Utrata wzroku u psa

Niewidomy pies jest zdany na wsparcie opiekuna w dużo większym stopniu niż zdrowy pies. W poniższym artykule wyjaśniamy przyczyny utraty wzroku u psa i jak należy się nim opiekować.

Wskazówki: Codzienne życie z niewidomym psem

Postrzeganie rzeczywistości przez niewidomego psa jest ograniczone, dlatego potrzebuje on wsparcia w codziennym życiu. Zachęcamy do zapoznania się z przygotowanymi przez nas siedmioma wskazówkami, dzięki którym poprawisz jakość życia swojego podopiecznego:

Objawy: Jak objawia się utrata wzroku u psa?

Oznaki dolegliwości zależą od tego, w jakim stopniu wzrok psa został upośledzony. Jeśli przestał widzieć na oboje oczu, obraz kliniczny jest łatwiejszy do rozpoznania niż wówczas, gdy zaburzona została sprawność tylko jednego oka.

W zależności od stopnia upośledzenia ostrości wzroku można zaobserwować następujące objawy:

• Niechęć do ruchu
• Dezorientację: Pies potyka się o różne przedmioty lub wpada na ściany.
• Strachliwość
• Zmiany w zachowaniu: Częściej szuka Twojej bliskości lub reaguje agresją.
• Soczewki mogą ulec zmętnieniu w jednym lub obu oczach.
• Źrenice są rozszerzone.
• W zależności od przyczyny, chore oko może być spuchnięte lub zmniejszone.
• Może pojawić się przezroczysta lub ropna wydzielina z oczu (łzawienie).

Diagnoza: Jak rozpoznać niewidomego psa?

Jeśli podejrzewasz, że Twój podopieczny ma problemy ze wzrokiem, warto udać się z nim do lekarza weterynarii. W ramach specjalnego badania okulistycznego przeprowadzi on następujące testy, które można również wykonać wcześniej samodzielnie w domu:

1. Badanie odruchów

Lekarz weterynarii może sprawdzić funkcje oka, wywołując odruch pojawiający się w momencie zagrożenia (zamknięcie powieki w odpowiedzi na zbliżający się przedmiot) oraz reakcję źrenic na światło. Jeśli nie zareaguje prawidłowo, oznacza to, że funkcje oka są ograniczone.

2. Test z kłębkiem waty

Podczas tego badania lekarz weterynarii upuszcza bezwonny kłębek waty, który nie wydaje żadnego odgłosu, w odległości około 30 centymetrów od oka psa. Jeśli oczy zwierzęcia nie podążają za nim, oznacza to jednoznacznie, że zdolność widzenia jest ograniczona. Ale uwaga: Test ten jest miarodajny jedynie, gdy pies jest czujny i uważny.

3. Tor przeszkód

Do przeprowadzenia tego testu lekarz weterynarii potrzebuje pozbawionego zapachu przedmiotu, który umieszcza w pomieszczeniu. Twoim zadaniem jest poprowadzenie psa w jego kierunku. Jeśli pies go nie zauważy, potykając się o niego, można wnioskować, że wzrok zwierzęcia jest ograniczony.

W przypadku podejrzenia utraty wzroku, specjalista przeprowadzi dalsze badania. Za pomocą paska papieru sprawdzi wydzielanie łez lub przyjrzy się oku w ciemności przy pomocy biomikroskopu (lampy szczelinowej).

Do badania tylnej części oka, czyli dna oka, będzie również potrzebny oftalmoskop. Niezbędne jest także wykluczenie ewentualnych urazów, barwiąc powierzchnię oka specjalnym barwnikiem – fluoresceiną oraz sprawdzenie ciśnienia wewnątrzgałkowego i wykluczenie jaskry za pomocą tonometru.

© Halfpoint / stock.adobe.com

Leczenie: Jak wygląda leczenie utraty wzroku u psa?

Sposób leczenia dysfunkcji wzroku u psa zależy od przyczyny, która ją wywołała.

Jeśli siatkówka jest nienaruszona, zaćmę można zazwyczaj usunąć operacyjnie.

Jaskrę natomiast można wyeliminować tylko do pewnego stopnia za pomocą kropli do oczu i wlewów dożylnych. W przypadku silnych dolegliwości bólowych, lekarz weterynarii może zalecić wykonanie operacji lub usunięcie oka.

Nie ma jednej właściwej metody leczenia odwarstwienia siatkówki – w dużej mierze zależy ona od choroby podstawowej.

Przyczyny: Co wywołuje utratę wzroku u psa?

Oko jest złożonym narządem zmysłów. Składa się z różnych tkanek i ma zasadnicze znaczenie dla zdolności widzenia psa. Oprócz czynników zewnętrznych (np. urazów, bodźców chemicznych), uszkodzenie oka mogą powodować inne choroby podstawowe i prowadzić do częściowej lub całkowitej utraty wzroku.

Utrata wzroku w starszym wieku

Zupełnie normalnym zjawiskiem jest utrata ostrości widzenia postępująca wraz z wiekiem, spowodowana zmętnieniem soczewki.

Zaćma

Niektóre choroby sprawiają, że soczewka mętnieje i uniemożliwia przedostawanie się światła słonecznego do tylnej części oka. W psów zaćma może być wrodzona lub nabyta w wyniku urazu oka lub zaburzeń metabolicznych. U ciepiących na cukrzycę czworonogów stężenie cukru we krwi wzrasta, sprawiając, że cukier odkłada się wewnątrz soczewki.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz w artykule: Zaćma u psa.

Jaskra

Oko naturalnie produkuje ciecz wodnistą, której zadaniem jest nawilżanie jego powierzchni. Jeśli wytwarzana jest jej zbyt duża ilość lub nie może ona odpływać, wzrasta ciśnienie wewnątrzgałkowe, które uszkadza oko i stopniowo prowadzi do nieodwracalnego i bolesnego uszkodzenia oka, w efekcie czego pies traci wzrok.

W zależności od przyczyny wyróżniamy jaskrę pierwotną i wtórną:

Postać pierwotna

Dziedziczne wady rozwojowe kąta komory oka powodują jego zwężenie i zaburzenie odpływu cieczy. Najbardziej podatne na zachorowanie są psy ras:

• Cocker spaniel amerykański
• Border collie
• Springer spaniel angielski
• Shar pei

Niemniej, u innych psów również może się rozwinąć, jeśli pojawi się spontaniczna mutacja genetyczna.

Postać wtórna

W przypadku jaskry wtórnej ciecz wodnista nie może odpływać ze względu na obecną przeszkodę. Może się tak zdarzyć w wyniku stanu zapalnego i spowodowanego przez niego obrzęku.

© Orawan / stock.adobe.com

Odwarstwienie siatkówki

Dolegliwość ta wynika z przerostu nabłonka barwnikowego. Jeśli wewnętrzna warstwa siatkówki oddzieli się od zewnętrznej warstwy nabłonka barwnikowego, obumierają fotoreceptory, które są niezbędne do widzenia. Płyny zapalne lub wysokie ciśnienie krwi są częstymi przyczynami oddzielania się tych warstw, ale również nowotwory oka lub krwawienie w wyniku urazów. W następstwie tej dolegliwości pies traci wzrok.