© DragoNika / stock.adobe.com
Wyżeł weimarski krótkowłosy jest uważany za najstarszą niemiecką rasę psów wskazujących i do dziś jest wszechstronnym i pełnym pasji psem myśliwskim. Jednak ten arystokrata wśród psów, o lśniącej, srebrzystej sierści i dumnym wyrazie pyska, staje się coraz bardziej popularny także wśród osób niebędących myśliwymi. Jako pies rodzinny nadaje się jednak tylko wtedy, gdy zapewni mu się wystarczającą ilość alternatywnego zajęcia.
Widok wyżła weimarskiego od dawna przyprawia o szybsze bicie serca nie tylko myśliwych. Wielu miłośników psów podziwia przede wszystkim lśniące, srebrnoszare umaszczenie, rzadko spotykane w psim świecie, oraz wyraziste bursztynowo-brązowe oczy, które w wieku szczenięcym są jeszcze niebieskie.
Ze swoją smukłą, muskularną i harmonijną budową, dumną postawą i dobrze ukształtowaną głową z długimi klapniętymi uszami, wyżeł weimarski krótkowłosy uosabia idealny typ szlachetnego psa myśliwskiego.
W pełni wyrośnięty wyżeł weimarski krótkowłosy osiąga wysokość w kłębie od 60 do 70 cm, a więc należy do grupy psów dużych. Waga psa tej rasy wynosi od 30 do 40 kg. Suki są na ogół nieco mniejsze i lżejsze od swoich męskich krewnych.
Kolor ich szarej sierści waha się od srebrzystoszarego, poprzez jeleniowaty do mysioszarego. Białe oznaczenia na klatce piersiowej i łapach są dopuszczalne w niewielkim stopniu, ale niezwykle rzadko.
W ramach FCI, oprócz typowego wyżła weimarskiego o umaszczeniu krótkowłosym, hodowane są również wyżły weimarskie długowłose. W przeszłości szczenięta długowłose były często niepożądane i dziś nadal są bardzo rzadkie. Amerykański związek kynologiczny w swoim wzorcu uznaje jedynie rasę krótkowłosą.
© everydoghasastory / stock.adobe.com
Dwór książęcy w Weimarze, który można uznać za kolebkę psa rasy wyżeł weimarski, już na początku XIX wieku docenił wszechstronne zdolności myśliwskie tego eleganckiego szarego psa gończego.
Jego niezwykły, delikatny nos, wytrzymałość, bystrość wobec zwierzyny i drapieżników, a także posłuszeństwo wobec swego pana oraz instynkt stróżowania i ochrony, którego nie należy lekceważyć, sprawiły, że wyżeł weimarski stał się pożytecznym i szlachetnym towarzyszem szlachty i myśliwych.
Nawet dziś, w jego rodzinnych Niemczech, przydatność wyżła weimarskiego do polowań jest głównym celem hodowli. Zgodnie ze wzorcem rasy FCI, decydującymi cechami są niezawodność we wskazywaniu i pracy w wodzie, a także wyraźna skłonność do pracy po strzale.
W tym kontekście podkreśla się również jego wszechstronność, wytrwałe poszukiwania, opanowany temperament i łatwość w prowadzeniu. Psy, które nie są w stanie udowodnić tych cech w teście użytkowości łowieckiej, nie są dopuszczane do hodowli w kraju pochodzenia rasy. Aby spełnić wymagania stawiane psom myśliwskim, wyżły weimarskie w Niemczech są wydawane wyłącznie myśliwym.
W USA, Kanadzie i Wielkiej Brytanii wyżeł weimarski jest wykorzystywany nie tylko jako pies myśliwski, ale także jako pies ratowniczy, pies terapeutyczny oraz pies policyjny i pies do wykrywania narkotyków. Nawet jako pies rodzinny i towarzyszący, ten piękny szary pies cieszy się coraz większą popularnością.
Nie dziwi więc fakt, że w ostatnich latach, nawet w jego rodzinnych Niemczech, wielokrotnie dyskutowano, czy wyżeł weimarski nie nadaje się również na psa rodzinnego.
W końcu nie tylko elegancki wygląd przyczynił się do tego, że również osoby niebędące myśliwymi wykazują coraz większe zainteresowanie pięknymi psami rasowymi. Ale czy można spełnić wyżła weimarskiego, trzymając go jako psa rodzinnego?
Podczas gdy krytycy podkreślają, że wyżeł weimarski jest typowym psem dla jednego pana, który jest posłuszny tylko swojemu panu i toleruje co najwyżej innych członków rodziny, zwolennicy podkreślają jego orientację na człowieka, jego przywiązanie i wyraźną chęć uczenia się. To czyni go nie tylko wrażliwym, ale także niezwykle lojalnym i posłusznym towarzyszem.
Choć te dwie oceny mogą wydawać się zupełnie różne, prawdopodobnie w obu jest trochę prawdy. W końcu rozwój charakteru psa zależy nie tylko od genów, ale także od wychowania, socjalizacji i środowiska.
Jedno jest pewne – wyżeł weimarski jest psem wymagającym, który jako pierwotny pies myśliwski ma naturalnie wielką chęć do ruchu i wyraźną potrzebę aktywności. Z tego względu powinien on znajdować się, jeśli nie w rękach myśliwego, to przynajmniej w bardzo doświadczonych rękach. Opiekunowie muszą szanować i wspierać szczególny charakter tej rasy.
© otsphoto / stock.adobe.com
Jak już wspomniano, opinie na temat wymagań dotyczących posiadania wyżła weimarskiego bywają bardzo różne. Podczas gdy jedna strona twierdzi, że tylko zaawansowani myśliwi mogą dać temu szczególnemu talentowi myśliwskiemu, to, czego potrzebuje, druga strona jest przekonana, że wyżeł weimarski może doświadczyć wystarczającej ilości ruchu także w rodzinie bez doświadczenia w polowaniu.
Bez względu na to, której opinii bardziej chcesz wierzyć, bezsporne jest, że wyżeł weimarski nie jest zwykłym psem do towarzystwa. Koniecznie potrzebuje zadania, któremu będzie mógł się poświęcić z całą pasją.
Jako oryginalny pies myśliwski o silnej woli własnej i wysokiej inteligencji, wymaga konsekwentnego szkolenia od samego początku. Podobnie potrzebuje odpowiedniego zadania, które będzie promowało jego mocne strony, uwzględniało jego charakter i codziennie wyczerpywało go zarówno psychicznie, jak i fizycznie.
Zadanie psa tropiącego, wskazującego lub myśliwskiego jest z pewnością najbardziej zbliżone do instynktu wyżła weimarskiego. Jednak wraz ze zmniejszeniem się liczby myśliwych i terenów łowieckich wiele innych pierwotnych psów myśliwskich musiało poszukać sobie innych zadań.
Dlatego w wielu krajach uprzemysłowionych istnieje obecnie wiele psich sportów i możliwości szkolenia psów, które oferują im sensowne alternatywne zajęcia. Wyżeł weimarski z pewnością chętnie będzie pracował z dummy, przy mantrailing, tropił lub szkolił się jako pies ratowniczy.
Ważne jest, aby codziennie mógł wykonywać czynności zastępcze oraz aby łączył ćwiczenia fizyczne z pracą mózgu. Wyżeł weimarski, który nie ma zadania, które wypełnia go fizycznie i psychicznie, może szybko stać się psem problematycznym.
Zadbaj o to, aby Twój pies otrzymał pracę, na którą zasługuje. Odwdzięczy się lojalnością na całe życie i większą gotowością do posłuszeństwa.
W przeciwieństwie do jego wysokich wymagań w zakresie wysiłku fizycznego i psychicznego, potrzeby pielęgnacyjne wyżła weimarskiego są dość nieznaczne. Zwłaszcza wyżły weimarskie krótkowłose są bardzo łatwe w pielęgnacji.
Aby zachować połysk i strukturę sierści, wystarczy szczotkować ich krótką, gładką sierść raz lub dwa razy w tygodniu. Kąpiel jest konieczna tylko w wyjątkowych przypadkach. Nieco rzadszy wyżeł weimarski długowłosy jest oczywiście nieco bardziej wymagający, jeśli chodzi o pielęgnację sierści.
Ponadto nie wolno zaniedbywać uszu obu ras. Długie zwisające uszy mogą sprzyjać infekcjom i zapaleniom uszu. Dlatego zdecydowanie zaleca się regularne sprawdzanie i czyszczenie uszu.
Na szczęście ryzyko wystąpienia zaburzeń układu kostnego, jak również ryzyko wystąpienia obrotów żołądka można zmniejszyć, podając psu zdrową i odpowiednią dla danego gatunku dietę.
Aby uniknąć późniejszych wad rozwojowych układu mięśniowo-szkieletowego, należy zwracać szczególną uwagę na prawidłowy wzrost szczeniąt. Zapotrzebowanie na energię musi być optymalnie dostosowane do potrzeb szczeniaka. Nadmierna podaż energii prowadzi do przedwczesnego wzrostu psów. Prowadzi to do braku równowagi w rozwoju szkieletu i mięśni, a później do problemów ze stawami. Należy również zapewnić zdrowy stosunek fosforu do wapnia w karmie, aby zagwarantować stabilną strukturę kości.
Aby zapobiec zaburzeniom żołądkowym, należy podzielić zalecaną dawkę dzienną na kilka małych porcji karmy dziennie i zapewnić psu odpoczynek po jedzeniu. Bieganie po jedzeniu może zwiększyć ryzyko zaburzeń.
Szczenię z renomowanej hodowli, posiadające oficjalne dokumenty, ma z pewnością największe szanse na długie, bezproblemowe psie życie. W końcu kryteria uznania przydatności do hodowli są wysokie. Badania wzroku oraz zdjęcia rentgenowskie bioder, barków i łokci muszą jednoznacznie wykluczyć predyspozycje genetyczne.
Jednak zdrowy rodowód nie jest oczywiście gwarancją trwałego zdrowia. Ponieważ również niewłaściwe pożywienie, brak opieki lub inne niekorzystne czynniki środowiskowe mogą powodować choroby.
Jedną z najczęściej występujących chorób u wyżła weimarskiego jest dysplazja stawów biodrowych (HD) – pomimo procedur wykluczenia genetycznego. Jednak choroby oczu, takie jak entropion, lub infekcje uszu spowodowane długimi zwisającymi uszami mogą również powodować problemy u tych szarych psów rodowodowych.
Ponadto znane są przypadki epilepsji, a także poważnego skrętu żołądka, który jest problemem u wielu dużych ras, a u wyżła weimarskiego występuje częściej.
Ze względu na dość surową praktykę przekazywania psów przez kluby wyżłów, w których zrzeszona jest większość niemieckich hodowców, wyżeł weimarski stał się dość rzadki w swoim kraju pochodzenia. Wielu ludzi traktuje polowanie wyłącznie jako hobby, a obszarów udostępnianych do polowań jest coraz mniej.
Wymóg klubu, aby hodowcy mogli wydawać szczenięta tylko zawodowym myśliwym, jest spełniany przez coraz mniejszą liczbę osób. W tym samym czasie za granicą wzrosło zainteresowanie pięknym wyżłem weimarskim. Również w Niemczech coraz więcej osób niebędących myśliwymi interesuje się dumnymi szarymi osobnikami.
Doprowadziło to do powstania swego rodzaju równoległej hodowli poza oficjalnym związkiem hodowców, aby dać możliwość nabycia takiego psa osobom, które nie są zainteresowane polowaniem.
Ponieważ jednak hodowla taka nie podlega organizacji parasolowej, a tym samym nie podlega kontroli hodowlanej, wśród rzekomych hodowców hobbystów jest niestety wiele „czarnych owiec”.
Hodowcy, którzy dbają tylko o wygląd swoich psów i którzy kryją swoje psy bez badań hodowlanych, są niestety tego skutkiem. Ponadto często sprzedają szczenięta zainteresowanym osobom bez badań zdrowotnych i testów temperamentu.
Nie daj się skusić na pochopny zakup na podstawie zdjęć szczeniaków w Internecie. W swoim czasie możesz drogo zapłacić za te rzekome „okazje”. Poważne choroby serca i stawów spowodowane brakiem opieki weterynaryjnej nad psem-matką, konsekwencje chowu wsobnego, brak wczesnej socjalizacji i problemy behawioralne, takie jak przesadna nerwowość, agresywność czy dominacja, często doprowadzają opiekunów nie tylko do granic wytrzymałości finansowej, ale także psychicznej.
© maya_weimaraner / stock.adobe.com
Zdrowego, silnego i wyżła weimarskiego o utrwalonym charakterze na całe życie można znaleźć tylko u renomowanego hodowcy. Taki hodowca będzie również spełniał kryteria FCI dotyczące przydatności hodowlanej. Oczywiście, przeszkody związane z zakupem wyżła weimarskiego od uznanego hodowcy są o wiele większe niż w przypadku obiecujących ofert z bagażnika samochodowego.
Musisz liczyć się z długim czasem oczekiwania na nowy miot, dłuższymi podróżami do hodowli i, co nie mniej ważne, intensywnym wypytywaniem przez hodowcę o twoją sytuację życiową i plany na przyszłość.
Jednocześnie odpowiedzialni hodowcy dają Ci możliwość dokładnego zapoznania się z ich hodowlą. Pokażą Ci matkę, zapewnią pozytywny wczesny imprinting szczeniaka, który będzie miał już też wykonane ważne szczepienia. Opowiedzą oni o swoim wieloletnim doświadczeniu z rasą, a po zakupie w każdej chwili będą służyć pomocą i radą. Poważny hodowca dołoży wszelkich starań, aby znaleźć dobry dom dla każdego ze swoich podopiecznych.
Jeśli jesteś myśliwym i kupujesz wyżła weimarskiego od renomowanego hodowcy, koszt wynosi zwykle od 3000, w porywach do nawet 6000 zł.
Nie wiadomo dokładnie, jak powstała rasa wyżła weimarskiego i od jakich typów psów wywodzi się jej obecny wygląd. Jeśli wierzyć teoriom, w jego rozwój miały być zaangażowane różne psy, takie jak Bloodhound, pointer angielski, wyżeł niemiecki krótkowłosy i srebrnoszary pies gończy.
Jedynym naprawdę potwierdzonym faktem jest to, że wyżeł weimarski na początku XIX został wyhodowany i był trzymany jako pies myśliwski w Weimarze i okolicach. Rozsławił go wielki książę Karol August von Sachsen-Weimar-Eisenach, który trzymał na swoim dworze te szlachetne psy wskazujące.
Planowa hodowla wyżła weimarskiego rozpoczęła się około 1890 roku. Po założeniu w Turyngii „Verein zur Reinzucht des silbergrauen Weimaraner-Vorstehhundes” (Stowarzyszenia na rzecz czystej hodowli psa wskazującego wyżła weimarskiego srebrno-szarego) w roku 1897, rasa była hodowana zgodnie z jednolitym wzorcem. Od początku wpisu do księgi stadnej wyżeł weimarski jest hodowany w czystości rasy. Oznacza to, że od tamtego czasu nie krzyżowano z wyżłem weimarskim żadnych obcych ras. Wyżeł weimarski jest więc uważany za najstarszą niemiecką czystą rasę psów wskazujących.
