© fieryphoenix / stock.adobe.com
Owczarek maremma to duży, potężny pies, często porównywany do niedźwiedzia polarnego.
Owczarek maremma, znany również pod nazwą Cane da pastore Maremmano-Abruzzese, jest odważnym psem pasterskim z Włoch. Będące pod jego opieką bydło strzeże samodzielnie i z narażeniem życia. W roli psa rodzinnego może sprawdzić się jedynie pod pewnymi warunkami.
Owczarek maremma jest dużym, majestatycznym czworonogiem. Psy dorastają do 65–73 centymetrów i osiągają wagę ok. 35–45 kilogramów. Suki są nieco mniejsze i ich wzrost waha się od 60 do 68 centymetrów, a waga od 30 do 40 kilogramów.
Gęsta, średniej długości lub długa sierść jest szorstka i twarda w dotyku. Wyposażona jest w gruby podszerstek, obfity zwłaszcza w chłodniejszych porach roku, co sprawia, że zimą wygląda znacznie masywniej niż latem.
Zgodnie ze wzorcem rasy, jedyną dopuszczalną maścią jest jednolita biel. Dozwolone są odcienie kości słoniowej, blado pomarańczowe lub cytrynowe, ale jedynie w ograniczonym zakresie. Na szyi i klatce piersiowej dłuższy włos tworzy charakterystyczną kryzę, co jest widoczne zwłaszcza u psów, na tylnych kończynach można natomiast zauważyć niezbyt długie portki.
Ze względu na swoją posturę, ten duży, biały Włoch jest często porównywany do niedźwiedzia polarnego. Jego budowa jest mocna, ale nie sprawia on wrażenia niezdarnego czy ociężałego. Różnice między płciami są w jego przypadku bardziej widoczne niż u innych ras – psy są większe i silniejsze, a suki wyglądają bardziej elegancko.
Głowa Cane da pastore Maremmano-Abruzzese ma stożkowaty kształt, a szerokie czoło i stosunkowo wąski pysk mają przypominać głowę niedźwiedzia. Niewielkie, trójkątne, wiszące uszy są osadzone wysoko nad łukami jarzmowymi i porośnięte krótką sierścią. Oczy są w kształcie migdała, barwy ochry lub kasztana.
Skóra na nosie, błony śluzowe, łapy i pazury są ciemne. Obficie owłosiony ogon jest nisko osadzony i w pozycji stojącej sięga poniżej stawu skokowego. W ruchu noszony jest na linii grzbietu.
W swojej ojczyźnie w środkowych Włoszech, owczarek maremma nadal pełni rolę uważnego i nieustraszonego psa pracującego. Jego specjalnością jest samodzielne pilnowanie stad owiec. Jednak jako pies stróżujący niezawodnie ochrania również bydło, konie i drób, a także dom i gospodarstwo.
Od wieków hodowany jest jako pies stróżujący. Odważnie stawia czoła wilkom, niedźwiedziom i innym nieproszonym gościom w obronie swojego stada, w związku z czym jest zawsze podejrzliwy w stosunku do obcych.
Psem rodzinnym ten biały, rosły czworonóg może być jedynie w ograniczonym zakresie. Jeśli jako szczenię przejdzie odpowiednią socjalizację, może nauczyć się akceptować dzieci oraz koty jako członków swojego stada, nie będzie jednak nigdy łagodną przytulanką, chętną do zabawy z najmłodszymi członkami rodziny.
Wychowanie tego czworonoga wymaga dużego doświadczenia, konsekwencji i cierpliwości. Swojego opiekuna postrzega on nie jako autorytet, ale co najwyżej równego sobie przyjaciela.
Nigdy więc nie podporządkuje mu się całkowicie, a polecenia będzie wykonywał tylko wtedy, gdy uzna je za zasadne. Surowość czy wręcz przemoc jest w jego przypadku absolutnie wykluczona, do niczego dobrego bowiem nie doprowadzi. Owczarek maremma nie jest więc psem dla początkujących.
Przedstawiciele tej rasy rozwijają się w wyjątkowo wolnym tempie. Dopiero w wieku około 30 miesięcy uznaje się je za dojrzałe fizycznie i psychicznie.
Do tego momentu mogą wielokrotnie przejawiać agresywne zachowanie, próbując znaleźć swoje miejsce w stadzie.
Miłośnicy rasy określają owczarka maremma jako „kota wśród psów“, ponieważ ten wolny duch zawsze zachowuje pewien stopień niezależności i uporu, co zwykło się przypisywać mruczkom.
Owczarek maremma najlepiej czuje się, gdy może pilnować zwierząt gospodarskich. Uwielbia przebywać na świeżym powietrzu, ale powinien mieć zawsze zapewnioną możliwość powrotu do domu.
Nie jest absolutnie stworzony do życia w mieście. Musi mieć swoje terytorium, którego będzie mógł strzec, realizując swoje pierwotne przeznaczenie. Niemniej, powinien mieć bliski kontakt ze swoją ludzką rodziną.
Dwie godziny solidnej aktywności dziennie to w przypadku tego czworonoga niezbędne minimum. Ponadto, potrzebuje rozsądnych zadań do wykonania, na których będzie mógł się skoncentrować i realizować w sposób niezależny. W przeciwnym wypadku może rozwinąć zaburzenia behawioralne. Nie jest natomiast typem sportowca i nie przejawia większego zainteresowania psimi sportami. Najlepszym zajęciem dla niego jest stróżowanie.
Cane da pastore Maremmano-Abruzzese może przebywać na zewnątrz całą dobę. Jego gruba, odporna na zabrudzenia sierść chroni go przed deszczem, śniegiem i wiatrem. W lecie natomiast należy mu zapewnić zacienione miejsce, w którym będzie mógł w razie potrzeby odpocząć od słońca.
Jego długa, gęsta sierść wymaga regularnego szczotkowania, aby zapobiec powstawaniu egzemy. W okresie linienia na wiosnę, kiedy traci większość swojego ocieplającego podszerstka, po szczotkę należy sięgać codziennie.
Szczególnej pielęgnacji wymagają bujna kryza na szyi, sierść na tylnych kończynach oraz między opuszkami. Kąpiel nie jest jednak konieczna – nawet jeśli zabrudzenia będą dość znaczne. Wystarczy pozostawić brud do wyschnięcia i wyczesać, a sierść znowu będzie lśnić czystą bielą.
Jako pies pracujący, który cały dzień jest na nogach, Cane da pastore Maremmano-Abruzzese potrzebuje wysokiej jakości, bogatej w składniki odżywcze karmy. To, czy będzie ona w postaci suchej, mokrej czy surowej ma drugorzędne znaczenie i zależy od preferencji opiekuna. Te aktywne czworonogi nie mają zazwyczaj natomiast problemów z nadwagą.
Aby zapobiec zagrażającemu życiu psa skrętowi żołądka, dzienna racja żywieniowa powinna być podzielona na co najmniej dwie porcje, a po zjedzonym posiłku zwierzak powinien mieć możliwość odpoczynku.
Owczarek maremma jest uważany za odpornego na choroby. Abstrahując od problemów ze stawami, takimi jak dysplazja stawów łokciowych czy biodrowych, które występują u wielu dużych czworonogów, nie są znane żadne choroby typowe dla rasy.
Czasami obserwuje się jedynie problemy żołądkowe czy trawienne oraz dziedziczne zaburzenia wzroku.
Średnia długość życia przedstawicieli tej rasy wynosi od 10 do 12 lat, jednak przy zapewnieniu im odpowiednich warunków utrzymania i dobrej opieki, mogą dożyć nawet 15 lat.
Rasa ta prawdopodobnie wywodzi się od molosów tybetańskich, które zostały przywiezione przez różne koczownicze plemiona z Himalajów w okresie przedchrześcijańskim. Już w czasach Etrusków i Rzymian istniały graficzne i pisemne wzmianki o białym psie pasterskim.
Jego jasne umaszczenie miało pozwalać na lepsze odróżnienie go od wilka po zmroku i zapobiegnięcie pomyleniu z intruzem.
Cane da pastore Maremmano-Abruzzese nosi w nazwie nazwy dwóch włoskich regionów, z których pochodzi – Maremma, bagnistego, nadmorskiego rejonu w zachodniej Toskanii oraz Abruzji, pagórkowatego obszaru w środkowych Włoszech.
Pierwotnie rozwinęły się tu dwie rasy, które były do siebie bardzo podobne i wielokrotnie krzyżowane ze sobą. W ten sposób powstał Cane da pastore Maremmano-Abruzzese, który w 1958 roku został oficjalnie uznany przez Międzynarodową Federację Kynologiczną i przypisany do grupy 1 FCI „Psy pasterskie i zaganiające, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła”.
© Kseniya / stock.adobe.com
Większość hodowców owczarków maremma nadal znajdziemy we Włoszech, ale hodowle zakładane są przez miłośników rasy również w Niemczech, Szwajcarii i innych krajach europejskich.
Odpowiedzialni hodowcy do hodowli wykorzystują wyłącznie zdrowe psy, a rodziców maluchów poddają gruntownym badaniom, np. w kierunku dysplazji stawu biodrowego. Zapewniają również odpowiednią socjalizację szczeniąt, aby przyzwyczaić je do różnych bodźców środowiskowych.
Pasterze często stosują pewną sztuczkę, aby od najmłodszych lat przyzwyczaić swoich podopiecznych do owiec: Pozwalają szczeniętom pić mleko owiec, aby postrzegały się jako swoją rodzinę.
Ceny rasowych szczeniąt wahają się od 1.000 do 1.600 euro. Starsze zwierzęta są z reguły tańsze.
Owczarek maremma to pies w typie pierwotnym, dostojny i majestatyczny, zachwycający miłośników rasy swoją jednolicie białą sierścią.
Powinien jednak trafić w ręce doświadczonych opiekunów, którzy mogą zapewnić mu odpowiednie warunki utrzymania. Jest inteligentny i lojalny, i potrzebuje mieć zajęcie, najlepiej takie, do którego został stworzony, czyli stróżowanie.
| Cechy szczególne: | Owczarek maremma to pies pasterski z Środkowych Włoch, gdzie od lat wykorzystywany jest do pilnowania owiec. |
| Charakter: | niezależny, czujny, inteligentny, odważny |
| Wysokość w kłębie: | 65–73 cm (psy), 60–68 cm (suki) |
| Waga: | 35–45 kg (psy), 30–40 kg (suki) |
| Sierść: | średniej długości do długiej, szorstka, twarda, o obfitym podszerstku, jednolicie biała |
| Pielęgnacja sierści: | wymagająca |
| Aktywności: | potrzebuje dużo ruchu i zajęcia |
| Pies dla początkujących: | nie |
| Szczekanie: | intensywne |
| Długość życia: | 10–12 lat, rzadziej do 15 lat |
| Typowe choroby: | dysplazja stawu biodrowego, problemy żołądkowe, dziedziczne choroby oczu |
| Cena: | ok. 1.000–2.500 euro |
| Grupa FCI: | grupa 1: Psy pasterskie i zaganiające (z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła) |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pochodzenie: | Włochy |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
