Zapalenie skóry z wylizywania u psa 

Każdy pies od czasu do czasu liże swoją sierść, aby usunąć z niej na przykład brud. Lecz co w sytuacji, gdy futrzak w ogóle nie przestaje się wylizywać? U psa szybko rozwija się wówczas zapalenie skóry (egzema) z wylizywania. W poniższym artykule znajdziesz wszystkie ważne informacje na ten temat.

Co należy rozumieć pojęciem egzemy z wylizywania u psa?

Egzemy definiuje się jako zmiany zapalne skóry. Egzema z wylizywania u psa jest więc zapaleniem skóry (Dermatitis) spowodowanym wzmożonym lizaniem przez samego psa. Przyczyny mogą być różne i generalnie mogą dotknąć psa każdej rasy i w każdym wieku.

Ściśle biorąc, nie jest to samodzielna jednostka chorobowa, a raczej objaw choroby.

Jeśli pies intensywnie wylizuje swoją skórę z powodu podrażnienia lub choroby, rani ją szorstką powierzchnią języka. Zarówno na skórze, jak i na języku znajduje się naturalna flora bakteryjna i grzybowa. Podczas lizania pies przenosi ją do powstających ran skóry.

Następnie bakterie lub grzyby namnażają się wewnątrz ran, wywołując w ten sposób zapalenie skóry.

Przyczyny: Co może wywołać zapalenie skóry z wylizywania u psa?

Istnieje wiele możliwych czynników wywołujących egzemę z wylizywania u psa. Najważniejsze z nich to:

• Alergia: Alergie są niestety obecnie mocno rozpowszechnione również wśród psów. Niezależnie od tego, czy jest to alergia pokarmowa, środowiskowa czy na ślinę pcheł – wszystkie reakcje alergiczne mogą prowadzić u psa do świądu.
• Ból: Bóle stawów spowodowane na przykład artrozą skłaniają psa do intensywniejszego lizania chorych stawów. Poza tym gojące się rany po zabiegach chirurgicznych lub urazach często wywołują świąd, co z kolei skłania psa do wzmożonego wylizywania.
• Stres i przyczyny psychogenne: Nierzadko nasilony świąd i wzmożone wylizywanie są oznaką silnego stresu. Możliwym czynnikiem wywołującym zaburzenie może być przeprowadzka, podróż lub nowy współlokator. Także nuda może prowadzić do nadmiernego wylizywania.

Objawy: Jak wygląda zapalenie skóry z wylizywania u psa?

W zależności od przyczyny choroby, oprócz samej egzemy z wylizywania mogą wystąpić inne objawy. Większość dotkniętych chorobą psów cierpi na silny świąd i coraz intensywniej podgryza zmienione miejsca. Niestety, w tym przypadku szybko powstaje błędne koło. Stany zapalne skóry często zaogniają się na nowo.

W konsekwencji powstają zaczerwienienia, a nawet ropne pęcherze (krostki) spowodowane wtórnymi zakażeniami bakteryjnymi. Jeśli dochodzi do zapalenia głębszych warstw skóry, objawom często towarzyszy gorączka i zły stan ogólny.

Poza tym z powodu ciągłego wylizywania w miejscach dotkniętych chorobą wypada sierść (łysienie).

© Юлия Усикова / stock.adobe.com

Rozpoznanie: Jakie badania przeprowadza weterynarz?

Zapalenie skóry spowodowane wylizywaniem u psa lekarz weterynarii jest w stanie szybko zdiagnozować poprzez szczegółowy wywiad z opiekunem zwierzęcia (anamneza), na podstawie wzmożonego wylizywania u psa i obszarów skóry zwierzęcia objętych stanem zapalnym. Następnie ustala się, która choroba podstawowa jest przyczyną wystąpienia takich objawów.

Na przykład już sama lokalizacja zapalenia skóry z wylizywania daje pierwsze wskazówki co do możliwej przyczyny. W przypadku alergii na pchlą ślinę choroba najczęściej dotyka zadu, ud, grzbietu i okolic pachwin. Natomiast w przypadku alergii pokarmowej to zwykle łapy są najbardziej dotknięte przez świąd.

Jeśli zapalenie skóry wywołane wylizywaniem u psa znajduje się raczej w okolicy któregoś stawu, weterynarz najprawdopodobniej spróbuje wykryć ewentualne problemy ze stawami za pomocą zdjęcia rentgenowskiego.

Aby skutecznie leczyć wtórne infekcje zapalne, trzeba dowiedzieć się, które zarazki doprowadziły do zapalenia skóry. W tym celu pobiera się wymazy z powierzchni skóry za pomocą sterylnego wacika, a następnie bada się je pod mikroskopem.

Leczenie: W jaki sposób leczy się zapalenie skóry z wylizywania u psa?

W celu skutecznego leczenia zapalenia skóry spowodowanego wylizywaniem u psa zaleca się stosowanie następujących środków leczniczych:

• Higiena ran
• Szampony przeciwzapalne
• Antybiotykoterapia infekcji wtórnych: przed każdym podaniem antybiotyku należy przeprowadzić badanie oporności, aby uniknąć niepotrzebnego wykształcenia się u psa mechanizmów oporności
• Ewentualnie podawanie glikokortykoidów (kortyzon) w tabletkach, maściach, sprayach lub zastrzykach w celu stłumienia silnego świądu
• Założenie psu zabezpieczenia przed wylizywaniem się psa: np. kołnierza lub butów na łapy

Jednakże leczenie jest skuteczne w dłuższej perspektywie tylko wtedy, gdy wyleczona zostanie również choroba podstawowa. W zależności od przyczyny wskazane są więc następujące sposoby leczenia:

• Infestacja pcheł: podawanie specjalnych leków (środki hamujące rozwój pcheł i środki do niszczenia osobników dorosłych), a także fumigacja gazowa gospodarstwa domowego w celu zwalczenia kolejnych pcheł oraz osobników wszystkich stadiach rozwojowych
• Alergie: unikanie dalszych reakcji alergicznych poprzez dietę selektywną, podawanie leków przeciwhistaminowych (antyalergicznych), swoistą immunoterapię alergenową (odczulanie) przez podawanie indywidualnych dawek alergenów
• Ból: leki przeciwbólowe
• Stres: ustalenie i – jeśli to możliwe – wyeliminowanie stresorów

Jak widać, leczenie zapalenia skóry z wylizywania u psa jest czasami nieco skomplikowane, a czasami bardziej czasochłonne. W każdym razie Twój pies będzie Ci wdzięczny za pomoc.

Rokowania: Jakie są szanse na wyzdrowienie?

Jeśli weterynarz ustali, która choroba podstawowa wywołała zapalenie skóry z wylizywania u psa, i jeśli choroba ta jest łatwa do wyleczenia, szanse psa na wyzdrowienie są zazwyczaj duże.

Profilaktyka: Jak można zapobiec zapaleniu skóry z wylizywania u psa?

Jedynym sposobem zapobiegania egzemy z wylizywania u psa jest unikanie możliwych przyczyn. Dlatego należy zadbać o dobrą profilaktykę przeciw pchłom i kleszczom. Nie należy zbyt gwałtownie ani zbyt często zmieniać psu karmy, ponieważ często powoduje to alergie pokarmowe.

Natomiast, chcąc walczyć ze stresem, należy pamiętać o regularnych ćwiczeniach fizycznych i odpowiednim wysiłku umysłowym swojego pupila.