© jagodka / stock.adobe.com
Tajski ridgeback powinien trafiać tylko w doświadczone ręce.
Thai ridgeback, pierwotnie pies myśliwski z Tajlandii, potrzebuje jasnego prowadzenia i jest towarzyszem, którego utrzymanie powinno być zarezerwowane jedynie dla doświadczonych miłośników psów.
Thai ridgeback ma atletyczną budowę ciała. Na jego czole przebiegają lekkie zmarszczki, trójkątne uszy są lekko pochylone do przodu, a oczy mają kształt migdałów.
Jego gładka, krótka sierść jest czerwona, czarna, niebieska lub fioletowa i fascynuje typowym „ridge” na grzbiecie, któremu pies zawdzięcza swoją nazwę. Włosy rosną na linii środkowej pleców wbrew normalnemu kierunkowi wzrostu, tworząc wyraźnie widoczny i wyczuwalny „grzebień”, czyli „ridge”. Wspomniany grzebień mieć różne kształty, ale powinien być symetryczny.
Tajski ridgeback należy do psów średniej wielkości. Jego wysokość w kłębie u suki wynosi od 51 do 56 cm, u samców zazwyczaj od 56 do 61 cm.
Samce mogą ważyć do 34 kg. Suki ważą maksymalnie 25 kg.
Thai ridgeback to żywy, czujny pies, który potrzebuje dużo ruchu. Jako niezależny myśliwy, ma tendencję do pozostawania zawsze niezależnym i zwykle nie nawiązuje bliskiej więzi z jedną osobą.
Jednak w swoim ludzkim stadzie, w swojej rodzinie, jest całkiem przyjaznym, wręcz kochającym psem. W domu pokazuje swoją spokojną stronę, natomiast na zewnątrz potrafi się naprawdę rozkręcić.
W stosunku do obcych zachowuje się powściągliwie, ale nie agresywnie. Ponadto, tajski ridgeback charakteryzuje się odwagą i wrażliwością, co powinno sprawić, że stanie się interesujący dla wielu miłośników psów.
Mądry i pojętny tajski ridgeback byłby dobrym kandydatem do łatwego wychowania – gdyby nie jego wielki instynkt łowiecki. Ten samodzielnie myślący czworonożny przyjaciel w większości przypadków wybierze polowanie i zrezygnuje z „dobrego zachowania”, gdy wypatrzy zwierzynę.
Ponadto potrzebuje silnego przywództwa doświadczonego znawcy psów – wychowanie tego czworonożnego przyjaciela nie należy więc do osób początkujących.
„Silne przywództwo” nie oznacza jednak w żadnym wypadku twardego wychowania. Takie działanie jest raczej kontrproduktywne w przypadku tych wrażliwych psów. Z drugiej strony, pozytywna motywacja prowadzi u tej sprytnej rasy do szybkiego postępu w nauce.
Odwiedź razem ze swoim szczenięciem zajęcia zabaw dla szczeniąt i szkołę dla psów w Twojej okolicy. Ma to nie tylko pozytywny wpływ na wychowanie, ale również na zachowania społeczne tajskiego ridgebacka.
Jest to ważne, ponieważ ten pierwotny pies może mieć problemy ze zrozumieniem „psiego języka”. Różnorodne spotkania od najmłodszych lat wzmacniają umiejętności społeczne tajskiego ridgebacka i prowadzą do spokojnych spotkań z innymi psami w późniejszym życiu.
Z uwagi na to, że nadal należy do pierwotnych psów myśliwskich, nie można go bez zastrzeżeń polecać jako psa rodzinnego. Potrzebuje doświadczonych opiekunów, którzy będą go konsekwentnie szkolić i zapewnią mu wystarczającą dawkę ruchu. To, że tajski ridgeback nie jest psem dla kanapowych domatorów, jest oczywiste!
Temu uwielbiającemu przyrodę psu życie w mieście nie przyniesie radości. Wynika to nie tylko z faktu, że jako pies pierwotnego typu będzie patrzył z większą nieśmiałością na głośny i zgiełkowy ruch w mieście. Na pewno można by go do tego przyzwyczaić, ale to, czy będzie się tam czuł dobrze lub nie, to już inna kwestia. Optymalne jest mieszkanie lub dom w zieleni z ogrodzoną działką, na której ten pies tajski może sobie szaleć do woli.
Ale uwaga! Ten wysportowany czworonożny przyjaciel ma ogromną zdolność do skakania i dlatego potrzebuje bardzo wysokiego ogrodzenia, aby nie uciekł, by zaspokoić swoją pasję do polowań. Te wysportowane psy potrafią skoczyć na wysokość dwóch metrów.
Tajski pies potrafi dogadać się z dziećmi, ale dziecko i pies powinny przebywać razem wyłącznie pod nadzorem osoby dorosłej. Szczególnie małe dzieci z czasami nieprzewidywalnymi ruchami i dużą głośnością mogą rozdrażnić czworonożnego przyjaciela. W tym przypadku sensowne jest zapewnienie psu możliwości wycofania się w odpowiednim czasie, jeśli czuje się przytłoczony.
Thai ridgeback jest uznawana za jedną z ras, dlatego też utrzymanie tej rasy psów jest zabronione na niektórych obszarach. W Polsce jednak nie znajduje się na liście psów uznanych za agresywne.
© otsphoto / stock.adobe.com
Niestety, bardzo rzadko zdarza się, aby tajski ridgeback mógł biegać swobodnie bez smyczy – jego instynkt łowiecki jest zbyt silny. Warto wspomnieć, że niektórzy przedstawiciele rasy wykazują zadziwiające umiejętności, jeśli chodzi o uwalnianie się z szelek. Upewnij się więc, że kupujesz bezpieczne i dobrze dopasowane szelki.
Thai ridgeback jest entuzjastycznym sportowcem, który nadaje się do wielu aktywności: Wypróbuj razem z nim to, co sprawia Ci przyjemność: Dog Dancing, Agility lub Dog Frisbee mogą być świetną zabawą dla tego utalentowanego skoczka.
Dobrym zajęciem dla tego psa jest również mantrailing. Nie zniechęcaj się trudnymi początkami, ten czworonożny przyjaciel często potrzebuje trochę czasu, aby skupić się na zadaniu. Najważniejsze jest, aby tajski ridgeback dobrze się bawił. Wtedy z chęcią będzie uczestniczył w psim sporcie.
Oprócz wszystkich sportów, podstawą do zadowolonego ridgebacka są oczywiście długie spacery lub wspólne joggingi – pod warunkiem, że dorosły pies odbył odpowiednie szkolenie.
Krótka sierść z charakterystycznym grzbietem jest bardzo łatwa w pielęgnacji: Cotygodniowe masowanie rękawicą pielęgnacyjną lub miękką szczotką zwykle wystarczy, aby uwolnić nadmiar sierści. Wysuszony brud zwykle można równie łatwo wyszczotkować. Dlatego kąpiel jest prawie niepotrzebna.
Na wypadek, gdyby jednak kąpiel była niezbędna, ważne jest, aby przyzwyczaić czworonożnego przyjaciela do kąpieli łagodnym szamponem dla psów już w wieku szczenięcym, a następnie powtarzać ten rytuał pielęgnacyjny co kilka miesięcy.
Ponadto warto dodać, że: Jeśli posiadasz kilka thai ridgebacków, możesz częściowo zaobserwować, że psy tej rasy czyszczą się nawzajem, podobnie jak koty.
Sprawdzaj pazury pupila co kilka tygodni, aby w razie potrzeby skrócić je nożyczkami do pazurów dla psów. Od czasu do czasu należy również przyjrzeć się uszom, aby w razie potrzeby użyć środka do czyszczenia uszu dla psów.
Thai ridgeback potrzebuje – jak każdy pies – karmy z dużą zawartością mięsa.
Wskazówka: Upewnij się, że głównym składnikiem diety jest mięso!
Po przybyciu szczenięcia do Twojego domu podawaj mu karmę, którą zna od hodowcy. Zmiana karmy zajmuje trochę czasu, aby Twój nowy członek rodziny nie musiał przyzwyczajać się do zbyt wielu zmian na raz.
Podczas gdy szczenięciu można podawać trzy do czterech posiłków dziennie, dorosłemu tajskiemu ridgebakowi wystarczą dwa posiłki, po których powinien odbyć sjestę na trawienie. Zalecenia producentów dotyczące dziennej ilości pożywienia są zawsze tylko orientacyjne – więc miej talię swojego ridgebacka na oku. Przejście na specjalną karmę dietetyczną nie jest z reguły konieczne w przypadku psów tej rasy.
Ważne jest również, aby wliczyć smakołyki do dziennej ilości kalorycznej i nie przekraczać limitu, ponieważ poprzez dodatkowe przekąski szybko nagromadzi się wiele kalorii. Również w tym przypadku należy trzymać się zdrowych produktów, takich jak smakołyki do pielęgnacji zębów lub suszone mięso dla psów.
Suszone przekąski do żucia, takie jak uszy wołowe, zaspokajają potrzebę żucia Twojego czworonożnego przyjaciela i są popularnym dodatkiem do codziennego żywienia. Oczywiście, Twój czworonożny przyjaciel powinien zawsze mieć możliwość zaspokojenia swojego pragnienia świeżą wodą.
Ta wytrzymała rasa jest uważana za niepodatną na choroby dziedziczne, z nielicznymi wyjątkami. Renomowany hodowca będzie w stanie pokazać Ci badania rodziców szczeniąt pod kątem zdrowych bioder, ponieważ tajskie ridgebacki mogą być podatne na dysplazję stawów biodrowych. Ponadto należy porozmawiać z hodowcą o chorobie Dermoid Sinus (DS), która jest powszechna w przypadku tej rasy, a także o odpowiednich środkach zapobiegawczych.
DS jest anomalią w postaci torbieli, którą mogą wyczuć doświadczeni hodowcy i którą można – i należy – usunąć chirurgicznie w młodym wieku. W przypadku pomyślnej operacji pies może wieść dalsze życie bez jakichkolwiek dolegliwości. Jeśli anomalia nie zostanie wykryta, może dojść do stanu zapalnego zagrażającego życiu. Zwierzęta dotknięte chorobą muszą zostać wycofane z hodowli ze względu na jej dziedziczność, ale po operacji można je bez problemu sprzedać jako zwierzęta amatorskie.
Przy dobrych warunkach utrzymania i regularnych badaniach zdrowotnych, tajski ridgeback ma przewidywaną długość życia od 12 do 13 lat.
Chociaż rasa nie jest powszechna, ma w Europie solidne przedstawicielstwo. Tak więc przy odrobinie poszukiwań i, jeśli to konieczne, ewentualnej podróży i określonym czasie oczekiwania, zwykle będziesz w stanie znaleźć pożądanego szczeniaka w Europie.
Nawet jeśli droga okaże być nieco dłuższa: Najlepiej jest odwiedzić hodowcę tajskiego ridgebacka w domu, aby poznać rodziców i otoczenie psa. Jest to również dobra okazja do wymiany poglądów z hodowcą na temat rasy i jej wymagań.
Odpowiedzialny hodowca jest najważniejszą podstawą dla zdrowia psa. Więc dokładnie poszukaj, aby znaleźć renomowanego hodowcę i unikaj „hodowców”, którzy nie należą do żadnego związku. Zwykle nie tylko oszczędzają na opiece zdrowotnej, ale także inwestują zbyt mało czasu i wiedzy w tak ważną fazę kształtowania i socjalizacji psa.
Jeśli kupujesz tajskiego ridgebacka od renomowanego hodowcy, musisz liczyć się z kosztem w wysokości około 4000 do 6000 zł.
W momencie wprowadzenia się Twój szczeniak będzie miał co najmniej osiem tygodni i będzie kilkakrotnie odrobaczony i zaszczepiony. Pamiętaj koniecznie o terminach ponownych szczepień.
W przypadku hodowców spoza Twojego kraju należy wziąć pod uwagę specjalne warunki dotyczące adopcji szczeniąt z zagranicy. Należy kupować szczeniaka wyłącznie od hodowców, którzy hodują psy z rodowodem i pod patronatem FCI.
Jeśli szukasz już dorosłego tajskiego ridgebacka, warto również przyjrzeć się rasom mieszanym lub rasie rhodesian ridgeback, które być może czekają na dom w schroniskach dla zwierząt.
Jeśli chcesz poszukać dorosłego tajskiego ridgebacka, możesz znaleźć go w Internecie. Na przykład, w niektórych krajach istnieją również grupy na Facebooku, które zajmują się pośrednictwem w sprzedaży tajskich ridgebacków. Z uwagi na to, że tajski ridgeback to i tak pies dla doświadczonych właścicieli, szczególnie ważne jest, aby dowiedzieć się jak najwięcej o jego historii, i dowiedzieć się, czy Ty i Twoje doświadczenie z psami pasują do tego czworonożnego przyjaciela, zanim zdecydujesz się na nowego członka rodziny.
© lobodaphoto / stock.adobe.com
Jak wskazuje nazwa rasy, korzenie tajskiego ridgebacka sięgają Tajlandii, a dokładniej wschodniej części Tajlandii. Przodkowie rasy to psy paria, czyli psy, które od wieków żyją samodzielnie obok ludzi.
W Tajlandii przodkowie tajskiego ridgebacka byli tradycyjnie wykorzystywani jako psy myśliwskie i stróżujące. Stopniowo rasa, o której mowa już w pismach sprzed ponad 350 lat, zaczynając od prowincji Chanthaburi i Rayong, szerzyła się dalej i dotarła w końcu do Bangkoku, skąd wywodzi się profesjonalna hodowla ridgebacka.
Oprócz rhodesian ridgeback, tajski ridgeback jest jedyną rasą uznaną przez FCI z „ridge”. Do dziś nie udało się udowodnić, czy istnieje bezpośredni związek między tymi dwoma rasami.
Obecnie liczbę tajskich ridgebacków żyjących w Tajlandii szacuje się na około 2500.
