© cynoclub / stock.adobe.com
Szpice miniaturowe to inteligentne i czujne psy.
Te małe puszyste pieski nie imponują może wielkością, za to zdecydowanie zdumiewają przyjaznością, pewnością siebie i energią. Nic więc dziwnego, że coraz więcej czworonogów tej odmiany szpica podbija serca i domy licznych miłośników psów. Jaki jest szpic miniaturowy?
Nazwa mówi sama za siebie – przy wysokości w kłębie od 18 do 22 cm ten szpic siłą rzeczy wygląda jak miniaturka. Szpic miniaturowy waży maksymalnie 3,5 kg, a więc jest lżejszy od większości kotów.
Gęsta, długa sierść sprawia, że piesek wygląda na większego niż jest w rzeczywistości. Sierść u rasy Pomeranian wyróżnia się gęstym podszerstkiem i może mieć umaszczenie: białe, piaskowe, czarne, kremowe lub mieszankę tych kolorów. Kryza przypominająca lwią grzywę obramowuje głowę z czujnymi oczkami i kufą przypominającym lisią mordkę.
Szpic miniaturowy to pies naprawdę małych rozmiarów, jednak zdaje się o tym wcale nie wiedzieć. Zwykle emanuje wielką pewnością siebie, czasem nawet bywa arogancki – często także w stosunku do znacznie większych psów. Jest jednak zwykle czujny, ale nie agresywny, za to przyjaźnie nastawiony do ludzi i zwierząt.
Doskonale nadaje się do trzymania w grupie, choć zawsze pozostaje w bliskim związku z opiekunem, któremu najchętniej wszędzie towarzyszy. Przez większość czasu jest w dobrym humorze i zawsze gotowy do zabawy.
Jako dobry stróż szczeka zaskakująco głośno jak na swoje rozmiary, gdy ktoś obcy zbliża się do jego terytorium. Nawet radości czy przywitaniom może towarzyszyć szczekanie, dlatego ani opiekunowie, ani ich sąsiedzi nie powinni zbyt poważnie do szczekania Pomeraniana podchodzić. Z kolei instynkt łowiecki u tego szpica jest prawie lub w ogóle nieobecny.
Najlepiej jak najwcześniej przyuczyć szpica miniaturowego do pozostawania samemu przez kilka godzin, w przeciwnym razie będzie to trudniejsze, gdy pies dorośnie. Chociaż nie należy zostawiać szpica miniaturowego samego na dłużej niż to konieczne, zawsze zdarzają się sytuacje – od wizyty u lekarza po wyjście na dłuższe zakupy – kiedy pies musi pozostać w domu, co jest zawsze trudne dla tej rasy.
Przyzwyczajaj go do innych zwierząt i psów już za szczeniaka – najlepiej uczęszczaj z nim do przedszkola dla szczeniąt w pobliskiej szkole dla psów. Już na wczesnym etapie rozwoju należy przeciwdziałać zbyt pewnej siebie postawie szpiców miniaturowych w stosunku do innych czworonogów poprzez intensywną socjalizację i dużo kontrolowanego kontaktu z innymi psami. Zasadniczo Pomeraniany uczą się szybko i chętnie.
Sierść miniaturki szpica wymaga regularnego szczotkowania. Najlepiej zaplanować na dwa dni w tygodniu sesje pielęgnacyjne podczas których dokładnie i równomiernie wyszczotkujesz jego pluszową sierść. Do pielęgnacji oczu i uszu istnieją specjalne środki czyszczące dostępne w sklepach zoologicznych.
Niektórzy opiekunowie psów regularnie myją zęby swoich pupili, używając specjalne pasty do zębów dla psów i szczoteczki do zębów dla psów. Jeśli przyzwyczaisz szczeniaka do takiej pielęgnacji, możesz dzięki niej skutecznie zapobiegać powstawaniu kamienia nazębnego Alternatywnie lub uzupełniająco zaleca się podawanie szpicom przysmaków dentystycznych lub gryzaków dla małych psów.
Te czułe pieski uwielbiają być wszędzie ze swoim człowiekiem, więc nie powinny pozostawać długo same. Ponieważ są bardzo żywiołowe, ale potrafią się wyładować podczas zabawy i nie wymagają kilometrowych spacerów w wietrzną pogodę, nadają się zarówno dla osób starszych, jak i pracujących, które mogą zabrać psa ze sobą do biura.
Rodziny z małymi dziećmi powinny mieć na uwadze fakt, że mały pies powinien zawsze mieć możliwość wycofania się – przytłoczony może ugryźć. Szpic miniaturowy lepiej nadaje się do rodzin ze starszymi dziećmi, które są wyrozumiałe i wyczulone na jego małe rozmiary i dobrze bawić się będą, na przykład ucząc go sztuczek.
Nowicjusze w wychowywaniu psów mogą poradzić sobie ze szpicem miniaturowym, jeśli jednak nie zlekceważą czasu potrzebnego na zabawę i pielęgnację. Te małe wesołe stworzenia mogą być trzymane w mieście, ponieważ szybko przystosowują się do każdego otoczenia – najważniejsze, aby ich opiekun spędzał z nimi dużo czasu.
Szpic miniaturowy jest idealnym towarzyszem podróży i ze względu na jego duże przywiązanie do opiekuna nie należy oddawać go w obce ręce, jadąc na wakacje. Dzięki swoim rozmiarom jest łatwy do przetransportowania niemal wszędzie. Może być nawet zabrany do kabiny samolotu w odpowiednim transporterze.
Zanim kupisz Pomeraniana, pamiętaj, że wiąże się to z podjęciem za niego odpowiedzialności na kilkanaście następnych lat, a zajmowanie się nim będzie zajmowało Ci sporo czasu każdego dnia.
Oprócz ceny zakupu szczeniaka i podstawowego wyposażenia (miski, obroża, szelki, smycz, zabawki, koce, kosze, przybory do pielęgnacji i akcesoria transportowe), dochodzą regularne wydatki na podatek od posiadania psa i rutynowe kontrole u weterynarza. W przypadku choroby mogą one niestety znacznie wzrosnąć.
© bina01 / stock.adobe.com
Mimo swoich niewielkich rozmiarów szpic miniaturowy nie jest wyłącznie kanapowcem – bardzo lubi długie spacery w umiarkowanym tempie, chociaż przy złej pogodzie zadowoli się zdecydowanie krótkim spacerkiem. Dużą zaletą jest również to, że można go bez problemu wnieść na rękach po schodach czy przewieźć windą.
Szpic miniaturowy uwielbia uczyć się nowych sztuczek i otrzymywać za to pochwały i nagrody. Trening z klikerem to świetna zabawa dla większości szpiców, a także ich opiekunów. Zabawy z piłką lub Agility dostosowane do wielkości pieska również mogą przynieść mu wiele radości – po prostu wypróbujcie, co wam odpowiada i co jakiś czas próbujcie czegoś nowego. Przy odpowiednim przeszkoleniu możliwe jest nawet wykorzystanie tego wesołego, puchatego czworonoga jako psa terapeutycznego.
Niestety, skrajności w tworzeniu rasy zawsze niosą ze sobą większą podatność na niektóre choroby – szpic miniaturowy nie jest tu wyjątkiem i dlatego jest mniej wytrzymały niż jego więksi krewni.
Jest podatny na lateralizację rzepek, problemy z oddychaniem z powodu tzw. zapadnięcia tchawicy, choroby serca czy utratę słuchu. Ważne jest, aby kupować szczenięta tylko tam, gdzie hodowca przywiązuje dużą wagę do zdrowia i konsekwentnie wycofuje chore zwierzęta z rozrodu.
Poza tym, Pomeraniany są wrażliwe na upały – latem pamiętaj, aby Twój podopieczny miał zawsze dostępne zacienione miejsce, a dłuższe spacery przekładaj na chłodniejsze pory dnia.
Mimo tych ograniczeń szpic miniaturowy może osiągnąć wiek od 12 do 16 lat.
Jeśli marzysz o psie rasy szpic miniaturowy, udaj się na poszukiwanie hodowcy zrzeszonego w klubie podlegającemu FCI, ponieważ zwłaszcza w przypadku psów tej rasy mogą występować genetyczne predyspozycje do pewnych chorób.
Doświadczeni profesjonalni hodowcy wykorzystują swoją wiedzę i liczne badania, aby upewnić się, że tylko zdrowe zwierzęta dopuszczane są do rozrodu, a także dbają o optymalne warunki życia rodziców i ich potomstwa, socjalizują zwierzaki i zapewniają im komfort. Jednym z głównych celów hodowlanych odpowiedzialnych hodowców jest zagwarantowanie stabilności charakteru piesków.
Jeśli nawiązałeś kontakt z hodowcą szpiców miniaturowych i rozważasz zakup szczeniaka, będziesz miał możliwość odwiedzenia hodowcy w jego domu. Hodowca z pewnością chętnie odpowie na wszelkie pytania dotyczące hodowli i udzieli informacji na temat opieki zdrowotnej nad pieskami. Zwróć również uwagę na rodziców, którzy powinni sprawiać zdrowe i zrównoważone wrażenie.
© chernikovatv / stock.adobe.com
Twój nowy współlokator wprowadzi się do Ciebie najwcześniej w wieku ośmiu tygodni. Czworonóg, zaczipowany i odrobaczony, powinien posiadać oprócz rodowodu także świadectwo szczepień.
Jeśli starszy szpic miniaturowy jest dla Ciebie alternatywą, możesz zacząć poszukiwania pieska w schronisku lub wśród towarzystw opieki nad zwierzętami, gdzie wiele psów tylko czeka na nowy dom.
Szpic miniaturowy nie jest niezależną rasą, lecz stanowi miniaturową odmianę szpica niemieckiego. Szpic należy do bardzo starych ras – żył u boku takich osobistości jak chociażby Martin Luther czy Michelangelo, ale w tamtych czasach ich rozmiary nie były tak niewielkie jak dziś.
Ponieważ pierwsze mniejsze szpice ujrzały światło dzienne około 200 lat temu w niemieckiej prowincji Pommern, wariant rasy nazywany jest po angielsku Pomeranian, a po francusku Loulou de Poméranie.
Przez długi czas to Wielka Brytania koncentrowała się na hodowli Pomeranianów, jednak od lat 70. ubiegłego wieku ponownie nasiliły się starania hodowlane w kraju pochodzenia rasy, czyli w Niemczech.
Hodowanie szpiców o coraz mniejszych rozmiarach spotkało się również z krytyką, ponieważ miniaturowe szpice są bardziej podatne na niektóre choroby niż ich więksi krewni.
Szpice miniaturowe są mimo to nadal popularne, głównie w USA i Wielkiej Brytanii, gdzie są znane jako „Kings of Toys” (ang. królowie zabawek).
Jednak w swojej oficjalnej ojczyźnie, szpice miniaturowe mają silną i wydaje się niezagrożoną pozycję. W Polsce również coraz bardziej zyskują na popularności.
