© slowmotiongli / stock.adobe.com
Spaniel pikardyjski to aktywny i żywiołowy pies myśliwski.
Podobnie jak pozostałe rasy spanieli, spaniel pikardyjski charakteryzuje się wielką pasją do polowania połączoną ze spokojnym usposobieniem. I tak, jak jego bliscy krewni najlepiej sprawdzi się w rękach myśliwych.
Przy wysokości sięgającej 62 centymetrów, spaniel pikardyjski jest mocnym, harmonijnie zbudowanym psem o półdługiej sierści, zaliczanym do grupy wyżłów. Zgodnie ze wzorcem rasy, jego szata jest szara nakrapiana z brązowymi łatami i podpalanymi znaczeniami. Biel w większych ilościach nie jest pożądana, ale dopuszczalne są psy o umaszczeniu szarobiałym.
Eleganckie, wiszące uszy są głęboko osadzone i pokryte jedwabistą sierścią – podobnie jak długi ogon. Jego głowa jest raczej okrągła o masywnym przełomie czołowo-nosowym (stopie).
Spaniel pikardyjski wykazuje – tak jak blisko z nim spokrewniony, ale nieco mniejszy niebieski spaniel pikardyjski – wizualne podobieństwo do wyżła niemieckiego długowłosego i dużego münsterländera. Wzorzec rasy nie określa dokładnej wagi, ale waha się ona zazwyczaj od 20 do 25 kilogramów.
© zooplus
Tak jak w lesie spaniel pikardyjski wiedzie prym, tak w domu jest spokojny i opanowany – chętnie oddaje się pieszczotom swojego opiekuna i jest niezawodnym i chętnym do zabawy towarzyszem całej rodziny.
Jeśli będzie miał zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu i możliwość realizowania swojej myśliwskiej pasji, wspomniane cechy uczynią go idealnym psem rodzinnym, który będzie świetnym uzupełnieniem każdego przyjaznego psom gospodarstwo domowego.
Spaniel pikardyjski uważany jest za przywiązanego do swojego opiekuna i bardzo oddanego mu czworonoga. Jednak jego natura myśliwego nie da o sobie zapomnieć – lubi spędzać czas na świeżym powietrzu, jest aktywny i żywiołowy. Powinien także przejść profesjonalne szkolenie psów myśliwskich, które pokieruje go po właściwych torach.
Pod fachowym okiem i przy konsekwentnym prowadzeniu, spaniel pikardyjski będzie otwartym, chętnym do nauki czworonogiem. Jako że psy tej rasy należą do posłusznych swoim przewodnikom, ich szkolenie powinno odbywać się zawsze z dużą dawką cierpliwości i empatii.
Wszelkie „błędy wychowawcze” wynikają zazwyczaj z nie do końca jasno wyrażonych intencji opiekuna, a nie złej woli samego psa. Oczywiście, jak zawsze, również w jego przypadku podstawą wychowania jest niesłabnąca konsekwencja.
Prawdziwy pies myśliwski ma na ogół prostą w pielęgnacji sierść. Tak jest również w przypadku długowłosych przedstawicieli rasy spaniel pikardyjski. Warto jednak poświęcić trochę czasu na jej codzienne szczotkowanie, dzięki czemu na bieżąco można się pozbyć wszelkich pamiątek ze spaceru.
Miej na oku uszy swojego psa – najlepiej codziennie sprawdzaj je pod kątem stanów zapalnych. Środowisko panujące w wiszących uszach stwarza bowiem idealne warunki do ich rozwoju. Gdy będą brudne, użyj specjalnego środka do czyszczeniu uszu.
Pamiętaj także o regularnym sprawdzaniu pazurów i ich ewentualnym obcinaniu. Zwłaszcza te psy, które dużo czasu spędzają spacerując po miękkim podłożu lub starsze psy mają skłonności do posiadania zbyt długich pazurów, co wiąże się z ryzykiem bolesnych skaleczeń łap. Obcinacz do pazurów jest więc przydatnym akcesorium pielęgnacyjnym. To samo dotyczy pęsety do usuwania kleszczy, którą również warto mieć w zanadrzu.
Ponadto, zaopatrz się w łagodny szampon dla psów. Co prawda, na ogół wystarczy wyszczotkować brudną sierść, czasami jednak pozostałości błota mogą okazać się zbyt uporczywe. W takiej sytuacji pomoże jedynie kąpiel – do której zresztą należy przyzwyczajać psa od szczenięcia. Na szczęście większość spanieli lubi wodę i nie ma problemu z zażywaniem kąpieli.
Ten pies pracujący pasuje dobrze do rodziny, której członkiem jest myśliwy, będący w stanie poświęcić mu czas na szkolenie i pracę. Absolutnie odradzamy trzymanie spaniela wyłącznie jako psa rodzinnego. Nie będzie miał bowiem okazji, by dać upust swojemu instynktowi, co może skutkować problemami behawioralnymi.
Zapewnij swojemu podopiecznemu nie tylko szkolenie myśliwskie i odpowiednie aktywności, ale również ogrodzony ogród, w którym będzie mógł się wyszaleć.
Ważne jest też, aby zabawy były wspólne – spaniel lubi spędzać czas ze swoim opiekunem i nie nadaje się do życia w budzie czy kojcu. Nie odnajdzie się również w mieście. Sprawdzi się natomiast w rękach początkujących, pod warunkiem, że zdecydują się na profesjonalne wsparcie w kwestii szkolenia myśliwskiego.
Z innymi psami spaniel pikardyjski rozumie się bardzo dobrze. Z innymi zwierzętami może mieszkać wspólnie, jeśli będzie do nich przyzwyczajany od najmłodszych lat. Niewykluczone nawet, że się z nimi zaprzyjaźni. Unikajmy natomiast we wspólnym gospodarstwie domowym zwierząt takich jak jego potencjalne ofiary – króliki czy świnki morskie.
Zanim zdecydujesz się na psa, zastanów się kto będzie mógł zaopiekować się nim podczas Twojej nieobecności albo dowiedz się, gdzie możesz wyjechać razem z nim! W dzisiejszych czasach wiele hoteli chętnie przyjmuje dobrze wychowanych czworonożnych gości. Poza tym, spaniel pikardyjski jest idealnym towarzyszem pieszych wędrówek!
Przed zakupem psa, sprawdź czy żaden z członków rodziny nie ma alergii na sierść. Przeanalizuj również dokładne koszty, które trzeba będzie ponieść w związku z zakupem podstawowego wyposażenia, karmy czy wizyt kontrolnych u lekarza weterynarii.
Wszelkie myśliwskie aktywności są ulubionym zajęciem każdego przedstawiciela tej rasy! Nie ulega więc wątpliwości, że muszą być ważną częścią jego codzienności. Spaniel pikardyjski świetnie sprawdzi się zwłaszcza w tropieniu rannej zwierzyny, ale we krwi ma również pracę w wodzie – z przyjemnością spędza czas nad wodą i w wodzie. Oczywiście będzie również szczęśliwy, gdy zabierzesz go na polowanie w innym terenie. Upewnij się tylko, że niezawodnie reaguje na przywołanie – bezwzględne posłuszeństwo jest podstawowym warunkiem spacerów bez smyczy.
Ponadto, dorosły spaniel będzie świetnym towarzyszem biegania czy wycieczek rowerowych. Wprost stworzonym dla niego zajęciem jest też mantrailing, czyli tropienie użytkowe. Nie będzie miał również nic przeciwko aportowaniu – najchętniej z wody.
Podobnie jak jego krewni, ten francuski spaniel cieszy się dobrym zdrowiem. Jego słabostką są jedynie piękne, wiszące uszy, które tak jak w przypadku wszystkich psów z podobnymi uszami, mają skłonności to infekcji, z łatwością rozwijających się w wilgotnym i ciepłym środowisku panującym w ich wnętrzu.
Uwagę należy zwrócić także na odpowiednie żywienie i właściwą podaż kalorii, dostosowaną do faktycznie wydatkowej energii. Spaniel pikardyjski zazwyczaj dobrze wykorzystuje pokarm i ma tendencję do nadwagi. Ponadto, szczupła talia jest najlepszą formą profilaktyki dysplazji stawów biodrowych, której sprzyjają nadmiarowe kilogramy.
Zadbany i trzymany zgodnie z warunkami odpowiednimi dla gatunku pies tej rasy może osiągnąć wiek 14 lat.
Jak już wspomnieliśmy, w przypadku tej rasy należy uważać na nadwagę. Dorosłego spaniela warto regularnie ważyć, aby móc szybko zareagować na ewentualny przyrost lub spadek wagi – liczby nie kłamią.
Jeśli wskażą zbyt wysoką wartość, najlepiej zmniejsz racje żywieniowe – specjalna dietetyczna karma nie będzie na ogół konieczna. Dorosły pies powinien być karmiony dwa razy dziennie, szczenięta częściej.
Przeczytaj także: Mój pies waży za dużo: Zdrowe odchudzanie
Po głównych posiłkach należy psu zapewnić możliwość odpoczynku: Wzmożona aktywność po jedzeniu niesie bowiem ze sobą ryzyko zagrażającego życiu skrętu żołądka.
Jeśli chcesz sprawić swojemu podopiecznemu przyjemność, podaj mu specjalne kości dla psów lub suszone uszy wołowe do żucia. Nie zapomnij również o świeżej wodzie pitnej, do której pies powinien mieć stały dostęp. Na dłuższy spacer czy wycieczkę warto zabrać ze sobą wodę w specjalnym pojemniku.
Spaniel pikardyjski należy do rzadkich ras. Najwięcej przedstawicieli tej rasy znajdziesz naturalnie we Francji, zatem jeśli znasz język francuski, warto wybrać się do ojczyzny tego spaniela, gdzie wybór hodowców będzie zdecydowanie największy. Jednak ich hodowle znajdują się również w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Belgii oraz Kanadzie.
Ewentualnie rozejrzyj się za hodowcami innych spanieli, takich jak spaniel pikardyjski niebieski czy spaniel bretoński. Są one do siebie bardzo podobne, zarówno pod względem wyglądu, jak i charakteru. Alternatywę może stanowić także wyżeł niemiecki długowłosy czy münsterländer.
Zawsze możesz zwrócić się o pomoc do jednego ze związków wyżłów francuskich, którzy wskażą Ci kierunek poszukiwań. Pamiętaj, że sprowadzając psa z zagranicy, musisz spełnić pewne warunki dotyczące wwozu i wywozu zwierząt – zapoznaj się z nimi zawczasu.
Jeśli szukasz dorosłego spaniela pikardyjskiego, możesz skierować swoje kroki również w kierunku klubów rasy. Niektóre z nich są w posiadaniu psów, które nie mogą być już wykorzystywane do polowań i szukają odpowiedniego domu, w którym będą się spełniały jako psy rodzinne. W takim wypadku dowiedz się wszystkiego na temat wcześniejszej historii danego psa i upewnij się, że jesteś w stanie sprostać jego wymaganiom.
Oprócz spanieli, możesz rozważyć także pozostałe rasy wyżłów oraz ich mieszanki, które nierzadko można znaleźć w schroniskach dla zwierząt. Na poszukiwania swojego nowego podopiecznego wyrusz więc z otwartymi oczami i sercem!
Tak jak w przypadku wszystkich innych ras psów, podczas zakupu spaniela pikardyjskiego obowiązuje zasada mówiąca, że profesjonalny hodowca jest najlepszym startem dla zdrowego i szczęśliwego psa! Poszukaj zatem godnego zaufania hodowcy i nie pozwól się skusić wątpliwie korzystnym ofertom w rodzaju „rasowy pies bez rodowodu”. Dokumenty same w sobie może nie mają wielkiej wagi, ale ich posiadanie świadczy o tym, że poprzez przynależność do związku, działalność hodowcy podlega kontroli, której żaden renomowany hodowca nie uniknie.
Tylko zrzeszeni hodowcy mogą zaoferować Ci zdrowego, hodowanego zgodnie ze wzorcem rasy psa. Chętnie opowiedzą historię szczenięcia i jego rodziców, a szczenię przed wyjazdem do nowego domu będzie zaszczepione i kilkukrotnie odrobaczone.
Tak jak wszystkie inne spaniele, również spaniel pikardyjski ma swoich przodków wśród średniowiecznych psów na ptactwo, a jego nazwa nawiązuje do miejsca pochodzenia. Znajduje się ono w Pikardii, która obfituje w bagna i zbiorniki wodne. Stąd też spaniel pikardyjski wykorzystywany był głównie do polowań na ptactwo wodne, takie jak bekas.
Na początku jego przodkowie byli towarzyszami rolników, ale około 1600 roku szlachta zabroniła swoim poddanym polowania, do którego prawa miała od tamtej pory tylko ona. Wraz z przejęciem tego uprawnienia, psy myśliwskie również przeszły na własność szlachty.
Zgodnie z podaniami, psy tej rasy już wcześniej miały swoich zwolenników wśród jej przedstawicieli. Przodkowie spaniela pikardyjskiego mieli być trzymani na dworze króla Ludwika XII już w 1512 roku. Fanem tych wszechstronnych myśliwych był także Król Słońce Ludwik XIV.
Podczas rewolucji francuskiej, lud odebrał szlachcie również ich psy. W efekcie tego pojawiły się nowe rasy i odmiany – obok wyżłów długowłosych i spanieli także rasy krótkowłose o podobnych cechach, takie jak na przykład wyżeł z Owernii (Braque d‘Auvergne).
Spaniel pikardyjski był długo uważany za odmianę kolorystyczną spaniela francuskiego, ale w 1908 roku został uznany za samodzielną rasę i od tamtej pory jest jako taki hodowany. Poza granicami Francji jest jednak mało znany – dużo bardziej rozpowszechnioną na świecie rasą jest mniejszy od niego spaniel bretoński.
