© bina01 / stock.adobe.com
Dzień, w którym do domu wprowadza się szczeniaczek jest wyjątkowy dla każdego miłośnika psów.
Decyzja o adopcji szczeniaczka zapadła? Nasze gratulacje! Poniżej podpowiadamy, jak ułatwić pieskowi start w nowe życie i pomóc mu się zadomowić.
Wreszcie nadszedł ten moment: Jesteśmy wyposażeni w wyprawkę i nie możemy się doczekać, kiedy będziemy mogli z niej skorzystać.
Jednak dzień, na który czekamy z utęsknieniem jest dla młodego pieska dniem wielkich zmian – opuszcza on znane sobie otoczenie, rodzeństwo i stado, ale możemy pomóc mu poczuć się jak w domu.
Sama podróż do nowego miejsca nie powinna stanowić dodatkowego obciążenia psychicznego dla szczenięcia. W idealnym przypadku hodowca oswoił już szczenię z podróżowaniem samochodem oraz transporterem.
Po pieska najlepiej jechać we dwie osoby: Jedna będzie mogła siedzieć obok niego na tylnym siedzeniu i uspakajać je. Zapewni mu to poczucie bezpieczeństwa już od samego początku Waszej wspólnej drogi.
Przed podróżą piesek nie powinien przyjmować pokarmów, aby uniknąć wymiotów. Podróż powinna przebiegać spokojnie, aby szczeniak się nie zraził i nie rozwinął niechęci do jazdy samochodem.
Ważne: Jeśli pies skamle w czasie jazdy, zignorujmy go, nawet jeśli nie będzie to łatwe. Wszelkie nasze działania jedynie wzmogą takie zachowanie. Zachowajmy spokój, a wówczas udzieli się on także szczenięciu.
Kiedy odbieramy szczenię od hodowcy, warto, aby znało ono już nasz zapach. Odwiedźmy hodowcę kilkakrotnie przed adopcją. Możemy zostawić dla niego np. kawałek ubrania przesiąknięty naszym zapachem. Dzięki temu będziemy mu trochę bliżsi i ułatwimy mu zmianę środowiska.
Znajome powinno być także pożywienie, które będziemy podawać maluchowi w pierwszych dniach w nowym domu. Oznacza to, że nawet jeśli planujemy zmianę diety, odłóżmy to nieco w czasie. Pozwólmy mu najpierw przyzwyczaić się do nowego lokum, a do tego czasu podawajmy mu dotychczasową karmę.
Pomocne mogą być również znajome zapachy. Możemy poprosić hodowcę o kocyk, ręcznik czy zabawkę, która pachnie matką szczenięcia i jego rodzeństwem.
Zaraz po przekroczeniu progu nowego domu, pokażmy pieskowi wszystkie miejsca, w których będzie mógł zaspokajać swoje naturalne potrzeby. Wskażmy mu miejsce na toaletę – ma to znaczenie przy nauce czystości. Zanośmy go tam w regularnych odstępach czasu oraz zawsze wówczas, gdy węsząc wędruje po mieszkaniu.
Pokażmy mu także miskę z wodą i miskę na karmę, i dajmy mu nieco znanej już karmy. Nie martwmy się jednak, jeśli piesek nie będzie chciał przez jakiś czas jeść – jest zdezorientowany. Pozwólmy mu powoli zapoznać się z nowym lokum czy zabawką lub oddać się drzemce.
Wycieczkę ograniczmy do dwóch lub trzech pomieszczeń, aby nie zapewniać mu nadmiaru wrażeń. Od początku wyznaczajmy także granice i zezwalajmy na zaglądanie jedynie tam, gdzie będzie mógł przebywać. Zapewnijmy mu spokój, pamiętając, jak trudna jest to dla niego sytuacja.
Jeśli mamy już jednego psa, warto, aby psy poznały się na neutralnym terenie, na przykład podczas spaceru na łące czy w parku. W pierwszych dniach, w mieszkaniu nie pozostawiajmy ich bez nadzoru.
Pouczmy dzieci o tym, że nie wolno za bardzo nagabywać szczeniaczka, póki nie przyzwyczai się do nowego otoczenia. Zaleca się także, by w okresie do dwóch/trzech dni od wprowadzenia się szczenięcia, nie przyjmować w domu gości.
© New Africa / stock.adobe.com
Ciężko oprzeć się proszącemu spojrzeniu szczenięcia – zwłaszcza, kiedy chciałoby usnąć wtulone w nas i liczy na to, że pozwolimy mu wejść do łóżka. Przemyślmy, czy chcemy dzielić łóżko z psem, biorąc pod uwagę jego wielkość, kiedy osiągnie wiek dojrzały oraz rodzaj jego szaty.
Jeśli przyzwyczaimy szczenię do sypiania w naszym łóżku, także dorosły pies będzie chciał u nas nocować, a odzwyczajenie go od tego będzie wymagało długiego i mozolnego szkolenia. Zaoferujmy mu już na początku wygodne legowisko, które możemy usytuować w pobliżu naszego łóżka.
Może to być transporter, w którym rozłożymy koc, który dostaliśmy od hodowcy, a wówczas zamieni się ono w bezpieczną, zaufaną przystań dla naszego pupila.
Jeśli nie chcemy, aby pies spał w naszej sypialni, zaleca się przyzwyczajanie go do docelowego miejsca od samego początku. Jednak należy pamiętać, że przez pierwszych kilka nocy, pies nie powinien zostawać w nocy sam, gdyż mogą rozwinąć się u niego lęki w związku z nowym miejscem. Poza tym psy są w końcu zwierzętami stadnymi i dobrze czują się właśnie przebywając w stadzie.
Przy adopcji szczeniaczka, kluczowe są dwie rzeczy – spokój i cierpliwość. Zwłaszcza na początku naszej znajomości z psem ważne jest, by poświęcić mu wystarczająco dużo czasu.
Jeśli pracujemy poza domem, przemyślmy, czy damy radę pogodzić życie zawodowe z wychowaniem psa. Przynajmniej przez pierwsze dwa tygodnie powinnyśmy być w domu tyle, ile to tylko możliwe. Szczenięta w wieku do czterech miesięcy nie powinny zostawać same dłużej niż dwie godziny dziennie.
Od samego początku wyznaczajmy granice i miejmy na uwadze, że piesek musi się naprawdę wiele nauczyć, dlatego nie oczekujmy sukcesów w każdej dziedzinie od razu i przymknijmy oko, gdy zdarzy mu się zrobić siku poza wyznaczonym miejscem.
Pamiętajmy, że szczeniak potrzebuje także sporo czasu na sen w ciągu dnia, a jego zdolność koncentracji ogranicza się do kilku minut – unikajmy więc nadmiaru bodźców i zbyt wymagających zadań.
To, jak długo będzie trwała faza aklimatyzacji zależy od indywidualnych czynników. Niektóre szczenięta potrzebują chwili na przyzwyczajenie się do nowego środowiska, innym zajmuje to więcej czasu. Niemniej, należy przygotować się na to, że zanim piesek poczuje się u nas jak w domu, minie około sześciu–ośmiu tygodniu.
Życzymy Wam udanego startu we wspólne życie i mnóstwa wspaniałych chwil wypełnionych zabawą.
