Niedokrwistość u psa

Artykuł napisany przez Franziska G., Weterynarz

Niedokrwistość u psów często objawia się apatią i zimnymi łapami.

Niedokrwistość u psów nie jest chorobą, a raczej jej objawem. Dlatego bardzo ważne jest, aby dotrzeć do istoty problemu i tego, co anemię wywołuje. Poniżej wyjaśniamy, jak rozpoznać niedokrwistość i co robić po postawionej diagnozie.

Spis treści

Czy niedokrwistość u psa jest niebezpieczna?
Objawy: Jak rozpoznać niedokrwistość u psa?
Diagnoza: Jak diagnozuje się niedokrwistość u psa?
Leczenie: Jak wygląda leczenie niedokrwistości u psa?
Przyczyny: Co powoduje niedokrwistość u psów?
Rokowania: Jakie są szanse powodzenia leczenia?
Profilaktyka: Jak uchronić psa przed anemią?

Czy niedokrwistość u psa jest niebezpieczna?

W przypadku podejrzenia anemii u psa należy działać szybko i skonsultować się z lekarzem weterynarii. Jest to bowiem wyraźny znak, że w organizmie zwierzęcia dzieje się coś niedobrego.

Nie każda przyczyna jest niebezpieczna dla jego zdrowia, niemniej, istnieje ryzyko, że stoją za nią poważne choroby śledziony lub rdzenia kręgowego, a im wcześniej specjalista zacznie szukać przyczyny, tym lepsze są rokowania.

Objawy: Jak rozpoznać niedokrwistość u psa?

Czerwone krwinki mają bardzo ważną funkcję – transportują niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu tlen. W przypadku anemii jest ich zbyt mało, co powoduje niedostateczne zaopatrzenie organizmu w tlen. Pies staje się osłabiony i zmęczony. Z czasem jego łapy i uszy mają obniżoną temperaturę, a błona śluzowa i twardówka oczu tracą swój kolor.

Ponieważ organizm stara się zrekompensować niedobór tlenu, uruchamiając specjalny mechanizm intensyfikacji pracy serca, występuje tak zwana tachykardia, którą można zauważyć w postaci podwyższonego pulsu.

Diagnoza: Jak diagnozuje się niedokrwistość u psa?

Z reguły specjalista nie ma większych trudności ze zdiagnozowaniem anemii u czworonoga. W tym celu sprawdza stan błon śluzowych i pobiera próbkę krwi, która następnie badana jest pod kątem działania układu krwiotwórczego.

Jeśli okaże się, że liczba erytrocytów jest zbyt mała, będzie to jednoznacznie wskazywało na niedokrwistość.
Jeśli liczba młodych czerwonych krwinek (retikulocytów) powstających w szpiku kostnym jest podwyższona, mówimy o niedokrwistości regeneratywnej.

Aby znaleźć przyczynę niedokrwistości, lekarz weterynarii prawdopodobnie przeprowadzi dalsze badania, takie jak badania obrazowe czy pobranie próbek tkanek.

Błony śluzowe u psa — Anemię u psa można rozpoznać na podstawie koloru błony śluzowej w jamie ustnej.

Leczenie: Jak wygląda leczenie niedokrwistości u psa?

Ponieważ anemia nie jest oddzielną jednostką chorobową, jej leczenie zależy od dolegliwości, która leży u jej podłoża.

W przypadku nowotworu konieczne może być zastosowanie środków, takich jak naświetlanie, chemioterapia czy zabieg chirurgiczny.
Choroby zakaźne wymagają zazwyczaj leczenia farmakologicznego.
Można również rozważyć środki wspomagające, które mogą złagodzić objawy występujące u psa – na przykład wlewy dożylne czy transfuzję krwi.

Przyczyny: Co powoduje niedokrwistość u psów?

Anemia charakteryzuje się brakiem równowagi w rozkładzie i produkcji czerwonych krwinek (erytrocytów), która może być spowodowana różnymi czynnikami.

Wyróżniamy niedokrwistość regeneratywną oraz nieregenatywną.

Niedokrwistość regeneratywna

W przypadku niedokrwistości regeneratywnej nie została upośledzona zdolność organizmu psa do produkcji nowych erytrocytów. Może on więc samodzielnie zrekompensować ich niedobór, produkując nowe krwinki.

Niedokrwistość regeneratywna może wynikać z:

Utraty krwi: Jeśli pies miał wypadek, w wyniku którego stracił dużo krwi, mówimy o anemii krwotocznej.
Hemolizy: Jeśli czerwone krwinki umierają zbyt szybko z powodu choroby, mamy do czynienia z anemią hemolityczną.

Hemoliza może być wywoływana między innymi przez infekcje oraz zatrucia. ale także nowotwory, niewydolność nerek lub choroby autoimmunologiczne, takie jak niedokrwistość autoimmunohemolityczna (AIHA).

W przypadku AIHA układ odpornościowy psa produkuje autoprzeciwciała przeciwko własnym erytrocytom.

Bardzo często lekarze weterynarii nie są w stanie znaleźć jej źródła, dlatego jest to tak zwana choroba idiopatyczna, czyli taka, której przyczyny pozostaje nierozpoznana.

Niedokrwistość nieregeneratywna

W przypadku niedokrwistości nieregeneratywnej zaburzony jest proces tworzenia czerwonych krwinek w szpiku kostnym – organizm nie jest w stanie produkować wystarczającej ilości krwi.

Oprócz nowotworów i radioterapii, może być ona spowodowana:

Zatruciem: Przyjęcie dużych dawek toksyn, takich jak cynk czy metale ciężkie lub leków może powodować zatrucie, w wyniku którego dochodzi do uszkodzenia szpiku kostnego.
Niedożywieniem: Mimo prawidłowego odżywiania, zdarza się, że w diecie czworonogów brakuje żelaza, które jest podstawowym elementem składowym hemoglobiny, zapewniającym prawidłową budowę i działanie krwinki czerwonej, co powoduje niedokrwistość z niedoboru żelaza.
Chorobami zakaźnymi: Bakterie i wirusy mogą zaatakować szpik kostny. Dzieje się tak na przykład w przypadku parwowirozy.
Inwazją pasożytów: Czerwone krwinki mogą uszkadzać różne pasożyty krwi, takie jak Anaplasma, Ehrlichia canis, riketsje.

Rokowania: Jakie są szanse powodzenia leczenia?

Podobnie jak leczenie, rokowania w przypadku niedokrwistości u psa zależą od schorzenia, które do niej doprowadziło. Dlatego bez zdiagnozowania przyczyny nie jest możliwe oszacowanie długości czy jakości życia chorego czworonoga.
W każdym przypadku bardzo ważne jest jak najszybsze skonsultowanie się z lekarzem weterynarii. Im wcześniej bowiem zdiagnozuje on chorobę podstawową, tym szybciej będzie można pomóc zwierzęciu.

Jak długo może żyć pies z niedokrwistością?

Na to pytanie również nie można udzielić jednoznacznej odpowiedzi, podobnie jak na pytanie dotyczące ewentualnego uśpienia psa. Zawsze decydująca jest choroba podstawowa.

Eutanazja jest ostatecznością i można ją rozważyć jedynie wówczas, gdy cierpienie psa jest zbyt duże i nieuniknione.

Profilaktyka: Jak uchronić psa przed anemią?

Nie każdej niedokrwistości można zapobiec. Niemniej, przy niewielkim wysiłku można pomóc psu cieszyć się zdrowiem przez długi czas.

Należy zwrócić uwagę na poniższe kwestie:

Nie podróżuj z psem za granicę bez zasięgnięcia informacji na temat ewentualnych zagrożeń, które mogą tam czyhać na czworonoga i zastosuj odpowiednią profilaktykę przeciwpasożytniczą, aby zabezpieczyć go przed niebezpiecznymi chorobami.
Regularnie badaj swojego podopiecznego w gabinecie weterynaryjnym.
Zadbaj o odpowiednią, codzienną dawkę ruchu.
Stosuj odpowiednią dietę.

Franziska G., Weterynarz

Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.

Podziel się swoją opinią

Czy artykuł był pomocny?

Najczęściej polecane

9 min 355