Rak jąder u psów 
© ArLawKa / stock.adobe.com
Aby rozpoznać raka jąder u psów na wczesnym etapie, jądra powinny być regularnie badane przez lekarza weterynarii, zwłaszcza u starszych czworonogów.
Ryzyko zachorowania na raka jąder eliminowane jest wraz z kastracją. A jak wysokie jest ono w przypadku niewykastrowanych samców i jak niebezpieczny jest ten nowotwór? Wyjaśniamy poniżej.
Spis treści
Czy rak jąder u psów jest niebezpieczny?
Nowotwory jąder należą do najczęstszych guzów u niewykastrowanych psów – występują u około 16 do 27 procent badanych zwierząt.
Chociaż rak jąder u psów zazwyczaj nie jest złośliwy, guzy mogą dawać przerzuty do innych narządów lub wytwarzać zagrażające zdrowiu hormony. W najgorszym wypadku mogą być również śmiertelne.
Które psy są szczególnie narażone na zachorowanie?
Rak jąder często pojawia się u psów z normalnie zstąpionymi jądrami w starszym wieku – przeciętnie około dziesiątego roku życia.
Ryzyko jest natomiast prawie 14-krotnie wyższe u samców z niezstąpionymi jądrami (wnętrostwem) i wówczas są to na ogół psy w średnim wieku.
Objawy: Jak rozpoznać raka jąder u psa?
Objawy tego nowotworu zależą od różnych czynników, takich jak rodzaj, rozmiar i lokalizacja guza. Ponadto, rak jąder u psów może przejawiać aktywność hormonalną, co niesie ze sobą dodatkowe konsekwencje zdrowotne.
Objawy
Jeśli guz jest jeszcze niewielki lub chore jądro nie zstąpiło całkowicie, rak jąder jest w zasadzie niezauważalny.
Jeśli jednak powiększa się lub zaczyna wytwarzać hormony (na przykład androgeny lub estrogeny), mogą pojawić się następujące objawy:
- niesymetryczność jąder
- bezpłodność
- przejawianie żeńskich cech (na przykład wypadanie sierści, obrzęk gruczołów mlecznych)
- skłonność do powstawania ropni lub podatność na zapalenie gruczołu krokowego
Kiedy konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii?
Gdy tylko zauważysz u psa jakiekolwiek nieprawidłowości, skonsultuj się z lekarzem weterynarii, ale nawet jeśli wszystko wydaje się być w porządku, warto regularnie odwiedzać z nim gabinet specjalisty w celu przeprowadzenia badania palpacyjnego. Wówczas możliwe jest wykrycie ewentualnych, nie dających jeszcze żadnych objawów zmian.
Aby zdiagnozować raka jąder u psa, lekarz weterynarii zbada je palpacyjnie. Ponieważ guzy jąder znacznie różnią się pod względem echogeniczności od zdrowej tkanki, w celach diagnostycznych przeprowadza się badanie ultrasonograficzne, które sprawdza się zwłaszcza w przypadku tych, które są niewyczuwalne podczas palpacji.
Dalsze badania
Aby móc jak najlepiej ocenić stan zdrowia psa, zaleca się wykonanie badanie krwi.
Możliwe jest również pobranie wycinka guza za pomocą biopsji cienkoigłowej i badanie cytologiczne.
Jednak wielu lekarzy weterynarii z tego rezygnuje, ponieważ złotym standardem leczenia jest całkowite usunięcie jąder (kastracja).
© backiris / stock.adobe.com
Leczenie: Jak wygląda leczenie raka jąder u psów?
Leczeniem z wyboru jest kastracja, podczas której lekarz weterynarii usuwa oba jądra, a w zależności od rodzaju nowotworu – także łącznie z moszną. Jeśli pies cierpi na wnętrostwo, guz można usunąć metodą laparoskopii w jamie brzusznej.
Jeśli chcesz zachować płodność swojego psa, a wyniki badań na to pozwolą, zdrowe jądro można zachować.
Czy rak jąder u psów daje przerzuty?
Guzy jąder zazwyczaj rozwijają się lokalnie. Mają co prawda tendencję do rozprzestrzeniania się na otaczającą tkankę, ale rzadko wywołują przerzuty do innych narządów.
Na temat nowotworów jąder u psów dających przerzuty istnieje niewiele oficjalnych danych, ale za sprawą radioterapii udało się doprowadzić do regresji guzów u niektórych czworonogów.
Według dostępnych badań tymczasową poprawę może przynieść także chemioterapia (na przykład z wykorzystaniem cisplatyny, talidomidu i cyklofosfamidu).
Rokowania: Czy rak jąder u psów jest uleczalny?
Rokowania zależą w dużej mierze od rodzaju nowotworu, tego, czy guz jest aktywny hormonalne oraz istniejących przerzutów.
Guzy z komórek śródmiąższowych są prawie zawsze łagodne. Nasieniaki czy guzy z komórek Sertoliego są niezłośliwe w ponad 80% przypadków. Istnieją jednak również złośliwe nowotwory, które znacznie pogarszają rokowania, wywołujące przerzuty do węzłów chłonnych pachwinowych i lędźwiowych.
Uwaga: Jeśli Twój pies cierpi na ciężką niedokrwistość aplastyczną (anemię) spowodowaną wysoką produkcją estrogenu, rokowania nie są optymistyczne.
Przyczyny: Co powoduje raka jąder u psów?
Rak jąder jest wynikiem niekontrolowanego wzrostu komórek nowotworowych w jądrach. Jego przyczyna nie została jak dotąd wyjaśniona.
Jakie nowotwory jąder występują u psów?
Najczęstszymi przyczynami raka jąder u psów są poniższe trzy rodzaje nowotworów, które mogą również występować w połączeniu:
| Rodzaj nowotworu | Występowanie | Aktywność hormonalna | Ryzyko przerzutów |
| guz z komórek Sertoliego | szczególnie często u psów z wnętrostwem | często | podwyższone |
| nasieniak | szczególnie często u psów z wnętrostwem | brak | niskie |
| guz z komórek śródmiąższowych (Leydiga) | brak u psów z wnętrostwem | rzadko | niskie |
Możliwe jest również występowanie chrzęstniaka, włókniaka lub mięśniaka gładkokomórkowego.
© got / stock.adobe.com
Profilaktyka: Czy można zapobiec rakowi jąder u psa?
Ryzyko zachorowania na raka jąder wzrasta wraz z wiekiem. Dlatego bardzo ważne są regularne badania palpacyjne niewykastrowanych samców, zwłaszcza w starszym wieku, aby możliwie jak najwcześniej wykryć ewentualne zmiany.
Więcej artykułów na temat nowotworów:
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
