© Dogs / stock.adobe.com
Owczarek belgijski występuje w czterech różnych odmianach: Malinois, groenendael, laekenois i tervueren.
Elegancki i wymagający owczarek belgijski występuje w czterech odmianach, które mocno różnią się od siebie wyglądem. Ich cechą wspólną jest ogromna potrzeba ruchu i aktywności, co wymaga od opiekuna dużo czasu i doświadczenia.
Dorastający do 66 centymetrów owczarek belgijski prezentuje się elegancko i dumnie. Szczególnie długowłosy tervueren i groenendael wyglądają wręcz majestatycznie. Wynika to z jednej strony z ich lekkiej budowy ciała, która pomimo pokaźnych rozmiarów nigdy nie wydaje się masywna, a z drugiej strony z ich delikatnej głowy, którą noszą bardzo wysoko.
W przeciwieństwie do swoich krewnych, owczarków niemieckich, przedstawiciele rasy belgijskiej są drobniejszej i krótszej postury. Podczas gdy odmiana niemiecka ma raczej prostokątną budowę ciała, owczarki belgijskie są niemal kwadratowe, jeśli spojrzeć na nie z boku.
Ich chód jest również mniej ekspansywny niż u ich niemieckich sąsiadów. Niemniej czasami przewyższają ich pod względem szybkości, zwinności i skoczności.
Dzisiejszy wzorzec rasy FCI definiuje cztery różne odmiany tej rasy, które różnią się głównie długością, kierunkiem wzrostu i umaszczeniem sierści:
Jako niegdyś pies pasterski, odpowiedzialny nie tylko za ochronę swojego stada, lecz także gospodarza i jego dobytku, owczarek belgijski do dziś posiada wszystkie wartościowe cechy wybitnego strażnika domu i podwórka.
Czujny, żywiołowy i błyskawicznie reagujący jest w każdej chwili gotowy do obrony swojego „stada”. Ze względu na swój silny instynkt obronny odruchowo przejmuje odpowiedzialność za wszystko, co należy do jego ogniska domowego. Opiekunowie belgów nie muszą obawiać się włamywaczy – są one bowiem wzorowymi psami stróżującymi.
Ten odważny pies nie jest jednak dobrym kompanem dla ludzi bojaźliwych czy niepewnych siebie. Owczarek belgijski potrzebuje u swojego boku równorzędnego partnera, który dzięki dużej dozie stanowczości, empatii i konsekwencji potrafi skierować jego temperament w odpowiednim kierunku.
© Sabine Glässl / stock.adobe.com
Zasadniczo wymagania dotyczące utrzymania tej rasy nie są skomplikowane. Jednak szczególnie pielęgnacja sierści może się znacznie różnić w zależności od typu.
Malinoisa i laekenoisa należy szczotkować mniej więcej raz w tygodniu. Z kolei groenendaely i tervuereny, ze względu na długą i gęstą sierść, wymagają szczotkowania sierści kilka razy w tygodniu.
Szczególnie dwa razy w roku, gdy owczarek zmienia sierść i gubi dużo włosów, pielęgnację sierści należy zintensyfikować. Ogólnie jednak sierść tych typów długowłosych nie ma tendencji do kołtunienia się i w przeciwieństwie do innych psów długowłosych, jest dość łatwa w pielęgnacji.
Należy zadbać również o regularną pielęgnację zębów i uszu, aby zapobiec ewentualnym stanom zapalnym. Ważne jest, aby odpowiednio wcześnie przyzwyczaić swojego temperamentnego belga do zabiegów pielęgnacyjnych.
Oprócz dużej ilości ruchu i aktywności owczarki potrzebują również konsekwentnego szkolenia i wczesnej socjalizacji, aby móc odnaleźć się w roli psa rodzinnego. Nie należy jednak zapominać, że psy te są bardzo wrażliwe i oprócz konsekwencji potrzebują przede wszystkim miłości, spokoju i opanowania.
Nadmierna surowość może wyprowadzić je z równowagi i z pewnością nie prowadzi do pożądanych rezultatów wychowawczych. Sympatia w formie odrobiny czułości ucieszy je tak samo jak wspólna aktywność. Psy, które otrzymują odpowiednio dużo wyzwań fizycznych i psychicznych okazują się być spokojne i zrównoważone w domu.
Dzięki miłości, cierpliwości i dużej ilości czasu na wspólne aktywności (sportowe) ten czujny pies pasterski może stać się lojalnym i niezawodnym psem rodzinnym. Za sprawą swojej inteligencji i gotowości do nauki nowych rzeczy jest ponadto bardzo pojętnym uczniem.
Równie ważna jak konsekwentne i troskliwe podejście jest gotowość do sportowej i intelektualnej aktywności z psem. Jeśli się to zaniedba, pies będzie rozwijał niepożądane zachowania, a czasami będzie wykazywał tendencję do nadmiernej agresji.
Duża ilość ruchu wpływa nie tylko pozytywnie na wagę psa, lecz także służy jego wysiłkowi fizycznemu i psychicznemu. Owczarki belgijskie mają pod tym względem duże wymagania i dla dobrego samopoczucia potrzebują znacznie więcej ruchu i aktywności niż inne psy.
Oprócz szkolenia na psa pracującego (np. w policji, służbie celnej czy ratowniczej), dobrym rozwiązaniem jest sport dla psów. Ten zabawny i ruchliwy czworonóg jest entuzjastą niemalże wszystkich dyscyplin sportowych.
Ze względu na dobrą skoczność, olbrzymią prędkość i wyjątkowe umiejętności wspinaczkowe osiąga niezwykłe rezultaty, zwłaszcza podczas treningów agility. Owczarek belgijski potrafi z łatwością pokonać stromą ścianę o wysokości 2,5 metra.
Codzienny spacer wokół bloku to zdecydowanie za mało dla tych wulkanów energii. Jeśli Twój podopieczny nie jest psem pracującym, a rodzinnym, musisz koniecznie zapewnić mu odpowiednie zajęcia.
Od czasu powstania wzorca tej rasy psów nie wolno już krzyżować ze sobą różnych odmian. Hodowcy zazwyczaj skupiają się więc na jednym typie.
Ten aspekt ma jednak także pozytywne strony, ponieważ ze względu na stosunkowo rzadkie występowanie, belg jest bardzo zdrową rasą psów, w przypadku której nie trzeba obawiać się chorób charakterystycznych dla psów rasowych.
Chociaż od czasu do czasu opisywane są skłonności do padaczki i dysplazji stawów łokciowych, to niezwykle rzadko pojawia się u tych psów zazwyczaj wzbudzająca niepokój dysplazja stawów biodrowych, występująca u prawie wszystkich psów tej wielkości.
Niemniej, u owczarków belgijskich również mogą rozwijać się choroby, dlatego należy zawsze dokładnie obserwować swojego psa, aby wcześnie wykryć zmiany w zachowaniu i wyglądzie.
Średnia długość życia zdrowych belgów waha się od 10 do 14 lat.
Równie ważna jak odpowiednia pielęgnacja dla zdrowia Twojego zwierzęcia jest dobre i zbilansowane żywienie. Jaka karma będzie najlepsza dla owczarka belgijskiego? Sucha czy mokra? A może barfowanie? Niestety, na to pytanie nie można odpowiedzieć jednoznacznie w odniesieniu do wszystkich psów tej rasy.
Wprawdzie są one mniej więcej tej samej budowy ciała, jednakże ich zapotrzebowanie energetyczne może się znacznie różnić w zależności od wieku, wagi i poziomu aktywności fizycznej. Dlatego przy wyborze odpowiedniej karmy należy zawsze pamiętać o indywidualnych potrzebach swojego psa. Młody pies potrzebuje innej karmy niż pies senior, a aktywny pies pracujący innej niż pies rodzinny.
Przeczytaj także: Wybór idealnej karmy dla psa.
Mięso jest najważniejszym źródłem białka w diecie psa, karma powinna więc składać się z około 50–70 procent mięsa.
Innym ważnym składnikiem pokarmowym są warzywa i owoce, które dostarczają czworonogowi ważnych witamin i składników odżywczych. Należy jednak raczej unikać zbyt dużej ilości słodkich owoców i węglowodanów, podobnie jak
przyprawionego jedzenia lub innych resztek ze stołu. Jeśli chcesz sprawić swojemu owczarkowi przyjemność, podaj mu raczej jakąś specjalną przekąskę dla psa, a jeszcze lepiej – wybierz się z nim na łono natury i pozwól mu zaspokoić potrzebę ruchu.
Przeczytaj także: Produkty spożywcze, których psy nie mogą jeść.
Szybkość i zwinność charakteryzowały już przodków belgijskich psów pasterskich, które początkowo były hodowane wyłącznie jako psy pracujące dla owczarzy i gospodarzy.
Do końca XIX wieku w Belgii istniała duża liczba psów pasterskich i zaganiających, które kojarzono ze sobą „na dziko”, mimo że różniły się wyglądem.
Dopiero w 1891 roku nowo powstały w Brukseli „Klub Owczarków Belgijskich” położył kres temu „nieuporządkowanemu” stanowi rzeczy. Pierwszy wzorzec podzielił belgijskie psy pasterskie na trzy różne typy pod względem umaszczenia: Szorstkowłosy, krótkowłosy i długowłosy.
Na przestrzeni dziejów belgijskiego psa pasterskiego, między hodowcami ciągle toczyły się spory na temat dopuszczalnych umaszczeń i odmian. W ciągu ostatnich stu lat wielokrotnie zmieniano odmiany sierści, aż do obecnie obowiązujących czterech typów, z których każdy nosi nazwę belgijskiej miejscowości.
O ile wygląd sierści był źródłem sporów, tak co do charakteru, morfologii i przydatności użytkowej hodowcy belgijskich psów pasterskich byli zgodni. Pod względem charakteru i budowy rasa pozostała więc wierna sobie od samego początku.
Budową ciała i wyglądem belgijskie psy pasterskie przypominają owczarki holenderskie. Obie rasy pochodzą mniej więcej z tego samego obszaru i dopiero po oddzieleniu się od siebie Belgii i Holandii zostały uznane za dwie różne rasy.
© Mountains Hunter / stock.adobe.com
Ceny przedstawicieli tej rasy zaczynają się od kwoty 3000 zł i różnią się w zależności od wieku, pochodzenia i stanu zdrowia zwierzęcia.
Zanim jednak zdecydujesz się na owczarka belgijskiego, musisz odpowiedzieć sobie na następujące pytania:
Pamiętaj, że profesjonalni hodowcy są zrzeszeni w związkach hodowców.
Od czasu do czasu belgów można również znaleźć w schroniskach dla zwierząt.
Przeczytaj także: Wybór szczeniaka: Na co należy zwrócić uwagę?
Nie ulega wątpliwości, że psy o tak sportowym i żywiołowym charakterze powinny trafiać w ręce aktywnych i doświadczonych opiekunów. Opiekując się owczarkiem belgijskim, potrzeba przede wszystkim czasu i chęci do aktywnego zajęcia się pupilem.
Przy odpowiedniej ilości ruchu i stymulacji umysłowej pies jest nie tylko zdrowszy i szczęśliwszy, lecz także bardziej posłuszny i pojętny w procesie wychowania. Zwłaszcza w przypadku tej rasy, która charakteryzuje się pewną podstawową ostrością, nieodpowiednie szkolenie może prowadzić do niebezpiecznych zaburzeń behawioralnych.
Aby uniknąć przykrych niespodzianek, jego instynkt obronny należy mieć pod kontrolą od samego początku. Profesjonalne wychowanie i prawidłowa socjalizacja są niezbędne do harmonijnej współpracy z tym inteligentnym stróżem.
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
