© carmenrobert / stock.adobe.com
Elegancki, średniej wielkości owczarek francuski briard o długiej falowanej sierści i przyjaznym charakterze jest dziś popularnym psem rodzinnym. Jednak ze względu na swój upór i temperament, ten były pies pasterski powinien znaleźć się w rękach doświadczonych opiekunów.
Jest zrównoważony, czuły, lubi dzieci i jest lojalny – nic dziwnego, że ten pies pasterski z Niziny Francuskiej cieszy się dużą popularnością także jako pies rodzinny, gdyby nie jego równie wyraźny upór i niemal nienasycona potrzeba ruchu i aktywności. Sprawia to, że jego wychowanie jest czasem wyzwaniem.
Briard – zwany także Berger de Brie – zawsze prezentuje swoje cechy psa pasterskiego. Jego niezależność, inteligencja i czujność są niezwykle dalece rozwinięte. Do obcych podchodzi z wrodzoną nieufnością, a napastnikom odważnie i bez wahania się przeciwstawia – w końcu ten nieustraszony czworonóg w obronie swojego stada stawiał czoła nawet wilkom. Także jako pies rodzinny zachował ten naturalny instynkt opiekuńczy i czasami nabiera komicznych cech, kiedy próbuje utrzymać swoją ludzką sforę w grupie podczas spacerów. Nawet jeśli jest blisko przywiązany do jednego z opiekunów, najchętniej trzyma wokół siebie całą rodzinę. Jeśli któregoś jej członka zabraknie lub któryś „ucieknie”, ten czuły Francuz łatwo się denerwuje.
Samotność jest trudna dla tego psa rodowodowego o silnie rozwiniętym poczuciu przynależności do rodziny. Opiekun szczeniaka rasy briard powinien więc jak najwcześniej ćwiczyć rozłąkę z psem, bo przecież zawsze zdarzają się sytuacje, kiedy nie można go zabrać ze sobą. Ogólnie rzecz biorąc, powinniście jednak starać się robić jak najwięcej rzeczy razem. Uczęszczanie do szkoły dla psów, długie spacery na świeżym powietrzu, wspólny jogging i jazda na rowerze, a nawet szkolenie na psa tropiącego, ratowniczego lub terapeutycznego to ważne zajęcia dla każdego opiekuna i jego briarda. Wyżyty umysłowo i fizycznie czworonóg jest wtedy spokojny i zrównoważony, a także staje się niezwykle czułym i niezawodnym towarzyszem, który pokona ze swoją rodziną przez wszystkie trudy.
Wzrost do 68 cm, dobrze wyprofilowane ciało i bujna, długa sierść sprawiają, że pies rasy briard wygląda naprawdę imponująco. Charakterystyczną cechą jest „skręcona” sierść, która tworzy długie pasma na całym ciele, w tym na głowie. Mimo dość lekkiego podszerstka, bujna sierść zapewnia briardom niezawodną ochronę w każdych warunkach pogodowych. Umaszczenie briarda jest czarne, szare lub brunatne (płowe/fauve). W tym drugim wariancie dopuszcza się czarną wstęgę, z końcówkami sierści zabarwionymi na czarno. Z kolei białe znaki nie są dozwolone.
Na szerokiej głowie z wyraźnym stopem owczarek francuski briard ma długie wąsy i brodę oraz wydatne brwi. Dość krótko zwisające uszy, które kiedyś były przycinane, również są pokryte długimi włosami. Jego równie włochaty sierpowaty ogon, który w pozycji stojącej zwisa nisko, w ruchu może tworzyć prostą linię z grzbietem. Kolejną cechą szczególną rasy Berger de Brie są dodatkowe pazury, które są osadzone jak najniżej na tylnych kończynach. To oryginalne świadectwo przeszłości okazuje się dziś raczej przeszkodą. Zwłaszcza podczas uprawiania sportu zwiększają one ryzyko urazów i dlatego powinny być regularnie skracane.
Nawet jeśli dziś nie można już ustalić jego pochodzenia, briard jest bez wątpienia jednym z najstarszych owczarków francuskich. Prawdopodobnie wywodzi się od psów farmerskich, pasterskich i użytkowych z francuskich nizin, a swoje cechy charakterystyczne dla rasy wykształcił w wyniku skrzyżowania Picarda z Barbetem. Opisy pasujące do francuskiego psa pasterskiego można znaleźć już w zapiskach z 1387 roku. Jednak pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1785 r., kiedy to został nazwany „Chien de berger de Brie”.
© slunicko24 / stock.adobe.com
Okazały pies pasterski, którego pierwotne zadania obejmowały zarówno polowanie, jak i pasterstwo, pojawił się po raz pierwszy na wystawie psów w 1863 roku. Oficjalnie jednak rasa owczarek francuski briard została uznana dopiero ponad 30 lat później. Pierwszy oficjalny wzorzec pojawił się w 1897 roku. Briard zawdzięcza przetrwanie swojej rasy między innymi temu, że w czasie dwóch wojen światowych niestrudzenie służył jako pies patrolowo-tropiący, komunikacyjny i sanitariusz. Fakt, że owczarek francuski briard osiąga wysokie wyniki w zawodach sportowych, nie jest zaskakujący, jeśli spojrzeć na jego historię.
Pomimo swoich doskonałych cech i wszechstronności, owczarek francuski briard jest nadal dość mało znany poza granicami swojego kraju. Każdy, kto jest zainteresowany szczenięciem rasy Berger de Brie, musi więc czasami wykazać się ogromem cierpliwości. Ma to ten pozytywny skutek, że masz wystarczająco dużo czasu, aby w spokoju rozważyć zakup tego uroczego, ale i wymagającego psa.
Czy masz wystarczająco dużo miejsca dla tego lubiącego ruch psa? Czy uprawiasz sport? Czy masz wystarczająco dużo czasu, aby zająć się tym kłębkiem energii? Czy masz już doświadczenie w szkoleniu psów? Czy wszyscy członkowie rodziny zgadzają się na zakup psa? Jeśli możesz odpowiedzieć na te pytania „tak”, briard może być właściwą rasą dla Ciebie.
Podejmując decyzję o zakupie, należy zwrócić się do renomowanego hodowcy, który prowadzi hodowlę zgodnie ze standardami FCI, spełnia wymogi hodowlane oraz wykonał wszystkie niezbędne badania. Jednak nie tylko na poziomie formalnym, ale także osobistym, hodowca powinien Ci odpowiadać. Nie wybieraj „pierwszego lepszego”, który akurat jest w Twojej okolicy. Wreszcie, hodowca powinien służyć radą i pomocą jeszcze przez jakiś czas po zakupie. Skorzystanie z wiedzy doświadczonego hodowcy briarda i wypytanie go o kwestie, które pojawiają się dopiero w trakcie życia z psem, może być na wagę złota i często oszczędza długich poszukiwań innych psich ekspertów.
Cena za szczeniaka briarda powinna wynosić co najmniej 4500 złotych. Oferty, które są znacznie niższe, nie są wiarygodne i zwykle oznaczają oszczędzanie na zdrowiu zwierząt. Ponieważ briard szczęśliwie uniknął modnej hodowli, niebezpieczeństwo, że dostanie się w ręce podejrzanych lub żądnych zysku hodowców, jest stosunkowo niewielkie. Warto jednak udać się do schroniska dla zwierząt, do którego mógł trafić briard, którego poprzedni opiekun nie był w stanie sprostać wymaganiom hodowlanym. Może nawet znajdziesz to, czego szukasz, i będziesz mógł dać nowy dom potrzebującemu psu.
Jeśli jesteś już dumnym opiekunem czystej rasy Berger de Brie, nie musisz się obawiać chorób dziedzicznych. Na szczęście briard jest bardzo wytrzymałą rasą, która dożywa stosunkowo sędziwego wieku – średnia długość życia owczarka francuskiego briarda wynosi około 12 lat. Słabym punktem briarda są jednak – jak u bardzo wielu psów tej wielkości – biodra. Chociaż ryzyko dysplazji stawów biodrowych można zmniejszyć dzięki odpowiednim warunkom hodowlanym, należy przede wszystkim upewnić się, że stawy nie są przeciążane, zwłaszcza w fazie wzrostu Twojego psa. Dlatego w młodym wieku szczeniąt należy unikać nadmiernego wchodzenia po schodach lub bardzo długich przejażdżek rowerowych z psem. Ponadto w pojedynczych przypadkach mogą wystąpić choroby oczu (PRA i CEA) oraz defekt MDR1, co może prowadzić do nietolerancji niektórych leków. Dlatego pamiętaj o regularnych wizytach kontrolnych u weterynarza, ponieważ tylko w ten sposób można wykryć i leczyć choroby już we wczesnym stadium.
Jak czasochłonna jest pielęgnacja sierści?
Równie kluczowa dla zdrowia Twojego psa jest oczywiście odpowiednia pielęgnacja. Nie należy lekceważyć pielęgnacji sierści u briarda. Mimo lekkiego podszerstka, długi, skołtuniony włos ma tendencję do szybkiego matowienia i dlatego powinien być szczotkowany co drugi dzień. Raz lub dwa razy w tygodniu należy przeznaczyć co najmniej godzinę na czesanie, aby dokładnie rozczesać jego kudłatą sierść i usunąć z niej brud oraz luźne włosy. Jeśli to możliwe, należy zrezygnować z mycia psa szamponem, ponieważ niepotrzebnie zmiękcza on jego gęstą sierść. Oczywiście Twój pies może kąpać się w wodach naturalnych bez obaw i to tak często, jak tylko zechce.
Wprowadzanie rytuałów pielęgnacyjnych
Aby ułatwić Tobie i Twojemu psu nieco żmudną pielęgnację, należy, jeśli to możliwe, wprowadzić już w wieku szczenięcym stałe rytuały pielęgnacyjne. Przyzwyczajaj młodego psa do konieczności pozostawania w bezruchu podczas czesania i kojarzenia tej czynności z czymś pozytywnym. Na przykład czesz go wieczorem, kiedy pies leży przed Tobą na kanapie, a Ty i tak go głaszczesz z miłością. Jeśli uda mu się pozostać w bezruchu, po czesaniu można go oczywiście poczęstować smakołykiem. Kiedy już znajdziesz odpowiedni czas na gruntowną pielęgnację, to pozostań przy tym zwyczaju. Stały rytm daje psu poczucie bezpieczeństwa i sprawia, że może się on zrelaksować podczas zabiegów pielęgnacyjnych.
Zalecane są również stałe godziny karmienia. Psy wyczuwają pory dnia i dość szybko orientują się, kiedy jest pora na jedzenie, wyjście na spacer lub sen. Daje im to wsparcie i zapobiega nadmiernemu żebraniu poza porami karmienia. Podczas gdy szczeniak do 16-go tygodnia życia karmiony jest trzy do czterech razy dziennie, liczba posiłków powinna zmniejszać się z biegiem czasu. Między czwartym a dziewiątym miesiącem życia należy karmić młodego psa trzy razy dziennie, a od dziewiątego miesiąca życia wystarczą dwa stałe posiłki dziennie.
Wiele czynników odgrywa rolę przy wyborze odpowiedniej karmy dla Twojego briarda. Oprócz kosztów, możliwości zakupu i przygotowania posiłków, czynnikiem decydującym o wyborze powinien być skład. Psy potrzebują różnych składników odżywczych w zależności od wieku, poziomu aktywności, wagi i stanu zdrowia. Nie można zatem ogólnie odpowiedzieć, jaka karma jest najlepsza dla Twojego briarda przebywającego w domu. Aby znaleźć karmę dla psów, której składniki odżywcze i witaminy są optymalnie dostosowane do indywidualnych potrzeb Twojego psa, pomocna może być rozmowa z weterynarzem lub dietetykiem dla psów.
Karma dla briarda powinna charakteryzować się wysoką zawartością białka w postaci wysokiej jakości mięsa (ok. 70%) i wysoką zawartością warzyw (ok. 20–30%). Zboża powinny stanowić nie więcej niż 10 procent składników. Substancje słodzące, takie jak cukier, sztuczne wzmacniacze smaku i niepotrzebne wypełniacze nie powinny znajdować się w karmie dla psów. Ważne jest również zapewnienie psu odpowiedniej ilości świeżej wody pitnej – powinna być ona zawsze dostępna, nie tylko podczas posiłków.
© michaelstephan / stock.adobe.com
Oprócz pielęgnacji i żywienia, największy wpływ na dobre samopoczucie psa mają oczywiście jego warunki utrzymania. Nie zawsze łatwo jest sprostać wymaganiom psa rasy Berger de Brie. Ten były pies pasterski i myśliwski potrzebuje dużo przestrzeni, dużo ruchu i dużo zajęć, aby być w pełni zajętym. Uwielbia wszelkie formy aktywności fizycznej, w których może wykazać się swoim temperamentem i niesamowitą wytrzymałością.
Nie trzeba dodawać, że ten pies z rodowodem nie jest odpowiednim partnerem dla kanapowców. Jako opiekunowie briarda, Ty i Twoja rodzina powinniście nie tylko posiadać dom z dużym, ogrodzonym ogrodem, ale także czerpać wiele radości ze sportowych wycieczek. Wspólne wycieczki rowerowe, jogging lub jazda konna są dobrze dostosowane do fizycznych i psychicznych wymagań tego psa. Codzienne spacery powinny być jak najbardziej urozmaicone. Dzięki zabawom w aportowanie, poszukiwanie, uczenie drobnych sztuczek lub zabawy z innymi psami na wybiegu można uniknąć bezmyślnego powtarzania i nudy podczas spacerów.
Należy mieć świadomość, że briard, jako były pies pracujący, zdecydowanie potrzebuje zadania mającego sens. Oprócz wspólnych spacerów, jazdy na rowerze czy joggingu warto wybrać się do szkoły dla psów. Dzięki wszechstronności tego francuskiego psa rodowodowego istnieją niezliczone możliwości w dziedzinie psich sportów. Czy to jako pies tropiący, podczas agility, zawodów czy też sportów dla psów obronnych – briard sprawdza się w niemal wszystkich psich sportach.
Sport nie tylko utrzymuje psa w dobrej kondycji, ale także zapewnia mu równowagę psychiczną. Wspólna nauka ćwiczeń sprzyja również budowaniu wzajemnego zaufania między Tobą a Twoim psem, tworząc w ten sposób nieocenioną podstawę harmonijnego współżycia z czworonogiem.
Briard jest jedną z trudniejszych ras psów do szkolenia ze względu na swój upór. Jednak dzięki odpowiedniej podaży aktywności fizycznej i umysłowej można uniknąć jego skłonności do niepożądanego poszukiwania własnych zadań. Tym chętniej briard będzie wykonywał ćwiczenia szkoleniowe, komendy i polecenia.
Zauważ, że hodowla i wychowanie briarda wymaga wiele zaangażowania, czasu i konsekwencji. Warto jednak poświęcić tyle wysiłku: W odpowiednich rękach dobroduszny i przyjazny briard staje się psim partnerem, który bardzo wiele oddaje swoim ludziom, nie tylko podczas wspólnych sportów, ale także na poziomie psychicznym. Nie bez powodu Berger de Brie jest coraz częściej wykorzystywany jako pies terapeutyczny.
