© MEISTERFOTO / stock.adobe.com
Posokowiec bawarski jest wiernym, chętnym do pracy towarzyszem myśliwych.
Posokowiec bawarski jest psem pracującym, który wykorzystywany jest przede wszystkim do tropienia rannej lub martwej zwierzyny. Sprawdzi się również w roli psa rodzinnego, pod warunkiem, że zapewnimy mu regularny wysiłek fizyczny i umysłowy. Jednak szczenięta z oficjalnych hodowli sprzedawane są wyłącznie myśliwym, którzy zawodowo zajmują się szkoleniem psów tropiących..
Posokowiec bawarski (Bayerische Gebirgsschweißhund – BGS) należy do średnich ras psów. Psy mierzą od 47 do 52 centymetrów, a suki od 44 do 48 cm. Waga dorosłego przedstawiciela tej rasy waha się od 18 do 28 kilogramów.
Zanim posokowiec bawarski dorośnie mija około dwanaście miesięcy. Jego ciało jest długie i dobrze umięśnione, charakteryzuje się mocnymi nogami, krótką szyją i szeroką, szlachetną głową. Oczy posokowca bawarskiego są wyraźne i uważne, a uszy stosunkowo duże, szerokie i opadające.
Sprawia wrażenie lekkiego i delikatnego. Jest szczupły, o podkasanym brzuchu i płaskim zadzie. Wysoko osadzony, średniej długości ogon pies nosi zazwyczaj poziomo lub lekko ukośnie w dół.
W hodowli posokowców dążono do tego, aby podczas polowań w lesie możliwie najmniej rzucały się w oczy. Dlatego ich sierść może być czerwono-brązowa, czerwono-szara do jasnożółtej, częściowo pręgowana, a na plecach i uszach przyjmuje ciemniejszy odcień, podobnie jak na pysku. Poza tym żadne odmiany nie występują.
Włos jest krótki, gładki i mocno przylegający do ciała.
© MEISTERFOTO / stock.adobe.com
Zgodnie z klasyfikacją FCI, posokowiec bawarski należy do grupy 6. „psy gończe i rasy pokrewne“, do sekcji II posokowce. Posokowce takie jak posokowiec bawarski to psy myśliwskie, które wykorzystywane są przede wszystkim do tropienia zwierzyny łownej.
Warto wiedzieć: Termin „posoka” w języku myśliwych oznacza krew zabitego lub rannego zwierzęcia.
Jeśli myśliwy postrzeli sarnę lub jelenia, zadaniem posokowca bawarskiego jest jak najszybsze znalezienie rannego zwierzęcia. Wówczas myśliwy może zastrzelić je jednym celnym strzałem, zaoszczędzając mu cierpienia.
Wyczulony węch i instynkt łowiecki to cechy wrodzone psów tej rasy. Są absolutnymi specjalistami w zakresie tropienia rannej zwierzyny.
Międzynarodowa Federacja Kynologiczna FCI (Fédération Cynologique Internationale) klasyfikuje posokowce bawarskie jako psy pracujące, podlegające próbom pracy. Oznacza to, że hodowla możliwa jest tylko z udziałem psów, które przejdą próby pracy.
Hodowla posokowca bawarskiego ukierunkowana na łowiectwo przekłada się również na jego charakter. Jest niezwykle chętny do pracy, wytrzymały i nieustraszony.
Pomimo tego, że podczas pracy jest bardzo skoncentrowany na postawionym przed nim zadaniu, posokowiec bawarski jest psem łatwym w prowadzeniu. Dla opiekunów posiadających doświadczenie w wychowywaniu psów, zwłaszcza myśliwskich, ich wyszkolenie nie będzie sprawiało większego problemu.
Przedstawiciele tej rasy uwielbiają pracę ze swoimi opiekunami. Na ogół nie okazują przy tym oznak nerwowości ani agresji.
Myśliwi cenią tę rasę za bycie wiernym towarzyszem o doskonałych cechach charakteru takich jak opanowanie, umiejętność tropienia i głoszenia.
Jak na psa myśliwskiego, posokowiec bawarski jest wyjątkowo spokojny i zrównoważony. Bardzo przywiązuje się do swojej rodziny, jest cierpliwy, także w stosunku do dzieci. Oczywiście o ile jego podstawowe potrzeby zostaną zaspokojone.
Posokowiec bawarski musi realizować swój instynkt łowiecki i ćwiczyć węch. Jeżeli będzie zmęczony zarówno fizycznie jak i psychicznie, sprawdzi się również w roli psa rodzinnego.
Do obcych posokowiec podchodzi z rezerwą.
© MEISTERFOTO / stock.adobe.com
Małe mieszkanie w mieście nie jest najlepszym środowiskiem dla posokowca bawarskiego. Ten zwinny, wysportowany pies najlepiej będzie się czuł w dużym mieszkaniu lub domu z ogrodem.
Decydując się na posokowca bawarskiego, należy przewidzieć odpowiednią ilość czasu na długie spacery. Psy tej rasy potrzebują dużo ruchu oraz wyzwań zarówno fizycznych jak i umysłowych.
Oczywiście tropienie sprawdzi się w ich przypadku najlepiej – końcu rasa ta została wyhodowana by tropić ranne lub martwe zwierzęta.
Poza tym, posokowce bawarskie dobrze odnajdują się w psich sportach takich jak mantrailing, agility czy obedience. Ze względu na doskonały węch, można je szkolić na psy poszukiwawczo-ratownicze.
Ze względu na swój instynkt łowiecki, posokowce nie nadają się na typowe psy do towarzystwa.
Jeżeli psy takie jak posokowiec bawarski wykorzystywane są do polowań, ich zapotrzebowanie energetyczne będzie większe w porównaniu do psów innych ras. Potrzebują wysokoenergetycznej, bogatej w białko karmy. To samo dotyczy psów myśliwskich, będących w fazie wzrostu oraz szczennych suk. W przypadku psich seniorów, ilość karmy można odpowiednio zmniejszyć.
Aby uniknąć problemów żołądkowych, a przede wszystkim skrętu jelit, posokowce bawarskie powinny odpocząć po posiłku. Zabawy i spacery bezpośrednio po jedzeniu są bezwzględnie zabronione.
Krótka i gładka sierść posokowca bawarskiego nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Okazjonalne szczotkowanie, zwłaszcza w okresie zmiany sierści w zupełności wystarczy.
Ponieważ zwierzęta te w większości poruszają się po miękkim podłożu, na przykład w lesie, ich pazury na ogół nie ścierają się wystarczająco. Dlatego należy je regularnie sprawdzać i w razie potrzeby przycinać.
Poza tym należy przeglądać skórę psa pod kątem skaleczeń i kleszczy.
Ze względu na surowe wytyczne hodowlane i próby pracy, w przypadku psów tej rasy choroby genetyczne praktycznie nie istnieją.
Jedyną dobrze znaną dolegliwością wśród posokowców bawarskich, tak jak w przypadku innych większych ras, jest dysplazja stawów biodrowych. Psy na nią cierpiące mają problem z poruszaniem się i trudności ze wstawaniem. Leczenie dysplazji jest dość złożone i kosztowne, zwłaszcza gdy konieczne jest wstawienie sztucznego stawu.
Posokowce bawarskie uchodzą za wytrzymałe zwierzęta i przy odpowiedniej opiece dożywają średnio 12-13 lat.
Korzenie posokowca bawarskiego sięgają połowy XIX wieku, kiedy niszczono rozległe łowiska i pojawiła się ulepszona broń palna o dalszym zasięgu.
Wraz ze zmianami strukturalnymi w łowiectwie pojawiła się potrzeba wyhodowania bezbłędnie tropiącego psa użytkowego, który będzie zdolny do pracy w trudnym, górzystym terenie.
Posokowiec bawarski powstał w wyniku krzyżowania psów gończych, ogarów i posokowców hanowerskich. Celem takiego połączenia było uzyskanie lekkiego, zwinnego psa, który bez problemu będzie się poruszał w górzystym terenie niemieckiej Bawarii.
Pod koniec XIX wieku nowa rasa psów została oficjalnie uznana, a w 1912 roku założony został Klub Posokowca Bawarskiego z siedzibą w Monachium.
Na początek zła wiadomość: Nie każdy miłośnik psów może sprawić sobie posokowca bawarskiego. Ich hodowla jest ściśle regulowana.
Profesjonalni hodowcy należący do Klubu Posokowca Bawarskiego oddają swoje szczenięta jedynie myśliwym i aktualnym właścicielom posokowców. Zazwyczaj amatorzy niezwiązani z łowiectwem nie mają szans na nabycie psa z oficjalnej hodowli.
Każdy, kto zakocha się w psach tej rasy i będzie chciał zostać opiekunem jednego z nich, może spróbować szczęścia w schronisku dla psów. Psy rasowe takie jak posokowiec bawarski niestety też są porzucane – chociażby w przypadku, gdy zachorują lub nie nadają się do polowania.
Cena szczenięcia posokowca bawarskiego z uznanej hodowli z reguły wynosi około 3000 zł.
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
