© monica / stock.adobe.com
Postawny Bergamasco, czyli owczarek z Bergamo, to średniej wielkości pies pasterski. Wyróżnia go skołtuniona sierść i to, że potrafi zbudować wyjątkowo silną więź z opiekunem.
Pierwotnie owczarek z Bergamo hodowany był jako pies pasterski we włoskich Alpach, gdzie wiernie towarzyszył bergamskim pasterzom i pilnował ich stad. Niezawodność, przywiązanie i delikatność odznaczają psy tej rasy do dzisiaj i czynią z nich doskonałe psy rodzinne – nieskomplikowane w wychowaniu, kochające dzieci i chętnie biorące udział w codziennych aktywnościach rodziny. Owczarki z Bergamo cieszą się z bliskości swojej ludzkiej rodziny i wszystkich jej członków obdarzają wielką miłością i oddaniem.
Dzięki nad wyraz proczłowieczemu usposobieniu oraz nieprzeciętnej inteligencji owczarki z Bergamo okazują się być psami raczej nieskomplikowanymi w wychowaniu – nawet, jeśli czasami bywają nieco uparte i chcą postawić na swoim. Owczarek z Bergamo nie posłucha ślepo każdego polecenia. Powodem takiego zachowania nie jest jednak upartość, ale pragmatyzm: pies musi znać powód stojący za wydanym przez opiekuna pleceniem oraz rozpoznać jego sens. Samodzielne działanie oraz zdolność oceniania sytuacji to domena psów pasterskich, które niegdyś ponosiły przecież nierzadko wyłączną odpowiedzialność za całe stado czy trzodę – owczarki mają to po prostu we krwi. Trochę wolności powinno się owczarkowi z Bergamo zdecydowanie pozostawić. Między innymi zaliczać się do niej powinno dużo wybiegu i wiele możliwości aktywności ruchowych w ciągu dnia. Jako pies pasterski i zaganiający owczarek z Bergamo chce „pracować”: długie, wymagające spacery, wspólne wycieczki rowerowe i zajęcia angażujące umysł zwierzęcia są nieodzowne do pełnego, szczęśliwego życia psa tej rasy.
Wyżyty fizycznie i umysłowo owczarek z Bergamo okazuje się być nad wyraz rozluźnionym i cierpliwym psem, który swojemu opiekunowi za dobroć i zainteresowanie zwraca z nawiązką. Jest on nie tylko zrównoważonym, dobrze usposobionym kompanem człowieka i delikatnym opiekunem dla dzieci, ale i godnym zaufania stróżem, który w każdej chwili gotów jest stanąć w obronie swojej ludzkiej rodziny.
Czasem wystarczy rzut oka na tego krzepkiego psa o bujnej szacie i od razu potencjalny rabuś wycofuje się okrakiem. Z wyglądu owczarek z Bergamo sprawia wrażenie psa nieokiełznanego, dzikiego i nieustraszonego. Długie, falowane kosmyki, w których łączą się i splątują ze sobą wełna i podszerstek, tworząc charakterystyczne dredy, pokrywają tylne części ciała psa, nierzadko ciągną się aż do ziemi. Nigdy jednak nie powinny być tak długie, żeby ograniczyły psa w ruchach. Na przednich częściach ciała, głowie, łopatkach, a także na ogonie, dominuje bardziej szorstka szata okrywowa, która powinna być regularnie szczotkowana – w przeciwieństwie do „dredów” Bergamasco. Umaszczenie tego psa pasterskiego zwykle nie wychodzi poza różne odcienie szarości, jednak spotkać można również osobniki w kolorze jednolicie matowo czarnym, marmurkowym lub płowym.
Mimo długich, wyglądających na ciężkie dredów owczarki z Bergamo nie wyglądają zupełnie na ociężałe czy niezdarne. Wprost przeciwnie – są bardzo zręczne i pod bujną szatą posiadają proporcjonalną, sportową sylwetkę. Bergamasco osiągają wysokość w kłębie od 54 do 56 cm u suczek i 58 do 60 cm u samców, ważą między 26 a 38 kg.
Niegdyś służący jako pies pasterski owczarek z Bergamo z charakterystycznymi kołtunami należy do najstarszych ras pochodzących z Włoch. Wprawdzie dokładne pochodzenie tej rasy nie jest stwierdzone, jednak przypuszcza się, że jej przodkowie dostali się z terenów azjatyckich do Włoch z rzymskimi i fenickimi żołnierzami przed około dwoma tysiącami lat. Pewnym jest natomiast fakt, że ten pies zwany „Cane da Pastore Bergamasco” czy „Cane delle Alpi” od szesnastego wieku znany był we włoskich Alpach. Pierwsze podobizny owczarka z Bergamo, tworzone przez pasterzy, datowane są właśnie na ten okres.
Pośród tamtejszych pasterzy ten oryginalny owczarek zasłynął jako niesamowicie pracowity i bezgranicznie wierny pies. Przewodniczył stadom bydła od łąki do łąki i niezawodnie ochraniał trzody i stada owiec przed niebezpieczeństwem. Niestety na przyznanie standardu rasy owczarek Bergamasco czekał długo. W 1898 roku standard dla rasy został sformułowany, choć tak naprawdę jeszcze później rasa została naprawdę zauważona – dopiero w 1959 roku FCI uznała owczarka z Bergamo za psa pasterskiego owczarskiego (Grupa I, Sekcja 1, nr wzorca 194).
© volofin / stock.adobe.com
Do dziś owczarek z Bergamo jest rasą dość rzadko spotykaną. Przez bardzo długi czas dostęp mieli do niej wyłącznie pasterze z obszarów Alp, hodowali je tylko na użytek własny. Znalazło się wprawdzie obecnie kilku miłośników tej rasy na niemal wszystkich kontynentach, jednak w sumie psów tej rasy jest obecnie w sumie około 2000. Zaledwie 200 z nich wykorzystuje się w hodowlach.
Znaleźć hodowlę owczarków z Bergamo w okolicy nie jest niestety łatwo. Jednak jeśli jest się przekonanym, że sprosta się wymaganiom tego ruchliwego, zaangażowanemu w przeróżne zajęcia i łaknącego intensywnej ludzkiej bliskości psa, żaden czas oczekiwania czy żadna trasa do hodowli nie powinny być przecież zbyt długie!
Owczarek z Bergamo to pociecha każdej rodziny. Ten otwarty, przyjazny i radosny pies wnosi do domu nie tylko radość, jest również wytrzymały i witalny. Wysokie kwoty od weterynarzy to przy tej rasie o żelaznym zdrowiu niezwykła rzadkość. Owczarki z Bergamo często osiągają wiek 15 lat.
By uformowały się charakterystyczne dla rasy dredy, szczenięcia nie wolno czesać. Wyjątek stanowią jedynie obszary w pobliżu głowy, łopatek i ogona, które raz w tygodniu powinny mieć bliski kontakt ze szczotką do sierści. W drugim roku życia podrośnięta sierść formuje się w dredy, kiedy podszerstek i włosie splatają się ze sobą. Od czasu do czasu należy skracać dredy, by nie ograniczały psa w ruchach.
Obecność dredów sprawia, że owczarek z Bergamo praktycznie nie gubi sierści, jednak w tak charakterystycznej jego szacie osadza się z łatwością brud. Bergamasco po długim, intensywnym spacerze na jesień przed wejściem do domu musi spędzić trochę czasu na zabiegach pielęgnacyjnych, by nie nabrudzić. Jeśli więc jesteś fanatykiem czystości, niekoniecznie decyduj się na tę rasę. Słońce, deszcze, mróz i wiatr to nie problem dla tego nieustraszonego zwierzaka, jednak jego sierść nie schnie wcale szybko, a po deszczu przez długi czas można poczuć charakterystyczny zapach zmokłej psiej sierści.
Wyważona dieta, zawierająca wszystkie niezbędne składniki odżywcze, jest tak samo ważna dla zdrowego rozwoju każdego psa – owczarka z Bergamo również. W gruncie rzeczy jednak Bergamasco nie są specjalnie pod tym względem wymagające. Jeśli nie jesteś w stanie samodzielnie przygotowywać posiłków dla psa, bez problemu Bergamasco przyjmie także gotowe karmy. Karma sucha czy mokra, BARF czy posiłki gotowane własnej roboty – niezależnie od rodzaju posiłku ważne jest, by zgadzała się kompozycja potrzebnych psu minerałów i substancji odżywczych. Jakie są to substancje i w jakiej ilości powinny być podawane, zależy od wielu indywidualnych czynników: wiek, waga, poziom aktywności fizycznej, stan zdrowia – koniecznie należy uwzględnić te czynniki przy doborze odpowiedniej diety dla psa. W przypadku owczarków z Bergamo częściej preferowana jest karma sucha. Po podaniu mu karmy mokrej należy koniecznie zadbać o to, by sierść na pyszczku doprowadzona była do porządku, co jest czasochłonne i niekoniecznie miłe dla psa.
Bergamasco nie stawia wysokich wymagań względem odżywiania czy codziennej pielęgnacji, jednak względem ruchu i zaangażowania wymagania tego owczarka są znacznie wyższe. Także jako pies rodzinny ten dawny pies pasterski potrzebuje być „użytkowany”, chce wykonywać zadania. Codzienne spacery z owczarkiem z Bergamo powinny być intensywne i zróżnicowane. Zadania na tropienie i aportowanie, nauka sztuczek, agility czy dog dancing – to wszystko doskonałe zajęcia dla kochającego ruch i wysiłek intelektualny Bergamasco. Owczarki z Bergamo sprawdzają się również jako psy pracujące – ratownicy czy psy towarzyszące.
Wyżyty fizycznie i umysłowo owczarek z Bergamo w domowym zaciszu pokaże swoją zrównoważoną i spokojną stronę. Małe mieszkanie dla tego ruchliwego psa nie będzie jednak mimo wszystko najlepszym miejscem bytowania. Opiekun psa tej rasy powinien dysponować domem z większym, zabezpieczonym ogrodem, w którym zwierzę mogłoby się zawsze dostatecznie wyszaleć – nawet mimo niepogody.
By zadowolić w pełni owczarka z Bergamo, trzeba koniecznie zagwarantować mu miejsce, czas i poświęcić energię na wspólny wysiłek. W zamian opiekun otrzyma niewiarygodnie uroczego i radosnego towarzysza, który dla swojej ludzkiej rodzinki zrobi wszystko!
