© CALLALLOO CANDCY / stock.adobe.com
Pochodzący z Wielkiej Brytanii Sussex Spaniel o krótkich nogach i krępym, prostym grzbiecie jest uważany za psa z pasją, który poluje powoli, ale dokładnie. Jego spokojny i przyjazny charakter sprawia, że sprawdza się także jako pies rodzinny i do towarzystwa. Jednak do dziś Sussex Spaniel jest bardzo rzadko spotykany.
Ze swoimi krótkimi nogami, opadającym nosem i charakterystycznym toczącym się chodem, Sussex Spaniel poluje powoli i niespiesznie przeprawia się przez gęste zarośla. Jednak dzięki jego gruntownym poszukiwaniom i delikatnemu nosowi jego łowy zwykle kończą się sukcesem. Jego ogromna wytrzymałość oraz staranny i sumienny styl pracy zapewniły mu już pod koniec XVIII wieku doskonałą reputację jako psa płochacza. Chociaż do dziś nie stracił niczego ze swoich cennych cech psa myśliwskiego, Sussex Spaniel stał się rzadką rasą.
Nie tylko jako pies myśliwski, ale także jako pies rodzinny, Sussex Spaniel wydaje się mieć trudności z pokonaniem konkurencji ze strony innych ras psów. Mimo to silny Brytyjczyk o lwiej sierści jest doskonałym psem rodzinnym i towarzyszącym. Jego towarzyski i zawsze przyjazny charakter czynią z niego sympatycznego i wiernego partnera. Sussex rozwija bardzo bliską, intensywną więź ze swoim „stadem”, zwłaszcza z dziećmi. Lubi być wszędzie z Tobą i chętnie podąża za swoimi ludźmi na każdym kroku. Dzięki swojej zorientowanej na ludzi naturze, czuły i wrażliwy spaniel jest również bardzo łatwym do wychowania psem, który szybko się uczy i łatwo się dostosowuje.
Jego spokojny charakter i powolny chód nie powinny jednak ukryć faktu, że Sussex Spaniel posiada również dużo temperamentu. Szczególnie na zewnątrz pies myśliwski pokazuje, że ma w sobie dużo energii. Z entuzjazmem i aktywnością podejmuje się zadań myśliwskich, a także cieszy się z każdego gatunku zastępczej aktywności, która będzie dla niego wyzwaniem zarówno pod kątem fizycznym, jak i umysłowym. Chociaż jest uważany za najspokojniejszego przedstawiciela wszystkich odmian spaniela, na zewnątrz Sussex jest psem aktywnym i pełnym temperamentu, który nie tylko cieszy się długimi spacerami po łąkach i lasach, ale także urozmaiconymi ćwiczeniami i inteligentnymi zabawami. Nawiasem mówiąc, jego „gorączka łowiecka” może się w każdej chwili uaktywnić, więc – mimo jego czułego i zorientowanego na ludzi usposobienia – należy zawsze dobrze pilnować go, gdy jesteś z nim w podróży.
Energia Sussex Spaniel jest często lekceważona – co wynika głównie z jego wyglądu. Przy masie ciała około 23 kg przy wysokości ramion zaledwie 38 do 41 cm, Sussex wygląda na dość masywnego, a jego raczej spokojny, bujający chód i krótkie nogi (przy okazji najniższe w porównaniu z innymi rasami spanieli) również nie zdradzają nic z jego temperamentu.
Angielska hodowczyni Joy Freer, która w latach 1923–1984 hodowała Sussex Spaniele i wraz ze swoim podopiecznym „Fourclovers” miała decydujący wpływ na rozwój rasy, chętnie porównywała swoją ulubioną rasę z lwem. Toczący się chód, który jest zupełnie nietypowy dla spanieli, sposób, w jaki porusza swoimi mocnymi kośćmi i dużymi łapami, można także zaobserwować u lwów. A nawet gęsta sierść o kolorze złoto-wątrobowym, która wydaje się coraz bardziej złota im bliżej końców włosów, nie wystąpiłaby w tej formie u żadnego innego zwierzęcia – może z wyjątkiem lwa.
Obfita sierść Sussex Spaniela jest średniej długości i gładka. Szczególnie mocno osadzone są uszy, ogon, tylna część ciała i nogi. Złoto-wątrobową wierzchnią warstwę sierści wspiera bardzo gęsty podszerstek, który niezawodnie chroni Sussex Spaniela przed wiatrem i warunkami atmosferycznymi. Jego orzechowe oczy pod gęstymi, lekko zmarszczonymi brwiami nadają mu bardzo łagodny, czasem zamyślony wyraz.
Chociaż sam Sussex Spaniel jest dziś bardzo rzadki, miał ważny udział w kształtowaniu wielu ras spanieli angielskich. Jego historia sięga daleko wstecz. Przypuszcza się, że już pod koniec XVIII wieku, w 1795 roku, w angielskim hrabstwie Sussex urodziły się pierwsze szczenięta o tej samej nazwie. Ówczesny hodowca E.A. Fuller, który poprowadził swoją hodowlę „of Rosehill” aż do swojej śmierci w 1847 roku, jest uważany za pioniera rasy. Podczas swojej ponad 50-letniej hodowli ugruntował charakter i wygląd Sussex Spaniela. Poprzez krzyżówki z innymi spanielami, które zdobywały stosunkowo większą uwagę, Sussex Spaniel coraz bardziej stracił na znaczeniu jako czysto myśliwski pies używany do poszukiwań w gęstych zaroślach.
Chociaż Sussex Spaniel był jedną z dziesięciu pierwszych ras, które zostały wpisane do księgi hodowlanej American Kennel Club w 1884 roku, w przeciwieństwie np. do Cocker spaniela angielskiego czy Springer Spaniela angielskiego, ta rasa nigdy nie doświadczyła prawdziwego przełomu. Kiedy hodowca Joy Freer przyjął rasę w 1923 roku, Sussex Spaniel w swojej czystej postaci był na skraju wyginięcia. Tylko dzięki zaangażowaniu Freera osiem psów czystej rasy Sussex Spaniel przeżyło II wojnę światową, dzięki czemu hodowla mogła być kontynuowana.
Dziś rasa jest uznawana przez wszystkie główne stowarzyszenia kynologiczne: Fédération Cynologique Internationale (FCI), American Kennel Club, Kennel Club of Great Britain, Canadian Kennel Club, National Kennel Club lub New Zealand Kennel Club. Jednak baza hodowlana spaniela Sussex jest nadal bardzo wąska. Rasa jest najbardziej rozpowszechniona w Ameryce Północnej. Pojedynczo są również hodowane we Francji, Belgii i Czechach. Z drugiej strony, w swojej ojczystej Wielkiej Brytanii i innych krajach europejskich, Sussex Spaniel jest niezwykle rzadki.
Jeśli interesujesz się tą rzadką rasą, nie będzie łatwym zadaniem, aby poznać „prawdziwego” Sussexa – nie mówiąc już o zakupie szczeniaka czystej krwi. W Polsce istnieją kluby rasy podlegające FCI, jednak szczeniąt nie jest wiele. Trzeba będzie się liczyć z długim czasem oczekiwania lub podrożą zagranicę po swojego szczeniaka.
Oferty z Internetu lub z gazety, które reklamują słodkie szczenięta rasy Sussex Spaniel są oczywiście bardzo kuszące, biorąc pod uwagę małą liczbę hodowli. Lepiej jednak ich unikać. Zazwyczaj profesjonalni hodowcy nie robią ze swoim szczenięciem żadnej „reklamy”. W końcu chcą oddać swoje psy ludziom, którzy są naprawdę zainteresowani rasą i którzy są świadomi swojej odpowiedzialności jako opiekunowie psów.
© avarand / stock.adobe.com
Jeśli chcesz kupić szczeniaka, który nie tylko wyglądem przypomina Sussex Spaniela, ale jest „prawdziwym” Sussexem, który jest stabilny pod względem charakteru i zdrowy, kupuj tylko od renomowanego hodowcy. Poważni hodowcy przestrzegają wymagań hodowlanych FCI i przekazują swoje psy tylko z certyfikowanymi papierami i rodowodem. Upewnij się, że wykonano ważne badania zdrowotne, takie jak badania rentgenowskie bioder w celu wykluczenia dysplazji stawów biodrowych i badania oczu. Rodzice i rodzeństwo również powinni być przebadani pod kątem wymienionych choroby. Zanim zdecydujesz się na zakup psa, zdecydowanie musisz również spotkać się z hodowcą osobiście. Tylko w ten sposób możesz wyrobić sobie prawdziwe wrażenie na temat jakości i renomy hodowcy i przekonać się, że szczeniak Sussex Spaniel jest naprawdę „właściwy” dla Ciebie.
Odpowiedzialność za zdrowie Twojego psa zaczyna się, jak wspomniano wcześniej, jeszcze przed zakupem psa. Tylko pies z renomowanej hodowli może – przynajmniej w sposób udowodniony – spełniać wymagania dotyczące zdrowego życia bez dolegliwości. Testy genetyczne i zdjęcia rentgenowskie mogą wykluczyć, że pies jest narażony na zwiększone ryzyko wystąpienia chorób typowych dla rasy, takich jak dysplazja stawów biodrowych lub problemy z oczami. Na szczęście czystej krwi Sussex Spaniele są uważane za bardzo zdrowe i dlatego nie są znane u nich żadne szczególne choroby. Problemy ze stawami również nie są powszechne – pomimo ciężkich kości Sussexa.
Zdrowi przodkowie i dobre świadectwa zdrowia nie są oczywiście gwarancją długiego życia psa bez poważnych chorób. W końcu żywienie, warunki utrzymania i opieka nad psem również mają decydujący wpływ na dobre samopoczucie Twojego psa. Ale jak właściwie wygląda prawidłowe żywienie dla spaniela?
Przede wszystkim pokarm powinien pokrywać zapotrzebowanie żywieniowe psa – w jakiej formie to się dzieje, czy to karma surowa, gotowana, sucha czy mokra, nie ma tu znaczenia. Zapotrzebowanie żywieniowe psa jest przy tym bardzo indywidualne i zależy mniej od rasy, a bardziej od kryteriów takich jak wielkość, masa ciała, wiek i poziom aktywności fizycznej. Tak więc szczenię potrzebuje innego pokarmu niż pies dorosły, a „pies kanapowy” innego niż pies myśliwski. Dlatego też dieta, którą wybierzesz dla swojego Sussex Spaniela, powinna zależeć od jego wieku, ciężaru i ilości ruchu w ciągu dnia. Bardzo pomocna jest dokładna analiza zapotrzebowania na składniki odżywcze i zestawienie składników pokarmowych. Zasadniczo jednak wszystkie psy potrzebują mięsa do życia. Mięso jest uważane za najważniejsze źródło białek dla naszych czworonożnych przyjaciół i dlatego nie powinno go zabraknąć w menu. Uzupełnia się go warzywami, ryżem i płatkami. Twój pies powinien mieć również zawsze dostęp do świeżej wody pitnej. Z kolei pokarm należy podawać tylko w określonych porach dnia. Dorosłemu spanielowi wystarczy jeden lub dwa posiłki dziennie.
Średnio długą, jedwabistą sierść Sussexa należy szczotkować dwa do trzech razy w tygodniu. Podobnie też jego grube łapy i zwisające uszy powinny być regularnie sprawdzane i czyszczone. W ten sposób zapobiega się stanom zapalnym. Wszelkie możliwe zmiany, które mogą wskazywać na chorobę, są dzięki temu wykrywane w odpowiednim czasie i można je omówić u weterynarza.
Nie ma takiej rzeczy, która wyprowadzi Sussex Spaniela zbyt szybko z równowagi. Dopóki może mieszkać blisko swojej rodziny, nie przeszkadzają mu ani hałasujące dzieci, ani hałas uliczny. Na pierwszy rzut oka nic nie przemawia przeciwko życiu w mieście. W rzeczywistości ten mały pies rasowy nie potrzebuje dużego mieszkania, aby czuć się komfortowo. Jednak to, czego jednak zdecydowanie potrzebuje, to wystarczająca ilość ruchu i możliwość swobodnego poruszania się na łonie natury – w mieście nie zawsze jest to jednak możliwe. Jeśli jednak chcesz codziennie jeździć ze swoim psem do pobliskiego parku, na wybieg dla psów lub do lasu, nie musisz koniecznie rezygnować z mieszkania w mieście. Ważne jest, aby zapewnić żywiołowemu i chętnemu do pracy Sussexowi niezbędną ilość ruchu i zajęcia.
Degradacja go tylko do roli psa rodzinnego z pewnością nie będzie korzystna dla pierwotnego psa myśliwskiego i na dłuższą metę uczyniłaby go nieszczęśliwym.
Nawet jeśli Sussex nadal ma doskonały zmysł tropienia i doskonale nadaje się jako pies płochacz, nie musi być koniecznie wyprowadzany na polowania. Również ci, którzy nie są myśliwymi, będą zadowoleni z tej przyjaznej i łatwej do prowadzenia rasy. Dobrym sposobem na skierowanie temperamentu Sussexa na właściwe tory i zaspokojenie jego chęci ruchu i zajęcia są sporty dla psów. Dowiedz się, jakie oferty są dostępne w Twojej okolicy i jaki sport dla psów jest najbardziej przydatny dla Ciebie i Twojego czworonożnego przyjaciela. Ogólnie rzecz biorąc, aportowanie lub ćwiczenia na pracę nosem dobrze sprawdzą się u Sussex Spaniela.
