© Eliška / stock.adobe.com
Kości mogą być dla psa niebezpieczne.
Niektórzy opiekunowie psów mają w zwyczaju dawać swoim podopiecznym kości do gryzienia. Ale czy psy mogą jeść kości i czy rzeczywiście są one tak dobre dla czworonogów, jak wielu uważa? Dowiedz się, jakie korzyści i ryzyka wiążą się ze spożywaniem kości przez psa i na co należy zwrócić uwagę przy ich wyborze.
Zanim podasz swojemu pupilowi kość do gryzienia, dokładnie zapoznaj się z tematem żywienia psów. Podobnie jak wiele innych rzeczy karmienie psów kośćmi niesie ze sobą nie tylko korzyści, ale również pewne zagrożenia.
Zgodnie z obowiązującymi zaleceniami żywieniowymi, zasadniczo nie ma przeciwwskazań, aby okazjonalnie podawać psu kości. Niemniej, jeśli wybierzesz nieodpowiedni produkt lub będziesz podawać je w nadmiarze, może to mieć negatywny wpływ na jego zdrowie.
Wiele psów uwielbia smak kości. Jednak jakie korzyści płyną z ich spożywania?
Kości składają się głównie z tkanki łącznej i tłuszczu. Ponadto, są bogate w ważne składniki odżywcze takie jak wapń, magnez, sód, fosfor i cynk. Dlatego znajdują zastosowanie głównie w dietetyce – na przykład w celu uzupełnienia minerałów.
Smak to nie jedyna zaleta kości – zapewniają one również długotrwałe zajęcie. Należy jednak pamiętać, aby kości uwzględniać w dziennej racji pokarmowej czworonoga. Ważne jest także, aby nadzorować ich spożycie przez psa.
Okazjonalne jedzenie miękkich kości wspiera zdrowie zębów – pomaga czyścić ich powierzchnię, dzięki czemu chroni je przed powstawaniem kamienia nazębnego.
Uwaga: Pamiętaj, że zdrowie zębów zależy od wielu różnych czynników i pomimo spożywania kości, płytka nazębna i kamień mogą się tworzyć.
Chociaż podawanie psu kości ma wiele zalet, istnieją też zagrożenia, które się z tym wiążą i których należy być świadomym:
Charakterystyczne odchody po spożyciu kości mogą pojawić się, gdy ich niestrawione kawałki utworzą grudki w jelicie grubym i spowodują blokadę przewodu pokarmowego. Takie zaparcia są nie tylko nieprzyjemne dla zwierzęcia, ale mogą stanowić poważne niebezpieczeństwo dla jego zdrowia, gdy dojdzie do całkowitej niedrożności jelit.
Jeszcze bardziej niebezpieczne są ostre krawędzie kości, które mogą zranić jamę ustną lub przewód pokarmowy od wewnątrz.
Zdarza się to szczególnie często w przypadku kości drobiowych, które z łatwością mogą przebić ścianę jelita, stwarzając bezpośrednie zagrożenie dla życia psa. Może on nie tylko wykrwawić się od wewnątrz, ale mogą również pojawić się poważne stany zapalne, gdy zanieczyszczona treść jelitowa dostanie się do jamy brzusznej.
Zbyt twarde kości mogą też spowodować złamania zębów.
Surowe mięso i kości są nieodłącznym elementem barfowania. Takie elementy pochodzenia zwierzęcego niepoddawane obróbce cieplnej mogą być jednak źródłem poważnych infekcji.
© 24K-Production / stock.adobe.com
Surowa czy gotowana, wieprzowa czy wołowa – kość kości nierówna. Dowiedz się, których kości lepiej psu nie podawać:
Podczas podgrzewania zmienia się struktura kości. Stają się bardziej kruche i przez to bardziej łamliwe, co z kolei zwiększa ryzyko urazów w obrębie pyska lub jelit psa.
Dlatego: Podgrzewane kości są absolutnie zabronione.
Gatunek zwierzęcia, z którego pochodzą kości odgrywa kluczową rolę w odpowiedzi na pytanie „Czy psy mogą jeść kości?”. W końcu pochodzenie i anatomia królików są zupełnie inne niż bydła czy świń:
Świnie mogą przenosić patogeny, mogące stanowić prawdziwy problem dla Twojego podopiecznego.
Na przykład w wyniku spożycia wieprzowiny i kości wieprzowych psy mogą zarazić się śmiertelnym wirusem Aujeszky’ego. Chociaż niektóre kraje takie jak Niemcy są obecnie wolne od tego wirusa, lepiej zrezygnować z podawania kości świń czworonogom.
Kości wołowe są zazwyczaj najlepsze dla psów. Pamiętaj jednak, że miękkie kości cieląt są dużo lepszym wyborem niż twarde kości starszych krów.
Ze względów bezpieczeństwa, lepiej nie podawać psu kości starszego drobiu takiego jak kurczak czy indyk. W przypadku tych kości łatwiej bowiem o odprysk i urazy jelit.
Ten rodzaj kości jest ogólnie dobrze tolerowany przez psy. Niemniej, również i tutaj należy przestrzegać podstawowych zasad żywienia.
Kości dzikich zwierząt takich jak jelenie czy dziki są szczególnie popularne wśród psów myśliwskich, ale mogą stanowić zagrożenie dla ich zdrowia – na przykład ryzyko infekcji bakteryjnych lub zakażenia pasożytami.
Kości szpikowe to prawdziwy rarytas dla psów. Jednak ich kształt przypominający dysk z wewnętrznym otworem kryje w sobie niebezpieczeństwo.
Wylizując szpik ze środka, pies może przemieścić pierścień kości na swoją dolną szczękę, zakleszczając się. Jeśli wpadnie w panikę, może bardzo łatwo dojść do zranienia w wyniku podejmowanych prób oswobodzenia się, w postaci chociażby panicznego drapania.
Dlatego nie należy podawać psom pokrojonych na kawałki kości szpikowych.
© TwilightArtPictures / stock.adobe.com
Jeśli chcesz karmić psa kośćmi, musisz zwrócić szczególną uwagę na następujące kwestie:
Aby uniknąć złamań zębów i innych urazów, należy wybierać możliwie jak najbardziej miękkie kości. Mogą to być na przykład żebra lub kawałki mostka młodszych zwierząt takich jak cielęta.
Zgodnie z aktualnymi zaleceniami, pies nie powinien jeść więcej niż 10 gramów kości na kilogram masy ciała dziennie. Jeśli więc pies waży 10 kilogramów, nie powinien spożywać więcej niż 100 gramów kości dziennie.
Uwaga: Jeden gram kości na kilogram masy ciała dziennie wystarczy, aby uzupełnić podaż wapnia i fosforu.
Jeśli Twój pies nie toleruje kości lub lekarz weterynarii Ci to odradza, możesz zaspokoić jego potrzeby żywieniowe w inny sposób, na przykład podając mu suplementy diety bogate w składniki odżywcze i minerały.
Ponadto, istnieją również alternatywne sposoby na zaspokojenie naturalnej potrzeby przeżuwania psów. Popularnym rozwiązaniem są specjalne gryzaki lub naturalne przekąski (na przykład suszona skóra wołowa), które mogą wspierać kondycję zębów za sprawą ścierania i dodatkowo zapewniając długotrwałą aktywność.
To, czy pies może jeść kości zależy od wielu czynników. Jeśli przestrzegasz obowiązujących zaleceń żywieniowych i ostrzeżeń możesz od czasu do czasu podawać psu kości – oczywiście pod nadzorem.
Jeśli jednak zauważysz jakiekolwiek niepokojące objawy, mogące wskazywać na ewentualne urazy, natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii i zaprzestań podawania kości. Niemniej, aby mieć całkowitą pewność, że pies jest bezpieczny, warto rozważyć alternatywy o niższym ryzyku.
Pamiętaj także, że niektóre choroby mogą stanowić przeciwwskazania do podawania psu kości. Dlatego w kwestii żywienia najbardziej odpowiedniego dla Twojego pupila warto zasięgnąć opinii zajmującego się nim lekarza weterynarii. Zna on bowiem jego historię medyczną i wie, co jest dla niego dobre, a co nie.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
