© Mikkel Bigandt / stock.adobe.com
Malinois to krótkowłosa odmiana owczarka belgijskiego.
Inteligentny i pojętny malinois uwielbia rozwiązywać problemy, co sprawia, że jest bardzo poszukiwanym psem pracującym dla policji i służb celnych. Jeśli ma pełnić funkcję typowego psa rodzinnego czy do towarzystwa, należy przygotować dla niego rozbudowany program zajęć sportowych i umysłowych. W przeciwnym razie mogą pojawić się u niego problemy behawioralne.
Malinois to krótkowłosa odmiana owczarka belgijskiego. Od swoich bliskich krewnych – przedstawicieli odmian groenendael, laekenois oraz tervueren – różni się jedynie umaszczeniem i strukturą sierści. Cechy charakteru i usposobienie są natomiast wspólne.
Krótka sierść tego czworonoga występuje w płowym kolorze z czarnym nalotem – czarnymi końcami włosów, tworzącymi swego rodzaju narzutkę na maści podstawowej. To wyjątkowe umaszczenie znane jest także pod nazwą „charbonnage” – w języku francuskim oznaczającą kopalnię węgla. Skąd wzięła się ta nazwa? To całkiem proste: Sierść malinoisa wygląda tak, jakby została pogłaskana ręką pokrytą sadzą.
W zależności od tego, jak intensywny jest efekt „charbonnage”, szata może sprawiać wrażenie piaskowej, czerwono-brązowej, ciemnobrązowej lub szarawej. Charakterystyczna dla malinoisa jest również czarna maska.
Pierwotnym zadaniem tego czujnego i odważnego czworonoga było pełnienie funkcji psa pasterskiego i zaganiającego, dzięki czemu jest wysportowany, chętny do pracy i żywiołowy. W zależności od odbytego procesu socjalizacji, może jednak także rozwinąć cechy, takie jak bojaźliwość czy agresja, co zgodnie ze wzorcem rasy stanowi wadę wykluczającą. W stosunku do obcych powinien zachowywać się neutralnie. Poza tym, malinois jest ciekawskim, chętnym do zabawy czworonogiem, który lubi wszelkie wyzwania fizyczne i umysłowe, i zachowuje sprawność do późnej starości.
Zasadniczo ten wrażliwy belg może pełnić rolę psa rodzinnego. Należy go jednak odpowiednio wcześnie przyzwyczaić do kontaktu z ludźmi i innymi zwierzętami domowymi oraz zapewnić odpowiednio dużo zajęć, aby w domu mógł pokazać się ze swojej wrażliwej i przyjaznej strony.
© beatrix kido / stock.adobe.com
Malinois, któremu nie zapewni się wystarczającej stymulacji umysłowej i dawki ruchu, może rozwinąć problemy behawioralne. Dlatego bardzo ważne jest, aby ten pies pracujący miał zagwarantowane warunki utrzymania właściwe dla rasy.
Mogą to być psie sporty, takie jak agility czy mantrailing, wspólna jazda na rowerze, jogging czy jazda konna. Sam spacer to dla niego zdecydowanie za mało.
Potrzebę ruchu tego zwinnego psa pasterskiego może również zaspokoić codzienny wybieg w dobrze zabezpieczonym ogrodzie, co przy okazji umożliwi mu spełnianie się jako stróż i obrońca swojej rodziny.
Ze względu na wrodzoną inteligencję, chęć do nauki, wrażliwy nos i bliską więź, jaką tworzy ze swoim opiekunem, malinois jest bardzo chętnie wykorzystywany przez policję jako pies służbowy. Doskonale sprawdza się między innym w wykrywaniu narkotyków, materiałów wybuchowych, zwłok czy ofiar lawin.
Szkolenie malinoisa wymaga dużo empatii, cierpliwości i wiedzy o psach. Zamiast nadmiernej surowości, wymagane są jasne wskazówki i pełna wyczucia konsekwencja. W przeciwnym razie bowiem pies stanie się nieufny i niechętny do współpracy. Dlatego ten wymagający zwierzak nie jest polecany dla początkujących.
Krótka, gęsta sierść malinoisa nie potrzebuje wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Jest odporna na zabrudzenia i regularnego szczotkowania wymaga jedynie w okresie linienia.
Aktywny, wytrzymały pies pracujący taki jak malinois musi mieć zapewnioną wysokiej jakości, bogatą w białko karmę, która pokryje jego zapotrzebowanie energetyczne. Nie ma znaczenia, czy zdecydujemy się w jego przypadku na karmę suchą, mokrą czy barfowanie. Wybór sposobu karmienia zależy wyłącznie od indywidualnych potrzeb i preferencji danego czworonoga.
Malinois cieszy się solidnym zdrowiem i nie występują u niego prawie żadne choroby typowe dla rasy. Sporadycznie obserwuje się u niego epilepsję oraz ataksję, dysplazja stawu biodrowego wydaje się występować u niego nieco częściej niż u przedstawicieli pozostałych trzech odmian.
Ten niemal niezniszczalny belg może przebywać na zewnątrz w każdych warunkach pogodowych. Nie przeszkadza mu deszcz, niskie temperatury czy upał. Jego średnia długość życia wynosi od 10 do 14 lat, chociaż poszczególne osobniki mogą żyć nawet dłużej.
Za założyciela rasy uważa się belgijskiego miłośnika psów Louisa Huyghebaerta (1868-1952). Hodował on krótkowłose owczarki belgijskie pod nazwą ter heide i był zafascynowany ich inteligencją i zmysłem powonienia.
W 1898 roku w Malines utworzono klub owczarków belgijskich krótkowłosych w ramach istniejącego już klubu BSH. Malines to francuska nazwa flamandzkiego miasta Mechelen, któremu malinois zawdzięcza swoją nazwę. Zwany bywa również mechelaar, w skrócie mali.
© OlgaOvcharenko / stock.adobe.com
Jeśli chcemy, aby malinois stał się częścią naszej rodziny, powinnyśmy skontaktować się z renomowanym hodowcą. Tylko wtedy bowiem, gdy przejdzie odpowiednią socjalizację jako szczenię może w dorosłym życiu spełniać się jako pies rodzinny.
Ceny rasowych szczeniąt zaczynają się od około 5000 złotych, mieszańce są zazwyczaj nieco tańsze. Natomiast zakup czworonoga pochodzącego od utytułowanych psów pracujących może być znacznie bardziej kosztowny.
Ponieważ wielu miłośników psów, którzy zdecydowali się na malinoisa, nie doceniło wysiłku, jaki trzeba włożyć w jego wychowanie, przedstawiciele tej rasy często trafiają do schronisk dla zwierząt. Warto więc udać się do najbliższej placówki.
Ze względu na niską tolerancję na frustrację i instynkt obronny, malinois powinien trafić w ręce doświadczonych miłośników psów. Jedynie wówczas, gdy ten nieustraszony zwierzak wcześnie nauczy się, że nie w każdej sytuacji dnia codziennego musi prezentować swoje cechy psa stróżującego, może stać się członkiem ludzkiej rodziny i wieść z nią harmonijne życie.
| W skrócie: | Malinois to krótkowłosa odmiana owczarka belgijskiego, popularna przede wszystkim jako pies pracujący w policji oraz służbie celnej. |
| Wielkość: | do 66 cm |
| Waga: | 25–30 kg |
| Średnia długość życia: | 10–14 lat |
| Cena: | od 5000 złotych |
| Charakter: | czujny, żywiołowy, zwinny, uważny |
| Sierść: | krótka, gładka, gęsta |
| Kolor sierści: | płowa z czarnym nalotem i czarną maską |
| Trudność w wychowaniu: | duża |
| Pielęgnacja: | niska |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pochodzenie: | Belgia |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
