Zaparcia u psa

Podczas spaceru Twój pies chce się wypróżnić, ale nie udaje mu się to? Często za tym kryje się zaparcie u psa. W poniższym artykule dowiesz się, jak wcześnie rozpoznać objawy i jak najlepiej pomóc swojemu ulubieńcowi.

Jak niebezpieczne jest zaparcie u psa?

Zaparcie u psa może wystąpić krótkoterminowo lub przez dłuższy czas. Ostre zaparcie jest w większości przypadków mniej groźne niż przewlekłe, gdyż jest stosunkowo łatwe w leczeniu i rzadko powoduje powikłania. Z kolei nieleczone zaparcia mogą prowadzić do długotrwałych problemów, które poważnie ograniczą jakość życia Twojego psa.

Dlaczego przewlekłe zaparcia są problematyczne dla psów?

Jeśli kał gromadzi się w jelicie grubym przez dłuższy czas, ściana jelita staje się nadmiernie rozciągnięta i rozdęta. Powstaje wówczas ostre rozdęcie okrężnicy i dochodzi do trwałego uszkodzenia mięśni jelita.

W konsekwencji wpływa to również na perystaltykę jelitową. Tego typu powikłanie przewlekłego zaparcia jest już nieodwracalne. Spowoduje więc długotrwałe problemy dla psa.

Objawy: Jak rozpoznać, czy mój pies ma zaparcia?

Najczęściej zaparcia u psa objawiają się wielokrotnymi i bezskutecznymi próbami oddania kału. Czasami udaje mu się tylko wydalić kilka małych, twardych kulek kału, a nieraz towarzyszy temu ból.

Ponadto kał może być zmieszany z krwią lub śluzem. U psa może również wystąpić pozorna biegunka. Polega ona na tym, że krew i śluz na skutek silnego ucisku przepychają się obok twardych kulek kału. Dochodzą do tego typowe objawy tej przypadłości, takie jak utrata apetytu i apatia, wymioty i wzdęcia.

Rozpoznanie: Jak można wykryć zaparcia u psa?

Przypuszczenie, że pies ma zaparcia, pojawia się u weterynarza przeważnie już na podstawie opisu sytuacji przez opiekuna zwierzęcia i badania klinicznego. Z drugiej strony znalezienie przyczyny jest zazwyczaj znacznie trudniejsze. Dotyczy to zwłaszcza dłużej trwających lub powtarzających się zaparć. W takiej sytuacji weterynarz przeprowadzi dalsze badania:

• zdjęcia rentgenowskie brzucha, miednicy i kręgosłupa
• badanie odbytnicy
• badanie ultrasonograficzne
• badania krwi: w przypadku podejrzenia choroby metabolicznej lub stanu zapalnego

W przypadku podejrzenia guza jelita lub ciała obcego w jelicie weterynarz wykonuje również kolonoskopię. W tym przypadku bada się jelita od wewnątrz za pomocą elastycznego urządzenia z kamerą. W razie potrzeby lekarz weterynarii pobiera również próbki tkanki.

Leczenie: Jakie terapie są dostępne?

Lekarze weterynarii rozróżniają nieszkodliwe, krótkotrwałe zaparcia u psów od ciężkich, powtarzających się lub długotrwałych przypadków.

W przypadku nieszkodliwych zaparć często wystarcza krótkotrwałe dostosowanie karmy w postaci laktozy, mleka lub łupiny nasion babki płesznik z dużą ilością płynu. Dodatkowo próbuje się wtedy uczynić kał bardziej śliskim poprzez różnego rodzaju lewatywy. W niektórych okolicznościach weterynarz zaleci również przejście na odpowiednią karmę dietetyczną.

W poważniejszych przypadkach lekarz najpierw poda psu dużo płynów dożylnie. Następnie, w razie potrzeby w znieczuleniu, usuwa kał z odbytnicy psa za pomocą specjalnego irygatora i delikatnego masażu. W szczególnie ciężkich przypadkach może być nawet konieczna operacja.

Leczenie przyczyny jest oczywiście niezbędne do dalszej terapii i uniknięcia nawrotów choroby.

Czy istnieją również domowe środki na zaparcia u psów?

Jeśli Twój pies po raz pierwszy i nagle cierpi z powodu zaparcia, domowe środki mogą okazać się wystarczające. Nawet jeśli kał psa jest szczególnie twardy, wskazane jest nieco jego zmiękczenie za pomocą następujących naturalnych środków przeczyszczających:

• zwiększenie przyjmowania płynów
• mleko
• nasiona babki płesznik

Jeśli zaparcie u psa nadal występuje, należy zdecydowanie skonsultować się z weterynarzem. To samo dotyczy sytuacji jeśli Twój pies wielokrotnie cierpi z powodu zaparcia.

Uwaga: Wybór odpowiedniej karmy dietetycznej może wspierać naturalne funkcje organizmu psa. Należy jednak pamiętać, że sama karma dietetyczna nie leczy, ani nie zapobiega chorobom. Właściwe żywienie Twojego psa należy zawsze skonsultować z lekarzem weterynarii. Specjalne karmy dietetyczne dla psa znajdziesz w sklepie internetowym zooplus.

Przyczyny: Jak dochodzi do zaparcia u psa?

Przyczyny zaparć mogą być zróżnicowane. Główny problem polega jednak na tym, że strawiony pokarm nie może się przemieszczać dalej, staje się coraz grubszy i utyka w jelicie.

Błędy w karmieniu i utrzymaniu należą do najczęstszych przyczyn zaparć u psów. Zalicza się do nich:

• karmienie zbyt dużą ilością kości
• przyjmowanie zbyt małej ilości płynów lub utrata płynów, na przykład w chorobach, którym towarzyszy gorączka
• połknięcie ciał obcych
• ograniczony ruch, brak możliwości oddawania kału
• karma o niskiej zawartości błonnika

Następujące przyczyny również prowadzą do zaparcia u psa:

• ból układu mięśniowo-szkieletowego lub stan zapalny gruczołów okołoodbytowych
• złamania okolicy miednicy
• guzy lub inne masy, takie jak węzły chłonne lub krwiaki uciskające na odbytnicę, a także różne choroby prostaty
• wpływ leków
• osłabienie ściany jelita, np. z powodu uchyłków
• choroby metaboliczne, takie jak niedoczynność tarczycy i zaburzenia neurologiczne jelita grubego

Zaparcia występują szczególnie często u osłabionych lub starych psów. Szczególnie w przypadku tych psów należy na wczesnym etapie udać się do weterynarza, aby znaleźć przyczynę i ją usunąć.

Rokowania: Jakie są szanse na wyleczenie?

Jeśli przestrzegasz środków zalecanych przez weterynarza, rokowania dotyczące zaparcia u psa są zwykle korzystne. Sytuacja jest inna, jeśli pies już cierpi z powodu wtórnych uszkodzeń spowodowanych zaparciami, takich jak ostre rozdęcie okrężnicy.

Jeśli zaparcie u psa jest konsekwencją innej choroby, szanse na wyleczenie zależą od rokowań w tej właśnie dolegliwości.

Profilaktyka: Jak można uniknąć zaparć u psa?

U większości psów zaparciom można zapobiec już dzięki zbilansowanej diecie, która powinna zawierać dużo błonnika pokarmowego. Ponadto należy zwrócić uwagę na masę ciała psa. Psy otyłe są bardziej podatne na zaparcia niż psy o normalnej wadze.

Regularne ćwiczenia i bieganie są absolutnym obowiązkiem dla psa, a ponadto musi mieć do dyspozycji wystarczającą ilość wody do picia. Należy również sprawdzać stolec psa. W ten sposób możesz natychmiast interweniować w przypadku biegunki lub zaparcia.

Starsze psy z bólem mięśniowo-szkieletowym odnoszą korzyści terapii, które zapobiegają również zaparciom związanym z bólem. Psy, które jako „odkurzacze” jedzą wszystko, co napotkają, należy zdecydowanie zniechęcać do tego typu zachowań nie tylko ze względu na ryzyko zaparcia.