© BenHur / stock.adobe.com
Schnoodle to pies hybrydowy powstały ze skrzyżowania sznaucera i pudla.
Schnoodle, snoodle czy schnaupoo to mieszanka sznaucera i pudla. Należy do tak zwanych psów hybrydowych, które nie są oficjalnie uznawane za niezależne rasy przez światowe stowarzyszenia hodowlane.
Schnoodle jest psem hybrydowym, co oznacza, że hodowcy kojarzą ze sobą rasowe sznaucery i pudle w nadziei, że oboje rodzice przekażą szczeniętom swoje najlepsze cechy.
Z reguły potomstwo schnoodle nie jest wykorzystywane do dalszej hodowli.
Dokładnie rzecz biorąc schnoodle to mieszaniec. W zależności od tego, który pudel czy sznaucer został użyty w hodowli, możliwe są różne odmiany:
W zależności od tego, czyje geny dominują w danym przypadku, schnoodle może mieć sierść kręconą – tak jak pudel lub szorstką – tak jak sznaucer. Czasami może łączyć w sobie również obie struktury.
Niektóre schnoodle mają charakterystyczną brodę sznaucera, inne typową dla pudla lokowatą sierść na głowie i występują zazwyczaj w czarnym, szarym, białym lub brązowym umaszczeniu, chociaż spotyka się również szczenięta dwu- lub wielokolorowe. Charakterystyczne dla wszystkich schnoodle są ciemne oczy, czarny nos i lekko zagięte uszy.
Schnoodle łączy w sobie cechy pudla i sznaucera. Pudle uważane są za niezwykle pojętne, inteligentne i łatwe w szkoleniu psy. Sznaucery są natomiast nieco bardziej żywiołowe, pewne siebie i uparte.
Celem przyświecającym hodowcom jest stworzenie zrównoważonego czworonoga o przyjemnym charakterze. Nigdy jednak nie ma na to gwarancji.
W idealnym przypadku schnoodle będzie przyjaznym, milusińskim i skorym do zabawy psem, który dobrze rozumie się z dziećmi i innymi zwierzętami domowymi. Niemniej, zwłaszcza w przypadku najmniejszych odmian schnoodle może być zauważalna lekka nerwowość pudla toy.
Zasadniczo, schnoodle uchodzi za przywiązanego do człowieka, czujnego psa, który sprawdzi się również w rękach początkujących. W każdym przypadku warto jednak wybrać się ze swoim podopiecznym do szkoły dla psów, aby od samego początku zadbać o prawidłową socjalizację. Ułatwi to również zapanowanie nad niepożądanym instynktem obronnym, jeśli u danego egzemplarza dominują geny sznaucera.
Im mniejszy schnoodle, tym lepiej będzie czuł się w mieście. W przypadku większych egzemplarzy zdecydowanie lepszy będzie dom z ogrodem lub wiejskie otoczenie.
Ponieważ psy te bardzo mocno przywiązują się do swoich opiekunów, nie powinny zbyt długo zostawać same w domu.
Ten zwinny pies hybrydowy uwielbia długie spacery oraz wszelkie interaktywne zabawki i zabawy, w których będzie mógł wykazać się swoją inteligencją. Ze względu na dużą chęć do nauki, świetnie sprawdza się w wielu psich sportach takich jak agility, obedience czy dog dancing, doskonale nadaje się również na psa asystującego, ratowniczego czy terapeutycznego.
Schnoodle może być trzymany zarówno przez singli, pary, seniorów jak i rodziny – grunt, żeby jego opiekun poświęcał mu dużo czasu i układał go z miłością, konsekwencją i stanowczymi zasadami. W przeciwnym razie bowiem mogą pojawić się u niego zaburzenia behawioralne takie jak nadmierne szczekanie.
Ilość niezbędnych zabiegów pielęgnacyjnych zależy od tego, czy dany osobnik odziedziczył sierść po pudlu czy sznaucerze. Miękkie loki pudla należy regularnie strzyc, podczas gdy szorstki włos sznaucera musi być przycinany ręcznie.
Osoby bez doświadczenia mogą poprosić o pomoc w używaniu maszynki do strzyżenia psiego fryzjera, który zademonstruje, jak powinny wyglądać pierwsze kroki w tym względzie.
Owłosione zwisające uszy trzeba regularnie sprawdzać i czyścić, aby przeciwdziałać stanom zapalnym. Poza tym, zwłaszcza w przypadku mniejszych piesków należy kontrolować stan uzębienia, aby zapobiec tworzeniu się kamienia nazębnego i zapaleniu dziąseł.
Zapotrzebowanie na pokarm zależy od wielkości, wieku i stopnia aktywności zwierzęcia. Można podawać mu zarówno mokrą, jak i suchą karmę, pamiętając o tym, aby u najmniejszych egzemplarzy dostosować ją tak, aby pieski nie miały problemów z jej przeżuwaniem. W grę wchodzi również barfowanie.
Ogólnie rzecz biorąc, mieszanki pudla i sznaucera cieszą się dobrym zdrowiem. Wynika to z tak zwanej heterozji, czyli wybujałości mieszańców – zwiększonej żywotności i odporności ras mieszanych w stosunku do linii rodzicielskich.
Mieszańce mają więc być sprawniejsze, bardziej wytrzymałe i mniej podatne na choroby niż psy rasowe. Niemniej, również w ich przypadku mogą pojawiać się choroby dziedziczne takie jak problemy ze stawami – dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, problemy z oczami, choroby skóry oraz alergie. W przypadku większych psów pojawia się także wyższe ryzyko skrętu żołądka, a w przypadku mniejszych zwichnięcia rzepki.
Średnia długość życia zdrowych schnoodle waha się od 10 do 15 lat, przy czym mniejsze egzemplarze dożywają słuszniejszego wieku niż ich bardziej rośli krewni.
Schnoodle to pies hybrydowy pochodzący z USA, gdzie w latach 80-tych ubiegłego wieku zaczęto krzyżować dwie wybrane rasy, aby stworzyć czworonoga o możliwie najbardziej pozytywnych cechach charakteru i właściwościach sierści.
W przypadku schnoodle celem było uzyskanie przyjaznego rodzinie psa o kompaktowych rozmiarach. Jeśli chodzi o rasy hybrydowe, do hodowli często wykorzystywane są pudle, które praktycznie nie gubią włosów i są uważane za przyjazne alergikom. Jednak to, czy sam pudel czy jego mieszanka mogą być trzymane przez osoby mające alergię na psią sierść musi zostać rozstrzygnięte w każdym przypadku indywidualnie.
Inne popularne mieszanki z domieszką krwi pudla to labradoodle, golden doodle, maltipoo oraz cavapoo.
Psie hybrydy takie jak schnoodle nie są oficjalnie uznawane za rasę. Nie istnieją w ich przypadku jednolite standardy i regularny program hodowlany. Aby uzyskać miot schnoodle, w każdym przypadku do hodowli należy wykorzystać pudla i sznaucera. Powstałe w ten sposób schnoodle nie są ze sobą dalej kojarzone.
© peter / stock.adobe.com
Ponieważ schnoodle nie jest oficjalnie uznaną rasą, nie zostały opracowane jednolite wymagania dotyczące hodowli. Tym ważniejsze jest zadawanie hodowcy pytań i dokładne przyjrzenie się rodzicom wybranego szczenięcia.
Profesjonalni hodowcy krzyżują ze sobą tylko zdrowe zwierzęta i chętnie udzielają wszelkich informacji przyszłym opiekunom swoich podopiecznych. Ceny szczeniąt wahają się od 4.000 do 6.000 złotych.
Jeśli nie upierasz się przy psie designerskim, możesz również odwiedzić miejscowe schroniska dla zwierząt, gdzie wiele psów różnych ras i mieszańców czeka na nowy dom. Przy odrobinie szczęścia znajdziesz wśród nich również pudla, sznaucera lub ich mieszanki.
Schnoodle to prawdziwa niespodzianka – trudno z góry przewidzieć, jak rozwinie się szczenię, czy pójdzie w ślady pudla czy sznaucera.
Ponadto, wielu miłośników psów krytycznie podchodzi do ras hybrydowych, ponieważ w ich hodowli wykorzystywane są zwierzęta, które nie muszą spełniać żadnych norm zdrowotnych czy genetycznych.
| Cechy szczególne: | Pies hybrydowy powstały ze skrzyżowania pudla i sznaucera, hodowany w czterech różnych rozmiarach. |
| Charakter: | przyjazny, inteligentny, czujny, skory do zabawy |
| Wysokość w kłębie: | toy: ok. 25–30 cm miniaturowy: ok. 29–35 cm standardowy: ok. 36–45 cm olbrzym: do ok. 60 cm |
| Waga: | toy: ok. 2–4 kg miniaturowy: ok. 4–6 kg standardowy: ok. 6–12 kg olbrzym: do ok. 45 kg |
| Sierść: | kręcona lub szorstka czarna, szara, biała, brązowa, również dwubarwna w cętki i łaciata |
| Pielęgnacja sierści: | wymagająca, konieczne regularne strzyżenie lub trymowanie |
| Potrzeba ruchu: | średnia, sprawdzi się np. w agility lub obedience |
| Pies dla początkujących: | tak |
| Szczekanie: | raczej intensywne |
| Długość życia: | 10–15 lat |
| Typowe choroby: | dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, choroby skóry i oczu |
| Cena: | od około 4.000 złotych |
| Grupa FCI: | nieuznany |
| Pochodzenie: | USA |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
