© Martina Berg / stock.adobe.com
Pudel średni
Nie więcej niż 14 kg wagi i 45 cm wzrostu w kłębie: Dla wielu miłośników psów pudel średni to idealnych gabarytów towarzysz.
Wszystkie czterech rozmiarów pudle pochodzą od wykorzystywanych do polowań psów wodnych, których korzenie sięgają średniowiecza. Ich dokładne pochodzenie nie jest jednak do końca znane. W każdym razie słowo „pudel” świadczy o pewnym związku z żywiołem wody: podobno pochodzi od staroniemieckiego słowa oznaczającego kałużę. Typowy dla pudli sposób strzyżenia miał pierwotnie bardzo pragmatyczne zastosowanie podczas łowów w wodzie – dłuższa sierść na czole, klatce piersiowej i ramionach zapewniała pudlom odpowiednią ochronę, a golenie pozostałych partii ciała psa miało umożliwić mu lepsze pływanie. Przodkowie dzisiejszego pudla średniego, ważący od 10 do 20 kg, byli nieco ciężsi od ich współczesnych odpowiedników, ale skąd dokładnie pochodzą nie jest jasne. Pewnie jest natomiast, że na przestrzeni wieków te nad wyraz mądre i urocze czworonogi zyskiwały coraz więcej zwolenników.
W XVII wieku myśliwi zaczęli rezygnować z długowłosych pudli na rzecz psów o krótszej sierści. Jednak dzięki swojej urodzie i inteligencji psy te nie zostały odstawione na boczny tor, a podbiły serca europejskiej szlachty. Na tak zwanych salonach psy tej rasy, zazwyczaj starannie wypielęgnowane, były bardzo dobrze widziane. Tym samym z psa myśliwskiego pudel stał się psem do towarzystwa. Jako że psy tej rasy zachwycają nie tylko urodą, ale także sprytem, można je było często spotkać w cyrku, wykonujące najrozmaitsze sztuczki. Starania hodowlane podejmowane w Anglii i Francji doprowadziły do znacznego rozwoju rasy, która stawała się coraz bardziej popularna. Pudle średnie i duże należą do najstarszych typów rasy, które Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) uznała w 1936 roku. Od tamtej pory przyjmuje się Francję jako kraj ich pochodzenia.
W latach 60. coraz modniejsze stawały się pudle we wszystkich rozmiarach. Pudel toy został uznany dopiero w latach 90, ale potem zainteresowanie psami tej rasy gwałtownie spadło i były uważane za filisterskie zabawki. A szkoda, bo skupiając się jedynie na ich wyglądzie, wielu krytyków przeoczyło ich wspaniały charakter. Ich wszechstronność docenił natomiast Amerykanin John Sutor, który w 1976 roku wraz ze swoimi sześcioma pudlami dużymi wziął udział w najtrudniejszym na świecie wyścigu psich zaprzęgów przez Alaskę – Iditarod i jako jeden z nielicznych dotarł do mety. Bardzo możliwe zatem, że to nie rasa jest staromodna, ale opinia, którą o psach tej rasy ma wielu miłośników zwierząt.
Pudle występują w czterech rozmiarach, przy czym pudel średni jest drugim co do wielkości typem. Ważący nie więcej niż 6 kg pudel miniaturowy oraz nie więcej niż 4 kg pudel toy są ze względu na swoje gabaryty zaliczane do pudli małych.
Wszystkie pudle łączy jednak klasyczny wzorzec pudla, w tym kręcona sierść. Sierść pudli jest wełnista, miękka i gęsta, prawie nie poddająca się naciskowi dłoni. Z kolei sierść pudli o szacie sznurowej tworzy sznury, mające co najmniej 20 cm długości. Bardzo bujna szata obu odmian występuję w siedmiu wariantach kolorystycznych: czarnym, brązowym, srebrnym, białym, płowym (morelowym i czerwonym), a także czarnym podpalanym oraz w czarno-białej kombinacji, zwanej również harlekinem.
© Евгений Вершинин / stock.adobe.com
Klasyczny sposób strzyżenia przypominający lwa oraz niektórzy opiekunowie psów, traktujący ich jako swego rodzaju ozdobę nie przysłużyli się wizerunkowi rasy. Jednak każdy, kto spędzi nieco czasu z pudlem, szybko przekona się, że wiele opinii na ich temat to zwykłe stereotypy. Pudle średnie to przyjazne, dobrze usposobione psy, lubiące aktywnie spędzać czas na łonie natury. Poza tym mocno przywiązują się do swojej rodziny i zaliczane są do najmądrzejszych ras psów. Niezależnie od tego, czy mówimy o małych czy większych przedstawicielach rasy, pudle z reguły bardzo dobrze rozumieją się z innymi psami. Natomiast obcy ludzie są im raczej obojętni.
Im większy pudel, tym spokojniejszy i bardziej opanowany – a przynajmniej tak twierdzą ich opiekunowie. Pudel średni stanowi niejako złoty środek. Jest nieco żywszy od pudla dużego, ale spokojniejszy od pudla toy czy miniaturowego. Ze względu na swoje optymalne gabaryty, pudle średnie mają tę zaletę, że można je wszędzie ze sobą zabrać. Są również popularnymi towarzyszami wszelkich sportowych aktywności, a instynkt łowiecki u pudli średnich z reguły rzadko dochodzi do głosu.
Niewątpliwą zaletą pudli jest to, że teoretycznie nie linieją. Teoretycznie, bowiem w praktyce również gubią sierść, chociaż ich luźne włosy nie wypadają, ale pozostają w kręconej sierści. Dlatego w ich przypadku również nie należy zapominać o regularnym szczotkowaniu, aby takich martwych włosów się pozbyć. W tym celu przynajmniej raz w tygodniu poświęćmy trochę czasu na czesanie za pomocą odpowiedniej szczotki i grzebienia. Podczas tego zabiegu warto podzielić włosy na partie i krok po kroku zająć się każdą z nich.
Szczególnie sierść pod pachami, na brzuchu i udach ma skłonność do filcowania się, dlatego zwróćmy szczególną uwagę na te miejsca i planujmy zabiegi pielęgnacyjne tych partii z nieco większą częstotliwością. Pudle wymagają także regularnego strzyżenia. Nie musi to być popularna niegdyś fryzura „na lwa”, w której golimy psu pysk, a zostawiamy włosy na nogach. Strzyżmy psa tak, aby czuł się komfortowo. Po odpowiednim przeszkoleniu przez doświadczonego psiego fryzjera i po zaopatrzeniu się w odpowiednią maszynkę do strzyżenia, możemy z powodzeniem strzyc naszego pupila samodzielnie. Miejmy na oku uszy naszego psa – najlepiej codziennie sprawdzajmy je pod kątem stanów zapalnych czy pasożytów, rozwojowi których sprzyja wilgotne środowisko i kręcone włosy znajdujące się w ich okolicy.
© disq / stock.adobe.com
Tak, jak w przypadku każdego psa, dieta pudla średniego powinna obfitować w mięso, które można podawać w postaci mokrej lub suchej karmy. Podczas wybierania karmy dla pudla średniego należy zwrócić uwagę na to, aby na szczycie listy składników znajdowało się mięso i aby była uboga w zboża, a najlepiej, żeby nie zawierała ich wcale.
Posiłki pies powinien spożywać w jednym, ustalonym miejscu, w którym nikt nie będzie mu przeszkadzal. Warto do tego przyzwyczajać już szczenięta.
Do szóstego miesiąca życia najlepiej podawać psu karmę trzy do czterech razy dziennie, a w przypadku starszych pudli średnich wystarczą dwa posiłki dziennie.
Ponadto, ważne jest uwzględnienie przysmaków w dziennej racji pokarmowej, aby uniknąć nadwagi. Aby natomiast zadbać o zęby naszego pudla, możemy podawać mu od czasu do czasu kilka kawałków surowej wołowiny – nigdy wieprzowiny! Naturalne gryzaki, takie jak suszone uszy wołowe również wspierają pielęgnację zębów. Niektórzy opiekunowie psów przyzwyczajają swoje szczenięta do mycia zębów z użyciem specjalnej pasty do zębów dla psów, co jest bardzo dobrym pomysłem, pod warunkiem zachowania regularności. Zadbajmy także o to, aby nasz pudel średni miał stały dostęp do świeżej wody pitnej.
Utrata wizerunku modnego psa około 50 lat temu tak naprawdę przysłużyła się rasie. Dzięki temu udało się uniknąć niekorzystnych dla rozwoju rasy sytuacji skrajnych czy rozkwitu nielegalnego handlu. Niemniej jednak również w przypadku pudli średnich istnieją pewne kwestie, które trzeba wziąć pod uwagę podczas zakupu. Mogą mieć bowiem skłonności do zapadania na uwarunkowany genetycznie postępujący zanik siatkówki (PRA) oraz zaćmę. Profesjonalni hodowcy wykluczają z hodowli zwierzęta dotknięte tymi przypadłościami, zwłaszcza, że PRA można obecnie wykryć za pomocą badań genetycznych. Profilaktyka jest zatem bardzo ważna, ponieważ obie choroby mogą prowadzić do całkowitej utraty wzroku. Pudle średnie mogą mieć również tendencje do zwichnięcia rzepki, która w tym schorzeniu wysuwa się ze swojej pierwotnej pozycji, sprawiając, że cierpiący na tę dolegliwość pies podczas poruszania się wyraźnie odciąża chorą kończynę. Zwracajmy także uwagę na pielęgnację zwisających uszu, ponieważ mogą być podatne na stany zapalne.
Zdrowe pudle średnie mogą towarzyszyć swoim opiekunom całkiem długo. Ich średnia długość życia wynosi bowiem 17 lat.
Pudel średni to przedstawiciel jednej z najmądrzejszych ras psów. Jest nie tylko wyjątkowo inteligentny, ale również bardzo chętny do współpracy i lubi się uczyć. Z tego względu będzie świetnym psem dla początkujących. Nauczenie pudla wykonywania rozmaitych poleceń czy sztuczek nie jest niczym skomplikowanym i z pewnością dostarczy wiele przyjemności zarówno nam jak i naszemu podopiecznemu. W jego wychowaniu wymagana jest jedynie odrobina cierpliwości i konsekwencji. Szkolenie szczenięcia zacznijmy od krótkich i nieskomplikowanych zadań. W ten sposób zaostrzymy jego apetyt na naukę i zapobiegniemy nadmiernemu obciążeniu.
© JLSnader / stock.adobe.com
Pudel średni to doskonały towarzysz praktycznie każdego i w każdej sytuacji. Należy do czworonogów o umiarkowanej potrzebie ruchu, co oznacza, że długie spacery z opiekunem będą sprawiały mu tyle samo przyjemności co spędzanie deszczowego popołudnia w domu. Najważniejsze, aby być jak najbliżej swojego człowieka! Możemy również zabierać go na wspólne wycieczki konne lub rowerowe, ale aby mógł czerpać z nich prawdziwą przyjemność, dorosłego psa musimy przyzwyczajać do pokonywania coraz dłuższych dystansów stopniowo i dostosować naszą prędkość do prędkości, z jaką może poruszać się nasz podopieczny. Poza tym, pudel średni uwielbia uczyć się różnych sztuczek i uprawiać psie sporty, w które musi zaangażować myślenie, takie jak Dog Dancing, czyli taniec z psem. Niektóre pudle średnie odnajdą się również jako psi ratownicy. Pewnym jest, że z tak inteligentnym psem jak pudel średni nie można się nudzić!
Pudle średnie to wspaniali towarzysze dla rodzin czy singli, którzy lubią spędzać czas w towarzystwie swojego czworonożnego przyjaciela. Pudle nie lubią bowiem zostawać długo same – uwielbiają być blisko członków swojego stada. Jako że pudle średnie nie gubią sierści, polecane są często alergikom, jednak życie z pudlem dla alergików wcale nie jest takie łatwe jak mogłoby się wydawać, dlatego osoby uczulone na sierść psów powinny mimo wszystko skonsultować zakup pudla z lekarzem. Zwróćmy uwagę czy nie mamy objawów alergii w domu hodowcy, do którego udamy się w poszukiwaniu szczenięcia. Przed zakupem psa, zastanówmy się również co zrobimy z naszym maluchem podczas urlopu czy na wypadek konieczności pójścia się do szpitala. Ponieważ pudle średnie są bardzo przywiązane do swojej rodziny, warto rozważyć zabieranie ich ze sobą na wakacje. Oczywiście zanim udamy się na wypoczynek, zorientujmy się czy wybrany przez nas hotel akceptuje zwierzęta. Niezależnie od tego czy pudel średni jest naszym pierwszym psem czy nie, zawsze warto rozważyć zajęcia w dobrej szkole dla psów, dzięki którym socjalizacja i wychowanie naszego malucha będą zdecydowanie łatwiejsze.
Jeszcze przed pojawieniem się pieska w domu zacznijmy szukać szkoły, która nam się spodoba i weźmy pod uwagę przyszłe zobowiązania czasowe oraz finansowe, które nierozerwalnie wiążą się z byciem psim opiekunem. Uwzględnijmy wydatki związane z podstawowym wyposażeniem, do którego należą: miski, obroża, szelki, smycz, legowisko oraz koc, grzebień, szczotka, delikatny szampon dla psów, zabezpieczenia samochodowe, zabawki oraz szczypce do usuwania kleszczy. W bieżących wydatkach należy wziąć pod uwagę także podatek od posiadania psa oraz koszty związane z wysokiej jakości karmą. Na początku hodowca zapewne wraz z pieskiem wyda nam niewielki zapas karmy, którą do tej pory karmione było szczenię. Należy podawać ją jeszcze przez jakiś czas, aby nie przysparzać naszemu pupilowi dodatkowego stresu, który i tak już jest nie mały w związku z koniecznością zadomowienia się w nowym miejscu. Pomyślmy także o regularnych wizytach u lekarza weterynarii i związanych z tym kosztach.
© TopDigiPro / stock.adobe.com
Każdy miłośnik rasy może wnieść swój wkład w zdrowie jej przedstawicieli, kupując szczenięta wyłącznie u profesjonalnych hodowców, zrzeszonych w związkach. Tacy hodowcy oddają swoje szczenięta już odrobaczone, zaszczepione i wyposażone w rodowód. Chętnie udzielą nam również wskazówek dotyczących dalszej opieki nad maluchem. Po uzgodnieniu terminu, zaproszą nas do siebie, abyśmy mogli poznać rodziców wybranego przez nas szczenięcia. Profesjonalny hodowca będzie także chciał poznać przyszłych opiekunów swojego pieska, dlatego niech nie zdziwią nas ewentualne pytania o naszą sytuację życiową czy doświadczenie w opiece nad psami. Będzie to równoznaczne z tym, że hodowca ma na względzie dobro swoich szczeniąt. To wszystko ma oczywiście swoją cenę – ze względu na czas i koszty poniesione przez hodowcę musimy się przygotować na konieczność nieco głębszego sięgnięcia do kieszeni.
Jeśli nie mamy nic przeciwko przygarnięciu starszego pudla średniego, warto odwiedzić pobliskie schroniska dla zwierząt – podobnie jak psy innych ras, pudle mogą szukać nowego domu z różnych powodów. Niektóre z nich przeżyły swoich opiekunów, inne są „ofiarami separacji”. W każdym razie, danie nowego, kochającego domu starszemu pudlowi średniemu może być wzbogacającym doświadczeniem.
Życzymy Tobie i Twojemu pudlowi średniemu wszystkiego dobrego i wielu wspaniałych, wspólnie przeżytych chwil!
