Kury araukana są wyjątkowe pod wieloma względami: Nie mają ogona, ich głowy zdobią kępki piór i znoszą jaja w kolorze turkusowym. Z lektury poniższego artykułu dowiesz się wszystkiego, co warto wiedzieć o tej niezwykłej rasie kur z Ameryki Południowej, której hodowlę specjaliści klasyfikują jako potencjalnie skazanej na cierpienie.
© StefanKunze / stock.adobe.com
Typowe cechy kury araukana: Pióra po bokach głowy i brak ogona.
Cechą, która z całą pewnością najbardziej rzuca się w oczy w przypadku kur araukana jest brak ogona. Rasowe zwierzęta nie posiadają ani piór ogonowych, ani kręgów ogonowych. To samo dotyczy gruczołu kuprowego.
Utrudnia to odróżnienie koguta od kury na pierwszy rzut oka. Samce najłatwiej rozpoznać po nieco bardziej wyprostowanej postawie.
Poza tym, typowe dla nich jest charakterystyczne „nakrycie” głowy – baczki w postaci puszystych piórek wyrastających z brodawek znajdujących się w miejscu zausznic. Niektóre z nich dodatkowo mają wąsy.
Czubek głowy porasta groszkowy grzebień, składający się z trzech rzędów koralików, z których środkowy jest najwyższy.
Waga kur waha się od 1,6 do 2 kilogramów, a kogutów od 2 do 2,5 kilograma, co sprawia, że zaliczamy je do mniejszych ras.
© lunamarina / stock.adobe.com
Araukany miniaturowe są jeszcze mniejsze. W wersji mini kogut waży około 0,85 kilograma, a kura 0,75 kilograma.
Brakujący ogon i charakterystyczne upierzenie to nie wszystko – kolejną osobliwością w przypadku tych ptaków jest turkusowy lub zielony kolor znoszonych jaj. W USA i Anglii hodowane są nawet odmiany, znoszące różowe lub czerwone jaja i stąd zwane bywają również nioskami wielkanocnymi.
Mówi się, że zielone jaja kur araukana zawierają wyjątkowo mało cholesterolu, w związku z czym są bardzo zdrowe. Wciąż jednak nie istnieją naukowe dowody, które popierałyby to założenie.
Jaja kur odmiany miniaturowej są co prawda mniejsze, ale również zielone.
© farbkombinat / stock.adobe.com
Kury araukana znoszą do 180 jaj rocznie. Jako że są przedstawicielami tak zwanego typu użytkowego, mogą być wykorzystywane zarówno do produkcji jaj, jak i jako kury mięsne. Ich mięso jest uważane za delikatne i smaczne, chociaż ze względu na swoją niewielką masę, nie dostarczają go zbyt dużo.
Ptaki te są ciekawskie i inteligentne – jeśli odkryją dziurę w ogrodzeniu, z całą pewnością wyślizgną się na zewnątrz.
Są łatwe do oswojenia, przyjazne i ufne.
Mają jednak potężny głos, a ich głośne pianie może szybko stać się źródłem problemów z sąsiadami.
Araukana są wytrzymałe i mało wymagające. Najlepiej czują się w grupach liczących od czterech do pięciu kur, przypadających na jednego koguta.
Mogą być trzymane zarówno w pomieszczeniach, jak i na zewnątrz, przy czym na zewnątrz czują się znacznie bardziej komfortowo.
Ponieważ potrafią bardzo dobrze latać, wybieg należy wyposażyć w wysokie ogrodzenie. Żeby natomiast nie padły ofiarą ptaków drapieżnych, powinien być zabezpieczony siatką ochronną.
Aby zapewnić stadu araukana komfortowe warunki życia, warto wziąć sobie do serca poniższe wskazówki:
Jeśli zapewnimy kurom araukana odpowiednio zróżnicowany wybieg, nie będzie konieczne ich dokarmianie, chociaż, podobnie jak inni przedstawiciele gatunku, ucieszą się z możliwości zjedzenia owoców czy sałaty. Oczywiście bardzo ważny jest stały dostęp do świeżej wody do picia.
Ważne: Aby resztki jedzenia nie utknęły w kępkach piór na głowie i nie przyklejały się do nich, należy upewnić się, że pokarm jest suchy.
Wysokiej jakości pokarm dla kur znajdziesz w sklepie internetowym zooplus.
Kury araukana uważane są za wytrzymałe i nieskomplikowane w utrzymaniu. Niemniej, rasowe kury mają tak poważne dolegliwości zdrowotne, że eksperci sklasyfikowali rasę jako potencjalnie skazaną na cierpienie.
Na przykład baczkom zazwyczaj towarzyszą anomalie rozwojowe kanałów słuchowych. Bardzo często są one tak skrócone, że błona bębenkowa znajduje się na zewnątrz głowy. Badana naukowe wykazały, że śmiertelność piskląt drastyczne wzrasta, jeśli oboje rodziców mają bokobrody.
Duży problem pod wieloma względami stanowi także brakujący ogon. Brak upierzenia ogona oraz kręgów ogonowych powoduje trudności z kopulacją, wynikające chociażby z niemożności prawidłowego utrzymania równowagi.
Poza tym, wiele kurcząt umiera również dlatego, że nie są wystarczająco odporne na warunki atmosferyczne z powodu braku gruczołu kuprowego. Normalnie znajduje się on pod nasadą ogona, czyli kuprem i wytwarza oleistą wydzielinę, która służy do natłuszczania piór, chroniąc je między innymi przed wilgocią.
Ponadto, badania wykazały, że pozbawione ogona pisklęta często mają problemy z wypróżnianiem. Odchody mogą przyklejać się i twardnieć w puchu piór odbytu, co w najgorszym przypadku prowadzi do całkowitego jego zablokowania.
Definicja hodowli będącej znęcaniem się nad zwierzętami: Terminem tym określa się hodowlę zwierząt, w której tolerowane lub promowane jest rozwijanie cech wiążących się z bólem, cierpieniem, krzywdą lub zaburzeniami zachowań.
Ponieważ hodowla przedstawicieli tej rasy uważana jest za noszącą znamiona znęcania się nad zwierzętami, eksperci opowiadają się za jej zakazem. Obecnie jednak araukana nadal są hodowane i sprzedawane.
Niemniej, jeśli dobrostan zwierząt jest dla nas ważny, powinnyśmy zrezygnować z zakupu tych ptaków i zamiast tego poszukać kur z ogonami i bez baczków. Są to bowiem zazwyczaj mieszanki, w powstanie których zaangażowane były także inne rasy.
Kury araukana pochodzą z Ameryki Południowej, a dokładniej z Chile i Argentyny, zamieszkałych przez Indian Mapuczów, którzy od stuleci hodują półdzikie kury bez ogona.
Po raz pierwszy rasę udokumentowano w 1890 roku w Chile.
Pierwsi przedstawiciele rasy trafili z Ameryki Południowej do Ameryki Północnej w XIX wieku, a następnie do Niemiec na przełomie wieków. W 1921 roku zostały zaprezentowane na Pierwszym Światowym Kongresie Drobiarstwa w Hadze.
W Polsce również istnieje kura powstała na bazie araukany i niosąca zielone jaja. Jest to tak zwana „polska kura wielkanocna”.
Warto wiedzieć: Przez długi czas uważano, że pierwsze kury zostały sprowadzone do Ameryki przez hiszpańskich i portugalskich konkwistadorów.
Jednak ostatnie analizy DNA skamieniałości kur z Chile wykazały, że żyły one tam już co najmniej 100 lat przed podbojem. Eksperci podejrzewają, że do Ameryki zwierzęta te trafiły wraz z polinezyjskimi żeglarzami. Jest więc bardzo prawdopodobne, że wcześni przodkowie kur araukana pochodzili z Polinezji.
| Nazwa | Araukana |
| Waga koguta | 2 do 2,5 kilogramów |
| Waga kury | 1,6 do 2 kilogramów |
| Ilość składanych jaj | około 180 jaj rocznie |
| Minimalna waga jaja lęgowego | 50 gramów |
| Kolor jaja | turkusowy, zielony |
| Warunki utrzymania | zamknięty wybieg, optymalnie wolny wybieg |
| Pokarm | samodzielnie znajdowany, ewentualne dokarmianie |
| Pochodzenie | Ameryka Południowa |
| Odpowiednie dla | początkujących, rodzin |
Dziennikarka, której największą pasją są zwierzęta. Już podczas studiów badała relacje między ludźmi a psami. Kilka lat temu adoptowała kocurka z monachijskiego schroniska dla zwierząt. Elvis stał się dla niej inspiracją do założenia bloga o kotach „Lieblingskatze” (niem. ulubiony kot), a także do zajęcia się zwierzętami w pracy dziennikarskiej. Poprzez swoje artykuły chciałaby pomóc ludziom lepiej zrozumieć ich pupili.
