© volofin / stock.adobe.com
Chociaż schipperke ma zaledwie 30 centymetrów wzrostu, nie brakuje mu pewności siebie. W końcu ten mały, wysportowany osiłek o uważnym spojrzeniu jest odważnym psem stróżującym, który wiernie i niezawodnie broni swojej rodziny.
Siedzenie w miejscu nie jest w jego stylu, mały czarny schipperke woli działać. Za sprawą swojego ciekawskiego usposobienia wszędzie znajdzie sobie coś do zrobienia – czy to goniąc myszy i szczury na polu, czy pilnując zakupów swojego pana na korytarzu. Ten mały owczarek jest zbyt inteligentny, żeby się nudzić. Dlatego jego opiekunowie również powinni mieć głowy pełne pomysłów.
Schipperke potrzebuje dużo ruchu i zajęcia. Deszcz czy zimno nie są żadną wymówką dla tego wytrzymałego czworonoga o grubej sierści. Aby za nim nadążyć, należy zatem być przygotowanym na różne scenariusze. Oprócz codziennych spacerów na świeżym powietrzu, zaleca się regularne odwiedzanie z nim szkoły dla psów.
Jeśli ma zapewnioną odpowiednią ilość zajęć fizycznych i wyzwań umysłowych, schipperke może spełniać się w roli psa rodzinnego. Będzie wówczas kochającym i wrażliwym przyjacielem, partnerem i obrońcą. Swoją łagodną i cierpliwą stronę chętnie okazuje zwłaszcza w stosunku do dzieci. Jest oddany swojej rodzinie i najchętniej nie odstępowałyby jej członków ani na krok. Pomimo swojej niezależności i pewności siebie, czworonogi te chętnie się uczą i pilnie wykonują wszelkie ćwiczenia.
Jego pojętność i chęć zadowalania swojego opiekuna można z powodzeniem wykorzystać w szkoleniu. Schipperke potrzebują odpowiedniego wychowania oraz socjalizacji, aby poznać granice, których im przekraczać nie wolno. Jego angielski przydomek „LBD – little black devil” (mały czarny diabeł) zdradza, że mogą mieć dużo za swoimi uroczymi uszami. W szczególności ich zamiłowanie do głośnego szczekania, wciąż obecny instynkt łowiecki i nieufność wobec obcych mogą stać się źródłem kłopotów, jeśli nie zostaną skierowane na właściwe tory.
Za sprawą tych cech charakteru (nie zawsze do końca bezproblemowych), ten obdarzony dużą pewnością siebie belgijski pies traktowany jest często jak pies dla początkujących. Rzeczywiście jego poczucie przynależności do rodziny i zapał do nauki oraz niewielki rozmiar mogą za tym przemawiać, jednak osoby bez doświadczenia nie powinny w żadnym wypadku lekceważyć niezbędnego wkładu w jego szkolenie. Jeśli natomiast wcześniej zasięgniemy informacji na temat specyfiki rasy, będziemy uczęszczać z naszym pupilem na zajęcia do szkoły dla psów oraz poświęcimy mu dużo uwagi i czasu, z pewnością będziemy czerpać z jego towarzystwa więcej radości niż problemów.
© Dogs / stock.adobe.com
Pomimo swoich niewielkich rozmiarów, schipperke wyróżnia się na tle innych czworonogów i to nie tylko ze względu na szczekliwość i ciekawską naturę. Jego przenikliwe spojrzenie, trójkątny lisi pyszczek i charakterystyczna krzaczasta kryza nadają mu interesujący, nieco dziwaczny wygląd.
Przy wysokości w kłębie od 28 do 33 cm w przypadków psów i od 25 do 30 cm w przypadku suk, schipperke zaliczamy do małych ras psów. Nie jest on jednak słodkim psem kanapowym do przytulania. Jego mocna budowa, muskularna szyja i szeroka klatka piersiowa potwierdzają, że mamy do czynienia raczej z „małym owczarkiem” – jak tłumaczy się flamandzkie słowo „schipperke”. Jego lisia, klinowata głowa z niesłychanie ruchliwymi, trójkątnymi, stojącymi uszami i czujnym spojrzeniem ciemnobrązowych oczu w kształcie migdałów podkreślają wizerunek czujnego psa stróżującego.
Czarna sierść schipperke jest nastroszona na szyi, tworząc efektowny kołnierz. W jej górnej części, aż do kłębu oraz na ramionach sierść jest dłuższa i układa się w swego rodzaju grzywę. Na spodniej stronie szyi i na przedpiersiu, aż do przednich kończyn kołnierz i grzywa układają się w kształt żabotu. Na pozostałej części tułowia o odpowiednich proporcjach twardy, błyszczący włos okrywowy jest krótki lub średniej długości i przylegający do ciała.
Gruby podszerstek zapewnia doskonałą ochronę przed zimnem i wiatrem. W przeciwieństwie do zawsze czarnego włosa okrywowego, w przypadku, którego nie dozwolone są żadne białe odmiany, podszerstek może być ciemnoszary.
Schipperke zawdzięcza swoje czarne umaszczenie psu rasy leuvenaar – małemu, pierwotnemu w typie i równie czarnemu owczarkowi z XVII wieku, który uważany jest nie tylko za jego przodka, ale również przodka owczarka belgijskiego. Ten szybki i zwinny zwierzak był ceniony przede wszystkim ze względu na umiejętność niezawodnego polowania na szczury, myszy i inne szkodniki.
Przeistoczenie się z można powiedzieć szczurołapa w modnego psa, a następnie uznanego psa rasowego schipperke zawdzięcza belgijskiej królowej Marie-Henriette, która nabyła go w 1885 roku na wystawie w Brukseli i rozsławiła poza granicami Belgii i Holandii. W 1887 roku pierwsze psy tego typu zostały sprowadzone do Ameryki i Anglii. W 1888 roku pierwszy belgijski klub rasy opracował oficjalny wzorzec dla schipperke, tym samym standaryzując podtypy anvers, louvain oraz bruxelles.
Chociaż pod koniec XIX wieku schipperke stał się jednym z ulubionych psów domowych w Belgii, podczas II wojny światowej wielu hodowców musiało zrezygnować z jego hodowli. Po zakończeniu wojny w jego ojczyźnie istniało tylko trzech znanych hodowców, którzy jednak wraz z nadejściem „boomu na pudle” mieli trudności ze sprzedażą swoich podopiecznych. Na szczęście miłośnicy schipperke w Anglii i Ameryce zadbali o w pełni zasłużone odrodzenie rasy. Dzisiaj jej hodowców znajdziemy w wielu krajach na całym świecie, jednak szanse na spotkanie rasowego schipperke podczas codziennego spaceru nadal pozostają niewielkie.
Niewątpliwą zaletą wciąż dość niewielkiej popularności schipperke jest fakt, że nigdy nie był nadmiernie rozmnażany, dzięki czemu nie zmaga się on z problemami zdrowotnymi czy zaburzeniami behawioralnymi, z którymi boryka się wiele modnych czworonogów. Niemniej, planując zakup szczenięcia, należy dokładnie przemyśleć wybór hodowcy. Psa nie kupuje się jak pary butów, które można wymienić na inne, jeśli nie będą nam pasowały. Jeśli jesteśmy przekonani, że schipperke jest psem odpowiednim dla nas i jesteśmy gotowi kolejne 15 lat lub więcej spędzić w towarzystwie tego aktywnego zwierzaka, powinnyśmy udać się do oficjalnego klubu rasy w celu uzyskania listy uznanych i certyfikowanych hodowców.
Przed zakupem szczenięcia spotkajmy się z potencjalnym hodowcą przynajmniej raz, a najlepiej dwa razy i pozwólmy mu pokazać hodowlę i zwierzęta hodowlane. Podobnie jak w przypadku wielu innych transakcji, również przy zakupie psa kluczowe jest wrażenie, jakie zrobi na nas sprzedający: Czy hodowca sprawia wrażenie sympatycznego? Czy jest otwarty i chętnie oprowadza nas po swojej hodowli? Czy dzieli się z nami wiedzą na temat rasy i udziela nam ważnych wskazówek dotyczących wspólnego życia i utrzymania psa? W najlepszym wypadku hodowca powinien zadeklarować gotowość wsparcia również po zakupie i pozostanie najważniejszym punktem kontaktowym w kwestach wychowania, żywienia i pielęgnacji malucha.
© Иван Василенко / stock.adobe.com
Przed zakupem warto rozeznać się w kwestiach zdrowotnych naszego przyszłego podopiecznego. W końcu przedstawiciel tej rasy zostanie z nami na długo, bo 15, a może na 20 lat. Schipperke cieszą się dobrym zdrowiem i prawie nie istnieją choroby typowe dla rasy, z którymi musiałyby się zmagać. W jego przypadku warto wspomnieć jedynie o dziedzicznej chorobie o skomplikowanej nazwie mukopolisacharydoza typu III, która może prowadzić do zaburzeń metabolizmu komórkowego, a która występuje u przedstawicieli tej rasy nieco częściej niż u innych.
Niemniej, problemy zdrowotne mogą pojawić się u schipperke w wyniku nadwagi – jedzenie w ich przypadku należy bowiem do jednych z ulubionych czynności. Ze względu na ich niewielkie gabaryty, każdy nadprogramowy kilogram staje się szybko dobrze widoczny. Dlatego nie możemy pozwalać zwieść się błagalnemu spojrzeniu ich czarnych migdałowych oczu, a przysmaki i inne łakocie, takie jak herbatniki czy chipsy chowajmy w górnych szafkach kuchennych. Dorosłemu schipperke wystarczą dwa posiłki dziennie, przy czym powinny składać się w około 60 procentach z mięsa, 30 procentach z warzyw i 10 procentach z ryżu. Decydującym czynnikiem dla zdrowego rozwoju naszego psa jest nie ilość karmy, ale jej skład. Składniki odżywcze i witaminy, jakich potrzebuje zwierzak zależą od różnych indywidualnych czynników, takich jak wiek, waga, wielkość, poziom aktywności i stan zdrowia. Aby mieć pewność, że dieta jest optymalna, przy jej komponowaniu warto skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Jego solidne zdrowie i zupełnie niewymagająca w utrzymaniu sierść sprawiają, że ten niewielkich rozmiarów, bystry i żywiołowy pies jest idealnym psem domowym. Niemniej, przyszli opiekunowie nie powinni lekceważyć jego energii i temperamentu – zdecydowanie nie jest to typowy pies kanapowy. Jeśli jednak wolimy spędzać czas na świeżym powietrzu na łonie natury, czy na placu zabaw dla psów zamiast przed telewizorem, z pewnością znajdziemy w tym czworonogu doskonałego partnera do codziennych aktywności.
W przeciwieństwie do wynikającej z jego zacięcia sportowego potrzeby aktywności, pod względem utrzymania schipperke nie jest wymagający. Jako dawny pies stróżujący oraz łowca szczurów i myszy towarzyszący rzemieślnikom i żeglarzom pływającym po flamandzkich kanałach na barkach, będzie czuł się komfortowo nawet na mniejszych przestrzeniach, dlatego może z powodzeniem zamieszkać w mieszkaniu. Warunkiem wstępnym jest jednak zapewnienie mu dużej ilości ruchu na zewnątrz, a także tolerancyjni sąsiedzi. Nie każdy bowiem będzie ze spokojem znosił jego głośne szczekanie.
Aby zapanować nad potrzebą głośnego obwieszczania obecności nieznajomych, należy jak najwcześniej nauczyć go, że nie każdy przechodzący sąsiad czy biegacz stanowi zagrożenie. Naturalnie nie powinnyśmy próbować uciszać go całkowicie, ale za sprawą pozytywnego wzmocnienia możemy pokazać mu, że doceniamy zachowywany przez niego spokój. Aby ponownie otrzymać pochwałę lub smakołyk, pies będzie starał się bardziej nad sobą panować.
Im wcześniej pokażemy psu, czego od niego oczekujemy i ustalimy granice, tym szybciej zobaczymy tego efekty. Jeśli natomiast niepożądane zachowania utrwalą się, ich oduczenie będzie wymagało od nas dużo cierpliwości i wytrwałości. Najlepiej byłoby rozpocząć jego szkolenie już w wieku szczenięcym, przy wcześniejszym określeniu celów szkoleniowych. Tylko w ten sposób możliwa będzie ich konsekwentna realizacja i pokazanie psu, że może na nas polegać. Zwłaszcza dla niedoświadczonych opiekunów dobrym pomysłem jest odwiedzanie szkoły dla psów, która wskaże odpowiedni kierunek w szkoleniu.
Na szczęście przedstawiciele tej rasy okazują się być wdzięcznymi uczniami, którzy za sprawą swojej pojętności i przywiązania do człowieka, chętnie podążają za „przewodnikiem stada”. Czas, cierpliwość i konsekwencja oraz dystans i poczucie humoru bez wątpienia są niezbędne do wyszkolenia schipperke na wiernego i nieskomplikowanego psa do towarzystwa, który będzie wówczas nie tylko źródłem radości dla swojej rodziny, ale także bezpieczeństwa – jeśli chodzi o nieproszonych gości, zabawny schipperke nie przewiduje taryfy ulgowej.
