© M.Dörr & M.Frommherz / stock.adobe.com
Pozwólmy naszemu czworonożnemu przyjacielowi spróbować psich sportów.
Sport tylko dla dużych? Nic z tych rzeczy! Również małe psy mogą się świetnie bawić uprawiając agility. W niniejszym artykule dowiesz się, czy Twój pies sprawdzi się w tym dynamicznym sporcie dla psów i na jakie pięć czynników powinnyśmy zwrócić uwagę jako jego opiekunowie podczas ćwiczenia agility dla małych psów.
Agility należy do najpopularniejszych psich sportów na świecie. Nic dziwnego, bowiem trening polegający na bezbłędnym pokonaniu toru przeszkód, składającego się z tuneli, huśtawek, opon czy slalomu sprawia nie tylko ogromną przyjemność, ale przy okazji poprawia komunikację między psem i człowiekiem, tym samym przyczyniając się harmonijnego współżycia z czworonogiem na co dzień.
Przekonuje się o tym coraz więcej opiekunów psów mniejszych ras , wśród których zainteresowanie tym ciekawym, wywodzącym się z Anglii sportem stale rośnie. Niemniej jednak wielu posiadaczy maltańczyków, pudli miniaturowych czy małych terierów nie ma śmiałości, by rywalizować z mistrzami w tej dziedzinie, takimi jak border collie.
Większość z nas mówiąc o agility myśli o psach rasy border collie i innych aktywnych rasach psów. Niewielkich rozmiarów teriery czy pudle miniaturowe z kolei nie kojarzą się raczej ze sportem. A przecież tak naprawdę nie ma żadnych przeszkód, aby i one bawiły się w agility, pokonując tor przeszkód szybko i zwinnie.
Dostrzegło to wiele szkół dla psów, związków i organizatorów zawodów, którzy obecnie oferują dodatkowe szkolenia i rywalizację sportową dla małych psów. Dziś więc agility to sport nie tylko dla dużych czworonogów!
W zasadzie wszystkie psy, niezależnie od wielkości, mogą uprawiać agility. Małe psy, ze względu na swoją mniejszą wagę, często mają tę przewagę, że z reguły nie mają problemów ze stawami i urazami spowodowanymi przeciążeniem sportem.
Najważniejsza w przypadku agility dla małych psów jest zabawa, więc nasz podopieczny powinien lubić biegać po huśtawkach, w tunelach i pokonywać inne przeszkody. Małe psy kanapowe, które najchętniej przemieszczają się na rękach swojego opiekuna, z pewnością nie będą amatorami tego psiego sportu.
Świetnie sprawdzą się w nim natomiast aktywne, ciekawskie psy, lubiące poznawać nowe rzeczy i spędzać czas ze swoim przewodnikiem, do których należą na przykład pudel miniaturowy, owczarek szetlandzki, parson russell terrier, foksterier krótkowłosy czy foksterier szorstkowłosy.
© zelenka68 / stock.adobe.com
Oprócz zabawy, również zdrowie psa gra w sporcie bardzo ważną rolę. W końcu ma on utrzymać psy w dobrej kondycji i formie, a nie przyczyniać się do powstawania chorób. Rzeczywiście agility w przypadku psów o długich plecach i krótkich łapach mogłoby im zaszkodzić. Pokonywanie przeszkód przez jamniki czy na przykład bassety nie tylko przysporzyłoby im trudności, ale także wymuszałoby zbyt silny skręt kręgosłupa, dlatego dla psów o takiej budowie agility nie jest polecane.
Jeśli nasz miniaturowy podopieczny należy do psów o normalnej budowie ciała, jest zdrowy i chętnie się rusza, nic nie stoi na przeszkodzie, abyśmy wzięli z nim udział w szkoleniu agility. Wiele szkół oferuje dodatkowe kursy dla małych psów.
Ich zaletą jest to, że przeszkody są dostosowane do gabarytów mikrusów i nie ma konieczności ciągłego ich zmieniania. W treningu mogą uczestniczyć psy różnej wielkości, ale do pewnej określonej wysokości, dlatego ambitne zespoły pies-człowiek nie muszą martwić się o to, że biorąc udział w zawodach agility będą musiały rywalizować z większymi psami.
W zawodach agility psy są bowiem podzielone na trzy klasy, w zależności od wielkości czworonoga: Mini, Midi oraz Maxi. Małe psy o maksymalnej wysokości 34,99 cm biorą udział w konkurencji Mini, w której wysokość przeszkód wynosi nie więcej niż 35 cm. Dzięki temu zyskujemy pewność, że do rywalizacji dopuszczone będą psy o mniej więcej takiej samej kondycji fizycznej, a przeszkody nie będą przekraczały ich możliwości.
Czy to dla zabawy, czy współzawodnictwa: Jeśli chcemy uprawiać agility z naszym psem, musimy upewnić się, że on też ma na to ochotę i wspólny trening sprawia mu przyjemność. Zwierzęta, które trudno zmotywować nawet do spaceru, nie będą zachwycone tak dynamicznym biegiem z przeszkodami.
Czerpanie radości z ruchu jest więc podstawowym warunkiem zapisania się na kurs agility. Jeśli chcemy uprawiać agility z małym psem, musimy zwrócić uwagę na poniższe pięć aspektów.
Jak już wspomnieliśmy: Sport ma sprawiać przyjemność, a nie przyczyniać się do powstawania dolegliwości chorobowych. Zanim zatem zaczniemy naszą przygodę z agility, powinniśmy upewnić się, że sport nie będzie szkodliwy dla zdrowia psa i nie pogłębi ewentualnych problemów ze stawami. Chociaż choroby stawów, takie jak dysplazja stawu biodrowego czy łokciowego dotyczą głównie psów większych i cięższych ras, małe psy również mogą cierpieć na schorzenia aparatu ruchu. Dlatego zanim zaczniemy, skonsultujmy się z naszym lekarzem weterynarii, który po przeprowadzeniu stosownych badań stwierdzi, czy możemy bezpiecznie je uprawiać.
Nawet jeśli małe psy nie urosną zanadto, powinnyśmy poczekać aż nasz szczeniak dorośnie. Również w przypadku małych terierów, pudli czy maltańczyków zbyt wczesny wysiłek fizyczny może być bardzo niezdrowy i sprzyjać chorobom stawów oraz wypadaniu dysków. Dlatego musimy poczekać aż etap wzrostu psa się zakończy. W oficjalnych zawodach agility dla małych psów mogą brać udział czworonogi, które ukończyły 18 miesięcy.
© Cerae / stock.adobe.com
Bardzo ważne: Sprzęt sportowy, taki jak płotki, drążki do przeszkód czy tunele i huśtawki muszą być dopasowane do rozmiaru psa. Mały owczarek szetlandzki z pewnością nie będzie zadowolony, musząc pokonywać takie same przeszkody co owczarek czy husky.
Obecnie na rynku dostępny jest szeroki wybór sprzętu do agility zaprojektowanego specjalnie dla małych czworonogów. Szkoły dla psów prowadzące dodatkowe kursy dla małych psów dbają oczywiście o to, aby przeszkody były odpowiednio niskie.
Nawet jeśli nasz pies jest wyjątkowo żywiołowy i na widok kolorowego toru przeszkód ma ochotę od razu wystartować, musimy zadbać o odpowiednią rozgrzewkę, aby przygotować jego organizm na szybkie sprinty, ostre zakręty i wysokie skoki.
W przypadku agility pies musi zaprezentować niemałe umiejętności sportowe, do których należy go przyszykować – krótka rozgrzewka przed treningiem może w znacznym stopniu zmniejszyć ryzyko kontuzji. Po dojechaniu na plac treningowy a przed przystąpieniem do właściwych zadań zaleca się wykonanie kilku ćwiczeń rozgrzewających lub przynajmniej krótkiego joggingu. W zimie pomocny może być płaszczyk dla psa, który pobudzi krążenie i zatrzyma ciepło.
Wiele małych psów wydaje się nigdy nie mieć dosyć aktywności i agility sprawia im ogromną frajdę. Niestrudzenie przeskakują płotki, biegają po huśtawkach i przez tunele, a na końcu toru chcą zacząć wszystko od nowa. Jednak jako ich opiekunowie musimy dopilnować, aby się nie przeforsowały. Uszkodzenia układu mięśniowo-szkieletowego nie należą do rzadkości i nie wolno ich lekceważyć. Dlatego do treningu trzeba koniecznie wprowadzać regularne przerwy i powoli zwiększać intensywność ćwiczeń – dzięki temu zadbamy również o to, że pies nie będzie mógł się doczekać kolejnego zadania!
Życzymy Tobie i Twojemu małemu towarzyszowi wiele radości z uprawiania agility dla małych psów!
