© Alexandr / stock.adobe.com
Trening posłuszeństwa obejmuje na przykład komendy takie jak „siad”.
Obedience czyli ćwiczenie posłuszeństwa z psem jest nie tylko ważne dla współistnienia człowieka i zwierzęcia – jest to również dobra zabawa. Poniżej dowiesz się, skąd wziął się trening obedience z psem, jakie ćwiczenia są dostępne oraz jakich pomocy się używa.
Nazwa „obedience training” wywodzi się od angielskiego terminu oznaczającego posłuszeństwo. Uważane jest za wyższą szkołę szkolenia psów i podobnie jak agility jest oferowane w psich szkołach.
Szkolenie w zakresie posłuszeństwa psów zostało stworzone przez American Kennel Club, klub zrzeszający rodowody psów rasowych w USA. Pierwotnie szkolenie wywodzi się z psich sportów użytkowych.
Psy pracujące od zawsze musiały nauczyć się słuchać komend. Odpowiednie komendy odnosiły się do obszarów użytkowania psów.
Psy pasterskie np. nauczyły się kierować stadem zwierząt w określonym kierunku, zgodnie z instrukcjami pasterza. Bazując na tym oryginalnym zadaniu, dziś na treningu lubią prowadzić przed sobą piłki gimnastyczne.
Według American Kennel Club warunkiem opanowania komendy „siad” jest umiejętność stania przed Tobą.
Jeśli pies nie przyjdzie do Ciebie sam, po prostu podejdź do niego powoli, załóż mu smycz i zaprowadź go tam, skąd go wołałeś. W ten sposób dajesz swojemu czworonożnemu przyjacielowi do zrozumienia, że musi być Ci posłuszny, ale nie jesteś na niego zły.
Aby nauczyć psa komendy „siad”, masz do wyboru dwa sposoby postępowania. Wystarczy wybrać ten, który Ci najbardziej odpowiada:
Uklęknij na podłodze przed swoim psem i trzymaj przysmak jako nagrodę. Trzymaj smakołyk bezpośrednio przed nosem swojego psa. Powiedz „siad”, powoli prowadząc go nad jego głowę. Prawdopodobnie zwierzę teraz usiądzie i podniesie głowę, aby skosztować przysmaku.
Gdy zamiast tego cofnie się, wystarczy delikatnie położyć drugą rękę na jego grzbiecie i delikatnie doprowadzić go do pozycji siedzącej. Pamiętaj, aby nagradzać psa smakołykiem. I to niezależnie od tego, czy potrzebował Twojej wsparcia podczas wykonywania ćwiczenia, czy nie.
Usiądź bezpośrednio obok psa, połóż jedną rękę na jego klatce piersiowej, a drugą tuż za jego tylnymi łapami. Powiedz „siad”, delikatnie naciskając na jego klatkę piersiową i tylne łapy, aby doprowadzić go do pozycji siedzącej. Gdy tylko usiądzie, nagródź go smakołykiem.
Również w tym przypadku istnieją dwie opcje, z których możesz wybrać najbardziej odpowiednią dla siebie.
Aby dać psu do zrozumienia, że powinien się położyć na komendę, uklęknij na podłodze po prawej stronie psa i połóż lewą rękę na jego barkach. Następnie połóż prawą rękę bezpośrednio za jego przednimi łapami. Powiedz „leżeć”, delikatnie naciskając na jego barki.
Jednocześnie przesuwaj jego przednie łapy do przodu tak długo, aż pies się położy. Głaszcz jego plecy przez kilka sekund, aby zachęcić go do zrelaksowania się i pozostania w tej pozycji. Następnie pochwal go i nagródź smakołykiem.
Użyj teraz „słowa zwalniającego z komendy” i pozwól psu wstać. Następnie pochwal go i nagródź ponownie. Przywróć go do pozycji „leżącej”, powtarzając komendę „leżeć”.
Od tego czasu Twój pies będzie zajmował tę pozycję za każdym razem, gdy tylko wydasz odpowiednią komendę.
Połóż lewą rękę na barkach swojego czworonoga, a prawą ręką trzymaj smakołyk przed jego pyskiem. Powiedz „leżeć” i powoli połóż smakołyk na podłodze pomiędzy łapami psa.
Następnie powoli przeciągnij go do przodu, oddalając od psa. Gdy tylko Twój pies znajdzie się w dole, nagródź go smakołykiem.
Ta komenda oznacza, że pies pozostaje w pożądanej pozycji, aż do wydania odpowiedniego słowa lub innego polecenia.
Ważne jest, aby komendy miały konkretny punkt początkowy i wyraźnie rozpoznawalny koniec. Nie wydawaj tej komendy z pokarmem w ręku, ponieważ skłoniłoby to Twojego psa do podążania za Tobą.
Ćwicz komendę, pozwalając swojemu czworonogowi pozostać w jednym miejscu, aż wrócisz i powiesz słowo zwalniające z komendy. Jeśli masz wrażenie, że Twój pies chce opuścić miejsce, powtórz polecenie „zostań”.
© manushot / stock.adobe.com
Szkolenie klikerowe – metoda wykorzystująca pozytywne wzmocnienie – wywodzi się z nauki. Za pomocą klikera możesz dokładnie poinformować swojego psa, co musi zrobić, aby otrzymać nagrodę. Kliker sam wydaje mechanicznie wytwarzany dźwięk.
Alternatywnie można również użyć jakiegoś pojęcia. Krytycy klikera są zdania, że użycie pojęcia bardziej sprzyja więzi między psem a opiekunem i dlatego jest preferowane. Niemniej kliker jest popularnym narzędziem w szkoleniu psów.
Również smycz jest podstawowym narzędziem w szkoleniu psów. Przyzwyczajaj psa do smyczy i jego szelek, nosząc je początkowo w domu podczas wspólnej zabawy.
Największą różnicą między treningiem posłuszeństwa a próbą posłuszeństwa jest idea rywalizacji. Ponieważ w konkursach, zwanych próbami, chodzi o to, aby psy i ludzie pokazali swoje umiejętności i zostali za to ocenieni.
Ponadto psy zazwyczaj otrzymują znacznie częściej nagrody podczas samego treningu posłuszeństwa. Celem próby posłuszeństwa może być na przykład to, aby pies osiągnął o 50 procent więcej wydajności niż byłoby to wymagane przed otrzymaniem nagrody podczas szkolenia.
Przygotuj psa do radzenia sobie z dłuższymi sekwencjami bez nagradzania. Ale oczywiście na końcu każdej sekwencji zawsze musi znaleźć się nagroda dla czworonoga.
Trening obedience sięga więc od bardzo prostych metod, w których pies uczy się niezawodnego słuchania komend, takich jak „siad”, do zawodów na bardzo wysokim poziomie. Tam dodatkowe komendy, dokładne ich wykonanie oraz wydajność są oceniane przez jury.
Aby pies rzeczywiście zasłużył na nazwę „posłuszny” – w przeciwieństwie do „wytrenowanego” – musi naprawdę niezawodnie reagować na wszystkie polecenia opiekuna i odpowiednio je wdrażać. Opieka nad posłusznym psem sprawia opiekunowi ogromną radość. I odwrotnie, pies również lubi wykonywać polecenia za nagrody.
Jeśli pies nie będzie posłuszny, może to stać się obciążeniem dla jego opiekuna, środowiska, a tym samym także dla samego psa. Przecież niezwykle ważne jest także w kontekście społecznym, aby pies słuchał swojego opiekuna – choćby po to, by nie stwarzać zagrożenia dla innych ludzi czy zwierząt.
Trening posłuszeństwa może okazać się długim procesem. Zależy to nieco od danego psa, zastosowanej metody i oczywiście, co nie mniej ważne, od umiejętności trenera lub opiekuna psa. Pożądany poziom posłuszeństwa jest również decydujący dla wymaganego na trening czasu.
Zasadniczo wszystkie psy nadają się do treningu posłuszeństwa. Niektóre rasy, takie jak owczarek niemiecki czy border collie, cieszą się opinią, że są łatwiejsze w szkoleniu niż inne rasy psów.
Jednak najważniejszą zasadą w szkoleniu psa jest zawsze konsekwencja. Trening posłuszeństwa może być traktowany jako przygotowanie do dalszych działań szkoleniowych. Decydującym o sukcesie czynnikiem jest dobra relacja między psem a jego opiekunem. Można to również wzmocnić poprzez wspólną aktywność.
Kiedy pies i jego opiekun tworzą zgrany team i wspólnie zajmują się aktywnościami, które sprawiają radość obu stronom, wzmacnia to więź między nimi, która z kolei jest warunkiem wstępnym udanego szkolenia.
W aktywnej rodzinie jej członkowie mogą wykonywać różne aktywności z psem – w zależności od tego, kto którą z nich preferuje. Bardzo ważne jest, aby pies również czerpał z tego przyjemność.
Podstawy są zazwyczaj przekazywane psu i opiekunowi w rozsądnym okresie od sześciu do dziesięciu tygodni. W tej fazie opiekun dowiaduje się, jak komunikować się ze swoim czworonogiem i jak może go wyszkolić za pomocą kilku prostych poleceń.
W większości typów tego szkolenia pies otrzymuje jedną komendę na raz. Prawidłowe prowadzenie na smyczy jest bardzo ważnym warunkiem powodzenia takiego szkolenia. Dopiero wtedy, gdy pies dobrze to opanuje, nauczy się wykonywania komend.
Trening posłuszeństwa może prowadzić do uprawiania sportu wyczynowego, ale nie musi. Oczywiście może to być również po prostu zabawa lub zwykły trening posłuszeństwa psa.
Jeśli jednak pies i człowiek nabiorą tyle radości we wspólnym treningu posłuszeństwa, że zapragną brać udział w turniejach, opiekun psa musi najpierw przejść z psem test na psa towarzyszącego. Jest to obowiązkowy warunek uczestnictwa.
Niektóre psy mogą pokazać swojemu opiekunowi, że tropienie byłoby dla nich większą przyjemnością. Może się to objawiać przeszukiwaniem przez psa jego miejsca w poszukiwaniu smakołyków, aby zdobyć dla siebie nagrodę.
W każdym razie celem sportów z psami jest zawsze to, aby obie strony czerpały z nich przyjemność. Należy także dokładnie przyjrzeć się wymaganiom fizycznym swojego czworonożnego przyjaciela. Na przykład psy o krótkich łapkach nie nadają się do biegania przy rowerze.
Jeśli nie masz pewności, możesz oczywiście zapytać zaufanego hodowcę lub weterynarza, do jakiego sportu najlepiej nadaje się Twój pies ze względu na jego cechy fizyczne.
