© DoraZett / stock.adobe.com
Jeśli spuszczasz psa ze smyczy, musisz mieć pewność, że wróci na Twoje zawołanie.
Ciekawy zapach lub wiewiórka: Na spacerze jest wiele bodźców, które mogą zachęcić psa do samodzielnej eksploracji terenu. Jeśli Twój podopieczny ma do tego tendencję, poniższe wskazówki pomogą Ci sprawić, że nauka przywołania będzie dużo prostsza.
Niektóre rasy, ze względu na to, że ich przodkowie byli wykorzystywani do polowań, mają bardzo silny instynkt łowiecki. W przypadku chartów na przykład jest on tak rozwinięty, że praktycznie uniemożliwia wyprowadzanie ich bez smyczy. Gdyby chart wywęszył zwierzynę, ruszyłby w pogoń za nią, nie bacząc na nasze wołanie.
Dlatego należy pozwolić im biegać swobodnie wyłącznie po ogrodzonym terenie. Pies, któremu zdarza się nie reagować na przywołanie, powinien być zawsze trzymany na smyczy. Nawet psy gończe, takie jak beagle mogą być niesubordynowane, gdy zwęszą trop.
W polowaniu szczególnie problematyczne jest to, że już samo swobodne bieganie jest dla psa nagrodą, nawet jeśli nie uda mu się upolować ofiary, co wzmacnia jego niepożądane zachowanie. Za sprawą właściwego szkolenia, instynkt łowiecki można jednak u większości psów opanować.
Ustal przyczynę zachowania Twojego podopiecznego: Oprócz silnego instynktu łowieckiego, jego powodem może być brak ruchu, odpowiednich aktywności czy nieposłuszeństwo w kwestiach podstawowych. Od tego można zacząć.
Regularnie trenuj przywołanie psa na sygnał dźwiękowy. Oprócz komendy, takiej jak „do mnie”, możesz użyć gwizdka.
Ważne jest, aby zawsze używać tej samej komendy. Jeśli natomiast raz próbujesz przywołać psa słowami „no chodź wreszcie”, innym razem „do mnie”, a jeszcze innym „wracaj”, nie dziw się, że pies na nie nie reaguje.
Nauka przywołania będzie najprostsza w porze karmienia. Podczas, gdy Ty przygotowujesz posiłek dla psa, druga osoba trzyma go za obrożę. Upewnij się, że uwaga psa jest skupiona na Tobie. Jak tylko jedzenie będzie gotowe, zawołaj psa komendą „do mnie” i zagwiżdż krótko gwizdkiem, a pies powinien z chęcią do Ciebie przyjść. Jeśli tak się stanie, pochwal go.
Po utrwaleniu tego podstawowego ćwiczenia, można przejść do kolejnego etapu – ćwiczeń o innych porach, najpierw w mieszkaniu, a następnie na zewnątrz. Pamiętaj o używaniu tej samej komendy razem w gwizdkiem i nagradzaj psa przysmakiem po jej wykonaniu. Powoli i stopniowo zwiększaj poziom trudności ćwiczeń.
Na początku między Tobą a psem odległość powinna być niewielka, a wokół nie powinno być nic, co mogłoby go rozproszyć. Zwiększaj odległość między wami tylko wtedy, gdy poprzednie ćwiczenie zostało opanowane. Pomyśl również o komendzie typu „idź”, po której pies będzie mógł ponownie biegać swobodnie. Dzięki temu będzie wiedział, że ćwiczenie zostało zakończone.
Jeśli zauważysz obiekt, który mógłby być atrakcyjny dla psa, niezależnie od tego czy jest to jeleń, rower czy ptak, natychmiast go przywołaj i staraj się utrzymać jego uwagę za pomocą przysmaku tak długo, aż potencjalna ofiara zniknie wam z pola widzenia. Możesz także nauczyć psa, by siadał na sygnał gwizdka. Na ogół jest to łatwiejsze do osiągnięcia niż przywołanie samo w sobie.
Szczenięta lubią biegać za swoim opiekunem i interesuje je, gdzie on się znajduje. Na spacery z młodym pieskiem w wieku od czterech do ośmiu miesięcy powinien wychodzić jeden opiekun, regularnie, najlepiej co drugi dzień.
W tym celu zabierz lub zawieź szczeniaczka daleko od znanego mu otoczenia i spuść go ze smyczy. Wybierz teren, który będzie bezpieczny, najlepiej jak najdalej od ruchu ulicznego. Idź przed siebie, zmieniaj kierunek – piesek powinien podążać za Tobą. Nie zwracaj na niego uwagi i nie zachęcaj go do ruchu za Tobą. W zależności od wieku psa, możesz wydłużyć to ćwiczenie do 20 minut. Zacznij jednak od pięciu.
© DoraZett / stock.adobe.com
Jeśli w miarę dorastania pies traci skupienie na Tobie, możesz spróbować nauczyć go posłuszeństwa z wykorzystaniem dłuższej linki i szerokiej obroży, która nie będzie powodowała efektu ciągnięcia. Linka powinna być wystarczająco gruba, by nie zaczepiała się i długa na około pięć do dziesięciu metrów.
Podobnie jak w przypadku ćwiczeń dla młodych psów, pies powinien być skupiony na Tobie. Jeśli tak się nie stanie, dzięki lince, pies będzie pod kontrolą. Posłuszeństwo ćwiczyć najlepiej na otwartym terenie bez rozpraszaczy, spacerując z całkowicie rozwiniętą smyczą.
Jeśli Twój podopieczny będzie ciągnął Cię w drugim kierunku, linka się wyprostuje, szarpnie psa i spowoduje, że będzie musiał się ponownie na Tobie skoncentrować. Kontynuuj spacer spokojnie i bez krzyków. Jeśli pies będzie biegł obok Ciebie, pochwal go, ale idź dalej przed siebie, a jeśli się zatrzymasz, pies również powinien stanąć, nawet jeśli nie wydasz przy tym żadnego polecenia.
Trening na długiej lince wymaga nieco cierpliwości i regularności, ale opłaca się: Praktyka czyni mistrza i z pewnością taka nauka przywołania nie pójdzie w las.
