© Christian Müller / stock.adobe.com
W pewnym momencie nawet matka pokazuje swoim maluchom, kiedy należy zachować dystans.
Drobne łapki, duże oczy i nieodparta chęć zabawy: Szczenięta są urocze – nie ma co do tego wątpliwości! Ale czy ich dziecięca żywiołowość pozwala im bezkarnie owijać sobie wokół łapy starszych przedstawicieli gatunku? I czy istnieje coś takiego jak ochrona szczeniąt?
Wielu opiekunów psów zakłada, że ich szczenięta znajdują się pod parasolem ochronnym, który ma je chronić przed atakami starszych czworonogów, a w związku z tym podczas spotkań z psimi seniorami nie trzeba się obawiać o ich bezpieczeństwo.
Niestety, założenie to jest błędne i może mieć bardzo przykre konsekwencje. W niniejszym artykule dowiesz się na czym ma polegać tak zwana ochrona szczeniąt.
Zauważono, że wilki pozwalają swoim młodym na wiele, ponieważ szczenięta nie znają jeszcze panujących zasad. Taka wysoka tolerancja całego stada wobec wybryków małych wilczków jest nazywana ochroną szczeniąt.
Dotyczy to jednak tylko wilków, a dokładniej bardzo młodych wilczków, które nie ukończyły siódmego tygodnia życia. W tym wieku psy trzymane przez człowieka przebywają jeszcze zazwyczaj ze swoimi rodzicami.
W ochronie szczeniąt dużą rolę odgrywa również pokrewieństwo, które w przypadku wilków zawężone jest do jednego stada. Szczenięta niebędące członkami watahy mogą więc znajdować się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Matka wilczków będzie zatem za wszelką cenę unikała spotkań z osobnikami spoza jej stada.
Natura oszczędza szczenięta tylko w bardzo małym otoczeniu. Ochrona szczeniąt nie jest więc terminem z zakresu biologii behawioralnej, ale bardziej legendą krążącą wśród opiekunów psów.
Na marginesie: Od około trzeciego miesiąca życia, nawet wilki z własnej watahy oczekują od młodych członków stada znajomości i przestrzegania zasad.
© slowmotiongli / stock.adobe.com
„Nawet zadziorny pies sąsiada zaczyna merdać z zachwytu na widok mojego szczeniaka. Wydaje się być nim wręcz zauroczony. Jak widać ochrona szczeniąt naprawdę istnieje”. Wiele ludzi tak właśnie sądzi. Tego typu jednostkowe doświadczenia wykorzystywane są często jako argumenty przemawiające za istnieniem niejako parasola ochronnego dla młodych czworonogów.
Choć historia ta jest na pewno bardzo miła dla psich sąsiadów, nie jest ona żadnym dowodem na istniejącą ochronę szczeniąt.
Oczywiście zawsze może się zdarzyć, że podczas spaceru ze swoim szczenięciem spotkasz obcego psa, który będzie nad wyraz tolerancyjny wobec Twojego malucha, ale z ochroną szczeniąt nie będzie to miało wiele wspólnego. W większości przypadków przyjaźnie nastawione do szczeniąt dorosłe psy są po prostu na tyle zsocjalizowane, że pobłażają bezbronnemu szczenięciu albo zwyczajnie je lubią.
Dlatego lepiej dmuchać na zimne i porzucić przekonanie, że Twój podopieczny nie wda się w żadną awanturę wyłącznie ze względu na swój wiek.
Nawet jeśli obce psy nie mają wobec niego złych zamiarów, szczenięca frywolność może mieć fatalne konsekwencje.
Gdy spotkasz na spacerze obcego psa, zanim pozwolisz na wspólną zabawę, zapytaj jego opiekuna czy pies dobrze rozumie się ze szczeniętami i dopiero wówczas pozwól im na bliższy kontakt.
Jest to bardzo ważne, ponieważ w pierwszym roku psa, relacje z innymi czworonogami mają na niego bardzo duży wpływ. A dla niektórych starszych psów żywiołowe szczenięta są po prostu denerwujące, co mogą sygnalizować warczeniem lub nawet ugryzieniem.
Jeśli nie będziesz mieć pewności, jak zachowa się dany pies, najlepiej po prostu nie dopuszczać do spotkania. Ewentualnie, dla bezpieczeństwa, w takiej sytuacji weź malucha na ręce.
Negatywne doświadczenia kładą się bowiem cieniem na socjalizacji i mogą zmienić pewnego siebie i ciekawskiego młodego psa w przestraszonego i nerwowego czworonoga.
Aby zapewnić szczenięciu prawidłowy rozwój i wiele pozytywnych doświadczeń, warto od najmłodszych lat odwiedzać z nim szkołę dla psów, gdzie maluch będzie miał okazję poznać inne szczenięta i odebrać dobre wychowanie.
Życzymy Tobie i Twojemu podopiecznemu wielu ciekawych spotkań z innymi czworo- i dwunożnymi przyjaciółmi!
