© Sharon / stock.adobe.com
Pudle, jak choćby ten pudel królewski, uchodzą za doskonałe psy rodzinne.
Jaki naprawdę są pudle? Na wstępie należy podkreślić jedno – pudle to znacznie więcej niż wystylizowane psy dla goniących za modą.
Pudle są z pewnością jednymi z najbardziej eleganckich i dumnych psów do towarzystwa na świecie. Harmonijne proporcje, skoczny chód i, co nie mniej ważne, kręcona lub sznurowana sierść, która jest formowana w różne fryzury, nadają pudlowi majestatycznego wyglądu.
Sierść pudla jest delikatna, wełnista i gęsta. Nie zmienia się wraz z porami roku i stale rośnie. Pudle nie linieją i dlatego wymagają regularnego strzyżenia. Z natury pudle należą do psów długowłosych i szorstkowłosych.
Spektrum kolorów sierści waha się od czarnego, srebrnego, szarego i białego do brązowego, płowego i morelowego. Wszystkie kolory muszą być jak najbardziej regularne. Powieki, nos, wargi, naturalne otwory, opuszki łap, a u samców moszna, mają być również dobrze napigmentowane.
Tak zwany „pudel lokowy” nosi kręcone, bardzo karbowane włosie, które nadaje mu jego charakterystycznego wyglądu. U „pudla sznurowego”, który jest dziś raczej rzadki, włosy tworzą długie sznury, które powinny mieć co najmniej 20 cm długości.
Pod względem wielkości, pudle można podzielić na cztery różne typy:
Pomimo różnic w wielkości, wszystkie odmiany pudli mają ten sam wygląd. Prosta głowa i lekko skośne oczy nadają pudlowi pewnego siebie i dystyngowanego wyrazu. Typowy jest również raczej krótki grzbiet w porównaniu do raczej długich nóg. Ogon jest wysoko osadzony i wyprostowany podczas ruchu.
Miłośnicy pudli lubią nazywać je najbardziej inteligentną rasą psów na świecie. Nie bez powodu, ponieważ pudle są rzeczywiście znane ze swojej niezwykłej zdolności do nauki i szkolenia.
Pudle są uważane za bardzo elastyczne i można je łatwo zabrać wszędzie. Są bardzo otwarte i przyjazne w stosunku do ludzi. Nic dziwnego, że pudel jest tak popularny jako pies rodzinny. Żyjąc razem ze swoimi ludźmi, charakterny pudel okazuje się bardzo życzliwy, żywy i zabawny.
Utrzymanie pudli w większości przypadków okazuje się bardzo łatwe. Ich chęć do nauki i zorientowana na ludzi natura sprawiają, że zwierzęta te są popularnymi i łatwymi do wyszkolenia psami rodzinnymi, które są również odpowiednie dla początkujących.
Ponieważ pudle są niezwykle pojętne nawet jako szczenięta i szybko zapamiętują zachowanie swoich wzorców, należy upewnić się, że najważniejsze komendy są ćwiczone na wczesnym etapie. Zaniedbane lub znudzone pudle często rozwijają zachowania, które raczej nie leżą w interesie ich opiekunów.
Pudle są bardzo elastyczne i czują się jak w domu nawet w mieszkaniach w dużych miastach. Ważne jest jednak, aby te inteligentne i wysportowane psy rasowe były angażowane fizycznie i psychicznie. Dlatego należy zaplanować wiele nowych bodźców i interesujących urozmaiceń podczas pracy z pudlem.
W tym kontekście szczególnie skuteczne okazują się psie sporty. Agility, trening posłuszeństwa, taniec z psem czy Mobyclass sprawią Twojemu pudlowi wiele przyjemności i jeszcze bardziej zbliżą was do siebie.
Sierść pudla należy czesać szczotką kilka razy w tygodniu, aby uniknąć matowienia. Ponieważ pudle nie linieją, wymagane jest regularne strzyżenie maszynką.
Aby zapobiec chorobom lub wykryć je na wczesnym etapie, oprócz regularnej pielęgnacji należy dokładnie sprawdzać zęby, oczy i uszy pupila. Grzbiet i kończyny powinny być badane palpacyjnie, a pazury powinny być zawsze krótkie.
To, jakiej diety potrzebuje pudel, zależy od wielu czynników. Wiek, waga, poziom aktywności i stan zdrowia powinny odgrywać rolę w wyborze karmy. Można wybrać karmę suchą lub mokrą, a także świeżą.
Wiele psów źle znosi częste zmiany w misce z karmą. Jeśli chcesz zmienić karmę, musisz robić to stopniowo. W ten sposób pudel będzie mógł powoli przyzwyczaić się do nowej karmy i cieszyć się nią bez problemów żołądkowych.
Odkryj nasz wybór karm specjalnie dla pudli!
U pudli występuje wiele chorób dziedzicznych specyficznych dla rasy, co wynika z faktu, że niektórzy hodowcy przedkładają wygląd nad wytrzymałość podczas selekcji osobników do rozrodu.
Do najczęstszych chorób dziedzicznych należą problemy z oczami, takie jak postępujący zanik siatkówki i zaćma, które mogą prowadzić do ślepoty, a ponadto problemy ze stawami. Obejmują one dysplazję stawu biodrowego, która jest szczególnie powszechna u dużych psów, oraz zwichnięcie rzepki skutkujące utykaniem.
Dokładne pochodzenie pudla do dziś nie zostało do końca wyjaśnione. Przypuszczalnie podobne psy istniały już w starożytności, w Imperium Rzymskim i starożytnej Persji. W średniowieczu psy z lokowaną sierścią spotykano na Węgrzech i w Rosji, a także we Francji i w Niemczech.
Spór o kraj pochodzenia pudla zakończył się dopiero w latach trzydziestych XX wieku. Kiedy FCI uznała pudla za niezależną rasę, uzgodniono, że krajem jej pochodzenia powinna być Francja.
Francuska nazwa rasy „Caniche” jest ściśle związana z dawną dziedziną użytkowania pudli. Nazwa wywodzi się od francuskiego słowa „cane”, które określa samicę kaczki. Tak więc od XIV wieku pudle były używane głównie jako psy myśliwskie do polowań na dzikie ptactwo. W tym czasie pudel istniał wyłącznie w średnim rozmiarze, który dziś odpowiada w przybliżeniu rozmiarowi małego pudla.
Czysta hodowla tej inteligentnej i lojalnej rasy rozpoczęła się na początku XX wieku. Ze względu na doskonałe zdolności szkoleniowe i chęć do nauki, ci czworonożni przyjaciele byli często wykorzystywani w cyrkach, gdzie prezentowali swoje sztuczki zachwyconej publiczności.
W trakcie ukierunkowanych wysiłków hodowlanych ostatecznie stworzono duże, małe i miniaturowe pudle, które znalazły wielką przychylność ludności ze względu na wszechstronność w wyglądzie i temperamencie. W ten sposób pierwotne psy myśliwskie stawały się coraz bardziej psami rodzinnymi i do towarzystwa.
Po zakończeniu II Wojny Światowej pudle przeżyły swój szczyt jako psy rodzinne. W latach 50. i 60. wyprzedziły nawet popularnego owczarka niemieckiego. Każdy, kto coś znaczył, miał u swego boku pudla. Znane osobistości, takie jak Maria Callas, Grace Kelly, Sir Winston Churchill, Thomas Mann i John Steinbeck posiadali tego dumnego i eleganckiego psa rodowodowego.
Jeśli marzysz o adopcji szczeniaka pudla, zasięgnij wyczerpujących informacji na temat selekcji hodowlanej, warunków hodowli i badań profilaktycznych, które hodowca przeprowadza u swoich zwierząt. Poważni hodowcy prowadzą hodowlę zgodnie z wytycznymi FCI i są członkami odpowiedniego klubu.
Podczas hodowli kierują się nie tylko zdrowiem swoich szczeniąt, ale także ich rodziców i bliskich krewnych. W końcu zdrowi rodzice rodzą również zdrowe szczenięta. W ten sposób można uniknąć występowania chorób dziedzicznych.
Innym wskaźnikiem poważnej hodowli jest cena szczeniaka, która powinna wynosić od 4000 do nawet 12000 złotych w zależności od wielkości pudla i sukcesów wystawowych rodziców. Trzymaj ręce z dala od rzekomych okazji – nad wyraz często zapłacisz za tę oszczędność zdrowiem swojego psa. W przypadku zdrowych pudli koszty wizyt u weterynarza są zwykle utrzymywane w rozsądnym zakresie.
Jego towarzyska natura i dobre zachowanie sprawiają, że pudel jest miłym towarzyszem w każdej sytuacji. Psy te są odpowiednie dla rodzin i singli, dla początkujących i psich ekspertów – a często nawet dla alergików.
Sekcja 2: Pudle
Cechy szczególne: Inteligentny czworonóg, hodowany w różnych rozmiarach. Charakter: zwinny, lojalny, łatwy w tresurze, lubiący dzieci Wysokość w kłębie:
Waga:
Umaszczenie: kędzierzawe lub w pręgi, w kolorach czarnym, białym, brązowym, srebrnym, płowym, czarno-białym i black&tan. Pielęgnacja sierści: intensywna, szczotkowanie kilka razy w tygodniu, regularne strzyżenie Ćwiczenia: kilka godzin dziennie, psie sporty Początkujący opiekun: tak Szczekanie: umiarkowane do silnego Średnia długość życia: 12–17 lat, w zależności od wielkości Typowe choroby: Dysplazja stawów biodrowych, postępujący zanik siatkówki, zaćma, zwichnięcie rzepki. Cena: 4000 do 12000 zł, w zależności od wielkości i sukcesów wystawowych rodziców Grupa FCI: Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa
