ADHD u psa 
© Krasser / stock.adobe.com
Jeśli Twój pies przejawia oznaki nadpobudliwości, warto skonsultować się z lekarzem weterynarii i psim behawiorystą.
Zaburzenia behawioralne, takie jak nieuważne i impulsywne zachowanie mogą wskazywać na ADHD u psa. Dowiedz się, jak postępować z nadpobudliwym psem i jakie rozwiązania są dostępne z lektury poniższego tekstu.
Spis treści
Czy psy mogą mieć ADHD?
Lekarze definiują ADHD jako zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. U ludzi zazwyczaj towarzyszą mu zaburzenia koncentracji oraz niska tolerancja frustracji, niektórzy pacjenci przejawiają także nadpobudliwość fizyczną.
Zaburzenia zachowania przypominające ADHD mogą występować również u czworonogów, ale w ich przypadku mówi się raczej o problemach z kontrolą impulsów lub słabym kontrolowaniu impulsów.
Objawy: Jak przejawia się ADHD u psa?
Istnieje kilka typowych objawów, które wskazują, że pies może mieć ADHD. Zaliczamy do nich:
- niechęć do nauki i problemy z przyswajaniem nowym poleceń
- niski próg pobudzenia (np. zbyt częste szczekanie) i niepokój
- niska tolerancja frustracji, mogąca prowadzić do nadmiernej agresji
Które rasy są najbardziej nadpobudliwe?
Przedstawiciele niektórych ras wydają się przejawiać impulsywne zachowanie częściej niż inne. W ramach fińskiego badania porównano zachowanie psów 22 różnych ras i mieszańców, które wykazało, że pięć z nich cechowała największa nadpobudliwość. Zaliczamy do nich:
- Cairn teriera
- Jack russell teriera
- Owczarka niemieckiego
- Staffordshire bull teriera
- Owczarka szkockiego krótkowłosego
Najmniejszą nadpobudliwość zaobserwowano natomiast u przedstawicieli następujących ras:
© OlgaOvcharenko / stock.adobe.com
Diagnoza: Jak rozpoznać, czy pies jest nadpobudliwy?
Jeśli Twój podopieczny przejawia oznaki braku kontroli impulsów, warto skonsultować się z lekarzem weterynarii lub psim behawiorystą. Agresja lub powolne uczenie się u psów nie zawsze jest równoznaczne z obecnością ADHD – w wielu przypadkach rozpoznanie nadpobudliwości u psa może nieco potrwać.
Poza tym ważne jest również, aby zachowanie psa rozpatrywać zawsze w kontekście jego warunków życia i utrzymania.
Wskazówka: Utrwalaj zachowania swojego psa
Ponieważ konkretne zdiagnozowanie zaburzeń behawioralnych nie zawsze jest łatwe, warto obserwować psa przez dłuższy czas i rejestrować jego zachowanie na piśmie lub w formie filmików, aby pokazać je behawioryście.
Przyczyny: Co powoduje nadpobudliwość u psa?
Oprócz genetycznych, również inne czynniki mogą być odpowiedzialne za nadpobudliwe zachowanie psa. Szczególnego podkreślenia wymaga wysoki poziom stresu spowodowany nieodpowiednią socjalizacją w wieku szczenięcym lub niewłaściwe warunki utrzymania (np. zbyt mało ruchu).
Wpływ matki
Co ciekawe, stres u matki czworonoga może prowadzić do wystąpienia u jej potomstwa zaburzeń behawioralnych podobnych do ADHD. Jeśli na przykład suka trzymana jest w ramach masowej hodowli, związany z tym stres może prowadzić do nieprawidłowego rozwoju mózgu szczeniąt – często rozpoznawalnego w postaci zmian w płacie czołowym mózgu.
Leczenie: Jak leczyć ADHD u psa?
Pierwszym i najważniejszym środkiem w leczeniu nadpobudliwych psów mających problem z kontrolą impulsów jest terapia behawioralna. Przede wszystkim ważne jest zidentyfikowanie czynników wyzwalających emocje i wyeliminowanie ich z codziennego życia.
Zaleca się wówczas skorzystanie ze wsparcia profesjonalnego trenera psów, który nie tylko pomoże dokładniej sklasyfikować zaburzenie, na które cierpi pies, ale także udzieli ważnych wskazówek dotyczących radzenia sobie z nadpobudliwym czworonogiem.
Jakie środki farmakologiczne w leczeniu ADHD u psów istnieją?
Jeśli lekarz weterynarii zdiagnozuje u psa problem z kontrolą impulsów, a trening behawioralny okaże się niewystarczający, objawy można złagodzić za pomocą leków.
U czworonogów ze zdiagnozowanym ADHD czasami stosuje się metylofenidat. Jednak ze względu na skutki uboczne lekarze weterynarii zazwyczaj odradzają jego stosowanie i zalecają leki alternatywne, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), inhibitory monoaminooksydazy B (MAO-B) czy trójcykliczne leki przeciwdepresyjne (TCA).
Niezależnie od tego, jakie leki będą podawane psu, w każdym przypadku musi się to odbywać pod kontrolą lekarza weterynarii.
Jak uspokoić nadpobudliwego psa?
Oprócz ukierunkowanego szkolenia i leków, istnieją jeszcze inne metody, które mogą pomóc w utrzymaniu nadpobudliwości psa w ryzach i zapewnieniu mu spokojniejszej egzystencji:
1. Ćwiczenia fizyczne i zajęcia umysłowe
Aby zapewnić psu zajęcie, ważne jest, aby regularnie zabierać go na spacery (dostosowane do jego wieku i stanu zdrowia). Jeśli Twój podopieczny jest zdrowy i w dobrej kondycji, możecie spróbować różnych psich sportów. Pomoże to nie tylko w zaspokojeniu jego potrzeby ruchu, ale także zadba o jego kondycję psychiczną.
2. Odpowiednia socjalizacja
Zwłaszcza w przypadku młodych psów, za sprawą kontaktu z dobrze zsocjalizowanymi czworonogami, możliwe jest rozwinięcie odpowiednich zachowań społecznych. Szczególnie ważne w przypadku nadpobudliwych zwierzaków jest odwiedzanie szkoły dla psów, gdzie pod nadzorem wykwalifikowanych trenerów mogą nauczyć się współżycia z innymi przedstawicielami gatunku.
© Christian Müller / stock.adobe.com
3. Rutyna w codziennym życiu
Dla nadpobudliwego psa bardzo istotne są stałe elementy dnia codziennego. Oprócz ustalonych pór karmienia i spacerów, należy określić także godziny przeznaczone za odpoczynek i odprężenie.
4. Techniki relaksacyjne
Aby pomóc psu zrelaksować się pomimo jego trudności w kontrolowaniu impulsów, możesz zastosować zabiegi uspokajające – mogą to być na przykład masaże lub feromony.
5. Dieta dla nadpobudliwych psów
Zbilansowana dieta jest niezwykle ważna dla zdrowia psa. Wysokiej jakości składniki i indywidualnie dostosowana ilość witamin i innych substancji odżywczych wspierają zdrowie jego mózgu i jednocześnie wspierają jego prawidłowe zachowanie społeczne.
Wysokiej jakości karmę dla psów znajdziesz w sklepie internetowym zooplus.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
