Odrobaczanie psa

Jaja i larwy robaków znajdziemy prawie wszędzie i nawet najlepsze środki ostrożności nie dają stuprocentowej pewności, że nasz podopieczny nie zarazi się uciążliwymi pasożytami. Każda nowa infekcja jest początkiem niebezpiecznego cyklu, dlatego musimy zadbać o regularne odrobaczanie psa.

Odrobaczanie psa: Dlaczego jest to takie ważne?

Robaki, którymi może zarazić się pies czają się wszędzie. Nawet podczas codziennego spaceru nasz podopieczny może mieć kontakt z potencjalnymi źródłami zakażenia, do których należą: zakażone psy, odchody obcych psów i gryzonie.

Na początku inwazji jej przebieg jest często zupełnie bezobjawowy, co sprawia, że jest tak niebezpieczna – populacja robaków powiększa się każdego dnia i stopniowo wyniszcza organizm swojego gospodarza. Jeśli pasożyty pozostaną niezauważone przez dłuższy czas, doprowadzą ostatecznie do rozwoju ciężkiej inwazji.

Dlaczego więc odrobaczanie psa jest tak istotne? Przede wszystkim, dzięki regularnym kuracjom odrobaczającym, możemy zapobiec ciężkiej postaci inwazji.

Ponadto: Pasożyty stanowią zagrożenie nie tylko dla psa, w organizmie którego się zadomowiły, ale również dla człowieka i innych zwierząt, które w wyniku kontaktu z zainfekowanym czworonogiem mogą same zachorować. W grupie najbardziej narażonych na niebezpieczne skutki bytowania pasożytów w organizmie znajdują się dzieci oraz osoby z obniżoną odpornością.

Jak rozpoznać inwazję robaków u psa?

Najprawdopodobniej, na początku nasz pies nie będzie wykazywał żadnych objawów zarobaczenia, ale w miarę namnażania się pasożytów w jego organizmie, inwazja będzie postępowała, czemu towarzyszyć będą następujące symptomy:

• utrata wagi
• wymioty
• biegunka
• zły stan ogólny
• anemia
• niedrożność jelit i dróg żółciowych (mogące skończyć się śmiercią)

Poza tym, inwazja często nie objawia się obecnością pasożytów w kale psa – wraz z nim zwierzę wydala tylko jaja lub larwy, które trudno zauważyć gołym okiem. Dopiero w przypadku zaawansowego jej stadium wydalane są całe robaki.

Jak często należy przeprowadzać odrobaczanie psa?

Aby uchronić psa przed możliwymi skutkami inwazji pasożytów, lekarze weterynarii zalecają badanie próbek kału pod kątem ich obecności lub podawanie środków odrobaczających co najmniej cztery razy w roku. Szczenięta natomiast powinny być odrobaczane już w wieku dwóch tygodni.

Częstotliwość podawania środków odrobaczających najlepiej skonsultować z lekarzem weterynarii.

Oczywiście nie każdy pies jest tak samo narażony na kontakt z pasożytami – dużą rolę odgrywa w tym przypadku codzienna rutyna naszego czworonożnego przyjaciela. Czy pies wychodzi sam na zewnątrz, gdzie nie jest pod naszą kontrolą? Czy ma częsty kontakt z obcymi psami? Czy poluje na dzikie zwierzęta, które następnie zjada? Czy zjada padlinę i/lub odchody innych psów? Wszystkie te elementy zwiększają ryzyko zarażenia się pasożytami.

Jak działa kuracja odrobaczająca?

Środki odrobaczające dla psów zawierają substancje aktywne, które zwalczają robaki we wszystkich stadiach i mają za zadanie zapobiegać składaniu jaj przez dojrzałe płciowo osobniki.

Niektóre środki mają na celu zabicie określonego rodzaju robaków, inne z kolei mają szerokie spektrum działania i zwalczają jednocześnie tasiemce i nicienie. O zastosowaniu konkretnego środka zadecyduje lekarz weterynarii.

Podawanie preparatów odrobaczających

Jeśli chcemy odrobaczyć naszego psa, mamy do dyspozycji kilka możliwości. Istnieją tabletki, pasty oraz płynne środki odrobaczające, które podajemy psu bezpośrednio do pyska lub mieszamy z karmą. W przypadku niektórych środków wystarczy jednorazowa aplikacja, inne muszą być podawane kilka dni z rzędu.

Ponadto, na rynku dostępne są preparaty dla czworonogów usilnie broniących się przed przyjęciem tradycyjnych środków, które podajemy zewnętrznie, nanosząc je na skórę między łopatkami, i które są równie skuteczne.

Dawkowanie preparatów należy dostosować do wagi psa. Obecne dziś na rynku preparaty odrobaczające są bardzo dobrze tolerowane przez zwierzęta i mogą być stosowane w przypadku psów wszystkich ras, w każdym wieku, a nawet u szczennych i karmiących suk.