© Johannes Jensås / stock.adobe.com
Modrolotki czerwonoczelne są wyjątkowo ciekawskie i ufne.
Modrolotka czerwonoczelna, znana również pod nazwą papuga kozia, trafiła ze swojej ojczyzny – Nowej Zelandii, do wielu miłośników ptaków na całym świecie. Nic dziwnego – ta niewielka papużka jest nie tylko piękna, ale przy odrobinie cierpliwości ze strony opiekuna może również stać się jego prawdziwym przyjacielem. Dowiedz się więcej o cechach szczególnych i wymaganiach dotyczących hodowli tych ciekawych egzotycznych ptaków.
Modrolotki czerwonoczelne (Cyanoramphus novaezelandiae) należą do rzędu papugowatych. Chociaż istnieją inne warianty kolorystyczne tego gatunku ptaków, podstawowym kolorem upierzenia jest zieleń – jaśniejsza na brzuchu, a ciemniejsza na grzbiecie.
W okolicy czoła i po obu stronach oczu występują czerwone plamy. Lotki są ciemnoniebieskie, a dziób srebrzystoszary.
Oryginalny kolor modrolotki czerwonoczelnej to zielony, ale mutacje genetyczne sprawiły, że powstały również inne odmiany kolorystyczne:
Samce są nieco większe od samiczek i mają większy dziób. Poza tym ich czerwone ubarwienie na głowie jest bardziej intensywne.
W zależności od płci, te nieduże papugi dorastają do około 29 centymetrów i osiągają wagę około 60 gramów, co czyni je wyraźnie mniejszymi od pozostałych gatunków papug.
© Khanh / stock.adobe.com
Modrolotki czerwonoczelne są uważane za spokojne i ciekawskie. Najlepiej czują się w koronach drzew, na które wspinają się z pomocą swojego silnego dzioba, ale można je spotkać również na ziemi, którą przegrzebują w poszukiwaniu korzeni lub bezkręgowców.
Ze względu na ciekawską naturę tych papużek, należy usunąć lub zabezpieczyć wszystkie potencjalne źródła niebezpieczeństwa, znajdujące się w ich otoczeniu, takie jak kable, trujące rośliny czy przedmioty osobiste. Jeśli postanowią one je zjeść, będzie to nie tylko kosztowne, ale przede wszystkim niebezpieczne dla ich zdrowia.
Jest to jak najbardziej możliwe, ale zbudowanie z nimi bliskiej więzi wymaga dużo cierpliwości, delikatności i wyczucia.
Daj więc swoim podopiecznym czas na przyzwyczajenie się do Ciebie. Zacznij od częstego przebywania w ich pobliżu i cichych rozmów.
Zasadniczo, modrolotki można socjalizować z innymi papużkami, takimi jak nimfy czy papużki faliste.
Niemniej, w przypadku trzymania większej ilości ptaków należy pamiętać o odpowiednim dostosowaniu woliery, tak aby wszyscy jej mieszkańcy mogli czuć się w niej swobodnie.
Modrolotki można trzymać nie tylko w domu, ale również na zewnątrz. Uważane są za odporne na niskie temperatury, pod warunkiem, że będą miały zapewnione schronienie.
W naturze przedstawiciele tego gatunku żyją w parach lub małych grupach. Trzymanie ich w pojedynkę jest niezgodne z zasadami właściwymi dla gatunku i dlatego nie powinno mieć miejsca.
Ze względu na swoje żywe usposobienie, ptaki te potrzebują sporo przestrzeni. Zwykła klatka dla ptaków w ich przypadku się nie sprawdzi. Dużo lepszym rozwiązaniem będzie duża woliera, w której będą mogły swobodnie latać, o minimalnych wymiarach 2 x 1 x 2 metry (długość x szerokość x wysokość).
Modrolotki uwielbiają aktywnie spędzać czas. Z tego powodu w ich wolierach nie może zabraknąć różnych akcesoriów oraz zabawek.
Ponadto, należy zainstalować odpowiednie drążki do siedzenia wykonane z drewna naturalnego oraz zorganizować możliwości schronienia się.
Ptaki lubią też bawić się ściółką, piaskiem i skrawkami papieru oraz wodą. Dlatego należy upewnić się, że miski na pokarm i wodę są odpowiednio przymocowane, oraz ustawić wanienkę, w której będą mogły się kąpać.
W jadłospisie tych papużek znajduje się dużo świeżej zieleniny, nasion, kwiatów, warzyw i owoców. Smacznym kąskiem są dla nich również proso, ciecierzyca lub gałązki.
Oprócz pokarmu roślinnego, w naturze ptaki te od czasu do czasu jedzą również mszyce.
Niektóre rośliny są jednak dla nich niewskazane, a nawet trujące. Zaliczamy do nich, na przykład:
W skład zrównoważonej diety wchodzą również minerały, np. w postaci szkieletów mątw lub wapna.
Papużki te uznaje się za gotowe do rozmnażania po ukończeniu dziewiątego miesiąca życia – są wówczas z reguły w pełni dorosłe i dojrzałe płciowo.
Sezon lęgowy w ich przypadku trwa około trzech tygodni i rozpoczyna się zimą. W tym czasie należy więc w wolierze zainstalować budki lęgowe wypełnione trocinami.
Po kopulacji samiczka składa od czterech do dziewięciu jaj, z których po około pięciu tygodniach wykluwają się pisklęta i opuszczają gniazdo.
Średnia długość życia zadbanych papug kozich wynosi 15 lat. O ich zdrowiu i kondycji decydują właściwe warunki utrzymania i żywienie.
Jeśli papużki te nie będą trzymane w sposób odpowiedni dla gatunku, w krótkim czasie mogą podupaść na zdrowiu nie tylko fizycznym, ale i psychicznym, co najczęściej objawia się wyskubywaniem piór.
Ponadto, mogą cierpieć na różne choroby typowe dla papug, mogące znacznie obniżyć jakość ich życia i skrócić jego długość.
Jeśli więc zauważysz jakiekolwiek nieprawidłowości w ich zachowaniu czy wyglądzie, skonsultuj się z lekarzem weterynarii.
Ojczyzną papug kozich jest Nowa Zelandia, gdzie zamieszkują głównie duże lasy Wyspy Północnej, znanej z bujnej roślinności.
Warto wiedzieć Rdzenni mieszkańcy Nowej Zelandii (Maorysi) nazwali modrolotki czerwonoczelne „Kakariki”, co można przetłumaczyć jako „małe papugi”.
Obecnie ptaki te żyją prawie wyłącznie na Wyspie Północnej Nowej Zelandii. Ale nie zawsze tak było, niegdyś można je było spotkać również na Wyspie Południowej.
W wyniku niszczenia lasów przez człowieka lub wprowadzenia zwierząt drapieżnych (np. kotów), ich populacje w przeważającej części zniknęły.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) zaliczyła papużki te do gatunków „najmniejszej troski” (least concern). Niemniej, krajowe projekty ochrony przyrody starają się zabezpieczyć ich populacje poprzez ochronę gniazd i miejsc lęgowych.
Cena tego gatunku ptaków zależy od wielu czynników, takich jak wiek czy płeć i oscyluje z reguły w okolicy 100 złotych, ale w przypadku egzemplarzy o nietypowym ubarwieniu może być znacznie wyższa.
Uwaga: Jeśli sprzedawca rozdziela istniejącą parę, oznacza to, że nie jest profesjonalnym hodowcą.
Papugi kozie najlepiej kupić bezpośrednio od hodowcy.
Ponieważ są to zwierzęta egzotyczne, podczas zakupu należy zachować szczególną czujność i poprosić hodowcę o przedstawienie świadectwa pochodzenia.
W ten sposób upewnisz się, że zwierzęta nie pochodzą z nielegalnego odłowu.
| Nazwa: | Modrolotka czerwonoczelna (Cyanoramphus novaezelandiae) |
| Wielkość: | do 29 cm |
| Waga: | 60 g |
| Długość życia: | do 15 lat |
| Utrzymanie: | w parach lub w grupach |
| Socjalizacja: | możliwa z innymi papużkami |
| Klatka: | min. 2 x 1 x 2 m, najlepiej zewnętrzna woliera, z przestrzenią na swobodne latanie |
| Pokarm: | świeża zielenina, owoce, warzywa, gałązki, kwiaty |
| Poziom trudności: | średni |
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
