© Vincent / stock.adobe.com
Ten czworonożny przyjaciel zachwyca myśliwych w lasach i na polach swoimi wszechstronnymi umiejętnościami łowieckimi i jest kochanym, dobrodusznym kompanem dla wszystkich członków rodziny. Jednak płochacz niemiecki, po angielsku „German Spaniel”, jest prawdziwym psem myśliwskim, dlatego naprawdę dobrze będzie czuł się właśnie w domu prawdziwego myśliwego.
Na pierwszy rzut oka, średniej wielkości płochacz niemiecki przypomina Münsterländera lub Springer Spaniela, dlatego często jest z nimi mylony. Ma zwykle faliste, długie futro w kolorze brązu lub czerwieni, z dopuszczalnymi białymi oznaczeniami. Mogą również występować łaty o białym zabarwieniu podstawowym. Płochacz niemiecki waży od 25 do 30 kg, ma mocną budowę kości i wysokość w kłębie od 45 do 54 cm.
Płochacz niemiecki sięga korzeniami do starych niemieckich płochaczy, które jednak zostały prawie wyparte w swojej ojczyźnie przez angielskie wyżły. W pierwszej połowie XIX w. doszło do ukierunkowanych działań hodowlanych. Myśliwy Rudolf Frieß (1891–1965), zwany również „ojcem płochaczy”, był nadleśniczym w Lasach Palatynatu i swoją hodowlą wyznaczał standardy w najprawdziwszym tego słowa znaczeniu. Podstawą działań hodowlanych było pragnienie wielu myśliwych posiadania wszechstronnego towarzysza, który poradziłby sobie w każdym terenie. Płochacz należy do raczej rzadkich i mało znanych ras, szczególnie poza granicami Niemiec, co wynika również z faktu, że powinien być oddawany wyłącznie w ręce myśliwych. W ojczyźnie rasy, hodowcy są zrzeszeni w Verein für Deutsche Wachtelhunde, który istnieje od 1903 roku, i który jest odpowiednio zaangażowany w zachowanie typu i zdrowia rasy. Oczywiście w międzyczasie prowadzone są również prace hodowlane nad niemieckimi płochaczami za granicą. Na przykład w Ameryce Północnej przyjaciele rasy założyli w 2007 roku stowarzyszenie „Deutscher Wachtelhund of North America” – jednak poza Europą rasa ta jest nadal bardzo rzadka.
Płochacz niemiecki jest psem myśliwskim, który potrzebuje odpowiedniej ilości ruchu. Jest łowcą zwierzyny oraz bardzo wszechstronnym myśliwym. Ten czworonożny przyjaciel jest dobrym i otwartym psem w swoim domu, który tworzy bliską więź ze swoim opiekunem. Jest wesołym towarzyszem z dużą ilością energii, jest również przyjazny w stosunku do ludzi i innych psów. Jako czworonóg bardzo akceptowalny społecznie, płochacz nie lubi samotności, ale ceni sobie towarzystwo swoich ludzi lub innych psów. Ponadto, ten pasjonat łowiectwa jest bardzo odważny, wytrwały i szybko się uczy. Instynkt strażniczy i ochronny są zwykle obecne tylko w bardzo niewielkim stopniu. Uwaga: Niewystarczająco zaangażowane fizycznie i umysłowo płochacze są podatne na problemy behawioralne i kłusownictwo.
© MEISTERFOTO / stock.adobe.com
Jak tylko odbierzesz szczeniaka od hodowcy, powinieneś zacząć go szkolić, w końcu teraz zastępujesz jego znane stado. Nawet pierwsze dni i tygodnie są kluczowe, aby pomóc szczeniakowi w przyjaznym dostosowaniu się do wymagań otoczenia. Przyzwyczajaj nowego członka rodziny do stałego miejsca odpoczynku. Po kilku dniach można go już oswajać z krótkimi przejażdżkami samochodem i obrożą. Pies myśliwski powinien już w młodym wieku zbierać wrażenia z lasu i pola. Płochacz powinien bezwzględnie ukończyć szkolenie dla psa myśliwskiego zgodnie z jego predyspozycjami i już wcześnie nauczyć się posłuszeństwa i tropienia. Zaleca się, aby szczeniak płochacza trafił do odpowiedniej szkoły psów. W okresie poprzedzającym, zabawy dla szczeniąt są również dobrym sposobem na socjalizację małego czworonożnego przyjaciela. Zasadniczo wychowanie płochacza wymaga konsekwencji, know-how i silnego przywództwa, ale nie surowości.
Tak utalentowany i dedykowany myśliwy jak płochacz niemiecki bezwzględnie potrzebuje dużej ilości odpowiednich dla niego zajęć. O ile sportowcy byliby w stanie zapewnić temu psu codziennie wielokilometrowy wysiłek fizyczny, o tyle nie byliby jednak w stanie zaspokoić instynktu łowieckiego tej rasy. Myśliwi szukający uniwersalnego zwierzęcia będą zachwyceni tym towarzyszem: Płochacz nadaje się do prawie wszystkich zadań łowieckich z wyjątkiem wypatrywania lub polowania w norze. Ten wszechstronny myśliwy tropi jelenie, sarny i dziki, a także lubi pracować w wodzie. Płochacze to psy myśliwskie, które samodzielnie i na duże odległości szukają zwierzyny w zaroślach lub trzcinach. Gdy już znajdą to, czego szukają, pędzą zwierzynę w kierunku myśliwych. To instynktowne zachowanie oznacza, że podczas pracy w lesie płochacz niekoniecznie będzie chodzić blisko Ciebie – również w tym przypadku niezbędny jest odpowiedni trening myśliwski.
Rasa płochacz niemiecki uważana jest za bardzo wytrzymałą i zdrową, ale istnieje pewna skłonność do chorób układu kostnego, takich jak dysplazja stawu łokciowego i biodrowego. Porozmawiaj z hodowcą o właściwej opiece zdrowotnej płochacza. Upewnij się, że nie wymagasz zbyt wiele od swojego czworonożnego przyjaciela w wieku szczenięcym i młodym: Młodym płochaczom należy zapewnić dużo swobodnego ruchu, ale nie należy ich specjalnie zachęcać do biegania, na przykład przy towarzyszeniu na rowerze – może to negatywnie wpłynąć na wzrost szkieletu i prowadzić do deformacji w postaci zwichnięcia rzepki lub dysplazji stawu biodrowego i łokciowego. Należy również unikać chodzenia po schodach lub bardzo śliskich podłogach, zwłaszcza w wieku szczenięcym i u młodych psów. Pamiętaj o regularnych szczepieniach, jak również o odrobaczaniu. Psu tej rasy osiągają średni wiek od 12 do 14 lat.
Pielęgnacja sierści płochacza niemieckiego nie będzie stanowi dużego wyzwania: Wystarczy regularnie szczotkować sierść, aby zapobiec powstawaniu kołtunów. Ponieważ płochacz zrzuca sierść, szczotkowanie pomaga również ograniczyć nieco wypadanie luźne sierści na dywan i w innych miejscach w domu. Najlepiej jest codziennie oglądać wiszące uszy swojego czworonoga, aby nie rozwinęło się tam żadne zapalenie. W razie potrzeby należy wyczyścić uszy płochacza specjalnym preparatem do czyszczenia uszu dla psów. W zimie dobrym pomysłem będzie przycięcie sierści między łapami, aby zapobiec tworzeniu się grudek śniegu, które utrudniają psu chodzenie. Jeśli Twój kompan prawie nie chodzi po asfalcie, a jedynie po leśnej ziemi, może być od czasu do czasu konieczne skrócenie pazurów. Dzieje się tak dlatego, że na miękkim podłożu będą się one niedostatecznie zużywać, co może prowadzić do obrażeń spowodowanych naderwaniem pazura.
© MEISTERFOTO / stock.adobe.com
Od samego początku płochacz niemiecki potrzebuje zrównoważonej diety, w której mięso powinno być na pierwszym miejscu: Powinno ono stanowić główny składnik diety, niezależnie od tego, czy wybierzemy karmę mokrą czy suchą. Ostrożnie dostosuj ilość karmy do potrzeb swojego czworonożnego przyjaciela: Nie należy również nigdy przekarmiać szczeniąt, ponieważ może to mieć negatywny wpływ na zdrowy wzrost szkieletu. Szczenię potrzebuje od trzech do czterech posiłków, dorosłemu psu wystarczą dwa posiłki dziennie. Daj psu odpocząć po każdym posiłku. Przysmaki też mogą być zdrowe: Na przykład, podawaj swojemu czworonożnemu przyjacielowi suche gryzaki, takie jak żwacze lub uszy wołowe, aby zaspokoić jego potrzebę żucia, lub podawaj – z umiarem – bezcukrowe przekąski do pielęgnacji zębów lub specjalne liofilizowane mięsne kąski dla psów. Zawsze zapewniaj psu dużo świeżej wody pitnej, aby mógł się swobodnie napić – na długich trasach bez naturalnych źródeł picia, zawsze miej ją przy sobie.
Ten zapalony myśliwy jest tak naprawdę odpowiednim kompanem tylko dla myśliwych. Odpowiedzialni hodowcy będą oddawać swoje potomstwo tylko myśliwym. Jest to optymalne rozwiązanie, jeśli jesteś zawodowym myśliwym szukającym psa, który jednocześnie będzie dobrze współgrał z Twoją rodziną. Płochacz jest bowiem bardzo przyjaznym współlokatorem, który dobrze dogaduje się z dziećmi. Oczywiście nadaje się również do domu singla, ale nie powinien zbyt często zostawać sam. Ten czworonożny przyjaciel nie jest psem miejskim i potrzebuje dużo codziennego ruchu na świeżym powietrzu, jak również zadań myśliwskich. Kot może spokojnie mieszkać w domu razem z płochaczem niemieckim. Warunkiem powinno być jednak to, że pies był przyzwyczajany do kotów już jako szczeniak. Mniejsze zwierzęta nie powinny jednak mieszkać w gospodarstwie domowym myśliwego. Zanim zamieszkasz ze swoim czworonożnym przyjacielem, powinieneś również pomyśleć o odpowiedniej opiece wakacyjnej, jeśli nie będziesz móc zabrać ze sobą swojego towarzysza – coraz więcej hoteli przyjmuje teraz psy. Dobrze wychowany płochacz doskonale nadaje się na przykład na wakacje w górach.
Płochacza niemieckiego w wieku szczenięcym można znaleźć tylko u poważnego hodowcy, który jest zrzeszony w związku. Są oni organizowani w specjalnych klubach płochaczy lub psów myśliwskich i najczęściej oddają swoje zwierzęta – nie bez powodu – wyłącznie w ręce myśliwych. Zazwyczaj wymagają oni również, aby młody pies do 18 miesiąca życia w ramach programu szkolenia myśliwskiego ukończył tzw. test młodzieżowy. Mimo niewielkiej liczby szczeniąt, popyt jest duży i całkiem możliwe, że na wymarzonego psa trzeba będzie poczekać kilka miesięcy. Niemniej, zawsze upewnij się, że będziesz mieć szansę spotkania się z rodzicami i poznasz środowisko, w którym żyją szczenięta. Rodzice powinni sprawiać wrażenie przyjaznych i zrównoważonych, a szczenięta powinny być jak najwcześniej ukierunkowywane w różnych kwestiach. W Niemczech, ojczyźnie rasy, w 2016 roku urodziło się sporo, bo około 590 płochaczy. W innych krajach jest jednak niewielu hodowców. Najlepiej jest skontaktować się ze specjalnymi związkami płochaczy, które mogą udzielić informacji o aktualnych i spodziewanych miotach oraz pomogą nawiązać kontakt z hodowcami.
Pomogą Ci również, jeśli szukasz już dorosłego psa, ponieważ co jakiś czas płochacze w wieku dorosłym, które z różnych powodów straciły swój dotychczasowy dom, szukają nowego miejsca do życia. Psy te często już się wiele nauczyły, ale oczywiście jest też możliwość, że przyniosą ze sobą jakieś „dziedzictwo”. Dlatego dobrze poinformuj się wcześniej o historii psa.
