© MilsiArt / stock.adobe.com
Retro-mops jest bardziej wysportowany i mniej ekstremalny w swoim wyglądzie niż „normalny” mops.
Mopsa kojarzy każdy – a retro-mopsa „rassmo”? To, co brzmi być może jak przelotny trend, ma całkowicie poważne i ambitne i ważne podłoże. Rassmo oznacza bowiem próbę zagwarantowania popularnemu wśród opiekunów mopsowi solidniejszego zdrowia i lepszej jakości życia.
Retro-mops rassmo wygląda, co wcale nie zaskakuje, jak mops – ściślej jednak rzecz biorąc, jak mops z lat 50. czy 60. Od tamtego czasu hodowla mopsów przybierała niestety niezdrowy obrót. Mopsiki stawały się coraz bardziej niezdarne i mało ruchliwe.
Retro-mopsy rassmo hoduje się, orientując na poniższym standardzie:
© annette shaff / stock.adobe.com; Grafik: zooplus
Ogólnie, rassmo wydaje się być bardziej wysportowany, zwinny i mniej „ekstremalny” w wyglądzie niż mopsy, które znamy dobrze dzisiaj. Brak fałdów skórnych do pielęgnacji, nos umożliwiający oddychanie – wszystkie te różnice optyczne mają na celu poprawę jakości życia piesków.
Rassmo to sprytny czworonóg, który mocno przywiązuje się do swojego człowieka, lubi towarzyszyć mu w rozrywkach, ale także i w pracy. Charakter rassmo niewiele różni się od charakteru „normalnych” przedstawicieli rasy pochodzących z poważnych hodowli.
„Retro” czy nie – mopsy są nieskomplikowanymi psami towarzyszącymi. Retro-mopsy rassmo są jedynie bardziej zwinne niż ich krewni z krótkimi kufami. Oba warianty dobrze przystosowują się do codziennego życia z człowiekiem, mają niewielką skłonność do szczekania i – o ile są dobrze zsocjalizowane – są przyjazne dla ludzi i zwierząt.
Z konsekwencją, motywacją i odrobiną cierpliwości bez problemu wychowasz rassmo. Ten czworonóg z przyjemnością będzie z Tobą współpracował.
Nie należy jednak oczekiwać od razu od pupila wojskowego posłuszeństwa – jego osobowość jest na to zbyt niezależna. Jeśli mopsik nie ma na coś ochoty, to nie ma na to ochoty. Niemniej, możesz nauczyć go dobrego podstawowego posłuszeństwa.
Retro-mops rassmo może posiadać lekki instynkt myśliwski, ponieważ wśród jego przodków mogą się znajdować rasy Parson Russell Terrier oraz Beagle.
Pielęgnacja sierści retro-mopsa nie stanowi dla jego opiekuna praktycznie żadnego wyzwania. To dlatego, że krótka, gładka sierść nie kołtuni się. Niemniej, należy szczotkować ją delikatnie co kilka dni lub pielęgnować gumową rękawicą do masażu. W ten sposób zbierzesz nadmiar włosów, które znalazłyby się pewnie na dywanie czy kanapie. Retro-mops rassmo ma bowiem tendencję do gubienia sierści.
W przeciwieństwie do dzisiejszych mopsów o skrajnie zarysowanych fałdach skórnych na pyszczkach, retro-mops ma znacznie mniejsze zmarszczki. Są one zatem o wiele łatwiejsze w pielęgnacji. Ryzyko zapalenia fałdów skórnych jest wobec tego zminimalizowane. Oczy rassmo też są znacznie mniej wrażliwe. Ważne, by regularnie czyścić mopsom uszy.
Nowa retro odmiana mopsów jest jak najbardziej odpowiednia dla rodzin z dziećmi, wręcz doskonale nadaje się jako pies rodzinny. Retro-mops bardzo lubi dzieci, jednak naturalnie nigdy nie należy go zostawiać z małymi dziećmi bez opieki. Ponieważ pieski retro są nieco bardziej wytrzymałe niż ich oddychające z problemami popularne odpowiedniki, są również dobrymi towarzyszami na wycieczkach i w podróżach. Emeryci, którzy lubią przebywać z psem na dworze, również znajdą dobrego kompana w piesku rasy retro-mops.
Ponieważ retro-mopsy rassmo są otwarte i przyjazne, zazwyczaj dobrze dogadują się z kotami. Wyjątkiem mogą być psy, które miały z nimi złe doświadczenia.
Miasto czy wieś – nieważne, najważniejsze, by być w środku stada. Mops czuje się komfortowo wszędzie tam, gdzie jest jego człowiek. Te czworonogi pasują poza tym świetnie do tych, którzy mogą i chcą zabierać psa do biura.
Każdy, kto kiedykolwiek widział na zwykłym spacerze „ekstremalnie” hodowanego mopsa, wie, że te czworonogi bywają wyczerpani samym chodzeniem. Zwiększona aktywność sportowa w ich przypadku raczej nie wchodzi za bardzo w grę.
Z rassmo wygląda to nieco inaczej, choć urodzonym sportowcem również nie jest. Codziennie można pokonać z nim kilka kilometrów w swobodnym tempie. Jednak z mniejszej ilości ruchu także będzie zadowolony.
Agility lub sporty jeszcze bardziej wymagające fizycznie, takie jak na przykład flyball, nie się odpowiednie dla żadnego wariantu mopsa. Natomiast aportowanie w optymalnym dla psa tempie, przeciąganie liny, nauki sztuczek z klikerem i zabawy w tropienie to z kolei świetne zajęcia dla mopsów.
Chociaż rassmo to synonim hodowli, które przywiązują wagę przede wszystkim do zdrowia piesków, to niestety niekoniecznie jest tak faktycznie w przypadku wszystkich hodowców. Zaradni naśladowcy-multiplikatorzy zdążyli już wpaść na pomysł, by sprzedawać retro-mopsy, które są po prostu hybrydami mopsów. Hodowcy psów rasy rassmo krzyżują do mopsów rasy obce – w sposób kontrolowany i z myślą o zwiększeniu udziału rasy mops w kolejnych pokoleniach.
Zakup retro-mopsa w tym momencie nie jest łatwy. W Polsce nie ma jeszcze hodowli ukierunkowanej na tę rasę. W Niemczech, na przykład, istnieje stowarzyszenie hodowców retro-mopsów. Jednak do hodowli są długie listy oczekujących, a cena za retro-mopsa to nawet ponad 900 euro.
U mopsów większość ograniczeń zdrowotnych wynika z okrągłej głowy – czas więc to zmienić! Hodowcy retro-mopsów zajmują się właśnie tymi kwestiami, które czynią z mopsów rasę uznawaną za skrzywdzoną w oczach wielu miłośników zwierząt. Dla hodowców retro-mopsów to właśnie zdrowie jest jednym z najważniejszych celów hodowlanych.
Choroby dziedziczne, które należy zbadać:
Lista jest długa, ale testy genetyczne są szczególnie ważne dla rozpoczęcia zdrowej hodowli. Wyłącznie dzięki dokładnej selekcji, hodowla retro-mopsów stoi na solidnym podłożu. Chociaż hodowcy kładą duży nacisk na dłuższą kufę, u retro-mopsa także może rozwinąć się brachycefalia (krótkogłowie), co może prowadzić do problemów z oddychaniem.
W kwestii odżywiania nie ma u retro-mopsa do rozważenia więcej niż u zwykłego mopsa. Dieta powinna być zbilansowana. Te czworonogi mają tendencję do nadwagi. Predyspozycja ta bardziej wyraźna jest u zwykłego mopsa, jednak także w przypadku retro należy upewnić się, że podaje się mu porcje odpowiednie do potrzeb. Używaj wysokiej jakości suchej karmy zamiast tłustych smakołyków w ramach nagrody i odpowiednio dostosuj dzienną rację żywnościową, uwzględniając w niej przekąski.
Zdrowy rassmo może dożyć 15 lat lub więcej.
Określenie „retro-mops” jest całym programem hodowlanym, polegającym na tym, że hodowcy wracają do źródeł rasy. Ale robiąc to, muszą odbierać także krytykę.
Mopsy prawdopodobnie pochodzą z cesarskich Chin, gdzie były hodowane dla szlachty. Na początku ery nowożytnej przybyły do Holandii i stamtąd wyruszyły na podbój salonów wielu bogatych dam w całej Europie. Od początku XX wieku zainteresowanie tą rasą sukcesywnie rosło. Około 100 lat później mopsy stały się jedną z najpopularniejszych ras.
Niestety, pierwotny wygląd mopsa szybko ustąpił miejsca skrajnościom – oczy zaczęły dosłownie wychodzić z małej, pomarszczonej głowy. Drogi oddechowe cierpiały ze względu na krótką kufę. Dziś mops o tak ekstremalnym dla psa wyglądzie uważany przez wielu za rasę skrzywdzoną. W Holandii na przykład hodowla mopsów została już zakazana. Poważni hodowcy starają się więc znaleźć nowe sposoby na odpowiedzialne odżywienie rasy. I w tym miejscu pojawia się właśnie retro-mops…
Hodowcy rassmo odwrócili się od standardów aktualnej hodowli mopsów. Nie wystawiają swoich psów i krzyżują rasy obce, co jest to swoistym tabu w hodowli psów rasowych FCI. Krytycy oskarżają hodowców retro o hodowanie ras mieszanych. Ale poważni entuzjaści retro-mopsów w ten sposób celowo realizują plan powrotu do 100% mopsów sprzed około 60 lat.
W przeciwieństwie do psów ras mieszanych lub designerskich, hodowcy celowo i w przemyślany sposób łączą kolejne pokolenia, aby stworzyć jednolity fenotyp. Wciąż jednak hodowla retro-mopsów pozostaje kontrowersyjnym tematem wśród fanów rasy.
Kochasz mopsy, chcesz mieć jednego, ale nie chcesz wspierać hodowli zwierząt, które mają problemy z oddychaniem? To dobry pomysł – a hodowcy rassmo nie są jedynymi, którzy mogą spełnić Twoje marzenie.
Alternatywę oferują programy hodowlane wspierane przez FCI, na przykład projekt „Mops 2.0” prowadzony w „Klubie mopsa”. Hodowcy nie krzyżują ras obcych, ale wybierają szczenięta z niższym stopniem brachycefalii, które mają rodowód FCI. Jednakże te mopsy nie są jeszcze dostępne w sprzedaży.
Wskazówka: W schronisku dla zwierząt czeka na nowy dom wiele uroczych zwierzaków!
Nie ma co do tego żadnych wątpliwości: rassmo jest wyjątkowo sympatycznym małym czworonogiem! Jego hodowla jednak pozostaje kontrowersyjna wśród miłośników psów. Przed zakupem należy się szczegółowo doinformować o pochodzeniu piesków, ponieważ sprytni pseudohodowcy, wietrząc szybki zysk, sprzedają przypadkowe miksy mopsów, nazywając je „rassmo”. Zakup od hodowcy, który stawia na zdrowie i samopoczucie zwierząt, to natomiast całkowicie sensowny pomysł.
