Strzyżak sarni u psa: Czy jest niebezpieczny?

Artykuł napisany przez Franziska G., Weterynarz

Pies drapiący się po ugryzieniu przez strzyżaka sarniego

Ugryzienie strzyżaka sarniego może być bolesne, powodować uciążliwy świąd i w najgorszym wypadku przenosić groźne patogeny.

Coraz częściej opiekunowie psów zgłaszają ugryzienia psów przez „latające kleszcze”. W rzeczywistości są to strzyżaki sarnie, które podobnie jak kleszcz żywią się krwią. W poniższym tekście wyjaśniamy, dlaczego strzyżak sarni u psa może być niebezpieczny dla naszego podopiecznego i jak możemy uchronić przed nim naszego pupila.

Spis treści

Czy strzyżak sarni jest niebezpieczny dla psów?
Jak rozpoznać strzyżaka sarniego?
Objawy po ugryzieniu strzyżaka sarniego
Pierwsza pomoc: Co zrobić w przypadku ugryzienia strzyżaka sarniego?
Rokowania: Jakie są szanse powodzenia leczenia?
Profilaktyka: Jak można uchronić psa przed strzyżakiem sarnim?

Czy strzyżak sarni jest niebezpieczny dla psów?

Strzyżak sarni (Lipoptena cervi), zwany również strzyżakiem jelenim, należy do ektopasożytów i żywi się krwią dzikich zwierząt (np. borsuków, jeleni, dzików).

Coraz częściej zdarza się jednak, że te krwiopijne owady atakują inne ssaki, takie jak psy, czy nawet ludzie.

Strzyżak sarni jako nosiciel chorób

Samo ugryzienie strzyżaka sarniego nie stanowi dużego zagrożenia dla psa, ale może być nieprzyjemne lub bardzo bolesne. Wydzielany podczas ukąszenia jad prowadzi ponadto do powstania silnego świądu, egzemy, wykwitów i stanów zapalnych skóry.

Dużo większy problem stanowi fakt przenoszenia przez niego różnych patogenów, np. bakterii Bartonella schoenbuchensis, która może prowadzić do zapalenia mięśnia sercowego (myocarditis) oraz wysokiej gorączki.

Strzyżak jeleni na skórze człowieka — Strzyżaka sarniego rozpoznamy po szpiczastym kłująco-ssącym aparacie gębowym oraz haczykach na odnóżach.

Jak rozpoznać strzyżaka sarniego?

Z wyglądu strzyżak przypomina zwykłą muchę, ale ma pewne wyróżniające go cechy szczególne:

dorasta do sześciu milimetrów
jego sześć nóg ma mocne haczyki
ma szpiczasty aparat gębowy
porusza się szybciej niż kleszcz

Po wybraniu swojej ofiary i wylądowaniu na niej, strzyżak sarni pozbywa się skrzydeł i szybko pełza po skórze w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca do ukąszenia. Przytrzymuje się pazurami, wgryza się w skórę i zaczyna wysysać krew ze swojego żywiciela.

Na jakich obszarach występują strzyżaki sarnie?

Strzyżaki sarnie są powszechne w praktycznie całej Europie, a nawet na Syberii. W ostatnich latach odnotowano ich obecność również w Ameryce Północnej.

Okres ich aktywności przypada na miesiące letnie między lipcem a październikiem. Preferują obrzeża lasów oraz wilgotne obszary leśne.

Objawy po ugryzieniu strzyżaka sarniego

Zanim strzyżak ukąsi psa, okrąża go w locie. Na jego ugryzienie większość psów reaguje paniką, ponieważ jest ono na ogół bardzo bolesne.

Są przestraszone, nerwowe i liżą, drapią lub nawet gryzą miejsce ukąszenia w wyniku towarzyszącemu mu bólu i świądowi.

Jak wygląda ugryzienie strzyżaka sarniego?

Krótko po ugryzieniu skóra zaczyna puchnąć i staje się sinawa. Z czasem pojawiają się krosty lub wysypka skórna. Jeśli do wnętrza rany przenikną bakterie, może rozwinąć się ropne zapalenie skóry.

Które części ciała atakują strzyżaki sarnie?

Co do zasady, owady te mogą wybrać dowolne miejsce na ciele zwierzęcia. Zauważono jednak, że najczęściej żerują na brzuchu, wewnętrznych stronach ud i w okolicy odbytu.

Kiedy konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii?

Z lekarzem weterynarii należy skonsultować się, jeśli miejsce ukąszenia mocno napuchło lub pies ma objawy reakcji alergicznej lub gorączkę.

Pierwsza pomoc: Co zrobić w przypadku ugryzienia strzyżaka sarniego?

Jeśli zauważymy jednego lub więcej strzyżaków sarnich u naszego psa, w pierwszej kolejności musimy je usunąć. W tym celu możemy użyć na przykład grzebienia o wąskim rozstawie ząbków lub szczypców do usuwania kleszczy. Pomocne jest również przemycie miejsca ugryzienia wodą.

Następnie można schłodzić miejsce ukąszenia, aby złagodzić świąd.

Wskazówka: Unikajmy pośpiechu i mówmy do psa spokojnym głosem. Możemy dać mu także jego ulubiony przysmak.

Leki przeciw stanom zapalnym i infekcjom bakteryjnym

Jeśli miejsce ugryzienia nie goi się samoistnie lub zauważmy objawy infekcji bakteryjnej, niezbędna może okazać się pomoc lekarza weterynarii.

Aby złagodzić stan zapalny, warto sięgnąć po środek przeciwzapalny. W przypadku infekcji bakteryjnych konieczne może być podanie odpowiedniego antybiotyku.

Rokowania: Jakie są szanse powodzenia leczenia?

Po ukąszeniu organizm psa potrzebuje kilku dni, aby gruczoły limfatyczne uporały się z jadem strzyżaka sarniego. Po tym czasie objawy ukąszenia zazwyczaj znikają i stan psa się poprawia.

Jeśli jednak objawy nasilają się, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Istnieją bowiem środki, które pozwolą zwierzęciu szybciej dojść do siebie.

Profilaktyka: Jak można uchronić psa przed strzyżakiem sarnim?

Aby uchronić naszego pupila i nas samych przed atakiem strzyżaka, możemy zastosować się do poniższych trzech wskazówek:

Unikajmy terenów leśnych, gdzie występują strzyżaki.
Zabezpieczmy siebie i psa skutecznym środkiem odstraszającym owady (np. preparatem typu spot-on).
Po powrocie ze spaceru dokładnie sprawdzajmy psa pod kątem obecności pasożytów, a najlepiej dokładnie go wyszczotkujmy.

Franziska G., Weterynarz

Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.

Podziel się swoją opinią

Czy artykuł był pomocny?