Niewydolność trzustki u psa

Artykuł napisany przez Franziska G., Weterynarz

Ciągłe uczucie głodu połączone z utratą masy ciała jest jednym z objawów zewnątrzwydzielniczej niewydolności trzustki u psa.

Niewydolność trzustki u psa objawia się między innym problemami trawiennymi lub stałym głodem i utratą wagi. Dowiedz się wszystkiego, co warto wiedzieć o tej dolegliwości z lektury poniższego artykułu.

Spis treści

Czy niewydolność trzustki u psa jest niebezpieczna?
Objawy: Jak objawia się niewydolność trzustki u psa?
Proces diagnostyczny
Leczenie: Czy niewydolność trzustki u psa jest uleczalna?
Przyczyny: Co wywołuje niewydolność trzustki u psa?
Rokowania: Jaka jest średnia długość życia psa cierpiącego na niewydolność trzustki?
Profilaktyka: Czy można zapobiec zapaleniu trzustki u psa?

Czy niewydolność trzustki u psa jest niebezpieczna?

O niewydolności trzustki mówimy, gdy jej funkcja zostaje upośledzona. Niewydolność może być wewnątrzwydzielnicza, wiążąca się z zaburzoną produkcją hormonów lub zewnątrzwydzielnicza, w przypadku której upośledzona jest produkcja enzymów trawiennych.

Obie formy niosą za sobą określone konsekwencje zdrowotne, które wymagają pilnej pomocy weterynaryjnej.

Uwaga: Niewydolność trzustki u psów ma zazwyczaj postać zewnątrzwydzielniczą, dlatego to na niej skupimy się w niniejszym tekście.

Wewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki u psów może objawiać się cukrzycą. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w artykule cukrzyca u psa.

Dlaczego zdrowa trzustka u psa jest ważna?

Aby wyjaśnić znaczenie niewydolności trzustki u psów, należy rozróżnić dwa rodzaje tkanki trzustkowej i ich funkcje:

Tkanka pęcherzykowa pełni zewnątrzwydzielniczą funkcję gruczołu trawiennego, która wytwarza ważne enzymy trawienne, trawiące składniki żywności, takie jak tłuszcze czy węglowodany.
Tkanka wyspowa stanowi jedynie około dwóch do pięciu procent całkowitej masy narządu, ale spełnia bardzo ważną rolę: Wydziela hormony – insulinę, glukagon czy somatostatyna.

Skutkiem nieprawidłowej pracy trzustki są na przykład problemy trawienne.

Owczarek niemiecki na trawie — Owczarki niemieckie są bardziej podatne na zewnątrzwydzielniczą niewydolność trzustki niż przedstawiciele innych ras.

Które psy są szczególnie narażone na zewnątrzwydzielniczą niewydolność trzustki?

Zasadniczo dolegliwość ta może wystąpić u psa każdej rasy i w każdym wieku. Rozwija się szczególnie często u czworonogów w wieku od jednego do czterech lat.

Owczarki niemieckie i owczarki szkockie krótkowłose przejawiają tendencję również do niewydolności wewnątrzwydzielniczej, z częstością występowania około jednego procenta.

Objawy: Jak objawia się niewydolność trzustki u psa?

Widoczne objawy niewydolności trzustki u psa pojawiają się, gdy funkcja co najmniej 75–90 procent zewnątrzwydzielniczej trzustki zostaje upośledzona.

Typowym symptomem są zaburzenia trawienia, którym towarzyszy stałe uczucie głodu z jednoczesną utratą wagi. Kolejnym objawem jest przewlekła biegunka oraz stolec tłuszczowy. Kał jest zazwyczaj obfity, tłusty do pienistego i szarawy.

Konsekwencje dla skóry i sierści

Jeśli organizm psa nie przyswaja odpowiedniej ilości składników odżywczych i witamin, w krótkim czasie pogarsza się kondycja jego skóry i sierści. W związku z tym nie tylko traci na wadze, ale jego sierść staje się matowa i zaczyna wypadać.

Niebezpieczeństwo samotrawienia

Gromadzące się w trzustce enzymy trawienne mogą zniszczyć sam narząd. Mówimy wówczas o samotrawieniu. To z kolei może prowadzić do poważnych objawów chorobowych, takich jak wymioty i bóle brzucha.

Kiedy konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii?

Gdy tylko zaobserwujemy powtarzającą się biegunkę u naszego pupila, powinnyśmy skonsultować się z lekarzem weterynarii.

Jest to ważne zwłaszcza w przypadku szczeniąt i młodych psów, ponieważ zapas wody w ich organizmie jest ograniczony, a ryzyko odwodnienia szczególnie wysokie.

Proces diagnostyczny

Jeśli zgłosimy się z psem z typowymi objawami, takimi jak nieposkromiony apetyt i biegunka do specjalisty, zazwyczaj nie będzie on miał trudności ze zdiagnozowaniem zewnątrzwydzielniczej niewydolności trzustki. Aby ją potwierdzić, po ogólnym badaniu klinicznym należy wykonać dalsze badania.

Badanie kału

W specjalistycznym laboratorium możliwe jest oznaczenie w próbce kału elastazy trzustkowej (cE1). Stężenie wyższe niż dziesięć mikrogramów na gram kału będzie wskazywało na zewnątrzwydzielniczą niewydolność trzustki.

Badanie krwi

W celu potwierdzenia wyników badań kału wykonuje się badanie krwi, które umożliwia wykrycie immunoreaktywności czynników trypsynopodobnych u psów (cTLI) w surowicy krwi. Przed pobraniem krwi pies musi być na czczo przez sześć do dwunastu godzin. W przeciwnym razie wyniki mogą być fałszywie wysokie.

Pies podczas pobrania krwi — Niewydolność trzustki u psa można wykryć za pomocą badań krwi.

Leczenie: Czy niewydolność trzustki u psa jest uleczalna?

Wewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki jest zazwyczaj nieuleczalna. Pomocna w łagodzeniu jej objawów może być jednak zmiana diety. Odpowiednia karma pozwoli zwierzęciu na względnie normalne życie z niewielkim lub żadnym dyskomfortem.

Jaka karma będzie odpowiednia?

Ponieważ w przypadku niewydolności trzustki organizm psa przyswaja z pożywienia mniej substancji odżywczych, potrzebuje on około 20–100% więcej pokarmu niż przed chorobą. Poza tym karma musi być lekkostrawna.

Należy zwrócić uwagę na poniższe kwestie:

Posiłki dla psa powinny mieć niską zawartość włókna surowego i tłuszczu, ale być bogate w wysokiej jakość białka, na przykład żółtko jaja, niskotłuszczowy twaróg czy chude mięso mięśniowe.
W porozumieniu z lekarzem weterynarii należy do nich dodawać również specjalne enzymy trawienne, które dostępne są w postaci granulek lub proszku.
Rozłóżmy porcje na cały dzień i podawajmy psu kilka mniejszych posiłków dziennie.

Uwaga: Po konsultacji z lekarzem weterynarii można także stosować karmy specjalnego przeznaczenia, które uwzględniają potrzeby zwierząt cierpiących na niewydolność trzustki.

Jakie leki mogą być pomocne w przypadku niewydolności trzustki u psa?

Wewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki u psa może przebiegać z niedoborem kobalaminy, czyli witaminy B12. Ponieważ może to mieć negatywny wpływ na powodzenie leczenia, zaleca się odpowiednią suplementację.

Dodatkowo lekarz weterynarii może przepisać psu blokery H2, aby wspomóc trawienie tłuszczów. W przypadku częstego przerostu bakterii w jelicie cienkim stosowanie są antybiotyki.

Przyczyny: Co wywołuje niewydolność trzustki u psa?

Zarówno zewnątrzwydzielnicza jak i wewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki u psów mogą być spowodowane wieloma czynnikami.

Pierwszym z nich jest zapalenie trzustki, które prowadzi do jej bliznowacenia, w rezultacie czego tkanka traci swoją funkcję.
Częstą chorobą genetyczną jest również zanik komórek groniastych, występujący szczególnie u owczarka niemieckiego.

Inne możliwe przyczyny niewydolności trzustki u psa

Ponadto istnieją inne czynniki, które mogą prowadzić do zewnątrzwydzielniczej niewydolności trzustki u psów:

choroby autoimmunologiczne
resekcja trzustki
niedrożność przewodów trzustkowych spowodowana guzami lub pasożytami

Rokowania: Jaka jest średnia długość życia psa cierpiącego na niewydolność trzustki?

Uszkodzona tkanka trzustki nie posiada niestety zdolności do regeneracji. Jednak dzięki odpowiednim środkom zaradczym i wsparciu lekarza weterynarii pies może prowadzić nieograniczone życie.

Profilaktyka: Czy można zapobiec zapaleniu trzustki u psa?

Nie istnieje sposób na niezawodne uniknięcie niewydolności trzustki. Można natomiast zadbać o zdrowie zwierzęcia, zapewniając mu odpowiednie warunki utrzymania oraz żywienie. Ważne są również regularne wizyty kontrolne u lekarza weterynarii, aby wykryć ewentualną chorobę na wczesnym etapie rozwoju.

Wskazówka: Regularnie ważmy psa

Aby kontrolować masę ciała psa, warto go regularnie ważyć i notować wagę, aby móc ją porównać w dłuższym okresie czasu. Jeśli natomiast pomimo odpowiedniej diety i dawki ruchu pies stale chudnie, należy skonsultować się ze specjalistą.

Franziska G., Weterynarz

Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.

Podziel się swoją opinią

Czy artykuł był pomocny?

Najczęściej polecane

9 min 355