© Elena / stock.adobe.com
Gołąbek diamentowy zawdzięcza swoją nazwę białym plamkom na upierzeniu.
Gołąbka diamentowego można łatwo rozpoznać po nakrapianych skrzydłach i pomarańczowej obwódce wokół oczu. Ojczyzną tego egzotycznego małego gołębia jest Australia, ale obecnie można go spotkać na całym świecie.
Gołąbek diamentowy należy do najmniejszych gatunków gołębi. Dorasta do zaledwie 20 centymetrów długości i osiąga wagę około 45 gramów, co odpowiada mniej więcej wielkości skowronka.
Jego upierzenie może być szare do brązowawego, chociaż obecnie hodowane są również inne odmiany kolorystyczne. Swoją nazwę gołąbek diamentowy zawdzięcza białym plamkom na upierzeniu. Samce i samice tego gatunku nie wykazują wyraźnych różnic zewnętrznych.
U samiczek jednak można zauważyć większy udział brązu w upierzeniu.
Typowe dla przedstawicieli tego gatunku są pomarańczowo-czerwona tęczówka i jasnopomarańczowy pierścień wokół oczu. Wąski, szpiczasty dziób ma około pięciu centymetrów długości i jest oliwkowo-brązowy lub szaro-brązowy.
Gołąbki diamentowe nigdy nie będą typowymi zwierzętami domowymi, ale przy zapewnieniu im właściwych warunków utrzymania i spokojnego otoczenia, mogą się przekonać do swojego opiekuna i nawet zaprzyjaźnić się z nim.
Ptaki te są niezwykle towarzyskie i w naturze żyją w parach lub w niewielkich stadach. Dlatego też w warunkach domowych muszą być trzymane co najmniej w parach – najlepiej mieszanych lub złożonych z samiczek. Jeśli natomiast kilka samców żyje razem, żadna samica nie powinna znajdować się w zasięgu nawoływania. W przeciwnym razie między gołębiami może dojść do rywalizacji, która nierzadko przebiega dość agresywnie.
Głos tego małego ptaszka jest delikatny i cichy. W okresie godowym można natomiast usłyszeć gruchanie samców, na które samiczki odpowiadają przeciągłym nawoływaniem.
Gołąbki diamentowe są jednymi z najpopularniejszych małych gołębi wśród miłośników ptaków. Zwierzęta te wymagają przestronnej woliery i możliwości codziennego swobodnego lotu lub oddzielnego pokoju z klatką do spania.
Gołąbki diamentowe nie należą do szczególnie wrażliwych i mogą być trzymane w wolierze zewnętrznej przez cały rok, pod warunkiem, że mają do dyspozycji odpowiednie schronienie, w którym będzie panowała temperatura co najmniej dziesięciu stopni.
W niektórych krajach obowiązują wytyczne dotyczące minimalnych wymiarów pomieszczenia. Na przykład zgodnie z austriackimi przepisami dotyczącymi hodowli zwierząt, w przypadku gołębi powinny one wynosić przynajmniej 1,6 metra kwadratowego i co najmniej jeden metr wysokości. Co do zasady jednak uznaje się, że im więcej przestrzeni do dyspozycji mają zwierzęta, tym lepiej. Ptaki te są zwinnymi i aktywnymi zwierzętami, które również pod opieką człowieka chciałyby mieć zapewnioną możliwość życia w zgodzie ze swoją naturą.
Jak już wspomnieliśmy, gołąbki diamentowe muszą być trzymane przynajmniej w parach. Jeśli rozmiary woliery czy pokoju dla ptaków na to pozwalają, mogą mieszkać razem z przedstawicielami innych gatunków, na przykład papużkami falistymi.
Na wolności mają one również wspólne siedliska, pochodzą bowiem z Australii. Gołąbki diamentowe potrzebują jednak odpowiednich miejsc schronienia, aby w razie potrzeby móc zejść z drogi swoim pierzastym współlokatorom.
Dieta tych niewielkich ptaków składa się przede wszystkim z nasion, takich jak proso, konopie i siemię lniane, które można im podawać w postaci mieszkanek. Ponieważ w naturze poszukują one pożywienia na ziemi, miseczki z pokarmem można umieścić na podłożu woliery.
Oprócz nasion traw chętnie zjadają świeże produkty, takie jak sałata, owoce, warzywa i zioła. Wapnia natomiast dostarczają im skorupy mątw lub żwirek.
Zwłaszcza podczas pierzenia potrzebują one dodatkowego białka zwierzęcego, na przykład mączników. Pamiętajmy także o zapewnieniu im stałego dostępu do świeżej wody.
W wolierze nie może zabraknąć kilku grzęd o różnych średnicach, położonych na różnych wysokościach. Ponadto, można umieścić w niej świeże gałązki niepryskanych drzew liściastych jako materiał do gniazdowania czy akcesorium do zabawy, a także huśtawki, linki i/lub odpowiednie dla gatunku drewniane zabawki. Nie zaleca się natomiast luster czy plastikowych ptaków. Jeśli ptaki trzymane są w domu, warto zapewnić im odpowiednie, niemigoczące światło, emitowane przez specjalną lampę UV.
W naturze ptaki te uwielbiają zażywać kąpieli piaskowych, dlatego należy wyposażyć wolierę w wanienkę wypełnioną piaskiem.
Nie potrzebują natomiast specjalnej wanny do tradycyjnych kąpieli, ponieważ mają w zwyczaju unikanie wody. Podstawowe wyposażenie obejmuje również miski na pokarm i wodę, karmnik oraz chłonną ściółkę.
Jeśli gołąbki diamentowe trzymane są w sposób odpowiedni dla gatunku, rzadko chorują. Wolierę należy więc umieścić w jasnym, spokojnym i cichym miejscu, z dala od przeciągów. Ptaki powinny mieć możliwość przebywania zarówno na słońcu, jak i w cieniu. W swojej rodzimej Australii uwielbiają bowiem zażywać kąpieli słonecznych.
Przy zapewnieniu im odpowiednich warunków utrzymania i pielęgnacji, ptaki te żyją około dziesięciu lat, a w rzadkich przypadkach dożywają nawet 15 i 20 lat.
Ewentualne choroby mogące skrócić długość ich życia objawiają się nastroszonymi lub potarganymi piórami, apatią oraz zmianą w konsystencji lub kolorze odchodów.
W przypadku podejrzenia jakichkolwiek nieprawidłowości, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Gołąbki diamentowe pochodzą z Australii. Występują w prawie wszystkich jej zakątkach z wyjątkiem Tasmanii i niektórych regionów przybrzeżnych. Gatunek nie jest zagrożony, a handel międzynarodowy nie podlega żadnych ograniczeniom.
W połowie XIX wieku te egzotyczne zwierzaki po raz pierwszy zawitały do londyńskiego ogrodu zoologicznego. Od tamtej pory stopniowo zdobywały popularność i coraz więcej miłośników, stając się jednymi z najpopularniejszych gatunków gołębi wśród ptaków ozdobnych. Są też częstymi mieszkańcami ogrodów zoologicznych.
© Charlotte B / stock.adobe.com
Gołąbki diamentowe można nabyć między innymi u hodowców-hobbystów, którzy co jakiś czas szukają nowych domów dla swoich podopiecznych.
Ceny tych gołąbków zaczynają się od 50 złotych i mogą się różnić w zależności od płci i ubarwienia, a rzadko spotykane egzemplarze bywają droższe.
Czasami trafiają one również do schronisk dla zwierząt czy organizacji zajmujących się zwierzętami egzotycznymi.
| W skrócie: | Gołąbki diamentowe to małe, wdzięczne ptaki pochodzące z Australii. Powinny być trzymane w przestronnych wolierach lub ptaszarniach – w parach lub małych stadach. |
| Nazwa naukowa: | Geopelia cuneata |
| Długość ciała: | ok. 20 cm |
| Waga: | ok. 45 g |
| Średnia długość życia: | 10 lat, rzadziej do 20 lat |
| Cena: | od ok. 50 zł |
| Zachowanie: | towarzyskie, aktywne w ciągu dnia, zwinne, spokojne |
| Upierzenie: | dzikie osobniki od szarego do brązowego, zwierzęta hodowlane również w innych ubarwieniach |
| Cechy szczególne: | białe kropki na upierzeniu, pomarańczowa obwódka oczu |
| Pielęgnacja: | średnio wymagająca |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pochodzenie: | Australia |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
