© Irina / stock.adobe.com
Ślimaki olbrzymie to popularne, choć nietypowe zwierzęta domowe, których hodowla budzi kontrowersje wśród obrońców praw zwierząt i wymaga dużej wiedzy.
Achatina to rodzaj afrykańskich ślimaków olbrzymich, obejmujących największe ślimaki lądowe świata, osiągających długość od 20 do 30 centymetrów. Jednak pomimo interesującego wyglądu, ich hodowla jest kontrowersyjna. W przygotowanym przez nas artykule dowiesz się wszystkiego, co należy wiedzieć o tych mięczakach.
Afrykańskie ślimaki olbrzymie (Achatina) mają wrzecionowatą muszlę, która może mieć nawet dziesięć centymetrów wysokości i zwęża się ku tyłowi.
Jest około dwóch razy wyższa niż szersza i ma stożkowate zwoje. Ubarwiona jest najczęściej czerwonawo-brązowo, przy czym kolor może być różny w zależności od diety zwierzęcia. Już u młodych osobników muszla ma typowe cechy, rozpoznawalne u dorosłych ślimaków.
Ciało ślimaków olbrzymich jest zdominowane przez dużą stopę, która umożliwia im poruszanie się. Na głowie znajdują się czułki i otwór gębowy.
Pokarm połykany jest za pomocą pokrytej niewielkimi zębami tarki, tak zwanej raduli, którą można porównać do języka. Narządy zwierzęcia znajdują się w muszli.
Długość ciała Achatina wynosi około 20 centymetrów, a waga całkowita nawet 500 gramów. Nieco mniejsze są ślimaki olbrzymie występujące w Ameryce Południowej, które mierzą około dziesięciu centymetrów i ważą średnio 100 gramów.
Wśród ślimaków olbrzymich istnieje wiele różnych rodzajów, które różnią się od siebie wyglądem muszli, wielkością, kolorem i kształtem. W obrębie poszczególnych rodzajów wyróżniamy z kolei liczne gatunki i podgatunki. Do najpopularniejszych z nich należą:
Nie, ślimaki te nie są jadowite. W kontakcie z nimi należy jednak zachować ostrożność, ponieważ mogą przenosić różne patogeny.
© ArtushFoto / stock.adobe.com
Hodowla ślimaków Achatina wzbudza wiele kontrowersji. Ponieważ mają one ściśle określone wymagania względem otoczenia (klimat, żywienie), zgodna z warunkami właściwymi dla gatunku hodowla nie zawsze jest możliwa w domowych terrariach i wymaga dużej wiedzy specjalistycznej.
Ponadto, ważne jest regularne badanie zwierząt pod kątem ewentualnych chorób, ponieważ mogą być nosicielami czynników zakaźnych, w tym pasożytów.
Przepisy dotyczące hodowli tych zwierząt mogą różnić się w zależności od kraju, dlatego przed ich zakupem należy dowiedzieć się, jakie obowiązują w naszym miejscu zamieszkania.
W niektórych krajach ich trzymanie jest zabronione lub podlega bardzo surowym przepisom. W wielu stanach USA obowiązuje zakaz hodowli Lissachatina fulica, ponieważ na cieplejszych obszarach może stać się inwazyjny. Zasadniczo, hodowla i/lub import ślimaków olbrzymich zabroniona jest w Australii i Kanadzie.
To, czy zwierzęta są chronione, zależy od gatunku i regionu geograficznego. Podczas gdy Lissachatina fulica jest uznawany za gatunek inwazyjny na niektórych obszarach Afryki, Achatina achatina jest chroniony w określonych regionach.
W żadnym przypadku nie należy tego robić, ponieważ stanowi to zagrożenie dla środowiska, zdrowia i rolnictwa:
Ślimaki trzyma się w terrariach. Ich wielkość oraz panująca w nich temperatura różnią się w zależności od gatunku i pochodzenia.
Ze względu na swoje rozmiary, afrykańskie ślimaki olbrzymie potrzebują stosunkowo dużo przestrzeni. W przypadku jednego osobnika wielkość terrarium powinna wynosić co najmniej 30 x 30 centymetrów. Jeśli planujemy trzymać w nim więcej ślimaków, musi być odpowiednio większe. Należy jednak pamiętać, że szczególnie duże egzemplarze potrzebują automatycznie więcej miejsca.
Optymalna temperatura, w której te mięczaki czują się komfortowo wynosi, w zależności od gatunku, od 21 do 28 stopni Celsjusza. W nocy nie powinna spadać poniżej 24 stopni. W temperaturze niższej niż 12 stopni Celsjusza zwierzęta umierają.
Aby w terrarium utrzymać stałą temperaturę w dzień i w nocy, można zastosować maty i lampy grzewcze. Jej wartość należy często sprawdzać, aby uniknąć wahań, które szybko mogą stać się zagrożeniem dla zdrowia i życia zwierząt.
Poza tym, bardzo ważna jest odpowiednia wilgotność powietrza. Aby ją zapewnić, można użyć spryskiwacza. Najlepiej zaopatrzyć się w higrometr, który mierzy jej wartość. Optymalna wilgotność również jest różna w zależności od gatunku i pochodzenia ślimaka. Dorosłe Lissachatina fulica wymagają na przykład wilgotności na poziomie 85–90 procent.
Dno terrarium można wyłożyć ziemią lub drobną ziemią próchniczą. Nie powinno zabraknąć w nim miseczki z wodą, z której ślimaki będą mogły pić i w której będą się kąpać. Nie próbujmy jednak robić tego samodzielnie, ponieważ narazimy zwierzęta na duży stres.
Zaleca się umieszczenie w terrarium gałęzi i roślin. Mogą to być gałęzie korkowe, różne rodzaje drewna oraz mech. Ślimaki będą skubać rośliny, dlatego należy je regularnie wymieniać.
Afrykańskie ślimaki olbrzymie należy zawsze trzymać w grupach. Zaleca się, aby liczyły one co najmniej dwa osobniki – samotność może bowiem być źródłem stresu i chorób.
Uwaga: Ślimaków olbrzymich nie należy socjalizować z innymi zwierzętami (np. żabami), istnieje wówczas ryzyko, że zostaną przez nie zjedzone.
W terrariach wiele ślimaków prowadzi nocny tryb życia. W naturze natomiast żerują one także w ciągu dnia, kiedy wilgotność powietrza jest stosunkowo wysoka, a temperatura przekracza 24 stopnie Celsjusza, czyli podczas lekkiego deszczu i bez bezpośredniego światła słonecznego.
W przeciwnym razie ślimaki olbrzymie zakopują się w ziemi i odpoczywają. Co ciekawe, zwierzęta są w stanie zapamiętać miejsca żerowania i wracać do nich częściej, aby sprawdzić, czy i kolejnym razem znajdzie się dla nich jakiś smaczny kąsek.
Ślimaki olbrzymie są bardzo ciekawskie i mogą przyzwyczaić się do swojego opiekuna. Jednak w przeciwieństwie do psów nie budują z nim głębokiej więzi, a dotykanie może być dla nich stresogenne.
Te prowadzące nocny tryb życia zwierzęta wyruszają na żer około dwie godziny po zmierzchu. Żywią się głównie roślinami i padliną. Nie są w tym względzie szczególnie wybredne i zjedzą prawie każdy owoc i warzywo.
Posiłki dla ślimaków można skomponować z następujących składników:
Ponieważ muszla ślimaków potrzebuje wapna do prawidłowego wzrostu, należy dodatkowo podawać im wapń, na przykład w postaci mątw. Ślimaki zjedzą również glinkę w sproszkowanej postaci. Można wymieszać ją z niewielką ilością wody lub wsypać bezpośrednio do zbiornika z wodą.
W menu tych mięczaków nie powinny znaleźć się dodatki, takie jak sól czy miedź. Kontrowersyjne jest również podawanie im owoców cytrusowych, których kwasowość jest dla nich szkodliwa.
Zgodnie z zaleceniami ślimaki należy karmić codziennie. Tylko w ten sposób bowiem będą mogły dostarczyć swojemu organizmowi wszystkich niezbędnych składników.
Ślimaki olbrzymie trzymane w terrariach w odpowiedni sposób i właściwie karmione mogą dożyć nawet dziesięciu lat.
Aby ślimaki były zdrowe i w dobrej kondycji, należy regularnie sprawdzać je pod katem urazów i zachowania, w tym dotyczącego jedzenia i snu.
Ślimaki olbrzymie mogą być nosicielami pasożytów, które mogą przenosić na ludzi. Zaliczamy do nich przede wszystkim nicienia płucnego Angiostrongylus cantonensis, który u człowieka może wywołać zapalenie opon mózgowych.
Jak sama nazwa wskazuje, ślimaki te pochodzą z Afryki, gdzie występują na całym kontynencie, chociaż obecnie spotkamy je także w wielu krajach tropikalnych.
Ślimaki chronią się przed upałami i suszą, przechodząc w sen letni, tak zwaną estywację, które w ich rodzimym obszarach zazwyczaj występują, gdy u nas jest zima. W tym okresie zwierzęta mogą odpoczywać przez wiele dni, są dużo mniej aktywne i prawie nie jedzą.
Często na ich muszlach tworzy się wapienna płytka, która zamyka do niej wejście i wówczas zasypiają na kilka miesięcy. Zjawisko to można porównać do snu zimowego. Długość snu letniego różni się w zależności od gatunku.
U Lissachatina fulica występuje zazwyczaj jedynie ograniczenie aktywności, u Achatina achatina z kolei estywacja trwa do dziesięciu tygodni, a Achatina immaculata jest największym śpiochem wśród ślimaków olbrzymich, którego okres spoczynku trwa od dwóch do pięciu miesięcy.
© Michal / stock.adobe.com
Większość ślimaków olbrzymich można kupić w sklepach zoologicznych. Można znaleźć je również w działach zoologicznych innych sklepów, w Internecie lub u wyspecjalizowanych hodowców. Profesjonalnych hodowców rozpoznamy po tym, że trzymają zwierzęta w sposób właściwy dla gatunku i nie oferują dzikich, odłowionych ślimaków.
Ceny tych mięczaków zależą od wieku i gatunku. Niektóre można kupić już za kilkadziesiąt złotych, inne, rzadsze gatunki czy egzemplarze w wyjątkowym ubarwieniu mogą być znacznie droższe.
| Nazwa: | Achatina – afrykańskie ślimaki olbrzymie |
| Długość ciała: | do 30 cm |
| Długość życia: | ok. 10 lat |
| Utrzymanie: | terrarium o minimalnych wymiarach 50 x 50 cm na osobnika, wilgotność 80–90%, podłoże wyłożone ziemią, glebą próchniczą, gałęzie i rośliny, miska z wodą do picia i kąpieli. |
| Socjalizacja: | z innymi ślimakami olbrzymimi |
| Temperatura: | 21 do 28°C w ciągu dnia, 24°C w nocy |
| Pokarm: | skórki bananów, owoce, warzywa, jajka i pokarm dla rybek, sepia |
| Poziom trudności: | średni |
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
