Choroby hormonalne u psów

Hormony są biochemicznymi substancjami przekazującymi sygnały, których organizm potrzebuje do utrzymania licznych procesów. Jeśli złożona równowaga hormonalna zostanie zaburzona, Twój czworonożny przyjaciel szybko poczuje się źle. Najważniejsze gruczoły to: podwzgórze i przysadka mózgowa, tarczyca, gonady takie jak jądra i jajniki, trzustka i kory nadnerczy. Do objawów chorób hormonalnych można zaliczyć: utratę sierści niespowodowaną drapaniem, infekcje skórne, dla których jako przyczynę wykluczono pasożyty i alergie, wzmożone pragnienie, zmęczenie, utratę apetytu lub wilczy apetyt.

Choroby hormonalne u psów: Cukrzyca

Jedną z najczęstszych chorób w tym obszarze jest cukrzyca. W cukrzycy typu I, najczęstszej formie zaburzenia u psów, organizm produkuje zbyt mało hormonu regulującego poziom cukru we krwi – insuliny, przez co poziom cukru we krwi rośnie w sposób niekontrolowany. Cukrzyca typu I może być spowodowana predyspozycjami lub infekcjami. Najbardziej zauważalnym objawem jest silne pragnienie – z reguły zdrowy pies wypija dziennie 40–60 ml wody na kilogram masy ciała – i na tej podstawie odpowiednio większe oddawanie moczu. Wiele czworonogów w średniej perspektywie czasowej traci apetyt, a jego sierść matowieje. Psy dotknięte cukrzycą mogą w tym czasie prowadzić normalne, dobrej jakości życie, jeśli są skutecznie kontrolowane za pomocą leków. W tym celu weterynarz na początku mierzy poziom cukru we krwi w krótkich odstępach czasu i zastępuje brakującą insulinę wstrzyknięciami. Jeśli Twój zwierzęcy towarzysz ma cukrzycę i jest zależny od insuliny w dłuższej perspektywie czasowej, lekarz weterynarii dokładnie wyjaśni Ci, jak wstrzykiwać codzienną dawkę w domu. W połączeniu z zastrzykami insuliny należy również zwrócić uwagę na zbilansowaną dietę psa – w tej kwestii również doradzi Ci lekarz weterynarii. W przypadku cukrzycy typu II, która może wystąpić głównie u suk niekastrowanych oraz jako skutek uboczny niektórych leków, w większości przypadków wystarczy kastracja suki lub odstawienie bądź zamiana leków.

Zespół Cushinga

U zdrowego psa nadnercza produkują w sposób kontrolowany adrenalinę i kortyzon, co pomaga czworonogowi radzić sobie w sytuacjach stresowych. Adrenalina jest uwalniana podczas nagłego stresu, kortyzon podczas przewlekłego stresu. W chorobie Cushinga, zwanej również hiperadrenokortycyzmem, nadnercza konsekwentnie produkują zbyt dużo kortyzonu, zwykle z powodu nowotworu. Choroba Cushinga może również wystąpić jako efekt uboczny stosowania leków zawierających kortyzon. Podobnie jak w przypadku cukrzycy, dotknięty nią czworonóg jest bardziej spragniony, ale ma też zwiększony apetyt. Często obserwuje się zmiany skórne w postaci infekcji, prześwitującej skóry, ciemnego zabarwienia czy utraty sierści. Później często rozwija się obwisły brzuch i zwierzę staje się apatyczne. Diagnozę stawia się za pomocą różnych badań moczu i krwi, po których guz można zlokalizować metodami obrazowymi, takimi jak ultrasonografia. W idealnym przypadku i jeśli czworonóg jest w dobrym stanie ogólnym, guz można usunąć chirurgicznie – ale nie zawsze jest to możliwe, także dlatego, że dotyczy to zwłaszcza starszych zwierząt, dla których ryzyko znieczulenia może być zwiększone. Alternatywnie produkcję kortyzonu zmniejsza się pod ścisłą kontrolą lekarską.

Niedoczynność tarczycy

Nierzadko zdarza się, że niedoczynność tarczycy jest źle zdiagnozowana, ponieważ niektóre choroby mogą wpływać na tarczycę. Dlatego w razie wątpliwości nie bój się skonsultować z kliniką weterynaryjną lub specjalistą. Najczęściej dokładna diagnoza wymaga specjalnych badań krwi, które wykraczają poza regularne indywidualne badania. Z powodu niedoboru hormonu tarczycy – tyroksyny, psy dotknięte chorobą często zachowują się apatycznie i obojętnie. Często szukają ciepłych miejsc i wykazują duży apetyt. Temu z kolei mogą towarzyszyć problemy ze skórą i sierścią, takie jak utrata włosów czy infekcje. Niektóre psy są też bardziej lękliwe lub agresywne. Terapia obejmuje dożywotnie podawanie tyroksyny oraz, w razie potrzeby, leczenie istniejących zakażeń skóry. Terapię wspomagać może suplement diety zawierający wielonienasycone kwasy tłuszczowe (WNKT). Leczone psy mogą osiągnąć normalny wiek bez żadnych objawów.

Inne choroby hormonalne u psów

Istnieje wiele chorób, które mogą mieć podłoże hormonalne lub wpływać na równowagę hormonalną. Jednym z przykładów jest dość rzadko występująca nadczynność tarczycy. Podobne objawy do tych, czyli pobudzenie, głód, pragnienie i chudnięcie, można zaobserwować u czworonogów, które często zjadają gardziele wołowe, gdyż w procesie tym często połykają tarczycę wołową. Rzadziej występuje również niedoczynność kory nadnerczy (choroba Addisona), która dotyka głównie młode suki i objawia się apatią, wymiotami oraz biegunką. Zwierzęta dotknięte chorobą zazwyczaj otrzymują kortyzon przez całe życie. Równowaga hormonów płciowych może również zaburzyć sytuację – zarówno psy, jak i suki mogą na przykład wytwarzać zbyt dużo estrogenu, powodując, że samce nagle stają się atrakcyjne dla innych samców. Nadmiar męskich hormonów płciowych możliwy jest również u obu płci – w wielu przypadkach kastracja jest najsensowniejszą terapią.