© cynoclub / stock.adobe.com
Niesłusznie potępiane? Rasy takie jak american staffordshire terrier określane są w wielu krajach jako psy bojowe – ale właściwie, dlaczego?
Istnieje wiele ras, które uznawane są za szczególnie niebezpieczne. Potocznie nazywa się je psami bojowymi. Termin ten nie ma jednak żadnych prawnych implikacji. Psy bojowe kojarzone są również z psami uznawanymi za agresywne, umieszczonymi w oficjalnych wykazach takich ras. W Unii Europejskiej nie istnieją jednak ujednolicone przepisy, które regulowałyby sytuację tej grupy czworonogów.
Określenie to ma swoje korzenie w historii czworonogów, które opisuje, a jego początki sięgają XIX wieku, kiedy walki psów były bardzo popularne. Wiele ras znanych dziś jako psy bojowe zostało wówczas wyhodowanych w większej liczbie, nierzadko właśnie po to, aby uczestniczyć w tych widowiskach. Skupiono się na tych rasach, ponieważ ich budowa fizyczna i rozbudowana muskulatura szczególnie predysponowały je do walk.
Jednak decydującym czynnikiem rozwoju ich agresywności był i jest sposób wychowania czy wyszkolenia danego zwierzęcia. Dlatego termin „pies bojowy” jest obecnie uważany przez wielu ekspertów jako dyskryminujący. W końcu żaden pies nie rodzi się psem bojowym. Za określone zachowania w dużym stopniu odpowiada jego opiekun. Przedstawiciele ras psów bojowych często okazują się być przyjacielscy i przywiązani do człowieka, pod warunkiem, że są trzymani w odpowiedni sposób i mają zapewnione należne im miejsce w danej społeczności.
Sama nazwa pies bojowy brzmi przerażająco i natychmiast przywodzi na myśl ostre zęby i kłapiącą paszczę. Termin ten z pewnością zakorzenił się w naszych umysłach ze względu na swoje ponure zabarwienie. Ale jakie są naprawdę psy bojowe?
Każdy pies jest inny. Tak, jak w przypadku „normalnych psów”, psy bojowe wykazują różne cechy charakteru. Łączą je natomiast silny charakter i tendencja do przejawiania agresji. Jeśli podczas szkolenia zachowania agresywne będą wspierane, mogą zdominować usposobienie czworonoga. Krytycy są jednak zdania, że dotyczy to wszystkich psów, nie tylko tych określanych mianem bojowych.
Podobnie jak w przypadku dobrze zbudowanych ludzi o wyraźnie zarysowanych mięśniach, psy te mogą być bardzo wrażliwe i łagodne, pod warunkiem, że ich szkolenie i wychowanie będą zmierzały w tym kierunku. Jeśli opiekun postawi sobie za cel wychowanie spokojnego psa, w znakomitej większości zwierzak taki właśnie będzie. Pełne miłości, ale zdecydowane prowadzenie w życiu codziennym również nie jest bez znaczenia. Ostatecznie odpowiedzialność spoczywa nie na zwierzęciu, ale na hodowcy lub opiekunie.
Zasadniczo każdy może trzymać psy bojowe, pod warunkiem, że ich hodowla, zakup lub posiadanie nie jest zabronione lub ograniczone na mocy obowiązujących przepisów lokalnych czy krajowych.
Warto wiedzieć: Psy bojowe bywają trudne do ułożenia, w związku z czym nie są odpowiednie dla początkujących.
Hodowcy i pracownicy schronisk dla zwierząt są na ogół świadomi problemów, jakie mogą pojawić się w przypadku przedstawicieli tak zwanych ras bojowych. Jeśli trafią w nieodpowiednie ręce, mogą rzeczywiście rozwinąć niepożądane zachowania, w tym atakować ludzi i inne zwierzęta. Media regularnie donoszą o takich incydentach.
© Beata / stock.adobe.com
Profesjonalne ośrodki, do których trafiają psy bojowe zwracają więc uwagę na to, czy potencjalny nowy opiekun spełnia wymagania dotyczące utrzymania psa bojowego. Upewniają się również, że w nowym domu pies taki będzie miał zapewnione optymalne i stabilne środowisko, aby mógł się prawidłowo rozwijać i pozostać w nim możliwie jak najdłużej.
Warunki, jakie muszą spełnić opiekunowie psów bojowych:
Jakie rasy przychodzą Ci na myśl, gdy słyszysz określenie psy bojowe? Z pewnością są wśród nich rottweiler, staffordshire terier i może kangal. Należą one do najbardziej znanych przedstawicieli tej grupy. Popularność zdobyły niestety za sprawą swoich ataków na ludzi, w tym dzieci.
Ważne: Również te psy są z natury przyjazne i spokojne, i w doświadczonych rękach na ogół takie pozostaną. Niemniej, wymagają one dużej dawki ruchu i zajęcia.
Wśród naukowców, ekspertów i opiekunów psów nie ma pełnej zgodności co do tego, które rasy uznać za najbardziej niebezpieczne. W każdym kraju obowiązuje inny wykaz ras uznawanych za agresywne, których trzymanie jest zakazane lub regulowane w inny sposób.
Przepisy ich dotyczące są różne na całym świecie. Niektóre z nich nie mogą być ani hodowane, ani sprzedawane. W przypadku innych należy spełnić określone wymagania, takie jak posiadanie zaświadczenia o niekaralności lub naprawdę dobrego uzasadnienia. Tak różne regulacje sprawiają, że ich zakup, trzymanie i podróżowanie z nimi nie jest łatwe, a nawet bywa kłopotliwe.
Unia Europejska nie poświęca dużo czasu temu tematowi. Poszczególne państwa członkowskie mogą regulować tę kwestię indywidualnie, więc sytuacja prawna jest niejednorodną mozaiką. Dlatego przed zakupem czy planowaną podróżą z psem należy zapoznać się z przepisami obowiązującymi w danym kraju.
Psy bojowe, ich utrzymanie i obowiązujące przepisy prawne ich dotyczące są przedmiotem wielu kontrowersji i emocjonujących dyskusji. Faktem jest, że określenie „pies bojowy” jest nierzadko odbierane pejoratywnie i działa na niekorzyść psów nim określanych. Prawdą jest także, że istnieją rasy, w przypadku których należy zachować pewną ostrożność ze względu na ich historię hodowlaną.
Na całym świecie obowiązują różne przepisy dotyczące psów bojowych oraz tych uznawanych na niebezpieczne – próżno szukać w tym względzie jednorodności. Dlatego do każdego przypadku należy podchodzić indywidualnie i uzyskać dokładne informacje ma temat istniejących regulacji.
Już jako dziecko wolała przytulać się do swojego kota perskiego niż pluszowego misia. Jak nieco podrosła, tak długo prosiła rodziców o własnego konia, aż jej ulegli i pozwolili kupić swojego wierzchowca. Dzięki zwierzętom przeżyła wiele wspaniałych chwil i pomimo tego, że życie ze zwierzętami nie zawsze jest łatwe, nie wyobraża sobie nie mieć ich u swojego boku – jak twierdzi, dotykają takich obszarów jej duszy, do których nikt inny nie ma dostępu. Ten ich wspaniały czar odczuwa także, gdy o nich pisze i ma nadzieję, że choć trochę tej magii odczuwa się podczas czytania przygotowanych przez nią artykułów.
