w parach może pociągać za sobą negatywne skutki.
Trzymanie w parach: Tylko gady tej samej płci lub odmiennej tymczasowo w celach rozrodczych
Jeśli na przykład trzymasz razem samicę i samca, wcześniej dojrzały płciowo samiec może narzucać się jeszcze niedojrzałej samicy.
Może również zdarzyć się, że samica jest już dojrzała płciowo, ale jej ciało nie jest jeszcze w pełni przygotowane do zajścia w ciąże, co może się dla niej źle skończyć. Dlatego więc, jeśli trzymasz razem dwa węże, powinny być one odmiennej płci.
Trzymanie w grupie: Stres i większy nakład pracy
Ponadto, posiadanie kilku gadów w jednym terrarium jest bardziej skomplikowane. Karmiąc je żywymi zwierzętami należy na przykład robić to pojedynczo, czyli wyjmować pozostałe zwierzęta na czas spożywania pokarmu przez węża pozostawionego w terrarium.
Wiąże się to nie tylko ze stresem dla zwierząt, ale również z większą ilością pracy dla Ciebie.
Do trzymania węży szczególnie polecane są szklane terraria. Pamiętaj jednak, że wymagania dotyczące wielkości Twojego terrarium ulegną zmianie – w zależności od wieku i długości Twojego boa dusiciela.
Przy wyborze odpowiedniego terrarium należy kierować się poniższymi wymiarami:
Boa dusiciel porusza się niewiele i w ciągu dnia lubi chować się do swojej kryjówki. Dlatego zawsze należy zapewnić mu kilka miejsc, w których może się ukryć. Poza specjalnymi norami dla węży dostępnymi w stosownych sklepach, do tego celu nadają się plastikowe miski, drewniane skrzynki, kora lub doniczki na kwiaty.
Jako podłoże do terrarium można użyć drobnego granulatu drzewnego.
Wspinanie i kąpiel
Młode zwierzęta bardzo lubią się wspinać, dlatego w terrarium nie powinno zabraknąć kilku stabilnych gałęzi pnących. Starsze zwierzęta natomiast wolą podwyższone deski do leżenia, które można przymocować do ścian tylnych i bocznych.
Poza tym boa lubi się kąpać. Z tego powodu w terrarium nie powinno zabraknąć przestronnego basenu kąpielowego, w którym należy codziennie zmieniać wodę.
Boa dusiciel preferuje temperaturę w ciągu dnia od 24 do 30 stopni Celsjusza. W nocy temperatura nie powinna spadać poniżej 20 stopni Celsjusza. W terrarium powinny być różne strefy ciepła, które możesz stworzyć dzięki specjalnym lampom grzewczym.
Dla uregulowanego rytmu dzień-noc światło dzienne powinno być dostępne przez około dwanaście godzin.
Uwaga: Aby zapobiec poparzeniu się węża o lampę, należy uniemożliwić mu bezpośredni do niej dostęp.
Regularne zraszanie
Wilgotność w terrarium powinna wynosić około 70 procent. Najlepszym sposobem na osiągnięcie takiego poziomu jest spryskiwanie terrarium i jego wyposażenia raz lub dwa razy dziennie.
© belizar / stock.adobe.com
Wąż ten żywi się kręgowcami, które połyka w całości. W skład jego diety wchodzą głównie myszy i szczury. W naturze je on również większe zwierzęta, takie jak zające czy młode świnie.
Upewnij się, że dieta Twojego podopiecznego dostosowana jest do wieku zwierzęcia i zachowaj następujące odstępy między karmieniami:
Jeśli masz już wprawę w karmieniu swojego gada, jego pielęgnacja nie powinna sprawiać Ci trudności. Jedynie w okresie linienia będzie on potrzebował nieco wsparcia w postaci spryskiwania go od czasu do czasu wodą. Dzięki temu ułatwisz mu przejście przez ten proces.
Jeśli chcesz zająć się hodowlą tych gadów, musisz się nieco dokształcić w tym temacie. Ponadto, zazwyczaj obowiązują określone zasady, z którymi zapozna Cię miejscowy lekarz weterynarii.
Samce osiągają dojrzałość płciową w wieku około 1,5 roku. U samic następuje to później, bo dopiero w wieku około 2–3 lat. Poza tym, zazwyczaj samice nie są jeszcze wówczas fizycznie gotowe do rozmnażania, co należy wziąć pod uwagę podczas rozmnażania.
Samice wydzielają feromony (substancje zapachowe), które są dla samców sygnałem gotowości do kopulacji. Samiec porusza się wówczas za samicą w terrarium i owija się wokół niej.
Po około 100–120 dniach rodzi się od 5 do 40 młodych. Boa dusiciel jest żyworodny, więc nie składa jaj.
W środowisku naturalnym w pełni rozwinięte młode zwierzęta są odtąd zdane na siebie. W terrarium po urodzeniu potomstwo należy przenieść do terrarium dla małych zwierząt lub do specjalnej skrzynki.
Węże te mogą żyć ponad 20 lat, pod warunkiem zapewnienia im odpowiednich warunków utrzymania i żywienia.
Na przykład zbyt duża wilgotność powierza może być przyczyną infekcji grzybiczych. Na długość i jakość życia tych zwierząt mogą wpływać również inne choroby zakaźne lub inwazje pasożytów (takich jak roztocza).
Jeśli chcesz zapewnić swojemu podopiecznemu towarzystwo, nowy wąż powinien najpierw zostać poddany kwarantannie, podczas której warto go przebadać u lekarza weterynarii pod kątem obecności pasożytów i ewentualnych chorób, aby uniknąć infekcji u gada rezydenta.
Dopiero gdy specjalista wyrazi zgodę można zwierzęta połączyć – pod warunkiem oczywiście spełnienia powyższych warunków dotyczących trzymania zwierząt.
Naturalny zasięg występowania boa dusiciela rozciąga się od różnych siedlisk północnego Meksyku przez całą Amerykę Środkową po Amerykę Południową.
Zamieszkuje on wilgotne lasy deszczowe, takie jak dżungla amazońska, suche sawanny i zarośla, a także tropikalne lasy górskie, pod warunkiem, że w pobliżu znajdują się zbiorniki wodne.
Cena tych węży zależy od wielu czynników, takich jak wiek czy podgatunek. Średnio jednak należy liczyć się z wydatkiem rzędu kilkuset złotych.
Do tego dochodzą jeszcze koszty bieżące, związane z pokarmem i prądem, a także koszty badań weterynaryjnych czy ewentualnego leczenia.
Przedstawicieli tego gatunku znajdziemy w ofercie niewielu sklepów zoologicznych, dlatego zazwyczaj należy zgłosić się do wyspecjalizowanych hodowców lub odwiedzić miejscowe schroniska dla zwierząt. Czasami zdarza się, że opiekunowie z różnych względów pozbywają się swoich podopiecznych.
Odradzamy zakup przez Internet, ponieważ czarny rynek zwierząt egzotycznych, takich jak boa jest ogromny. Oferowane na nim egzemplarze mają zazwyczaj sfałszowane dokumenty i istnieje ryzyko, że są chore.
W niektórych krajach istnieje obowiązek rejestracji zwierząt egzotycznych, co należy wziąć pod uwagę przed zakupem. Ze względu na ochronę gatunkową, zazwyczaj konieczne będzie również okazanie dowodu pochodzenia węża.
Zapoznaj się więc z regionalnymi przepisami – mogą one na przykład stanowić, że boa dusiciel jest zwierzęciem potencjalnie niebezpiecznym.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
