© Erik Lam / stock.adobe.com
Te małe, pewne siebie krótkonogie zwierzaczki pochodzące z Wielkiej Brytanii podbiły nie tylko serca miłośników psów na całym świecie, ale i zamieszkały w pokaźnej liczbie w pałacu Buckingham.
Zanim szczegółowo opiszemy rasę Pembroke, wspomnimy o jej pokrewieństwie z rasą Welsh Corgi Cardigan. Obie te rasy mają nie tylko wiele ze sobą wspólnego, ale przez lata uchodziły nawet za jedną i tę samą rasę. Często osoby, które nie zgłębiły wcześniej tematu, na pierwszy rzut oka nie odróżnią tych dwóch ras: obie charakteryzują się krótkimi łapkami, dużymi stojącymi uszami, wysokością do 30 cm w kłębie oraz wagą do 12 kg. Tułów w porównaniu z resztą ciała jest wyraźnie dłuższy, tak że proporcjami psy tej rasy przywodzą na myśl jamniki. W odróżnieniu natomiast od rasy Cardigan niektóre osobniki rasy Pembroke można spotkać z krótszymi ogonami lub dłuższą sierścią. Welsh Corgi Pembroke występuje w umaszczeniach rudym, śniadym, płowym i czarnym podpalanym, jednolitym lub z białymi znaczeniami na nogach, głowie, klatce piersiowej i łapach. Welsh Corgi Pembroke uchodzi za żywotniejszą pośród tych dwóch ras.
Od stuleci już Welsh Corgis cieszą się w swojej ojczyźnie Walii ogromną popularnością. Według niektórych historyków przodkowie tej rasy przybyli z wikingami, u boku których pełniły rolę psów zaganiających. Od Średniowiecza natomiast psy przypominające corgiski pilnowały trzód bydła. Ich niewielki wzrost nie stanowił przy tym problemu. Wykorzystywały one bowiem swój spryt i zęby, i podgryzały krowom nogi. W roku 1892 psy Welsh Corgis można było po raz pierwszy podziwiać na wystawie psów. Brytyjski klub kynologiczny w roku 1925 przyznał Corgisom tytuł rasy niezależnej, natomiast w roku 1934 rasę oficjalnie podzielono na dwie: Welsh Corgi Cardigan oraz Welsh Corgi Pembroke. Określenie „Welsh Corgi” oznacza tyle, co „walijski karzełek”, natomiast „Cardigan” i „Pembroke” to regiony w Walii, z których te rasy pochodzą. Corgiski aktualnie na całym świecie zyskują ogromną popularność i są cenionymi psami rodzinnymi i do towarzystwa. Do najbardziej znanych fanek i opiekunek Corgisów Pembroke należy sama królowa brytyjska Elżbieta II.
© mdesigner125 / stock.adobe.com
Jedna z popularnych walijskich legend głosi, że oznakowania na sierści psów rasy Welsh Corgi Pembroke oznaczają, iż psy te służyły niestrudzenie w legendarnym królestwie magicznych istot. Miały one bowiem wozić na swoich grzbietach wróżki i elfy, czasami służyły również jako żołnierze podczas bitew. Czarodziejskie siodło zakładane wówczas na ich grzbiety pozostawiało właśnie takie ślady na ich sierści. Magiczne czy nie: na brytyjską królową Elżbietę II z pewnością działają z jakąś magicznie przyciągającą siłą, gdyż w ciągu jej panowania na dworze królewskim mieszkało ponad 30 przedstawicieli tej rasy.
Jaki jest więc z charakteru pies, który oczarował nie tylko pasterzy, rolników i rodziny z dziećmi, ale także elfy i dwory królewskie? Welsh Corgi Pembroke jest psem pewnym siebie, sprytnym i zdecydowanym – zwierzakiem, który wie, czego chce. Umiejętność podporządkowywania się nie należy do jego mocnych stron – niemniej swojemu człowiekowi lubi się czasami przypodobać. Mimo krótkich nóżek psy Corgi Pembroke uwielbiają być w akcji i przeżywać z człowiekiem wspólne szalone przygody.
Te sprawne fizycznie, niegdyś pracujące przecież psy potrzebują konsekwentnego wychowania, by ich pochodzenie od psów pasterskich i zaganiających nie dawało się we znaki w codziennym życiu (szczekanie, niezależność, upartość). Kto chce przygarnąć Corgiska, zyska odważnego, żywotnego kompana, do którego jednak nierzadko trzeba mieć niemało cierpliwości i umieć skierować go na właściwe tory.
Jako niegdysiejszy pies zaganiający i pasterski Welsh Corgi Pembroke w kwestii wychowania stawia kilka wymagań. Jednak nie jest to zadanie wyłącznie dla doświadczonych opiekunów – wystarczy tylko podchodzić nieco samokrytycznie do własnej konsekwencji i wyznaczać psu jasne reguły – dotyczy to oczywiście wszystkich domowników. Ta rasa jest poza tym bardzo łasa na pochwały i nagradzanie. Jeśli nie chwali się Corgiego i nie docenia się jego starań, szybko straci motywację i zacznie zachowywać się w sposób niekoniecznie przez opiekuna pożądany. Jeśli jednak zwraca się na niego uwagę i chwali go, wzmacnia to wzajemne więzi i chęci psa do posłuszeństwa człowiekowi. Zdecydowanie zaleca się zaprowadzenie Corgisa do szkoły dla psów, gdzie pozna inne psy różnych ras i nauczy się z nimi obchodzić. Deficyt społeczny u psów tej rasy może ze względu na skory do konkurowania charakter Corgiego doprowadzić do nieprzyjemnych sytuacji przy spotkaniach z innymi zwierzętami.
Pierwszy rzut oka na krótkie nóżki Corgisa może zwodzić: Welsh Corgi Pembroke wcale nie jest typowym kanapowcem! Ten były pies pracujący wciąż potrzebuje wielu różnorodnych zajęć. Zdecydowanie jest to rasa nadająca się do uprawiania psich sportów, Agility czy Dog Dancingu, o ile są one dostosowane do jej postury. Dorosły pies rasy Pembroke może stać się także doskonałym towarzyszem do joggingu czy długich spacerów. Nie należy jednak psa zmuszać do wysiłku, który mu nie pasuje – oboje, i pies, i człowiek powinni odczuwać radość z wykonywanej aktywności fizycznej. Nie można zapomnieć także o treningu umysłowym psa tej rasy. Doskonały do tego będzie na przykład trening z klikerem, można także wykorzystać zabawki na inteligencję dla psów – przy nagradzaniu psa nie wolno przesadzać jednak pod żadnym pozorem z przysmaczkami, ponieważ Corgisy wykazują silną tendencję do nadwagi.
Te krótkonogie zwierzaki to prawdziwe wulkany energetyczne. Zdrowe i dobrze zaplanowane odżywianie jest więc w przypadku tej rasy naprawdę ważne. Swojemu Corgisowi podawaj wyłącznie wysokiej jakości karmy dla psów, po których długo będzie odczuwał uczucie sytości. Zwracaj uwagę na to, by w składzie było jak najwięcej mięsa. Zboża służące jako środek spulchniających w dobrych jakościowo karmach nie powinny występować. Jeśli zauważysz, że piesek trochę się rozrasta, konsekwentnie waż podawaną ilość karmy, a do dziennego limitu kalorii wliczaj każdą przekąskę, a najlepiej na jakiś czas wyłącz smakołyki z diety pupila zupełnie. Nagradzać możesz, głaskając go lub bawiąc się z nim w ulubioną grę. Inną, niskokaloryczną alternatywą jest podawanie psu jako nagrodę krokiecki karmy suchej – te z odważonej racji pokarmowej. Dla tego czworonoga podjadanie ludzkiego jedzenia ze stołu powinno stanowić absolutne tabu. Nie dawaj się zwodzić błagalnemu spojrzeniu uroczych ślepków Corgiego, od szczenięcia dbaj o to, by nie uczyć go żebrania przy stole. Nie trać cierpliwości i regularnie, konsekwentnie waż swojego psiaka, by upewnić się, że wszystko w porządku i zmiana diety nie jest konieczna.
© otsphoto / stock.adobe.com
Abstrahując od tendencji do nadwagi, Welsh Corgi Pembroke uchodzi za rasę zdrową, silną i długowieczną, zupełnie nieobciążoną chorobami uwarunkowanymi genetycznie. Niemniej w niektórych liniach hodowlanych tej rasy występują pojedyncze osobniki obciążone ryzykiem wystąpienia dysplazji stawu biodrowego lub chorobą zwyrodnieniową stawów, prowadzącą do paraliżu. Dziedziczna predyspozycja dla tych chorób może jednak zostać znacząco zredukowana, jeśli, wybierając swojego hodowcę, zwrócisz szczególną uwagę na opiekę zdrowotną, jaką obdarza on swoje szczenięta. Profesjonalni hodowcy chętnie Ci o niej szczegółowo opowiedzą i poświadczą papierami. Jeśli dbasz o kondycję fizyczną i umysłową Corgisa Pembroke, może on dożyć 16 lat.
Welsh Corgi Pembroke ma krótką sierść, którą czesać należy najlepiej raz w tygodniu. Jeśli szczotkujesz futerko pupila częściej, ograniczasz ilość zrzuconej przez niego sierści w domu. Jednak niezależnie od tego, czy szczotkujesz sierść psa intensywnie czy nie: Corgisy Pembroke mają tendencję do silnego linienia, czego przed podjęciem decyzji o adopcji psa tej rasy powinno się być świadomym i zaopatrzyć się w tuziny rolek do ściągania sierści z ubrań i tapicerek. Jeśli Welsh Corgi Pembroke jest brudny, należy zaczekać aż brud obeschnie i wówczas go wyczesać. Do wanny psy tej rasy należy wsadzać w szczególnych okolicznościach, jak najrzadziej – na tę okazję miej zawsze pod ręką delikatny szampon dla psów. Regularnie kontroluj stan pazurków swojego pupila i obcinaj je specjalnymi cążkami, kiedy zachodzi już taka potrzeba. Jeśli nie czujesz się na tyle pewnie, żeby robić to samodzielnie, możesz skorzystać z pomocy weterynarza. Pielęgnację zębów psa specjalnymi preparatami i szczoteczką do zębów dla psa zacznij u pupila najlepiej w wieku szczenięcym, dzięki temu przyzwyczaisz do tego psa i pomożesz w utrzymaniu higieny i zdrowia jamy ustnej, w tym przeciwdziałasz kamieniowi nazębnemu. Podawaj psu także przysmaki dentystyczne lub przysmaki w postaci suchej, które w naturalny sposób ścierają osad nazębny – jednak nie zapominaj przy tym, by pilnować smukłej sylwetki Corgiska.
Podwórko przy gospodarstwie, łąka, miasto czy pałac królewski – ta rasa uchodzi za wyjątkowo elastyczną, wszędzie czuje się dobrze, o ile tylko poświęca się jej uwagę i pozwala wyszaleć. Welsh Corgi Pembroke ucieszy się z ogrodzonego terenu przy domu i zadba o jego bezpieczeństwo, stróżując wiernie. Jeśli mieszkasz w mieszkaniu, do którego dostać można się wyłącznie, pokonując schody, najlepiej wynoś pupila na górę, ponieważ częste wychodzenie po schodach może być ze względu na długi korpus i krótkie nóżki tego psa opłakane w skutkach – weź pod uwagę także swoje plecy i możliwości, bowiem Corgi może ważyć nawet 12 kg! Rasa Welsh Corgi Pembroke nadaje się dla początkujących ale zaangażowanych i chętnych do nauki opiekunów psów, którzy są gotowi nie tylko konsekwentnie wychowywać pupila, ale także w razie potrzeby odwiedzić z nim szkołę tresury dla psów. Welsh Corgi Pembroke może być także doskonałym kompanem dla dzieci i chętnie brać udział w życiu rodzinnym, trzeba jednak uczulić pociechy, by obchodziły się ze zwierzęciem z szacunkiem i empatią, nie traktowały go jak zabawkę. Jeśli chcesz zaprzyjaźnić Corgiego z kotem, najlepiej próbuj od wieku szczenięcego.
Pamiętaj, że wyłącznie wygląd łączy Corgisa z typowym kanapowcem, nie dzieli on w żadnym wypadku jego charakteru. Corgi kocha długie spacery, niezależnie od panującej aury pogodowej, również jego zaangażowanie umysłowe nie może być pomijane. Fanatycy czystego domu też mogą mieć z tą rasą problem, gdyż leni się ona wyjątkowo mocno. Ważne jest również to, by zawczasu ustalić, kto w razie Twojej nieobecności lub choroby zajmie się psem.
Kolejną ważną kwestią jest przeliczenie kosztów utrzymania psa i zakupu wyprawki dla psa. Pod żadnym pozorem nie oszczędzaj na zakupie szczeniaka! Profesjonalna hodowla jest nie do przecenienia.
© Grigorita Ko / stock.adobe.com
W Polsce istnieje kilkanaście hodowli zrzeszonych w ZKWP (Związek Kynologiczny w Polsce), który podlega międzynarodowej organizacji FCI. Koniecznie sprawdź, czy wybrana przez Ciebie organizacja należy do tego związku, inaczej istnieje duże ryzyko, że otrzymasz szczeniaka obciążonego genetycznie i słabszego fizycznie, z potencjalnymi problemami osobowościowymi. Profesjonalny hodowca będzie zwracał uwagę na charakter, zdrowie, odpowiednią socjalizację i dobro wszystkich zwierząt w swojej hodowli.
Szczenię rasy Welsh Corgi Pembroke kosztuje minimum 3,5 tysiąca złotych. Jeśli widzisz oferty ze szczeniakami za okazyjną cenę, powinna Ci się zaświecić czerwona lampka. Przed zakupem pieska najlepiej odwiedź hodowcę i spróbuj dowiedzieć się jak najwięcej o opiece zdrowotnej swojego przyszłego pupila, jego dotychczasowej diecie i pielęgnacji oraz jego charakterze. Kompetentny hodowca z radością odpowie na wszystkie Twoje pytania.
Życzymy powodzenia w poszukiwaniach wymarzonego pupila i wspaniałego wspólnego życia!
