Przepuklina pępkowa u psa

Artykuł napisany przez Franziska G., Weterynarz

Przepuklinę pępkową u psa można rozpoznać po niewielkim, miękkim guzku w okolicy pępka.

Przepuklina pępkowa jest najczęściej występującą przepukliną brzuszną u psów. Ale czym właściwie jest przepuklina pępkowa u psa i czy jest niebezpieczna? Wszystkie najważniejsze informacje na ten temat zamieszczamy poniżej.

Spis treści

Czy przepuklina pępkowa u psa jest niebezpieczna?
Objawy: Jakie są objawy przepukliny pępkowej u psów?
Diagnoza: Jak rozpoznaje się przepuklinę pępkową u psa?
Jak leczy się przepuklinę pępkową u psa?
Przyczyny: Co wywołuje przepuklinę pępkową u psa?
Rokowania: Czy przepuklina pępkowa u szczeniąt ustępują wraz z wiekiem?
Profilaktyka: Czy można zapobiec przepuklinie pępkowej u psa?

Czy przepuklina pępkowa u psa jest niebezpieczna?

Przepuklina pępkowa powstaje na skutek wrodzonego, niepełnego zamknięcia powłok brzusznych. Przerwa w powłokach jest jednak na ogół na tyle mała, że jedynie tkanka tłuszczowa i część sieci brzusznej może się przez nią przedostać, w związku z czym jest raczej problemem kosmetycznym.

Jeśli natomiast otwór jest większy i umożliwia przedostanie się przez niego części narządów, takich jak pętle jelitowe, może to stanowić zagrożenie dla życia psa. Specjaliści nazywają to również uwięźnięciem przepukliny.

Jak często występuje przepuklina pępkowa u szczeniąt?

Prawie dziesięć procent wszystkich nowo narodzonych szczeniąt cierpi na przepuklinę pępkową. Szczególnie często dotyka przedstawicieli poniższych ras:

Objawy: Jakie są objawy przepukliny pępkowej u psów?

Typowym objawem tej dolegliwości u szczeniąt jest mały, miękki guzek w okolicy pępka. W zależności od wielkości otworu, przedostające się przez niego tłuszcz czy narządy wewnętrzne (tak zwana zawartość przepukliny) mogą zostać z powrotem wepchnięte do jamy brzusznej.

Czy przepuklina jest bolesna?

Niewielka przepuklina zazwyczaj nie powoduje dolegliwości bólowych. Uwięźnięcie może jednak być bardzo bolesne i wymaga natychmiastowej interwencji.

Kiedy konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii?

Jeśli zauważymy u naszego malucha przepuklinę, powinniśmy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Jeśli natomiast przejawia on objawy uwięźnięcia, takie jak wymioty, ból, obrzęk, niepokój, zróbmy to jak najszybciej.

Diagnoza: Jak rozpoznaje się przepuklinę pępkową u psa?

Przepuklinę można szybko i łatwo wykryć podczas badania palpacyjnego. Dalszych informacji na temat ewentualnych uwięźnięć tkanek i położenia narządów wewnętrznych dostarczą badania obrazowe, takie jak USG czy RTG.

Jak leczy się przepuklinę pępkową u psa?

U szczeniąt poniżej ósmego tygodnia życia operacja zazwyczaj nie jest zalecana, ponieważ wrota przepukliny mogą się jeszcze zmieniać, a nawet zamknąć w miarę wzrostu.

Na tym etapie można spróbować przemieścić zawartość przepukliny do jamy brzusznej i ustabilizować ją.

Kiedy konieczne jest przeprowadzenie operacji?

Jeśli przepuklina nie cofnie się samoistnie lub istnieje ryzyko uwięźnięcia narządów, niezbędne będzie przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego w znieczuleniu ogólnym. W tym celu lekarz weterynarii wykonuje następujące czynności:

Przecina skórę otaczającą worek przepuklinowy na kształt elipsy.
Uwidocznia wewnętrzny worek przepuklinowy aż do jej wrót.
Wpycha jego zawartość z powrotem do jamy brzusznej (lub usuwa go).
Zamyka ranę.

Jak szybko należy operować przepuklinę pępkową?

To, czy konieczna jest operacja i jej termin zależy od wielu czynników. Im jest większa, tym większe jest ryzyko uwięźnięcia narządów jamy brzusznej. Jeśli pies już wykazuje objawy uwięźnięcia, należy działać jak najszybciej.

Koszty operacji: Ile kosztuje chirurgiczne usunięcie przepukliny pępkowej u psa?

Wydatków związanych z operacją nie można niezawodnie przewidzieć. Na ich wysokość wpływ mają czynniki takie jak stopień skomplikowania zabiegu czy czas jego wykonania (np. poza standardowymi godzinami pracy kliniki), i mogą wynieść nawet kilka tysięcy.

Co się stanie, jeśli przepuklina pępkowa nie zostanie zoperowana?

W takim przypadku części jelita mogą zostać uwięźnięte. Wynikający z tego brak odpływu krwi prowadzi do zatrzymania wody (obrzęku) i silnego bólu. Istnieje wówczas również ryzyko zagrażającej życiu czworonoga niedrożności jelit.

Przyczyny: Co wywołuje przepuklinę pępkową u psa?

Przyczyn tej dolegliwości może być wiele:

zbyt słaba tkanka łączna ściany brzucha, pękająca pod wpływem silnego nacisku
zbyt duży otwór pępkowy
predyspozycje genetyczne
urazy (przede wszystkim u dorosłych psów)

Przepuklina pępowinowa u nienarodzonych szczeniąt

Przepuklina może występować także u nienarodzonych szczeniąt, u których pętle jelitowe i inne narządy jamy brzusznej (na przykład śledziona) mogą zostać uwypuklone i wówczas mówimy o przepuklinie pępowinowej.

Zazwyczaj nie występuje ona samodzielnie, ale w połączeniu z innymi wadami rozwojowymi, dlatego rokowania w przypadku takich szczeniąt są z reguły znacznie gorsze – wiele z nich żyje zaledwie przez krótki czas.

Rokowania: Czy przepuklina pępkowa u szczeniąt ustępują wraz z wiekiem?

Tak, w większości przypadku przepuklina ustępuje samoistnie w ciągu pierwszych sześciu miesięcy życia.

Aby jednak do tego czasu uniknąć komplikacji zdrowotnych, należy ją regularnie kontrolować u lekarza weterynarii. Jest to szczególnie ważne, gdy przepuklina się powiększa.

Pies podczas operacji przepukliny pępkowej — Jeśli przepuklina pępkowa nie ustąpi samoistnie, konieczne będzie usunięcie jej operacyjnie.

Profilaktyka: Czy można zapobiec przepuklinie pępkowej u psa?

Prawdopodobieństwo wystąpienia przepukliny pępkowej u psa można zdecydowanie ograniczyć. W tym celu należy upewnić się, że jego rodzice są zdrowi i szczenię nie odziedziczy skłonności do jej wystąpienia. W hodowli należy natomiast wykorzystywać tylko te czworonogi, u których nie stwierdzono tej dolegliwości.

Ostrożne obchodzenie się ze szczeniętami i odpowiednie ich żywienie również przyczyniają się do zmniejszenia obciążenia powłok brzusznych i wzmocnienia tkanki łącznej.

Franziska G., Weterynarz

Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.

Podziel się swoją opinią

Czy artykuł był pomocny?

Najczęściej polecane

9 min 359