Przełyk olbrzymi u psów 

Sposób powstawania tej dolegliwości nie został do końca poznany. Naukowcy przypuszczają jednak, że odpowiedzialne za nią są zaburzenia w obrębie włókien nerwowych. Ponieważ perystaltyka ściany przełyku jest osłabiona lub całkowicie upośledzona, dochodzi do jego patologicznego rozszerzenia.

Warto wiedzieć: W przypadku odcinkowego przełyku olbrzymiego, chorobą dotknięty jest tylko określony jego fragment. Jest to jednak bardzo rzadka postać megaesophagus.

Wrodzony (pierwotny) przełyk olbrzymi

Nawet u 20 procent szczeniąt i młodych psów choroba ta jest wrodzona. Prawdopodobną jej przyczyną jest nieprawidłowy rozwój unerwienia przełyku.

Naukowcy odkryli, że wśród ras predysponowanych do występowania tego rodzaju przełyku olbrzymiego są między innymi owczarki niemieckie, przy czym psy wykazują wyższe ryzyko jego wystąpienia niż suki, setery irlandzkie oraz sznaucery miniaturowe.

Nabyty wtórny przełyk olbrzymi

U dorosłych psów wtórny przełyk olbrzymi może rozwinąć się w wyniku różnych dolegliwości, takich jak:

• choroby mięśni
• choroba Addisona
• choroby układu nerwowego
• infekcje, takie jak nosówka czy tężec
• zatrucia, na przykład ołowiem lub talem
• nowotwory

Spożywanie ciał obcych również może powodować przełyk olbrzymi.

Idiopatyczny przełyk olbrzymi

Jeśli nie jest możliwe znalezienie ewidentnej przyczyny dolegliwości, mamy do czynienia z jej postacią idiopatyczną. Aby wykryć ten wariant, niezbędne jest podjęcie szeregu kroków diagnostycznych.

W gabinecie lekarz weterynarii zada Ci szczegółowe pytania dotyczące historii medycznej psa, warunków utrzymania i żywienia.

Przeprowadzi również wstępne ogólne badanie kliniczne, aby ocenić aktualny stan zdrowia psa.

Słyszalny podczas osłuchiwania płuc nasilony szmer oddechowy oskrzelowo-pęcherzykowy może być pierwszą oznaką zachłystowego zapalenia płuc. W celu potwierdzenia swojego przypuszczenia, lekarz weterynarii może przeprowadzić następujące badania:

• Badanie palpacyjne: Oglądając i badając palpacyjnie górny odcinek przewodu pokarmowego, można wykryć pierwsze początkowe zmiany, na przykład w części szyjnej przełyku.
• Badania obrazowe: Badanie rentgenowskie klatki piersiowej w projekcji bocznej często w zupełności wystarczy do zdiagnozowania przełyku olbrzymiego. Nie jest konieczne wówczas podawanie znieczulenia, a nawet przynosi to efekt odwrotny do zamierzonego – środki znieczulające zwiększają bowiem ryzyko aspiracji cząstek pokarmu.
• Badanie krwi i badania laboratoryjne: Krew może dostarczyć wskazówek na temat mogącej kryć się za przełykiem olbrzymim choroby podstawowej. Jedną z możliwości jest pobranie surowicy krwi i poddanie jej analizie w specjalistycznym laboratorium pod kątem przeciwciał przeciwko receptorowi acetylocholiny, których obecność może świadczyć o miastenii. Jest to choroba autoimmunologiczna, która bywa związana z przełykiem olbrzymim. Przy podejrzeniu choroby Addisona (hipoadrenokortycyzmu), zaleca się wykonanie testu symulacji ACTH.

Warto wiedzieć: Badanie endoskopowe przełyku wykonywane jest rzadko, ponieważ nie dostarcza wystarczających wskazówek na temat możliwej przyczyny dolegliwości.

Leczenie wspomagające polega na zmianie nawyków żywieniowych, którą należy przeprowadzić niezwłocznie po postawieniu diagnozy, aby umożliwić treści pokarmowej swobodne przemieszczanie się przez przełyk z pomocą grawitacji.

Jeśli u podłoża przełyku olbrzymiego u psa leży choroba podstawowa, ważne jest, aby ją również poddać leczeniu.

Jak należy karmić z psa z przełykiem olbrzymim?

Jeśli Twój pies cierpi na tę dolegliwość, musisz przede wszystkim upewnić się, że zjada odpowiednią ilość pokarmu i zachowuje go w żołądku. Celem zmiany diety jest także zmniejszenie ryzyka wystąpienia zachłystowego zapalenia płuc.

Pamiętaj o przestrzeganiu kilku zasad:

• Ustaw miski z wodą i pokarmem tak, aby głowa psa i przednia połowa jego ciała znajdowały się powyżej tylnej części tułowia. Taką pozycję można uzyskać, kładąc przednie łapy czworonoga na podwyższeniu.
• Zaleca się, aby pies pozostał w niej jeszcze przez kilka minut po zjedzeniu posiłku czy napiciu się wody.

Przełyk olbrzymi u psów: Żywienie

W celu ułatwienia psu jedzenia, ważne jest, aby podawać mu możliwie najbardziej miękką karmę. Najlepsza będzie mokra karma, ewentualnie namoczona w wodzie sucha karma.

Jeśli pies ma niedowagę, należy zdecydować się na wysokoenergetyczną karmę, aby dostarczyć mu odpowiednią ilość składników odżywczych.

Przełyk olbrzymi u psów jest poważnym schorzeniem, które w każdym przypadku wymaga natychmiastowej interwencji weterynaryjnej. Chociaż funkcja przełyku w przypadku idiopatycznej czy wrodzonej postaci choroby może powrócić do normy po kilku miesiącach, rzadko następuje poprawa stanu zdrowia zwierzęcia.

Jakie powikłania mogą się pojawić?

Przełyk olbrzymi może wywoływać różne powikłania, stanowiące poważne zagrożenia dla zdrowia czworonoga, takie jak przede wszystkim zwiększone ryzyko zachłystowego zapalenia płuc, zatrucie krwi czy zaburzenia krzepnięcia.

Jaka jest średnia długość życia psów cierpiących na przełyk olbrzymi?

Szczenięta dotknięte wrodzoną postacią przełyku olbrzymiego żyją średnio sześć i pół roku, podczas gdy dorosłe psy zaledwie trzy miesiące.

Czy psa z przełykiem olbrzymim należy poddać eutanazji?

Pomimo wszelkich starań, nie zawsze możliwe jest powstrzymanie ulewania się pokarmu u chorego psa. Również specjalne sondy nie zawsze wystarczają, aby zatrzymać pokarm dłużej w żołądku zwierzęcia.

Dlatego czasami konieczne jest rozważenie eutanazji.