© bernardbodo / stock.adobe.com
Prawie żaden pies nie lubi zostawać sam. Niemniej ważne jest, aby pies nauczył się pozostawać spokojnym podczas Twojej nieobecności.
Psy są zwierzętami stadnymi, tak więc samotność nie leży w ich naturze. Ale nie martw się: Psy jak najbardziej mogą nauczyć się zostawać same. Jak je tego nauczyć i kiedy jest najlepszy czas na „trening samodzielności”?
Wyjście na zakupy, do lekarza lub do przyjaciela, który ma alergię na sierść psa – są sytuacje, w których nie można zabrać ze sobą psa niezależnie od tego, jak dobrze jest on wychowany. Dlatego ważne jest, aby Twój pies nauczył się zostawać sam w domu i nie stwarzał przy tym problemów. Czym jest lęk separacyjny u psa i jak go zwalczyć?
Psy pochodzą od wilków, a wilki są znane jako zwierzęta stadne. Wilki żyją i pracują razem. Czy to polowanie, czy wychowywanie młodych – żadne zwierzę nie jest pozostawione samo sobie. Pozostawiane są tylko zwierzęta chore i słabe, które nie są w stanie dłużej pomagać stadu. Ten instynkt jest nadal mniej lub bardziej mocno zakorzeniony w naszych domowych psach. Nic więc dziwnego, że psy nie lubią zostawać same.
Strach przed samotnością nie jest rozwinięty w takim samym stopniu u każdego psa. A na pytanie o przyczynę strachu nie da się odpowiedzieć w jednoznaczny, uogólniony sposób. Psy to indywidualności i tak jak my, ludzie, są różnie ukształtowane, mają różne doświadczenia i cechy charakteru.
Niemniej, strach psa przed pozostawaniem samemu może być zazwyczaj uzasadniony jedną z dwóch głównych przyczyn:
Psy, które cierpią z powodu lęku separacyjnego, tak naprawdę boją się być same. Czują się bezradne i opuszczone bez opiekuna.
Z kolei psy cierpiące z powodu utraty kontroli bardziej obawiają się, że ich opiekun nie będzie w stanie poradzić sobie bez nich. Czują, że muszą go nieustannie chronić i pilnować. Jeśli wyjdziesz bez niego, nie będzie w stanie tego zrobić i będzie się martwił lub złościł.
Opisane poniżej szkolenie polega przede wszystkim na przezwyciężeniu lęku separacyjnego u psa. Jeśli natomiast pies cierpi na utratę kontroli, zaleca się rozpoczęcie od innego punktu. W tym przypadku pies musi najpierw nauczyć się, że to Ty rządzisz w jego stadzie.
Jeśli Twój pies cierpi z powodu poczucia utraty kontroli, często potrzebna jest profesjonalna pomoc. Profesjonalni trenerzy lub psycholodzy psów pomogą Ci zidentyfikować i usunąć przyczyny poczucia utraty kontroli.
Tak jak różne są przyczyny lęku przed pozostawaniem samemu u psów, tak samo różnie się on objawia.
Podczas gdy niektóre psy głośno szczekają i wyją, biegają niespokojnie tam i z powrotem między oknem a drzwiami wejściowymi lub niszczą meble, inne psy cierpią po cichu. Wycofują się, nie jedzą, nie śpią i co najwyżej cicho skomlą.
Przy okazji, znajomość języka ciała psa i jego odgłosów jest bardzo pomocna w terapii, która ma na celu przezwyciężenie lęku separacyjnego. Niektórzy eksperci doradzają założenie kamery dla zwierząt z funkcją wideo i obserwowanie, jak pies zachowuje się, gdy zostaje sam w pokoju. Nagrania wideo mogą dostarczyć informacji o przyczynach lęku i o tym, jak głęboko jest on zakorzeniony.
© Chalabala / stock.adobe.com
Psy, które cierpią na lęk separacyjny znajdują się w ogromnym stresie. Samo niepozostawianie ich samymi, nie jest rozwiązaniem. Zwłaszcza, że w codziennym życiu trudno sobie z tym poradzić. Wzywanie opiekunki do psa za każdym razem, gdy musisz iść do supermarketu? To praktycznie niewykonalne.
Dla harmonijnego współistnienia psa i człowieka niezbędne jest więc, aby psy zrozumiały, że nie mogą wszędzie podążać za swoimi opiekunami. Im spokojniej pies przeżywa Twoją nieobecność, tym bardziej również Ty możesz być spokojny o swoje spotkania.
Bez względu na to, jak zrelaksowany i spokojny jest Twój pies, pozostawienie go samego na cały dzień, kiedy pracujesz na pełny etat, to zdecydowanie za długo. Psy potrzebują środowiska społecznego, aby czuć się komfortowo.
Niestety, nie da się jednak wywnioskować, na jak długo można zostawić psa samego. Psy są indywidualnymi osobnikami i nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jak długo można je zostawiać same.
Podczas gdy niektóre psy zaczynają szczekać, gdy ich opiekun sięga po kluczyki do samochodu, inne wykazują oznaki niepokoju dopiero po kilku godzinach pozostawania w samotności. Jednak według licznych badań limit ten jest osiągany dla większości psów najpóźniej po czterech, ewentualnie pięciu godzinach. Bo po takim czasie najpóźniej muszą wyjść na spacer i opróżnić pęcherz.
Niezależnie od tego, jak spokojnie zachowuje się Twój pies, podstawowa zasada brzmi: Nie powinno być regułą, że pies musi być sam przez kilka godzin dziennie. Bardzo niespokojne i wrażliwe psy mogą zachorować lub nabawić się depresji, jeśli zbyt często są pozostawiane same sobie. W takich przypadkach pomocne może być wynajęcie opiekunki do psa lub dogsharing.
Niemniej, pies nie powinien umierać z żalu za każdym razem tylko dlatego, że Ciebie przy nim nie ma. W końcu nawet osoby, które pracują w domu, mają spotkania i terminy, na które nie mogą zabrać psa. Ważne jest, aby Twój pies przeżył czas spędzony bez Ciebie bezstresowo.
© Emilia007 / stock.adobe.com
Wczesna praktyka czyni mistrza: Jeśli chodzi o naukę psa zostawania samemu, to powiedzenie jest zdecydowanie słuszne. Jeśli psy już w szczenięctwie nauczą się, że to absolutnie normalne, że ich człowiek wychodzi bez nich na określony czas, w dorosłym życiu dalej pozostanie to oczywistością.
O tym, jak przyuczyć szczeniaka do przebywania w samotności, dowiesz się z naszego artykułu Szczeniak sam w domu.
Dobra wiadomość jest taka, że dorosłe psy również mogą nauczyć się zostawać same. Zła wiadomość jest taka, że szkolenie trwa zazwyczaj w takim przypadku znacznie dłużej niż w przypadku szczeniaka. Ale cierpliwość na pewno się opłaci i nawet w zaawansowanym wieku Twój pies będzie Ci wdzięczny, jeśli będzie mógł zostać sam bez odczuwania stresu.
Najlepsze warunki do nauczenia psa czegoś nowego są wtedy, gdy pies jest wyżyty fizycznie i angażowany umysłowo. Jeśli pies jest niewyżyty i znudzony, nie będzie chętny do nauki i z trudem będzie nadążał za Twoim szkoleniem.
Zanim więc zaczniesz wykonywać przedstawiony poniżej trening przeciw lękowi separacyjnemu, upewnij się, że Twój pies jest wyżyty i szczęśliwy. Najlepszym sposobem jest spędzanie aktywnie czasu z psem i zabawa z nim: Zabieraj go na spacery, graj w aportowanie i zabawy poszukiwawcze i upewnij się, że ma wystarczająco dużo ruchu.
Twój pies ma swoje ulubione miejsce w Twoim domu lub mieszkaniu? Bardzo dobrze. Po długim spacerze połóż go na jego ulubionym kocu lub w legowisku i daj mu coś, czym będzie mógł się zająć, na przykład kość do żucia lub zabawkę dla psa, którą lubi się bawić.
Zanim naprawdę wyjdziesz z domu, zacznij trening zostawiania psa samego w pomieszczeniu. Kiedy pies jest zajęty żuciem kości lub zabawki i wydaje się być zrelaksowany, wyjdź z pokoju na krótką chwilę. Zamknij drzwi do pokoju, przejdź do innego pomieszczenia i wróć po kilku minutach.
W najlepszym przypadku, pies nawet nie zauważy Twojego zniknięcia przy pierwszym wyjściu. Po kilku powtórzeniach powyższego ćwiczenia możesz zacząć powoli wydłużać czas przebywania w innym pomieszczeniu – ale rób to elastycznie. Trzymaj się z dala od psa przez dziesięć minut, potem pięć, a następnie 15 minut. W ten sposób pies przyzwyczaja się do tego, że okresy naszego znikania są elastyczne i, że nie musi stawać się niespokojny po określonym czasie.
Ważne, aby wrócić do pokoju dopiero wtedy, gdy pies jest spokojny. Jeśli wejdziesz do pokoju w momencie, kiedy Twój czworonożny przyjaciel skomle, głośno wyje lub szczeka, nauczy się, że takie jego zachowanie jest skutecznym sposobem na przywołanie Cię do siebie.
Wskazówka: Twój pies ani na chwilę się nie uspokaja? Jedyną rzeczą, która pomaga, jest Twój powrót? Wróć, ale zamiast uspokajać psa słowami i gestami, musisz go całkowicie ignorować i zwracać na niego uwagę dopiero wtedy, gdy się uspokoi.
Dla powodzenia szkolenia ważne jest również, by nie robić wielkiego zamieszania z powodu swojego wyjścia. Głaskanie psa, wielokrotne powtarzanie „do widzenia”, aż do momentu, kiedy naprawdę zamkniesz za sobą drzwi, przyniosłoby absolutnie odwrotny skutek od zamierzonego. Psy są inteligentne i natychmiast zauważą, że coś jest nie tak. Poza tym, Twoje zdenerwowanie może przenieść się na psa.
Kiedy z kolei wraca się do pokoju, nie należy witać się z psem i głaskać go wylewnie. Nawet jeśli jest to trudne, nie zwracaj uwagi na psa i zawsze zachowuj się spokojnie. Jest to najlepszy sposób, aby pokazać psu, że Twoje wychodzenie bez niego to najnormalniejsza rzecz na świecie.
Tuż przed wyjściem z domu często wykonujemy te same czynności. Zakładamy buty, szalik i kurtkę, wkładamy telefon komórkowy do torebki lub plecaka i sięgamy po klucz do drzwi wejściowych. Dla psów cierpiących z powodu lęku separacyjnego, działania te często stają się kluczowym bodźcem. Zaczynają wyć, zanim jeszcze wyjdziesz z domu.
Im bardziej zróżnicowane jest wychodzenie podczas szkolenia, tym mniej Twój pies będzie skupiał się na określonym kierunku działania. Kiedy Twój zwierzak już nauczy się zostawać sam, możesz oczywiście wykonywać normalnie regularne czynności wokół butów, torebki i kluczy.
Do tego czasu należy być elastycznym. Wyjdź w dresach i trampkach, w sukience lub garniturze, w skarpetkach lub eleganckich butach, z torebką lub kluczami.
Możesz już zostawić psa samego w pokoju i zamknąć za sobą drzwi bez wprowadzania go w zaniepokojenie? Świetnie! Teraz możesz spróbować po raz pierwszy wyjść z domu.
Podobnie jak w przypadku treningu w domu, nie należy tego robić, kiedy naprawdę ma się umówione spotkanie. Zamiast tego można iść zajrzeć do skrzynki na listy, do garażu lub podlać kwiaty w ogródku.
Ponownie, nie rób zamieszania w związku z wychodzeniem i wracaniem, i stopniowo wydłużaj czas nieobecności, nie stając się zbyt przewidywalnym.
W zależności od tego, w jakim wieku jest pies i jak silny jest jego lęk przed samotnością, być może trzeba będzie poświęcić nawet kilka tygodni na szkolenie.
Czasami pierwsze sukcesy można zauważyć już po dwóch tygodniach, czasami potrzeba od sześciu do ośmiu tygodni, aż poprawa będzie zauważalna. Zasadniczo, młode psy uczą się szybciej niż dorosłe, ale dorosłe również potrafią się uczyć!
Jeśli po dwóch, trzech miesiącach nie zauważysz żadnych postępów mimo regularnych ćwiczeń, pomocne może być zasięgnięcie porady u specjalisty. Lekarze weterynarii, psycholodzy zwierzęcy i trenerzy behawioralni to osoby, z którymi można porozmawiać. Może strach przed byciem samemu u Twojego psa jest większy niż myślisz? Czasami traumatyczne przeżycia w przeszłości mogą prowadzić do lęku separacyjnego, który można pokonać tylko z profesjonalną pomocą.
Niezależnie od trudności, przy odpowiednim szkoleniu i dużej dozie cierpliwości, każdy pies (bez względu na wiek) może nauczyć się zostawać sam w domu. Nie porzucaj nadziei i ćwicz powoli. Nie wolno przesadzić z treningiem, zbytnio skupiając się na szybkim sukcesie. Jeśli zauważymy, że przeciążamy psa, lepiej zrobić jeden lub dwa kroki do tyłu w szkoleniu. Zobaczysz: W końcu, twoja cierpliwość się opłaci!
Powodzenia!
