© chalabala / stock.adobe.com
Diagnoza cukrzycy u pupila to dla każdego właściciela na początku niemały szok. Dobrą wiadomością jest, że pies z cukrzycą, któremu zapewni się odpowiedni sposób odżywiania oraz utrzymanie i pielęgnację będzie mógł pomimo niej wieść długie, zdrowe i szczęśliwe psie życie.
Wcale nie jest zadaniem prostym wykrycie cukrzycy u psa – nie każdy właściciel miał z tą chorobą wcześniej do czynienia. Objawy cukrzycy bardzo często są przez zbyt długi czas bagatelizowane lub nierozpoznane. Jak w przypadku każdej innej choroby, także i w przypadku cukrzycy, im wcześniej się ją zdiagnozuje, tym większe są szanse na poradzenie sobie z jej skutkami.
Naturalnie zawsze powinieneś obserwować zachowanie psa i regularnie odbywać z nim kontrole weterynaryjne. Im lepiej znasz swojego psa i sposoby jego zachowania, tym szybciej zauważysz zmiany. Symptomami cukrzycy są na przykład wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu, apatia, wymioty i nudności czy jaskra. W zależności od stadium choroby apetyt psa może znacząco wzrosnąć lub spaść.
Jeśli zauważyłeś zmiany w zachowaniu swojego zwierzęcia – żywieniowe czy w sposobie poruszania się – nie zwlekaj i udaj się do lekarza weterynarii! Nierozpoznana i nieleczona cukrzyca może nieść opłakane skutki, na przykład przewlekłe infekcje dróg moczowych, zmętnienie soczewki oka, zaćmę, a w konsekwencji i zupełną ślepotę. Poprzez celowe badania diagnostyczne weterynarz będzie w stanie stwierdzić, czy zwierzę cierpi na cukrzycę i jeśli tak, to jakiego typu. Lekarz weterynarii przygotuje specjalny plan leczenia oraz plan żywieniowy dla chorego psa i da Ci wskazówki, w jaki sposób powinieneś zmienić dotychczasowe nawyki żywieniowe i pielęgnację pupila.
Przyczyny wystąpienia cukrzycy nawet weterynarzowi pozostają często nieznane i nie da się jednoznacznie stwierdzić, dlaczego choroba dotknęła zwierzę. Istnieje jednak kilka czynników, które widocznie potęgują ryzyko zachorowania. Należą do nich przede wszystkim wiek oraz płeć zwierzęcia. Zachorować mogą wprawdzie zarówno suczki, jak i samce, młode, jak i stare osobniki, jednak statystyki pokazują, że suczki oraz starsze psy zapadają na cukrzycę częściej. Także niektóre rasy wykazują większą tendencję do zapadania na cukrzycę. Do owych ras należy na przykład Rottweiler, sznaucer miniaturowy, pudel, Yorkshire Terrier i mops. Ponadto choroby zakaźne jamy brzusznej lub trzustki, a także zmiany hormonalne wywołane zażywaniem określonych leków mogą być powodem rozwinięcia się cukrzycy. Stosunkowo częściej odnotowuje się także przypadki cukrzycy u psów z nadwagą.
Jeśli weterynarz stwierdził u Twojego psa cukrzycę, nie jest to wiadomość łatwa do przepracowania: Nie poddawaj się jednak i myśl pozytywnie! Wiesz już, z jakiego powodu cierpi Twój pies i możesz pomóc mu dzięki wycelowanej w dolegliwości terapii oraz zmianie pożywienia, tak że niebawem poczuje się znacznie lepiej. Jednak samo leczenie insuliną czy tabletkami nie wystarczy. Sukces terapii zależy w naprawdę znacznej mierze także od prawidłowej diety i trybu życia psa. Oznacza to, że będziecie musieli zmienić kilka swoich przyzwyczajeń i dostosować Waszą codzienność do nowych warunków. Wiele rzeczy, które początkowo będą wydawały się problematyczne, jak choćby wstrzykiwanie insuliny, z czasem zaczną przychodzić łatwiej, aż w końcu staną się rutyną.
Na pytanie o najlepszą karmę dla psa diabetyka, podobnie jak na pytanie o najlepszą karmę dla psa w ogóle, trudno odpowiedzieć jednoznacznie. Psy różnią się znacznie między sobą i mają adekwatnie zróżnicowane potrzeby żywieniowe. Duże psy mają inne zapotrzebowanie energetyczne oraz zapotrzebowanie na składniki odżywcze niż psy małych rozmiarów, psy o atletycznej budowie inne niż kanapowce, starsze psy czy szczenięta. Jakie pożywienie będzie dla psa diabetyka najlepsze zależy więc także od jego wieku, rasy, masy ciała, płci oraz poziomu aktywności fizycznej. By ustalić, jak ma wyglądać optymalna dieta dla Twojego chorego na cukrzycę czworonoga, powinieneś pójść po poradę do lekarza weterynarii lub eksperta żywieniowego dla zwierząt.
Niemniej jednak wiedza na temat tego, jakie substancje są dla psa diabetyka dobre, a których należy unikać, z pewnością będzie pomocna. Pokarm – suchy czy też mokry, czy samodzielnie przygotowywane posiłki – powinien być bogaty w wartościowe białka i substancje balastowe, na przykład surowy błonnik z gumy guar lub otrębów pszennych. Ponieważ błonnik pokarmowy spowalnia przedostanie się cukru do krwi, pomaga w kontrolowaniu i utrzymywaniu jego poziomu. Węglowodany i tłuszcze, które są nie tylko ciężkostrawne, lecz w dużych ilościach prowadzą także do przybierania na wadze, powinny zostać w diecie psa cukrzyka znacznie zredukowane. Także w doborze owoców zaleca się ostrożność, ponieważ niektóre z nich zawierają duże ilości cukrów. Cukier, substancje słodzące i jakiekolwiek słodycze są naturalnie absolutnym tabu.
Tak samo istotne, jak dobór odpowiednich składników są reguły, kiedy i jak powinny być przyjmowane posiłki. Regularność jest dla psa diabetyka jeszcze bardziej decydująca niż w przypadku zdrowego psa. Zaleca się, by dzienną rację pokarmu – której naturalnie należy się kurczowo trzymać – rozdzielać na dwa lub maksymalnie trzy posiłki dziennie. Ustal stałe godziny posiłków, opróżniaj miskę, jeśli Twój pupil nie zjadł całej jej zawartości. Pamiętaj, że między posiłkami powinny być zachowane odstępy, by poziom cukru we krwi utrzymywał się na stałym poziomie. Każdy dodatkowy posiłek czy przekąska między posiłkami podnosi poziom cukru. Uświadom to pozostałym domownikom i gościom. Świeża woda pitna powinna być dla psa zawsze dostępna.
Jeśli musisz dawać psu zastrzyki z insuliną, rób to najlepiej zaraz po posiłku. Wówczas insulina może zadziałać wtedy, gdy do krwi dostaje się cukier z pożywienia. Wstrzyknięcie insuliny przed posiłkiem może doprowadzić do hipoglikemii (niedocukrzenia), jeśli pies z jakiegoś powodu niespodziewanie zrezygnowałby z nadchodzącego posiłku.
Do utrzymania zdrowia psa chorego na cukrzycę przyczyni się, podobnie jak u wszystkich innych psów, odpowiednia dawka ruchu. Regularna aktywność fizyczna pomaga nie tylko w utrzymaniu prawidłowej masy ciała, ale także oddziałuje pozytywnie na poziom cukru we krwi. Ruch powinien być tak samo regularny, jak pory posiłków. Jego intensywność i długość trwania powinna być codziennie zbliżona – zbyt wymagający wysiłek może spowodować drastyczny spadek cukru we krwi.
Nie tylko pies, ale także właściciel musi przyzwyczaić się do surowych stałych zasad. By zapobiec komplikacjom, postaraj się od samego początku trzymać się nowego rytmu dnia. Twój wysiłek na pewno się opłaci: Dzięki odpowiedniemu odżywaniu i dopasowanemu programowi treningowemu szybko zobaczysz, że mimo choroby Twój pies prowadzi zdrowe, szczęśliwe, aktywne życie.
