© CALLALLOO CANDCY / stock.adobe.com
Ten inteligentny pies charakteryzuje się niezwykłym wyglądem w typie rastafarianina i węgierskimi korzeniami, wspólnymi ze znacznie od niego większym komondorem. Dziś, obie rasy zyskały sobie pokaźne grono fanów również poza Węgrami. Jeśli puli wzbudził nasze zainteresowanie, powinnyśmy jednak pamiętać, że potrzebuje dużej ilości aktywności i ruchu i to w każdych warunkach atmosferycznych.
Ze względu na swoją okrywę włosową, na pierwszy rzut oka puli przywodzi na myśl komondora, który również jest przedstawicielem grupy węgierskich psów pasterskich, jednak znacznie bardziej rosłym i cięższym. Puli, zaliczany do małych, względnie średnich czworonogów, dorasta do 44 cm i waży nie więcej niż 15 kg. Jego smukłe, ale atletycznie zbudowane, kwadratowe ciało porastają długie, czarne, białe lub płowe, utworzone z sierści dredy. Na głowie i nogach są stosunkowo krótkie i mają około 12 cm, a najdłuższe są na zadzie i tylnej części ud, gdzie mogą mieć nawet 30 cm.
Podobieństwo do komondora nie jest przypadkowe – podobnie jak jego przodkowie, także przodkowie puliego prawdopodobnie przybyli na Węgry ponad 1000 lat temu wraz z Madziarami, koczowniczym ludem z Azji. Korzenie rasy znajdują się w Tybecie, co również sugeruje pewne podobieństwo do teriera tybetańskiego. Jest też blisko spokrewniony z pumi. Na samych Węgrzech kudłate psy pasterskie szybko zyskały popularność jako psy zaganiające i stróżujące, przy czym ich głównym zadaniem było czuwanie nad małymi zwierzętami, owcami lub kurami. Pierwsze wzmianki o rasie pochodzą z roku 1751. Węgierscy hodowcy zawsze podkreślali, że najważniejszym ich celem było uzyskanie wytrzymałych i niezawodnych psów pasterskich. W roku 1935 rasa została oficjalnie uznana przez FCI, która zaakceptowała wówczas jej wzorzec jako wiążący dla wszystkich krajów. Obecnie puliego można znaleźć także poza jego ojczyzną, spełniającego się w roli psa rodzinnego.
© grafikplusfoto / stock.adobe.com
Puli jest wierny i bardzo przywiązuje się do swoich opiekunów. Nie brakuje mu typowych cech psa pasterskiego – lojalności wobec własnego stada i nieufności wobec obcych, nie przejawia jednak agresji. Jest żywiołowy, energiczny i inteligentny, co w połączeniu z jego dużą pewnością siebie sprawia, że lubi przejmować dowodzenie, gdy uzna, że nikt nie zrobi tego tak dobrze, jak on. Niemniej, właściwie wychowany puli szanuje swojego opiekuna i chętnie wykonuje jego polecenia. Lubi dzieci i bez wahania stanie w ich obronie, jeśli zajdzie taka konieczność.
Kluczem do udanego wspólnego życia z pulim są konsekwencja oraz pochwały. Konsekwentni musimy być już od pierwszych wspólnych chwil z naszym szczenięciem. Jeśli więc nie chcemy, aby dorosły puli siedział z nami na kanapie, nie pozwalajmy na to maluchowi. W przeciwnym razie bowiem zinterpretuje on złagodzone zasady w sposób, jaki będzie mu najbardziej odpowiadał. Ponieważ psy te są bardzo pojętne i uważne, nie należy spodziewać się trudności wychowawczych. Szkolenie zdecydowanie ułatwiają pochwały po dobrze wykonanym zadaniu – puli bowiem uwielbiają, gdy okazuje się im uznanie. Aby jednak puli mógł pokazać się ze swojej najlepszej strony, potrzebuje odpowiedniej ilości zajęć i aktywności. Spowodowanych nudą zaburzeń behawioralnych nie zrekompensuje nawet najlepszy trening. Jeśli w pobliżu znajduje się szkoła dla psów, prowadząca zajęcia dla szczeniąt, warto ją odwiedzić, aby puli miał okazję poznać psy innych ras i wzmocnić swoje kompetencje społeczne. Również późniejsze wizyty w samej szkole dla psów mogą znacznie wzbogacić nasze relacje z czworonogiem. Zwróćmy jednak uwagę, czy dana placówka ma doświadczenie w pracy z psami pasterskimi.
Na szczęście te wytrzymałe psy wydają się być całkowicie pozbawione genetycznych predyspozycji do określonych chorób i przy zapewnieniu im odpowiednich warunków, mogą żyć nawet 16 lat. Najlepszą gwarancją długiego i zdrowego życia psa jest jego prawidłowe żywienie, oparte przede wszystkim na mięsie. Dlatego przy wyborze karmy zwracajmy uwagę na to, aby znajdowało się na szczycie listy składników, niezależnie od tego czy będzie to karma mokra czy sucha. Unikajmy natomiast produktów zawierających niskiej jakości zboża.
Posturę puliego trudno ocenić pod jego gęstą sierścią, dlatego należy go regularnie ważyć, aby w porę zauważyć ewentualny spadek czy przyrost wagi. Nie zapominajmy uwzględnić w dziennej dawce żywieniowej wszelkich podawanych między posiłkami przysmaków, które często zawierają dużo kalorii. Niektóre z nich, takie jak gryzaki w postaci uszu wołowych czy surowej wołowiny, mogą dodatkowo wspierać pielęgnację zębów. Poza tym, pies powinien mieć stały dostęp do świeżej wody pitnej.
Chociaż opiekunowie psów rasy puli nie muszą ich szczotkować, powinni je regularnie „przeczesywać”. Cechą szczególną sierści tych czworonogów jest to, że włosy, które wypadły i skleiły się ze sobą, tworzą kępki przypominające filc. W praktyce oznacza to pielęgnację polegającą na rozdzielaniu końcówek włosa, aby uzyskać charakterystyczne sznurki czy wstążki. Najłatwiej wpleść takie zabiegi w codzienne pieszczoty – za każdym razem, gdy głaszczemy naszego pupila, rozdzielmy kilka kosmków, upewniając się, że regularnie docieramy do wszystkich części ciała. Ćwiczmy ten rytuał z psem już w wieku szczenięcym. Wtedy to włosy zaczynają wypadać i dlatego szczotkowanie przyniosłoby efekt przeciwny do zamierzonego. Szczególną uwagę zwróćmy na obszary za uszami i pod pachami, gdzie sierść ma największą tendencję do filcowania się. Puli powinien być kąpany możliwie jak najrzadziej, tylko gdy jest to absolutnie koniecznie. Jego okrywa włosowa schnie bowiem bardzo powoli. Zwłaszcza w zimie stwarza to ryzyko przeziębienia. Ewentualne zabrudzenia lepiej usuwać miejscowo, nie mocząc całego psa. Aby w okolicy genitaliów nie zostawały pozostałości moczu czy kału, warto skracać sierść rosnącą wokół odbytu i na wewnętrznej stronie ud. To samo dotyczy owłosienia okolic oczu, które powinno być regularnie usuwane w celu zapewnienia zwierzęciu odpowiedniej widoczności. Poza tym, codziennie należy sprawdzać uszy psa i w razie potrzeby czyścić je specjalnym środkiem, a także przycinać pazury z użyciem przeznaczonych do tego nożyczek.
Niewątpliwą zaletą takiej szaty puliego jest fakt, że nie gubi on pojedynczych włosów, ponieważ łączą się one w całe kosmki. Od czasu do czasu może odpaść cały taki sznurek, ale bez trudu można go wówczas zebrać i wyrzucić. Niemniej, puli nie będzie idealnym zwierzakiem dla tych, którzy lubią mieć sterylne mieszkanie – w jego dredach nierzadko gromadzi się sporo zabrudzeń.
© SasaStock / stock.adobe.com
Niejednego początkującego miłośnika rasy puli może zaskoczyć energią i sprytem, które kryją się pod jego długą, kudłatą sierścią. Wiele dorosłych puli okazuje się być zaciętymi sportowcami, kochającymi agility i inne psie sporty. Pamiętajmy jednak, aby w świat sportu wprowadzać go powoli i nie przeciążyć jego organizmu. Zwłaszcza szczenięta powinny unikać biegania na dłuższych dystansach czy skoków przez przeszkody. Te inteligentne zwierzęta sprawdzą się w pracy jako psy terapeutyczne, poszukiwawcze czy tropiące. Z miłą chęcią także wybiorą się z nami na spacer czy wędrówkę na łonie natury. Zasadniczo uwielbiają przebywać na zewnątrz, dlatego najlepiej czują się w ogrodzonym ogrodzie, którego mogą strzec i po którym mogą do woli swobodnie hasać. Nie są jednak samotnikami i potrzebują swojej ludzkiej rodziny, z którą budują silną więź. Trzymanie ich na uwięzi czy w kojcu absolutnie nie wchodzi w rachubę.
Jeśli mieszkamy w mieście, powinnyśmy powstrzymać się od zakupu puliego. Chociaż niektórzy przedstawiciele rasy w przypadku braku innej możliwości przyzwyczailiby się do miastowego życia, w gruncie rzeczy uwielbiają przebywać na świeżym powietrzu i ich miejsce jest na wsi, gdzie mogą oddawać się jednemu ze swoich ulubionych zajęć, jakim jest strzeżenie posesji, w tym również obwieszczanie obecności obcych głośnym szczekaniem, co może przeszkadzać miejskim sąsiadom.
Puli uwielbia dzieci, ale należy je nauczyć prawidłowego traktowania zwierząt. Psy pasterskie mają we krwi instynkt chronienia swojego stada, dlatego lepiej nie zostawiać ich bez nadzoru podczas zabaw naszych latorośli z odwiedzającymi ich maluchami. Jeśli chodzi o inne zwierzęta domowe, przyzwyczajony do nich jeszcze jako szczeniak, nie będzie miał problemów, aby żyć z nimi w zgodzie, a być może nawet się z nimi zaprzyjaźni.
Niemniej, przed podjęciem decyzji o zakupie puliego, zastanówmy się, komu powierzymy opiekę nad nim w razie choroby czy wyjazdu na urlop. Z jednej strony bardzo lubi on przebywać na swoim terytorium, z drugiej zaś mocno przywiązuje się do swoich opiekunów i jest doskonałym towarzyszem pieszych wędrówek. Obecnie wiele hoteli z chęcią wita w swoich progach także czworonożnych gości, pod warunkiem, że są odpowiednio wychowani.
Weźmy także pod uwagę koszty utrzymania psa, które regularnie będziemy musieli ponosić – wydatki związane z zakupem wysokiej jakości karmy, wizytami kontrolnymi u lekarza weterynarii, ubezpieczeniem OC czy podatkiem. Warto także mieć pewną rezerwę finansową na wypadek choroby i związanych z nią kosztów opieki weterynaryjnej. Oprócz tego, na początku musimy zaopatrzyć się w niezbędne wyposażenie, takie jak miski, smycz, szelki i obroża, koce lub legowiska czy transporter.
Hodowcy puliego nadal należą do rzadkości, dlatego najprawdopodobniej będziemy musieli rozszerzyć nasz promień poszukiwań i być może wpisać się na listę oczekujących, jeśli mieszkamy poza Węgrami. Niemniej, z całą pewnością warto poczekać na szczeniaka od profesjonalnego hodowcy, który jest gwarantem nie tylko zgodnego ze wzorcem rasy czworonoga, ale także braku problemów zdrowotnych, do eliminacji, których tacy hodowcy zawsze dążą. Specjaliści odpowiednio dobierają rodziców maluchów, według typu i z uwzględnieniem zdrowia i charakteru czworonogów. Z reguły zapraszają interesantów do swoich domów, aby ci mogli poznać szczenięta i ich rodziców osobiście, a oni mieli okazję przekonać się, czy oddają swoich podopiecznych w dobre ręce. Dlatego niech nie zdziwią nas pytania zadawane przez hodowcę, któremu leżą na sercu dalsze losy jego piesków.
Mały puli trafi do nas najwcześniej w wieku ośmiu tygodni, kiedy będzie już zaczipowany, kilkukrotnie odrobaczony i zaszczepiony – pamiętajmy o szczepieniach przypominających.
Szerokim łukiem omijajmy wątpliwych sprzedawców, niezrzeszonych w żadnej organizacji i nie kupujmy zwierząt z litości. Każdy pies sprzedawany przez nieuczciwych oferentów jest bowiem ofiarą smutnego modelu biznesowego, zakładającego jego hodowlę bez wiedzy i serca, której towarzyszy jedyny cel w postaci szybkiego zarobku.
Ponieważ rasa ta jest stosunkowo mało popularna, jeśli myślimy o przygarnięciu starszego puliego, musimy zdawać sobie sprawę, że znalezienie go w schronisku dla zwierząt czy fundacji w zasadzie graniczy z cudem. Niemniej, nie zaszkodzi poszukać ofert w sieci – być może w czeluściach Internetu znajdziemy naszego wymarzonego węgierskiego kompana.
Życzymy Ci wielu radosnych chwil z tym nietuzinkowym czworonogiem!
