© Dogs / stock.adobe.com
Korzenie tego pięknego i inteligentnego czworonoga leżą w Pirenejach, okolicy która znacząco wpłynęła na rozwój tej rasy. To właśnie tam owczarek pirenejski długowłosy rozpoczął swoją historię podboju serc miłośników psów na całym świecie.
Ten francuski outdoorowiec osiąga średnią wielkość do maksymalnie 48 cm w kłębie i wagę do 15 kg. Uszy ma położone po sobie, a żywego spojrzenia ciemnobrązowych oczu nie zasłaniają włosy. Uwagę zwraca charakterystyczny „filuterny wyraz pyska”, doskonale oddający charakter tego psa pasterskiego. W przypadku sierści dopuszczalne są wszystkie kolory poza bielą. Owczarek pirenejski występuje zarówno z sierścią umaszczoną w pasy, jak i typu arlekin. Oprócz, na chwilę obecną najbardziej rozpowszechnionego wariantu długowłosego („à poil long”) istnieje również wariant z krótkim włosem na pysku („à poil court”) oraz średniej długości futrem.
Nazwa rasy wskazuje na przeznaczenie psa: Francuskie słowo „berger” oznacza zarówno „pasterza”, jak i „psa pasterskiego”. Berger des Pyrénées uchodzi za najstarszą rasę psów pasterskich we Francji. Selekcja przodków dzisiejszego owczarka pirenejskiego długowłosego miała na celu wyłącznie zastosowania hodowlane, których założeniem było uzyskanie wytrzymałego i wytrwałego psa pasterskiego. Wygląd zewnętrzny stanowił w tym przypadku kwestię drugorzędną – istotne były charakter, inteligencja i dobre zdrowie. W konsekwencji pierwszy, jednolity standard dotyczący rasy został ustanowiony dopiero w roku 1920. Nie tylko wygląd, ale również żywiołowy, odpowiadający przeznaczeniu tej rasy charakter przyprawiają miłośników psów o szybsze bicie serca: Owczarki pirenejskie długowłose od wieków z wytrwałością strzegą pasących się owiec, często współpracując z większymi, odstraszającymi wilkami pirenejskimi psami pasterskimi. Żywy charakter psa, jego nie nazbyt wielkie rozmiary oraz uroda sprawiły, że coraz więcej przedstawicieli tej rasy znalazło swoje miejsce w rodzinach miłośników psów. Jednakże taki rozwój w kierunku „modnego psa” niesie ze sobą również, wynikające z wcześniejszego przeznaczenia psa pasterskiego niebezpieczeństwo: Zwierzę nadal potrzebuje mnóstwa ruchu i aktywności intelektualnej, natomiast w kwestiach hodowlanych pierwszeństwo przed wyglądem zewnętrznym należy zapewnić kwestiom zdrowotnym i charakterowi.
© Anna Auerbach / stock.adobe.com
Owczarkowi pirenejskiemu nie brakuje szarmancji: Jego odważna i otwarta na nowe doświadczenia natura sprawia, że jest w stanie szybko owinąć sobie dookoła łapy praktycznie każdego miłośnika psów. Cechą szczególną zwierzęcia są typowe dla psa pasterskiego inteligencja i, pomimo wiernego oddania opiekunowi, samodzielność w działaniu. Ponadto ten cwany urwis dysponuje nieskończonymi pokładami uwagi i ochoty do zabawy, przy jednoczesnym kompletnym braku zniecierpliwienia czy irytacji. Pomimo przyjaznej natury, w stosunku do obcych pies ten jest powściągliwy, a nawet nieufny. Przed podjęciem decyzji o nabyciu tego rodzaju psa pasterskiego należy mieć na uwadze, że był on kiedyś psem pracującym, to znaczy: Ładne futerko skrywa pełną energii i nierzadko zawziętą naturę z wysokimi wymogami dotyczącymi aktywności. To mieszanka, która czasami potrafi być trudna w okiełznaniu. Jednak, jeżeli zapewni się temu aktywnemu psu pasterskiemu zajęcie odpowiednie dla wymogów jego rasy, pozostanie on zrelaksowanym i zrównoważonym zwierzęciem. Piękne czworonogi z Pirenejów dość często dają głos, jednakże nie są w tej kwestii wyjątkowo uciążliwe.
Do zapewnienia szczęśliwego i harmonijnego pożycia Twój owczarek pirenejski wymaga konsekwentnego, ale jednocześnie czułego wychowania. Metody nazbyt autorytarne nie są odpowiednie, gdyż mogą doprowadzić do utraty pewności siebie tego owczarka francuskiego. Również osoby początkujące powinny bez problemów poradzić sobie z wychowaniem czworonożnych przedstawicieli tej rasy, o ile tylko nie ulegną urokowi psa i wykażą się odpowiednią konsekwencją. W wychowaniu należy unikać wszelkich „wyjątków” – Twój pies odbiera je jako wieczyste przyzwolenie, a ich wyplenienie zajmuje dużo czasu i wysiłku. Kwestie wychowawcze dotyczące psa warto dokładnie ustalić w porozumieniu z całą rodziną. Ponadto należy zwrócić uwagę na zapewnienie psu odpowiedniej ilości zajęcia, gdyż wychowanie przyniesie efekty wyłącznie w przypadku odpowiednio „wyeksploatowanego” psa. Jeszcze w okresie szczenięcym zapewnij swojemu podopiecznemu udział w specjalnych lekcjach zabawy w szkołach dla psów. Pozwoli mu to na poznanie psów innych ras i uczyni go bardziej otwartym. Generalnie dobra szkoła dla psów, w szczególności dotyczy to szczeniąt, zawsze jest dobrym pomysłem.
Ten z założenia pies pracujący wymaga dużej ilości wybiegu i zajęcia, a przede wszystkim dużej ilości czasu spędzonego z opiekunem – najchętniej nie odstąpiłby Cię nawet na krok! Jako wierny i naładowany energią towarzysz wykorzysta każdą nadarzającą się okazję, by Ci pomóc. Wymagające spacery i nowe ścieżki to czysta frajda dla Twojego owczarka. Ponadto możesz z nim przeprowadzać trening metodą klikerową oraz zabawy z szukaniem i aportowaniem. Rasa świetnie radzi sobie w takich dziedzinach psiego sportu, jak Dog Dancing, Obedience, czy Agility. Jeżeli Twój czworonóg łyknął już nieco podstaw Agility, możesz zabrać go na odkrywczą wędrówkę do lasu: Balansowanie na pniu drzewa, czy też małe przeszkody na poboczu drogi doskonale nadają się na spontaniczny trening Ability. Twój mały wulkan energii doskonale spisze się również, po wcześniejszym treningu, na przejażdżkach konnych, czy też wypadach rowerowych, o ile będziesz pamiętać, by dopasować tempo do jego truchtu. W przypadku aktywności sportowych pamiętaj, by trening rozpoczynać dopiero u psów w wieku 12–15 miesięcy. Zbyt wczesna przygoda ze sportem może doprowadzić do poważnych uszkodzeń aparatu ruchowego psa. Niezależnie od powyższego, owczarek pirenejski zawsze posiada predyspozycje do zastosowań w charakterze psa pasterskiego.
© Dogs / stock.adobe.com
Przedstawiciele rasy owczarek pirenejski długowłosy charakteryzują się dobrym zdrowiem i mogą dożyć wieku ponad 13 lat. Najlepszą gwarancją zdrowia jest zakup szczenięcia u profesjonalnego hodowcy, ponieważ wykorzystuje on do hodowli wyłącznie zwierzęta w doskonałym stanie zdrowia. W przeciwnym wypadku istnieje nieco podwyższone ryzyko wystąpienia dysplazji stawu biodrowego (HD) lub padaczki. Nie dopuszczaj do nadwagi u psa, tak by Twój wulkan energii do późnych lat mógł się cieszyć sprawnością. Coroczne wizyty u weterynarza to podstawa. Już podczas pierwszego szczepienia odświeżającego bądź na pierwszej wizycie u weterynarza możesz poruszyć temat odpchlenia i odrobaczenia.
Podobnie jak każdy pies, również owczarek pirenejski wymaga żywienia, którego podstawę stanowią produkty mięsne. Podczas zakupów, bez różnicy, czy chodzi o karmę suchą, czy też mokrą zwracaj uwagę na to, czy mięso znajduje się na pierwszym miejscu na liście składników i unikaj karm zawierających niskiej jakości zboża. Twój czworonóg potrafi optymalnie wykorzystać bogaty w białko, wysokogatunkowy pokarm. Wszelkie zmiany pokarmu przeprowadzaj stopniowo, dodając coraz większą ilość nowej karmy do starej. W innym wypadku pies może zareagować biegunką, nawet jeżeli nowa karma jest wysokiej jakości. Miej na oku talię Twojego owczarka i reaguj, gdy tylko zauważysz, że zaczyna on przybierać na wadze. Zalecenia żywieniowe zawarte na opakowaniach produktów należy traktować wyłącznie jako wskazówkę – zużycie energii Twojego zwierzęcego towarzysza zależy nie tylko od jego kondycji, ale również od poziomu aktywności. Pamiętaj o dołączeniu do codziennego jadłospisu kilku porcji smakołyków. Na zdrowe kły szczególnie przydatne są przysmaki dentystyczne, jak i suche smakołyki do żucia.
W celu uniknięcia sfilcowania pięknej sierści u owczarskie pirenejskiego długowłosego konieczna jest jej regularna, jednak nieprzesadnie uciążliwa pielęgnacja. Raz w tygodniu należy dokładnie zająć się futrem Twojego pupila. Szczególnie często dochodzi do sfilcowania sierści za uszami psa. W przypadku owczarków z dużą zawartością miękkiej sierści nie należy korzystać zbyt często ze szczotki, aby umożliwić utworzenie się tzw. „cadenettes”. Pod tym pojęciem rozumie się sfilcowane warkoczyki, które nadają owczarkowi pirenejskiemu jego charakterystyczny wygląd. W niektórych przypadkach zaleca się wyczesanie podszerstka na lato. Każdego dnia kontroluj sierść psa pod kątem ewentualnych pozostałości po gałązkach itp., jak również dokładnie przyglądaj się jego uszom. O ile to konieczne, należy je wyczyścić za pomocą specjalnych preparatów do czyszczenia uszu. Powyższą rutynę należy rozpocząć już w wieku szczenięcym. Regularnie sprawdzaj długość pazurów Twojego pupila i w razie potrzeby skracaj je za pomocą specjalnych nożyczek. Jeżeli nie ufasz do końca w swoje umiejętności w tej dziedzinie, możesz udać się z psem na pedikiur do weterynarza.
© Dogs / stock.adobe.com
Ten żywotny pies doskonale pasuje do osób prowadzących sportowy tryb życia, jak również do rodzin, które chętnie spędzają czas ze swoim czworonogiem na łonie natury. Odpowiednio wybiegany na dworze i posiadający wystarczającą ilość zajęcia pies może doskonale zaadoptować się zarówno do warunków miejskich, jak i wiejskich. Idealnym rozwiązaniem byłby dom z ogrodem, w którym owczarek mógłby hasać do woli, jednak trawnik może być przez niego wykorzystany również do kopania, zwłaszcza jeśli pies się nudzi. Przywiązujące się do opiekuna zwierzę kompletnie nie nadaje się do trzymania w budzie. Jako pies pasterski owczarek pirenejski z reguły bez problemów współżyje z pozostałymi zwierzętami domowymi. Może być dobrym towarzyszem dla dzieci, o ile te nauczone zostały właściwego obchodzenia się ze zwierzętami. Pamiętaj, żeby zapewnić Twojemu pupilowi możliwość wycofania się, zawsze gdy tego potrzebuje.
Przed sprawieniem sobie długowłosego owczarka pirenejskiego dobrze się zastanów, kto będzie go pilnować w przypadku Twojej choroby lub urlopu. Chociaż tego psa możesz zabrać w wiele miejsc urlopowych, tym bardziej że coraz więcej hoteli oferuje możliwość pobytu (odpowiednio ułożonych) zwierząt. Co powiesz na urlop połączony z wędrówkami w Pirenejach? Taki rodzaj wypoczynku to strzał w dziesiątkę dla Twojego wysportowanego, czworonożnego miłośnika natury.
Przed zakupem rasowego, długowłosego owczarka pirenejskiego razem z podstawowym wyposażeniem (miski, kocyki i kosze, szelki lub obroża, smycz, zabezpieczenie podczas jazdy samochodem, zabawki) należy koniecznie wziąć pod uwagę również przyszłe wydatki typu: wysokiej jakości karma, podatek i ubezpieczenie dla psa regularne wizyty u weterynarza, odrobaczanie i szczepienia.
Na całe szczęście psy tej inteligentnej rasy można znaleźć również poza Pirenejami. Negatywną stroną coraz większej popularności owczarków pirenejskich jest wciąż powiększająca się liczba nieprofesjonalnych sprzedających, chcących zbić profit na popularności rasy. Szerokim łukiem omijaj takich nienależących do żadnego stowarzyszenia pseudohodowców. Kupno psa u takiej osoby wiąże się nie tylko z niebezpieczeństwem nabycia psa bez odpowiedniej opieki zdrowotnej, lecz również zachodzi obawa, że sprzedawca nie zapewnił w przypadku psa zachowania odpowiednich standardów rasowych, odpowiednich cech charakteru, czy też odpowiedniej socjalizacji.
W przypadku profesjonalnego hodowcy masz możliwość spokojnego poznania szczeniąt i ich rodziców. Oczywiście szczenięta w żadnym wypadku nie powinny dorastać w budzie, tylko w rodzinnej atmosferze z możliwościami poznawania świata. Pomiędzy poszczególnymi szczeniętami nie powinno być zbytnich różnic, powinny one mieć wygląd zdrowych zwierząt. Hodowca chętnie powinien udzielić Ci odpowiedzi na Twoje pytania, również na te dotyczące celów jego hodowli i działań kontrolnych, mających na celu zachowanie zdrowia zwierząt oraz wyników licencjonowania. Pytania ze strony hodowcy należy traktować jako dobry znak – oznaczają, że jemu również zależy na tym, by jego podopieczni trafili do dobrego domu. Nigdy nie podejmuj wyboru bez konsultacji z hodowcą i nie zdawaj się na to, które ze szczeniąt zbliży się do Ciebie jako pierwsze – może to być po prostu te, które jest najmniej zmęczone wcześniejszą zabawą ze wszystkich pozostałych. W przypadku tej rasy możliwe jest również, że nie będziesz mieć żadnego wyboru, a jedynie miejsce na liście oczekujących na szczenię, jednak nie pozwól się tym zniechęcić: Profesjonalni hodowcy praktycznie zawsze oferują jedynie dobrze ułożone i pełne szarmancji owczarki. Na pewno warto poczekać na swojego. Szczenię może odejść od matki najwcześniej w wieku 8 tygodni. Jako wyprawkę szczeniak otrzymuje książeczkę szczepień oraz rodowód. Pamiętaj o przestrzeganiu terminów odświeżania szczepień.
Wprawdzie długowłose owczarki pirenejskie nie należą do nadzwyczaj rzadkich psów, jednak jeżeli trafisz na takie zwierzę w pobliskim schronisku, możesz mówić o naprawdę niebywałym szczęściu. Najczęściej trzeba spędzić sporo czasu w Internecie, zanim natrafi się na dorosłego psa tej rasy, który z przeróżnych powodów utracił swój dom. W optymalnym przypadku będziesz mieć możliwość zapoznania się na spokojnie ze zwierzęciem. Wprawdzie pies „z drugiej ręki” zawsze może kryć w sobie sporo niespodzianek, jednak wspólne życie z owczarkiem pirenejskim, o ile tylko dysponujesz odrobiną odpowiedniego podejścia, odpowiednim otoczeniem i wystarczającą ilością czasu dla Twojego pupila, zawsze będzie wzbogaceniem i pociechą w Twoim życiu.
