Pasożyty u psa: Pchły i kleszcze

Pchły i kleszcze to pasożyty zagrażające naszym psom, żywiące się ich krwią. Dowiedz się wszystkiego, co należy wiedzieć o pchłach i kleszczach u psa.

Kleszcze u psa

Gdy tylko temperatura na zewnątrz wzrośnie powyżej dziesięciu stopni, wzrasta również ryzyko ukąszeń kleszczy. W wysokiej trawie i podszyciu pojawiają się one: kleszcze. Kleszcze są nie tylko uciążliwe, ale także naprawdę niebezpieczne – przenoszą choroby takie jak borelioza lub babeszjoza.

Ważne: Regularna kontrola!

Im wcześniej kleszcz zostanie znaleziony i usunięty, tym mniejsze jest ryzyko, że zarazki dostaną się do rany. Szybkość znaczenie ma zwłaszcza przy przenoszeniu bakterii Borrelia, które znajdują się w jelicie kleszcza – stamtąd przemieszczają się w kierunku miejsca ukłucia, by zasiedlić nowego gospodarza. Proces ten trwa około dwunastu godzin. Jeśli więc kleszcz zostanie przed upływem tego czasu usunięty z ciała żywiciela, wówczas jego infekcja bakterią Borrelia nie jest możliwa.

Sprawdzaj, czy pies nie ma kleszczy najlepiej po każdym jego powrocie ze spaceru. Kleszcze preferują te miejsca na ciele psa, gdzie skóra jest cieńsza i okryta mniejszą ilością sierści: Zwracaj więc szczególną uwagę na okolice głowy, uszu, szyi, brzucha oraz na wewnętrzne części nóg. Staraj się jednak zawsze badać dokładnie całe ciało psa. Rozmiar kleszcza zależy od ilości już wessanej krwi i waha się od rozmiaru główki szpilki po rozmiar pestki wiśni, dlatego raz łatwiej, raz trudniej go zauważyć.

Usuwanie kleszcza

Kleszcza usunąć można łatwo za pomocą specjalnej pęsety. Ten krwiopijca swoim narządem gębowym wbija się w skórę gospodarza. Dzięki pęsecie kleszcz może mimo to zostać usunięty, jednak należy zachować ostrożność. Pod żadnym pozorem nie wolno zgniatać kleszcza! Może się również zdarzyć, że wydzieli on zawartość żołądka wraz ze znajdującymi się w nim bakteriami do rany, skąd rozejdą się one po układzie krwionośnym psa, dlatego niezmiernie ważne jest, by usunąć kleszcza w całości. Jeśli głowa kleszcza pozostanie wbita do skóry, może dojść do zapalenia.

Stosowanie domowych sposobów na kleszcze, przykładowo olejów, kleju czy zmywacza do paznokci, zdecydowanie nie jest wskazane. Także one mogą spowodować, że kleszcz zwymiotuje do krwi zwierzęcia, wydzielając bakterie.

© Astrid Gast / stock.adobe.com

Jak prawidłowo usunąć kleszcza:

1. By usunąć kleszcza, użyj specjalnej pęsety.
2. Zbliż pęsetę do skóry psa tak blisko, jak to tylko możliwe.
3. Spróbuj chwycić głowę kleszcza i ostrożnie, miarowo wyjmuj jego narząd gębowy z miejsca nakłucia.
4. Sprawdź, czy kleszcz został usunięty w całości.
5. Zdezynfekuj ranę i regularnie kontroluj jej stan. Jeśli w miejscu ukłucia pojawi się zaczerwienienie, koniecznie udaj się z psem do weterynarza, gdyż może ono oznaczać zainfekowanie Boreliozą.
6. Miej na uwadze, że pies został ugryziony przez kleszcza. Jeśli będzie wydawał się chory, osłabiony czy dostanie gorączki, pokaż go weterynarzowi i przedstaw sytuację.

Kiedy już kleszcz został z powodzeniem usunięty, pojawia się pytanie, co z nim począć. Pomóc w rozwiązaniu problemu może bardzo prosty trick: połóż kleszcza na kawałku taśmy klejącej i zlep jego końce. Oklejonego taśmą kleszcza możesz bez obaw wyrzucić.

Choroby przenoszone przez kleszcze

Kleszcze są nie tylko nieprzyjemne, ale przenoszą także niebezpieczne choroby. Wśród chorób przenoszonych przez kleszcze są na przykład:

• Borelioza: Borelioza jest chorobą zakaźną wywoływaną przez grupę bakterii o nazwie Borrelia. Borrelia potrzebują pasożytów takich jak kleszcze jako nosicieli, by poprzez ich narząd gębowy dostawać się do krwi gospodarza i wraz z nią rozprzestrzeniać się po całym jego organizmie.
• Kleszczowe zapalenie mózgu: to wirusowa choroba ośrodkowego układu nerwowego wywoływana przez wirus kleszczowego zapalenia mózgu. Przenoszona jest najczęściej za sprawą ukłucia zainfekowanego kleszcza. Kleszczowe zapalenie mózgu rzadko występuje u psów, dotyczy jedynie zwierząt z osłabionym systemem odpornościowym.
• Babeszjoza: Babeszjoza również jest chorobą zakaźną. Wywołują ją pasożyty – babeszje. Poprzez ugryzienie kleszcza łąkowego babeszje dostają się do organizmu żywiciela i atakują jego czerwone ciałka krwi.
• Anaplazmoza: Anaplazmoza to odkleszczowa choroba zakaźna wywoływana przez bakterie Anaplasma phagocytophilum, które również są przenoszone przez kleszcze, a w organizmie gospodarza atakują białe ciałka krwi.
• Erlichioza: odzwierzęca choroba zakaźna wywoływana przez patogeny z grupy riketsji – Ehrlichia canis. Są one przenoszone przez brązowe kleszcze psie, typowe dla europejskich krajów śródziemnomorskich.
• Hepatozoonoza: Hepatozoonoza to choroba zakaźna wywoływana przez pasożyta o nazwie Hepatozoon canis. Do infekcji dochodzi poprzez spożycie brązowego kleszcza psiego.

Jak zapobiegać kleszczom

Lepiej zapobiegać niż leczyć – dlatego powinieneś podejmować działania, by zawczasu uchronić swojego psa przed ukąszeniami kleszczy i przenoszonymi przez nie chorobami. Pomogą Ci w tym różnorodne preparaty przeciwpasożytnicze, które odstraszają lub zabijają kleszcze.

• Spot On: Spot On to substancja, działająca przeciwko kleszczom i innym szkodliwym owadom do czterech tygodni od aplikacji. Substancję czynną aplikuje się pomiędzy łopatkami zwierzęcia (miejsce dla niego niedostępne), tam zostaje ona wchłonięta przez skórę i rozpoczyna swoje działanie.
• Spraye: Spraye również skutecznie chronią przed kleszczami i innymi owadami, podobnie, po jednorazowym użyciu ich działanie utrzymuje się do czterech tygodni.
• Obroże: Inną możliwością ochrony psa przed kleszczami są obroże przeciw insektom. Nakłada się je jak zwykłe obroże wokół szyi zwierzęcia, skutecznie chronią przed inwazją kleszczy przez okres do sześciu tygodni.

By zapobiec infekcji bakterią Borrelia, istnieje także możliwość zaszczepienia psa. Szczepienie nie zapobiegnie inwazji i ugryzieniu przez kleszcza, pomoże jednak organizmowi psa w wytwarzaniu przeciwciał, które uniemożliwią wytworzenie się infekcji. Rodzajów szczepionek istnieje wiele, jednak samo szczepienie pozostaje tematem spornym. Najlepiej poradź się swojego weterynarza.

Pchły u psa

© Christian Müller / stock.adobe.com

Jeśli pies nieustannie się drapie, przyczyną może być inwazja pcheł. Pchły należą do najpopularniejszych pasożytów. Są bardzo uciążliwe i mogą powodować choroby. Z reguły do inwazji pcheł dochodzi wskutek kontaktu psa ze zwierzętami już posiadającymi pchły. Także w tkaninach pchły gnieżdżą się chętnie, na przykład w poduszkach lub kanapach. Kiedy dorosła pchła wybierze swojego gospodarza, rzadko go zmienia. Pchła przyczepia się na stałe do swojej ofiary i odżywia się jej krwią. Rozmnaża się w zastraszająco szybkim tempie: Samica pchły produkuje przeciętnie około 30 jaj dziennie. Składa je w sierści psa, skąd spadają w miejsca przez zwierzę uczęszczane – mogą więc wylądować na sofie, legowisku czy szczelinach w podłodze. Od czterech do dwunastu dni później z jaj wylęgają się larwy, które odżywiają się ekskrementami dorosłych pcheł, również spadającymi z sierści psa. Larwy przeobrażają się w poczwarki, a następnie w dorosłe osobniki i rozpoczynają poszukiwania nowego żywiciela. W przypadku inwazji pcheł dlatego właśnie ważne jest, by przeciwdziałać nie tylko dorosłym osobnikom, ale także pozbyć się jaj i larw.

Człowiek również może paść ofiarą pcheł. Wprawdzie poszczególne rodzaje pcheł specjalizują się w pojedynczym żywicielu (istnieją na przykład pchły psie lub pchły kocie), jednak ogólnie nie są to stworzenia specjalnie wybredne.

Jak rozpoznać inwazję pcheł u psa

Pchła w sierści psa jest nie do dostrzeżenia gołym okiem – jest wielkości zaledwie kilku milimetrów. Głównym symptomem inwazji pcheł jest swędzenie, które naturalnie prowadzi do tego, że pies nieustannie się drapie, liże lub podgryza. Wskutek tego może dojść do zranień i egzem.

Jeśli podejrzewasz, że Twój pies ma pchły, przeczesz jego sierść. Jeśli znajdziesz chociaż jeden egzemplarz, możesz z całą pewnością stwierdzić inwazję. Jeśli nie znajdziesz pchły, sprawdź jeszcze, czy pies nie ma na sierści pchlich odchodów.

© constantincornel / stock.adobe.com

W ten sposób stwierdzisz, czy Twój pies ma pchły:

1. Postaw psa na gładkiej powierzchni w wystarczająco jasnym kolorze, by móc stwierdzić obecność pchlich odchodów, kiedy spadną z sierści. Odpowiednia będzie misa wanny lub jasne płytki podłogowe.
2. Przeczesz porządnie sierść psa za pomocą jak najgęstszego grzebienia lub szczotki. Odchody pcheł, w postaci małych ciemnych kuleczek, zostaną na szczotce lub spadną na podłoże.
3. Zbierz kuleczki na białą kartkę papieru lub ręcznik papierowy i ostrożnie zwilż je wodą.
4. Jeśli faktycznie są to odchody pcheł, pozostawią na materiale czerwone ślady, gdyż pchle odchody to strawiona krew gospodarza.

Niebezpieczeństwa jakie niosą pchły

Pchły jak wiadomo są uciążliwe, jednak trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że są także niebezpieczne. Niebezpieczeństwa wynikające z inwazji pcheł to na przykład:

• Anemia: Zmasowana inwazja pcheł może doprowadzić do znacznej utraty krwi, a w wyniku tego do anemii (niedokrwistości).
• Alergiczne pchle zapalenie skóry (APZS): Kiedy pchła kłuje, wydziela ślinę. To właśnie ślina pchły jest odpowiedzialna za swędzenie – niektóre psy reagują na nią alergicznie.
• Tasiemce: Pchły mogą przenosić jaja tasiemców. Jeśli pies zje taką pchłę, jaja dostaną się do jego jelit i tam rozwiną się do postaci tasiemca. Jeśli Twój pies miał pchły, powinieneś go profilaktycznie odrobaczyć.

Jak skutecznie pozbyć się pcheł

By skutecznie pozbyć się pcheł, musisz odkazić nie tylko zwierzę, ale całe jego otoczenie:

1. Odkażanie zwierzęcia

Do tego celu służą różne środki: substancje Spot On do aplikacji między łopatkami zwierzęcia, spraye przeciwpasożytnicze oraz obroże przeciw insektom.

1. Odkażanie otoczenia

Kiedy Twój pies ma pchły, odkazić należy całe otoczenie, by pozbyć się nie tylko dorosłych pcheł, lecz wszystkich stadiów rozwojowych. Poduszki i koce upierz w temperaturze co najmniej 60 stopni. Częściej sięgaj po odkurzacz, nie pomijaj trudno dostępnych miejsc. Po pierwszym odkurzaniu natychmiast pozbądź się torebki z kurzem. Dodatkowo możesz spryskać całe otoczenie sprayem przeciwpasożytniczym.