Ataksja u psa This article is verified by a vet

Artykuł napisany przez Franziska G., Weterynarz
Pies podczas badania neurologicznego

Aby potwierdzić diagnozę, lekarz weterynarii przeprowadzi szczegółowe badania.

Ataksja u psa jest jedynie widoczną oznaką leżącej u jej podłoża dolegliwości. Dlatego bardzo ważne jest zbadanie zwierzęcia najszybciej jak to możliwe po zauważeniu objawów, aby uniknąć poważnych komplikacji zdrowotnych.

Czym jest ataksja u psa?

Ataksja to zaburzenia ruchu i koordynacji. Jeśli obejmują one tylko jedną stronę ciała, mówimy o hemiataksji.

Dzielimy ją na trzy różne formy, w zależności od tego, którą tkankę obejmuje:

  • Móżdżek i drogi rdzeniowo-móżdżkowe = ataksja móżdżkowa
  • Drogi nerwowe między kończynami a mózgiem = ataksja czuciowa
  • Narząd równowagi w uchu wewnętrznym = ataksja przedsionkowa

Które psy są szczególnie narażone na zachorowanie?

Ataksja może wystąpić u psów w każdym wieku i każdej płci. Jednak niektóre formy ataksji są uwarunkowane genetycznie i rozwijają się u przedstawicieli określonych ras. Należą do nich na przykład ataksja móżdżkowa, która jest szczególnie powszechna u owczarków belgijskich oraz psów rasy beagle.

Objawy: Jak objawia się ataksja u psa?

Dolegliwości tej zazwyczaj towarzyszą niekontrolowane ruchy. W zależności od formy i stopnia zaawansowania, mogą pojawiać się również inne symptomy:

Objawy ataksji móżdżkowej

Ponieważ móżdżek odpowiedzialny jest za koordynację ruchów, ataksja móżdżkowa u psów wiąże się z wyjątkowo nieskoordynowanymi ruchami i drżeniem głowy.

Objawy ataksji czuciowej

W przypadku upośledzenia funkcji dróg nerwowych dochodzi do ataksji czuciowej. Oznacza to, że organizm nie jest w stanie prawidłowo przekazywać informacji nerwowych z kończyn do mózgu.

Ataksję czuciową możemy więc rozpoznać po tym, że ruchy psa wydają się bardzo niepewne. Często się potyka, staje z szeroko rozstawionymi łapami oraz nie czuje bólu w kończynach lub odczuwa go w mniejszym stopniu.

Objawy ataksji przedsionkowej

Narząd równowagi znajduje się w uchu wewnętrznym. Jeśli jego funkcja zostanie upośledzona, pies ma skłonności do zaburzeń równowagi i przejawia inne objawy, takie jak oczopląs, nudności oraz wymioty i przechylanie głowy.

Kiedy konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii?

Jeśli pies chwieje się podczas chodzenia lub jego ruchy sprawiają wrażenie niepewnych, należy udać się z nim do lekarza weterynarii. Jest to ważne nie tylko dla powstrzymania dalszego rozwoju ataksji, ale również dla rozpoznania jej na wczesnym etapie.

Diagnoza: Jak diagnozuje się ataksję u psa?

Ze względu na mnogość możliwych przyczyn i złożoność układu nerwowego, ustalenie przyczyny ataksji może wymagać przeprowadzenia kilku badań. Po zebraniu wywiadu medycznego (z opiekunem zwierzęcia) i ogólnym badaniu klinicznym, można rozpocząć poniższe działania diagnostyczne.

Badanie neurologiczne

Podczas badania neurologicznego lekarz weterynarii sprawdza działanie układu nerwowego psa – prawidłowość odruchów, napięcie mięśniowe i reakcję na ból. Wyniki badania mogą pomóc w dokładniejszym zlokalizowaniu przyczyny dolegliwości.

Badanie krwi

Wyniki morfologii pomogą specjaliście wyciągnąć ważne wnioski na temat zdrowia zwierzęcia. Na przykład na podstawie stężenia niektórych komórek krwi można ustalić, czy w organizmie psa toczy się stan zapalny lub infekcja.

Badania obrazowe

We współczesnej medycynie weterynaryjnej istnieje wiele badań obrazowych, dzięki którym można obejrzeć narządy wewnętrzne takie jak mózg z zewnątrz. Jest więc możliwe, że lekarz weterynarii wykona u naszego psa jedno lub kilka poniższych badań, aby uzyskać więcej informacji na temat choroby:

Ponadto pomocne może być również badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, podczas którego pobierana jest jego próbka i poddawana analizie laboratoryjnej. Płyn mózgowo-rdzeniowy to płyn ustrojowy znajdujący się w mózgu i rdzeniu kręgowym.

Leczenie: Jak wygląda leczenie ataksji u psa?

Sposób leczenia zależy w dużej mierze od rodzaju ataksji i leżącej u jej podstaw choroby. Oprócz środków zachowawczych (np. leków, fizjoterapii) konieczne może być przeprowadzenie operacji.

Uwaga: Ponieważ nie istnieje jeden uniwersalny sposób leczenia dla wszystkich psów cierpiących na ataksję, w każdym przypadku wskazana jest konsultacja z lekarzem weterynarii.

Leczenie wspomagające

Specjalista może leczyć nie tylko przyczynę samej ataksji u psa, ale również złagodzić towarzyszące jej dolegliwości za pomocą środków wspomagających. Oprócz fizjoterapii stosuje się przede wszystkim leki przeciwzapalne oraz przeciwbólowe.

Fizjoterapia u psa © Georgii / stock.adobe.com
Fizjoterapia może pomóc złagodzić objawy ataksji u psa.

Przyczyny: Co wywołuje ataksję u psa?

Przyczyny tej dolegliwości mogą być różne. Chociaż może mieć podłoże genetyczne, do najczęstszych przyczyn jej powstawania zaliczamy:

  • choroby zwyrodnieniowe mięśni (np. mielopatia)
  • zaburzenia rozwojowe w wieku szczenięcym
  • stany zapalne tkanki nerwowej
  • infekcje (bakteryjne, wirusowe)
  • nowotwory (rak)
  • urazy
  • zatrucia

Rokowania: Czy ataksja u psa jest uleczalna?

Podczas gdy niektóre przyczyny (np. infekcje) są uleczalne, inne (np. choroby genetyczne) niestety nie. W takim wypadku celem leczenia nie jest więc jest wyleczenie, ale złagodzenie objawów.

Terapia koncentruje się zatem zazwyczaj na poprawie jakości życia zwierzęcia.

Jak długo żyją psy cierpiące na ataksję?

Długość życia niektórych chorych czworonogów nie różni się od długości życia zdrowych psów. U innych jest krótsza ze względu na nasilenie lub umiejscowienie choroby podstawowej. Dlatego, aby dowiedzieć się, jakie są rokowania w przypadku naszego pupila, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii.

Profilaktyka: Jak uchronić psa przed ataksją?

Ze względu na wiele możliwych przyczyn, nie istnieje niezawodny sposób, aby zapobiec rozwojowi ataksji u psa. Możemy jednak zastosować się do kilku wskazówek, pozwalających zmniejszyć ryzyko zachorowania:

  • regularne wybieranie się z psem na wizyty kontrolne u lekarza weterynarii
  • podawanie psu odpowiedniej i zbilansowanej karmy
  • regularne spacery i aktywności, ale bez nadmiernego wysiłku czy przeciążania organizmu
  • dbanie o brak dostępu zwierzęcia do toksycznych substancji (np. leków)

Franziska G., Weterynarz
Profilbild von Tierärztin Franziska Gütgeman mit Hund

Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.


Najczęściej polecane