© Dogs / stock.adobe.com
Beauceron został pierwotnie wyhodowany jako pies pasterski.
Ze względu na swoją pewność siebie i dominujący charakter, krzepki Beauceron o krótkiej, gęstej sierści potrzebuje doświadczonego opiekuna, który wychowa go z dużą dozą miłości i konsekwencji.
Temu francuskiemu psu rasowemu z pewnością nie brakuje pewności siebie. Pierwotnie służył jako pies pasterski, który potrafił bez trudu utrzymać w ryzach stado liczące od 200 do 300 sztuk zwierząt, a przy tym nieustraszenie bronił pasterza i stada, tak więc nie powinno to nikogo dziwić. Niezależność związana z tym zadaniem, wyraźnie pożądana przez wczesnych hodowców, jest obecnie często interpretowana jako upór, zawziętość lub nawet niechęć do współpracy. W rzeczywistości Beauceron ma tendencję do dominacji i dlatego wymaga bez wątpienia silnej ręki.
Pies tej rasy jednak oczywiście kocha swoją rodzinę, a zwłaszcza swojego „przywódcę stada” ponad wszystko. Jeśli jego opiekun wie, jak radzić sobie z jego osobowością i zapewnia mu dużo ruchu i aktywności – oprócz kochającego, ale konsekwentnego wychowania – będzie miał u boku niesamowicie lojalnego i niezawodnego partnera, który za wszelką cenę broni swoich bliskich w nagłych wypadkach. Dobrze wyszkolony pies, który jest stymulowany zarówno fizycznie, jak i umysłowo, okazuje się łatwy w prowadzeniu i posłuszny. Błyskawicznie wykonuje polecenia, a powierzone mu zadania realizuje z niemal zaraźliwym zapałem do pracy.
Jego wielki temperament i imponująca wytrzymałość pomagają mu w nauce, ale oczywiście wymagają również aktywnych i pewnych siebie opiekunów, którzy potrafią nadążyć za tym wyjątkowo energicznym psem. Wrodzona potrzeba pasterstwa i skłonność do niezależności szybko stają się poważnym problemem, jeśli ten owczarek francuski nie ma odpowiednio dużo zajęcia. W rezultacie w niektórych krajach znajduje się na liście ras niebezpiecznych, których trzymanie wymaga pozwolenia. Gdy nie jest wykorzystywany jako pies pasterski, pies służbowy i ochronny dla policji lub jako pies ratowniczy, ten inteligentny i zwinny czworonóg powinien zdecydowanie brać udział w sportach dla psów. Hasanie na świeżym powietrzu i pokonywanie nowych wyzwań nie tylko czyni psa bardziej zrównoważonym, ale także wzmacnia bliską więź między nim a jego opiekunem.
Bez względu na więź ze swoim opiekunem Beauceron zawsze jest podejrzliwy wobec obcych. Nie objawia się to jednak głośnym szczekaniem, gdyż na początku raczej obserwuje nowego przybysza z oddali. Nic nie umknie temu uważnemu strażnikowi, dlatego zawsze jest gotów odważnie i mężnie stanąć na drodze napastnikowi. Jeśli jest przekonany, że nie ma zagrożenia dla jego rodziny, chętnie pozwoli się pogłaskać obcym – oczywiście zawsze pod warunkiem, że Beauceron postrzega swojego opiekuna jako zdolnego przywódcę stada, którego osądowi może zaufać.
Ogólnie rzecz biorąc, z tak odważnym i nieustraszonym psem stróżującym u boku, prawdopodobnie nie grozi Ci żadne niebezpieczeństwo. Większość ludzi prawdopodobnie wolałaby nie brać udziału w próbie sił z Beauceronem. Przy wysokości w kłębie do 70 cm u samców, wadze do 50 kg i silnej, ale bardzo sportowej budowie, niewątpliwie prezentuje się dość imponująco. Jego (wpół) wyprostowane uszy, które nigdy nie dotykają głowy, oraz jego czujne spojrzenie również nadają mu uważny i pewny wyraz pyska.
Jego krótka sierść z gęstym podszerstkiem zapewnia temu wytrzymałemu psu rasowemu niezawodną ochronę przed wszystkimi warunkami pogodowymi. Beauceron występuje w trzech różnych kolorach: 1. Czarny z brązowymi znakami, 2. Niebieski z brązowymi znakami i 3. Szaro-plamisty z podpalaną czernią, tzw. wariant arlekina. Łapy wszystkich trzech kolorów są podpalane, dzięki czemu zyskał przydomek „Bas Rouge” (Czerwone pończochy).
Podwójne wilcze pazury Beaucerona są tak samo charakterystyczne jak jego „czerwone pończochy”. Powinny być osadzone jak najniżej, aby powiększały obszar tylnych łap. W swoich początkach jako pies pasterski, dodatkowe 2 lub 3 pazury służyły Beauceronowi w walce i zapewniały wsparcie, na przykład podczas chodzenia po piasku lub przebiegania pomiędzy owcami w zagrodzie. Choć z biegiem lat te pazury przestały pełnić swoją pierwotną rolę, to dziś są świadectwem czystości tej rasy i elementem, który je wyróżnia w porównaniu z innymi psami.
© Eric / stock.adobe.com
Historia Beaucerona jest ściśle związana z dawnym tzw. wędrownym wypasem zwierząt we Francji. Aż do XIX wieku na obszarze Francji istniały bardzo różne typy psów pasterskich, które były krzyżowane i hodowane wyłącznie ze względu na ich przydatność do pracy i wykorzystanie w hodowli owiec. Z biegiem lat, gdy z powodu rosnącego uprzemysłowienia zanikało pasterstwo wędrowne, wszechstronny i odważny Beauceron odnalazł swoją rolę w gospodarstwach rolników, gdzie był wykorzystywany do pilnowania i obrony dobytku.
Chociaż o przodkach tych psów pasterskich wspominano już w średniowieczu, rasa psów Beauceron, jaką znamy dzisiaj, rozwinęła się dopiero pod koniec XIX wieku. Historia ich standaryzacji jest ściśle związana z historią Briarda. Te psy, które były wcześniej uważane za jedną i tę samą rasę, po raz pierwszy rozdzielił w 1888 roku francuski kynolog i weterynarz Pierre Mégnin. Nowo założony „Club Français du Chien de Berger” opracował odrębne standardy dla długowłosego „Chien de Berger de Brie” (Briard) i krótkowłosego „Chien de Berger de Beauce” (Beauceron).
Wkrótce po założeniu pierwszego specjalnego klubu, nazwanego „Club des Amis du Beauceron” (Klub Przyjaciół Beaucerona), nowa rasa psów została uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI), gdzie do dziś figuruje pod numerem standardu 44, grupa 1 (psy pasterskie i zaganiające). Do dnia dzisiejszego Beauceron, zwany również „Chien de Beauce” w odniesieniu do jego pochodzenia geograficznego, występuje głównie we Francji i w sąsiedniej Belgii. Około 3000 do 3500 szczeniąt rasy Beauceron jest rejestrowanych rocznie w kraju pochodzenia tej rasy. Od 2007 roku Beauceron jest również oficjalnie uznawany przez American Kennel Club (AKC). Poza Francją Beauceron jest jednak jedną z rzadszych ras psów.
Jeśli nosisz się z zamiarem sprawienia sobie Beaucerona, musisz zdawać sobie sprawę z tego, że zdrowego szczeniaka nie da się uzyskać z dnia na dzień. Zakup tego rasowego psa powinien być dobrze przemyślany, a ponadto należy poświęcić czas na wybór odpowiedniej hodowli. Kilkumiesięczny okres oczekiwania na szczenię Beaucerona ze zdrowej linii z pewnością nie jest rzadkością. Jeśli masz pewność, że ta rasa jest dla Ciebie odpowiednia i możesz zaoferować wszystko, czego potrzebuje ten dość wymagający pies, Twoja cierpliwość na pewno się opłaci.
Adresy zarejestrowanych, a więc zazwyczaj renomowanych hodowców są dostępne w odpowiednim klubie rasy Beauceron. Ale to, że hodowca jest renomowany, nie musi automatycznie oznaczać, że jest on właściwą osobą do kontaktu dla Ciebie. W przeciwieństwie do zakupu samochodu, w najlepszym przypadku po zakupie szczeniaka nadal będziesz w częstym kontakcie z hodowcą. Jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące żywienia, wychowania i zdrowia Twojego psa, doświadczeni hodowcy chętnie udzielą Ci informacji i cennych wskazówek. Tak więc również hodowca powinien być sympatyczny – nie tylko szczeniaki. Najlepiej jest odwiedzić kilku hodowców – nawet jeśli pierwsze wrażenie jest bardzo dobre, lepiej jest odwiedzić go częściej, zanim weźmiesz szczeniaka do domu. Dobry hodowca chętnie Cię ugości, odpowie na Twoje pytania i pokaże Ci swoją hodowlę i zwierzęta. Nie zdziw się, jeśli będzie Cię bombardował pytaniami – hodowca także chce wiedzieć, w jakie ręce trafią jego podopieczni.
Przy wyborze szczeniaka ważne jest oczywiście również, aby zwierzęta posiadały wszystkie niezbędne dokumenty i szczepienia oraz przeszły wszystkie zalecane badania zdrowotne. W przeciwieństwie do wielu innych psów rasowych, u Beaucerona zazwyczaj nie musisz obawiać się żadnych chorób specyficznych dla danej rasy. Ponieważ ten pies rasowy szczęśliwie uniknął losu wielu „modnych psów”, udało mu się zachować swoją wytrzymałość i odporność z przeszłości, gdy służył jako pies pasterski. Zaledwie w pojedynczych przypadkach zdarza się jednak dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, skręt żołądka czy padaczka.
Aby uniknąć wystąpienia problemów ze stawami, zapalenia żołądka lub innych chorób, niezwykle ważna jest zdrowa i zbilansowana dieta psa, która zapewni mu zaopatrzenie we wszystkie ważne składniki odżywcze i minerały, aby dobrze się rozwijał i pozostał sprawny przez całe życie.
Ponieważ wymagania żywieniowe różnią się w zależności od psa, a zapotrzebowanie energetyczne zależy od ilości ruchu, wieku i wagi zwierzęcia, nie można odpowiedzieć na to pytanie w ten sam sposób dla wszystkich psów. Najlepiej skonsultować się z weterynarzem, hodowcą lub dietetykiem psów, by dowiedzieć się. która karma jest najbardziej odpowiednia dla Twojego Beaucerona.
Dla dorosłego psa bez problemów zdrowotnych, karma powinna spełniać następujące podstawowe wymagania:
Wskazane jest podzielenie dziennej porcji karmy na dwa posiłki dziennie. Twój pies szybko dostosuje swój głód do tych stałych godzin i zrezygnuje z żebrania między porami karmienia. Ze względu na zachowanie prawidłowej wagi psa zdecydowanie unikaj zbyt wielu smakołyków pomiędzy posiłkami. Z kolei świeża woda do picia powinna być zawsze dostępna dla Twojego psa.
© jandix2 / stock.adobe.com
Stałe godziny są zalecane nie tylko do posiłków, ale także do pielęgnacji. Najlepiej przyzwyczaić psa do niezbędnych rytuałów pielęgnacyjnych już w młodym wieku. Regularnie sprawdzaj i czyść futro, uszy, pazury, zęby i dziąsła swojego czworonożnego przyjaciela. Sierść Beaucerona jest krótka i twarda, dlatego też wystarczy raz dziennie przetrzeć ją szmatką. Uszy, zęby i dziąsła należy czyścić raz w tygodniu. Podobnie, pazury (również te na rogach) muszą być skracane w regularnych odstępach czasu, aby uniknąć urazów.
Im wcześniej i bardziej regularnie będziesz wykonywać ten zabieg pielęgnacyjny, tym szybciej pies nauczy się siedzieć spokojnie w trakcie. Czyszczenie zębów u dorosłego Beaucerona, który nigdy wcześniej nie musiał przez to przechodzić lub miał rzadko kontakt z tą formą pielęgnacji, może być dużym wyzwaniem.
Beauceron jest dużym i bardzo silnym psem, więc potrzeba równie silnej ręki, aby utrzymać ten kłębek energii w ryzach. Jego opiekun powinien więc nie tylko być w stanie dorównać temu majestatycznemu psu psychicznie, ale także fizycznie. Oczywiście, nie znajdzie się opiekun, który będzie w stanie pokonywać dystans 100 km dziennie jak jego Beauceron, niemniej powinien mieć wystarczającą wytrzymałość i siłę, aby zapewnić swojemu sportowemu psu stosowną ilość ćwiczeń i w razie potrzeby utrzymać go na smyczy.
Jako były pies pracujący, który przywykł do pokonywania kilku kilometrów dziennie i który wykonywał powierzone mu zadanie z wielkim entuzjazmem i niezależnością, Beauceron do dziś potrzebuje odpowiednio dużo ruchu i zajęcia. Dla tego wszechstronnego i pracowitego czworonoga idealne jest szkolenie na psa służbowego, ochronnego, tropiącego, lawinowego i ratowniczego. Na szczęście w psim sporcie znajduje również odpowiednią dziedzinę aktywności, która sprawia, że zużywa swoją energię i jest zadowolony. Obedience, agility czy mantrailing – szybki, zręczny i inteligentny Beauceron nadaje się do prawie każdego psiego sportu. Chętnie też towarzyszy swoim opiekunom w joggingu, jeździe na rowerze czy konno – nie należy jednak zapominać, że równie ważne jest dodatkowe i regularne ćwiczenie jego umysłu.
Pies, który ma odpowiednie wyzwania pod względem fizycznym i umysłowym, nie musi szukać sobie zajęcia i dlatego też bardziej posłusznie integruje się z rodziną. Mówi się, że Beauceron nie jest łatwy do wyszkolenia – ale to nieprawda. Jest bardzo chętny do wykonywania poleceń swojego opiekuna i okazuje się być uczniem, który szybko przyswaja nową wiedzę i umiejętności, ale tylko pod warunkiem, że ma wystarczająco dużo ruchu i aktywności. Ponadto Beauceron nie akceptuje zbyt brutalnego zachowania ani „twardej ręki” – dumny pies nie wybaczy szybko nawet drobnych „przewinień” wobec niego.
Jedno jest pewne – utrzymanie Beaucerona wymaga nie tylko dużo siły, doświadczenia i konsekwencji w wychowaniu, ale także dużo empatii i wyczucia, jak należy postępować z wymagającym psem i kiedy oprócz całej tej aktywności należy pozwolić mu na odrobinę odpoczynku. Odpoczynek jest bowiem dobry nie tylko dla Ciebie, ale także dla Twojego psa!
